Van me willen afschrijven…

Ik volg, heel herkenbaar namelijk. Jullie doen zelfs iets samen! Wij hebben de afgelopen 5 maanden niets samen gedaan. Ik laat NIEMAND oppassen. Opa’s en oma’s ook niet. Ik heb het gevoel dat wij het alleen kunnen. Ik heb extra vrijgevraagd van mijn werk, want ik vertrouw niemand. Ik mis mijn oude leven ongelooflijk maar ik kán niet anders. Ik ben zo toegewijd maar ga er ook zelf aan onderdoor.

Ja hier ook! De praktijkondersteuner zei dat ik aan het rouwen ben! Omdat ik m’n oud leventje gewoon heel erg mis. In de 1,5 uur tijd dat m’n zoontje wakker is, spelen we, eet ik wat, doe ik huishoudelijke taken, en doe ik een ommetje. Want zodra hij miept weet ik dat hij slaap heeft en moeten we weer naar huis.

Exact dit, en slaapt alleen in z’n bedje (dat is niet vanaf het begin trouwens, dat is sinds paar maanden). Ik kan er dus ook niet op uit. 1,5 uur wakkertijd, dus voeden, boeren, luier, even spelen en weer naar bed. Zit ook al 5 maanden binnen. Ja, ik mis ook ‘ons’ (m’n partner en ik). We hadden zo’n leuk leven en er is niets meer van over. We zijn door een lang traject zwanger geworden maar we hebben soms echt spijt. Niet van onze zoon natuurlijk, dat is onvoorwaardelijke liefde. Maar van het ouderschap…

Aaahhh… ik herken het. Bij ons heeft het niet met vertrouwen te maken, maar eerder ik dat ik het allemaal perfect wil doen en de opa’s en oma’s het op hun eigen manier doen. Misschien moet ik het ergens ook accepteren… jij ook veel sterkte ermee en hopelijk komen we er snel bovenop!

https://www.24baby.nl/baby/relatie-ouderschap/parentale-burn-out/ Lees deze eens door, herken je jezelf erin?

Heb je al eens geprobeerd om hem bij opa/oma te brengen? Of doe je dit uit voorzorg niet omdat je bang bent dat hij daarna van slag is? Ik vond het in het begin ook moeilijk om hem achter te laten omdat ik heel erg het idee had dat hij me nodig heeft en niet zonder me kan. Het tegendeel blijkt, hij gaat gewoon mee in het ritme van de opvang en opa/oma en doet het heel goed. Het zal voor jullie beiden een kwestie van wennen zijn misschien? En daarnaast ; je doet het super, mama! Wat je zelf al zegt : je hebt alles voor hem over. Maar wees ook lief voor jezelf, dan slaapt je kindje een keer iets lichter als je op pad bent. Dat komt daarna ook wel weer goed bij het volgende slaapje.

Ik denk dat ik geen burn-out heb, maar als ik niet m’n rust ga pakken, dat daar wel in ga belanden. Het is nu veel zoeken en juiste ritme erin te vinden.

Pff wat klinkt dit ontzettend vermoeiend. Ik bedoel het niet hard, maar zo denk ik erover: je kindje is echt niet van porselein. 1 dutje overgeslagen is niet schadelijk, een kort dutje komt hij ook wel weer overheen. En wat als opa en oma het iets anders doen dan jullie? Wat doen ze anders? Is wat zij anders doen schadelijk? Of weigeren ze echt iets simpels te doen wat jullie vragen? Zoals wat? Ik denk echt: vrouw chill, bij dit verhaal🫣 je doet het echt hartstikke goed en waarschijnlijk zorgvuldiger dan ik met twee kinders, maar zo ga je er echt aan onderdoor. Terwijl het niet klinkt alsof je een huilbaby hebt of een onhandelbare baby. Laat het los, relax of ga met iemand praten hierover want zo ga je echt niet de goede kant op.. sterkte

Ik weet niet of je een lezer bent, maar het boek “jagen verzamelen opvoeden” was echt een eyeopener voor mij. Ik was ook heel beschermend en had een bubbel gebouwd om ons drietjes heen. Dit boek gaat erover dat wat wij doen in het westen waarbij alles qua zorg en opvoeding bij de ouders op hun schouders terecht komt echt heel vreemd is en pas van de laatste 100 jaar. Juist het uit handen geven, de contacten met anderen, het samen doen is zo ontzettend belangrijk. Het heeft mij juist heel veel rust gebracht (maar in het begin natuurlijk wel heel veel tranen bij mij). Mn dochtertje (4m) gaat naar het KDV en volgende week gaat oma een paar uur oppassen voor het eerst.

