Tweede kindje

Ik vind het allemaal zoveel relaxter met een tweede. Ik heb het mentaal ook wel een tijdje pittig gehad na de eerste, geen depressie ofzo. En ik vond het slaaptekort wel zwaar. Dit had ik na de tweede niet. Je weet wat je kan verwachten en ik was zoveel relaxter. Kon alles wel een beetje loslaten.

Ik wist altijd al dat ik 2 kids zou willen als ons dat gegund was. En dat was het. Nou was onze eerste een hele makkelijke baby. Natuurlijk met moeilijke periodes, maar over het algemeen niet mogen klagen. Vlak na zijn 1e verjaardag zwanger van onze dochter. Het was tegen het eind zwaar, want dreumes moest nog vaak getild worden en met een dikke buik was dat soms lastig. De overgang van 1 naar 2 was PITTIG!!!! Komt misschien ook omdat dreumes het heeeel moeilijk vond dat hij een zusje kreeg (aandacht delen, uiteindelijk ook speelgoed, geluiden 's nachts) Daarnaast zijn we écht door diepe dalen gegaan. Kwam door koemelkallergie & verborgen reflux bij de jongste. Ze is zelfs een week opgenomen geweest in het ziekenhuis waardoor mijn partner en ik allebei verlof moesten pakken zodat we de zorg voor beiden konden verdelen. We hebben 11 maanden lang nauwelijks geslapen want zusje was een zeeeeer slechte slaper. (Alles geprobeerd, zelfs slaapcoaches de deur gewezen want dat werkte ook niet) En als ze eindelijk sliep was peuter ziek of bang oid. Toen, na 11 maanden, ging zusje ineens doorslapen. Wij zijn fitter, de kinderen hebben inmiddels een superleuke band samen, het huis is de hele dag ontploft van het speelgoed, maar het is vooral super supergezellig ❤️ Wat ik geleerd heb is dat de uitspraak 'it takes a village to raise a child' geen onzin is, want een vangnet om zelf af en toe op adem te kunnen komen is zeker nodig. Wij hebben vorige week echt gevierd dat we het eerste jaar van onze jongste hebben overleefd en het was écht pittig. Maar inmiddels zouden we niet anders willen ❤️ we gaan er lekker op uit met z'n vieren als dat lukt en laten ons absoluut niet beperken. Willen we een terrasje doen of uit eten? Prima, dan nemen we wat te spelen voor ze mee. De keer erna doen we een uitje dat leuker is voor de kids. Al moet ik zeggen dat ze alles leuk vinden, als ze maar aandacht en liefde krijgen 🥰 Het lukt me ook om alleen met ze erop uit te gaan. Lekker een ochtendje naar de dierentuin of naar het bos. Vooral veel mooie herinneringen maken!

Waarom zou je na een jaar alweer zwanger 'moeten' worden? Ik heb in mijn eerste jaar als moeder mentaal aardig in de kreukels gelegen. Niet dat onze dochter zo'n buitengewoon lastig exemplaar was, maar ik legde de lat voor mezelf veel te hoog. Daarom moest ik er lange tijd ook niet aan denken om datzelfde weer op mijn hals te halen. Onze oudste was net twee jaar toen we voor een tweede 'gingen', die zich vlot aandiende. Hij was twee jaar toen we openstonden voor een derde kindje. Onze derde heeft echter een jaar op zich laten wachten, waarmee maar weer gezegd is dat je niet altijd 'prompt' zwanger hoeft te raken.

Ik herken wat je schrijft Ik wilde eerste mega graag, maar vind het ook wel echt pittig. Doordeweeks kont zo'n beetje alles op mij neer en ik werk 24 uur. Ben bang dat ik het niet aankan. Vond/vind het nu al erg zwaar met momenten, vooral als ik zelf niet fit ben

Heel herkenbaar, ik zit in hetzelfde dubio! Ik zou een broertje of zusje voor onze dochter fantastisch vinden, maar betwijfel ook of ik het haalbaar ga vinden. De zorg voor onze meid en het huishouden ligt nu ook voor 95% bij mij en daarnaast werk ik nog 2,5 dag. Ik zou niet anders willen ook, maar op sommige momenten als, ze aan het jengelen is tijdens het koken of een uur nodig heeft om in slaap te komen bijvoorbeeld, denk ik wel eens hoe moet je hier nog een kind bij hebben en de zorg alleen doen 😅 Daarnaast ging m’n zwangerschap van een leien dakje, het herstel na de keizersnede ook en heb ik daar geen gekkigheid aan over gehouden. Daarnaast was ze een vrij makkelijke baby. De ‘wat als de tweede heel anders/slechter gaat zijn’ spoken ook heel vaak door m’n hoofd. Maar goed, ze slaapt nog lang niet door en zo lang dat nog niet gaat wil ik sowieso nog niet zwanger worden 🫣😂 We gaan het beleven wat voor wijsheid de komende jaren gaan brengen denk ik dan maar haha

Ik stel zeker niet de vraag of ik NU zwanger moet worden, want dat gaat sowieso niet gebeuren. Het is een algemene vraag: hoe is het om twee kinderen te hebben en ben ik niet de enige met die met dit gevoel rondloop? Ik kan me voorstellen dat ik er bijvoorbeeld over een jaar, net als jij bij de tweede, heel anders over denk. En dan kan het zeker ook nog even duren, iets wat we uit onze omgeving ook maar zeker weer eens bevestigd kregen.

Zo fijn om herkend te worden met dit gevoel haha! Nu hebben wij zelfs het onwijze geluk dat ze al vanaf 3 maanden doorslaapt. De "wat als de tweede zo moeilijk wordt" speelt ook vaak in mijn hoofd af... de komende jaren gaan we het inderdaad zien 🤣

Dank je wel voor het delen!! Dat alles een fase is, ben ik ook achtergekomen. Je moet wel door de zure appel heen willen bijten. Fijn dat het uiteindelijk goed is gekomen bij jullie ❤️. Klinkt als een enorm pittige tijd, die het wel waard is geweest

Ik snap je helemaal! Doordeweeks voelt het soms ook echt als een mega sleur en je leeft continue voor een ander. En als je dan inderdaad niet fit bent... één kind is tot nu toe heel erg waard geweest, maar ik vraag me inderdaad ook af of ik relaxt genoeg ben voor een tweede

Voor mijn zwangerschap hoopte ik ook altijd op 2 kindjes. Ik had echter veel moeite met mijn zwangerschap ( bekkeninstabiliteit en zwangerschapsdiabetes) en wil dit geen tweede keer meer doen. Ook moet ik toegeven dat ik het soms behoorlijk pittig vind, ondanks dat mijn dochter echt geen lastige was en is.

Na mijn eerste belandde ik ook in een postnatale depressie (+ het HELLP syndroom). Twijfels over een tweede waren er alom, tot ik ongepland zwanger werd van de tweede. Doodseng vond ik het, maar de tweede vond ik mentaal veel makkelijker. Je hebt al gevoeld dat het echt fases zijn, je weet iets beter wat je kan verwachten en ik maakte me echt veel minder druk. Wel vind ik het veel intensiever, want er is er altijd wel eentje die iets wilt. Ook al ben ik samen met mijn man, soms hebben we echt het gevoel handen en ogen te kort te komen. De peuter is echt een zware threenager en de (bijna) dreumes klimt echt op van alles, die moet je echt stevig in de gaten houden. Ook heeft hij tot z'n 10e maand extreem slecht geslapen wat echt wel maakte dat sommige dagen als overleven voelden. Maar, alles is een fase en als ze samen grapjes uithalen en zo om elkaar lachen dan ben ik zooooo blij dat de beslissing voor ons werd gemaakt en we nu heerlijk met z'n viertjes zijn. Succes met het maken van je beslissing! Kiezen kan altijd nog later, en er is eigenlijk geen goed of fout.