Makkelijker gezegd dan gedaan. Wat klinkt het makkelijk aan de overkant, ook bedoel je het niet hard 😉. Maar je hebt wel een punt, kan het idd wat losser laten, dat heeft ook weer tijd nodig!

Bedankt voor je waardevolle, empathische lieve reactie, hier kan ik in ieder geval verder mee en kan ik het meenemen! ❤️

Lieve mama, ik herken heel veel van je verhaal. Voor mij is dit mijn tweede kindje en had me eigenlijk beloofd het deze keer helemaal anders te doen, want dit kindje zou maar wat meer in het ritme van de oudste mee moeten. Maar raad eens? Ik ben nog veel met haar slapen bezig en ga ook niet snel de deur uit. Als alles anders loopt door kortere slaapjes en een kindje wat steeds moppert dan kan ik daar de hele dag van slag van zijn en dan ga ik echt in mijn hoofd zitten. Voel me ook best vaak opgesloten, maar weet ook dat dit met de maanden die vorderen beter word. Vooral als je kindje 1 slaapje doet, kun je ervoor of daarna iets plannen. Ik probeer voor nu vooral de ochtend en middagslaap thuis te doen (voor zover het kan) en einde van de dag (ze slaapt hier in bed dan ook 30 min) in de kinderwagen of ergens anders te laten slapen. Wil binnenkort ook proberen om in de ochtend weg te gaan en kijken hoe lang ze dan in de kinderwagen gaat slapen. Ik doe het dus stap voor stap. Mijn oudste kindje is hier overigens ook echt de stok achter de deur voor, omdat ik hem ook leuke dingen gun. Wat betreft de borstvoeding, respect dat je fulltime kolft. Ik geef zelf ook borstvoeding, niet altijd omdat ik dat zelf altijd zo leuk vind. De nachten zijn hier vaak nog heel onrustig en als je een dagje weg gaat, moet ik er altijd toch weer aan denken dat ik kleren aandoe waarbij ik borstvoeding kan geven, een plekje kan zoeken waar ik rustig kan voeden enzovoorts. Maar sommige momenten vind ik het weer heerlijk. Het hele ouderschap is soms een mix van emoties en een spiegel voor jezelf! Ik heb er bij mijn oudste veel last van gehad dat ik niet veel met hem ben gaan doen als baby zijnde, omdat ik toen niet lekker in mijn vel zat. Mijn psycholoog toen koppelde het juist anders terug. Je hebt juist alles voor je kindje gedaan. En zo is het ook bij jou. Je denkt eigenlijk alleen maar aan je kindje, maar soms mag je ook gewoon de lat wat lager leggen en voor jezelf kiezen. Je doet het fantastisch, maar denk ook aan jezelf 💜

Wat een lief bericht! Heel erg bedankt voor je lieve woorden, empatisch vermogen heb je zeg. Dit berichtje doet mij zo goed. 🥹🥹🥹 En hoe raar het ook klinkt, ik ben blij dat ik niet de enige ben die er zo in staat. Alles voor m’n kindje en af en toe moet ik dan ook voor mezelf kiezen, helemaal mee eens! Die dagen gaan ook komen! Ik heb er vertrouwen in, heeft alleen wat tijd nodig ☀️☀️

Lieverd ik herken álles wat je schrijft en ik zit er ook nog middenin. Vriendinnen van me zeggen dat het loslaten makkelijker wordt als ze wat ouder zijn. Dit is jouw eerste keer als moeder vermoed ik...jouw kindje moet ook nog wennen. Je vriend ook. De opa's en oma's ook. Wees lief voor jezelf ❤️ zo te lezen doe je het super super goed en is er geen betere mama mogelijk voor je baby dan jij.

Hier krijg ik toch tranen van!!! 🥹🥹🥹🥹 bedankt voor je berichtje en idd het heeft tijd nodig en het gaat goed komen ❤️

Dit heb ik: zo bang dat hij ons gaat missen en heel verdrietig en/of angstig gaat worden…

Het is te proberen waard toch?

Klopt, maar dan ben ik bang dat hij voor z’n leven getekend is. Vertrouwen kwijt en altijd angstig 😅