Redelijk herkenbaar. Hebben een heerlijke dochter en zelf zou ik wel graag een 2e willen, maar m'n vriend is snel overprikkeld waardoor hij het ws liever niet wil. Nu onze kleine meid er inmiddels een tijdje is en ik ons gezin ook goed kan combineren met ook af en toe tijd voor mijzelf heb ik zelf ook steeds meer het gevoel dat 1 kindje oke is, omdat onze dochter nu een leuke papa en mama heeft en ik bang ben dit bij een 2e niet het geval zal zijn, door een overprikkelde vriend en een moeder die minder happy is, want hoe prachtig ik het moederschap ook vind, soms uit het mom life kunnen stappen vind ik ook heel veel waard.

Ik had een ware droombevalling bij de tweede, na een heftige eerste bevalling❤️. Laat je daar vooral niet door leiden, want alles kan. Ook de kraamperiode etc was echt een droom, zo heerlijk. Ik heb er inmiddels 3, (5, bijna 4 en 1 jaar) en ik ben veel alleen met ze. Maar dat gaat prima. Ik leef een in georganiseerde chaos zoals ik het zelf graag noem. Ik zou het even wat tijd gunnen als dat kan. Je merkt vanzelf wanneer de gevoelens sterk blijven of uiteindelijk zakken. Dan zijn andere dingen ineens minder belangrijk of juist andersom. Ik vind de tijd nu ook vreselijk snel gaan, dus die periode dat je veel opgeeft is echt relatief kort.

Ik snap je gevoel denk ik wel. Hier een soort gelijke situatie met de zorg die voornamelijk bij mij ligt en een horror bevalling. Het verschil is wel, dat ik voordat ik zwanger werd van onze eerste al heel erg twijfels had of ik graag 1 of 2 kindjes zou willen. Ik ben zelf enig kind en ik vond het echt heerlijk. Mijn man en ik zijn het erover eens dat we blij zijn met wat we hebben, niet alle stress en spanning rondom zwangerschap en bevalling nog een keer willen meemaken, ook tijd voor onszelf willen houden en het dus bij 1 kindje gaan laten. 95% van mij staat hier volledig achter, maar er blijft steeds wel iets knagen over een tweede kindje. Dat is bijvoorbeeld ook de reden dat mijn man zich nog niet heeft laten steriliseren. Toch moet de keuze gemaakt worden en dat is dat we het bij eentje gaan houden. Ik heb me erbij neergelegd dat het gevoel van ‘wat als?’ altijd wel zal blijven, maar dat dat ook oké is.

Hier werd de tweede geboren toen de eerste bijna 3 jaar werd. Ik moet zeggen; fantastisch verschil! Ik zag twee dicht op elkaar niet zitten, nu zat er voldoende tijd tussen. De oudste kon ik alles uitleggen, kon gewoon even wachten als ik bezig was, deed tijdens m'n zwangerschap nog een middagslaapje en helpt me nu altijd met haar bijna-1-jarige broertje. Ze is er dol op maar ook super zorgzaam. Daarnaast gaat ze straks naar school maar is de jongste groot genoeg voor op de fiets om mee weg te brengen. Heel veel pluspunten dus (en geen minpunten 😃)

Oh en ik vergeet te zeggen dat mijn zwangerschap, bevalling en herstel allemaal heel voorspoedig gingen (in tegenstelling tot de eerste keer) En echt waar, twee kindjes vermaken elkaar dus ook echt, zo fijn dat je dat niet allemaal zelf hoeft te doen dan 😉

1 ste kindje was bij ons niet heel makkelijk. Toen we het slapen op de rit hadden ging het veel beter, raakte na een jaar zwanger ( Onze eerste lang over gedaan ) De eerste 10 maanden waren hier enorm zwaar onze 2de was een huilbaby. Na 10 maanden ging het opeens een stuk beter en lukte het slapen ook ineens zelf. Ik ervaar het dus als enorm pittig. Denk dat weinig leeftijds verschil straks wel een voordeel heeft.