Voelt als de dagen overleven

Heel herkenbaar...kan ook niet wachten tot ze wat groter is

Wij zeggen telkens (uit ervaring met onze eerste) De eerste 3 maanden was puur overleven, de eerste 6 maanden waren pittig maar beter te doen, na de eerste verjaardag werd het makkelijk Voelt voor iedereen natuurlijk anders, maar dit is onze ervaring!

Ja hoor. De eerste verjaardag is dan ook vooral feest voor de ouders, ben je maar mooi doorgekomen samen. 🥳

Wij vonden het bij de eerste na 6 maanden echt makkelijker worden!

Herkenbaar! Ik kijk de tijd vooruit. Dit is de 3de maar die eerste maanden..bah...kan niet wachten tot volgend jaar haha.

Heel herkenbaar! Ons zoontje is nu 3 maanden en het gaat iets beter dan een paar weken terug (ook omdat hij snachts beter slaapt en ik dus ook), maar ik kan niet wachten totdat hij wat ouder is. Ook al ken ik mezelf en ga ik dan waarschijnlijk de huidige tijd weer missen….

Dit ja!

Met onze eerste frustreerde mij dit ook enorm, nu met de tweede gelukkig dat goed los kunnen laten. Een goede dag is nu als er minimaal gehuild is, iedereen goed gegeten heeft en de slaapjes niet allemaal in de draagzak waren 🤣 een topdag is als ik tussendoor een was kan doen en iets alleen met de peuter samen doen als een slaapje in bed lukt. Ik snap nu ook echt naar een leuk uitje oid! Volgende week lekker winkelen met een vriendin, kijk er al zo naar uit 👏

Bij mijn eerste werd dit makkelijker na een maand of 8. Maar eerlijk gezegd komen er dan weer nieuwe moeilijke dingen. Ik vind nu bijvoorbeeld het hebben van een baby veel makkelijker dan een peuter… Doordat ik nu 2 kindjes heb kijk ik heel anders tegen de babyfase aan. Ik weet nu dat het mega snel voorbij gaat en allemaal fases zijn, van goed slapen, slecht slapen, groeispurtjes etc. Ik probeer veel meer van alle snelle ontwikkelingen en lachjes te genieten en niet te veel te focussen op wanneer het voorbij is of beter is. Misschien dat deze manier van denken je ook kan helpen! Dit betekent overigens niet dat je het niet moeilijk mag vinden, dat is het ook gewoon!

Haha dit ja! De peuter zit nu ook in een fase dat ik denk ‘kan niet wachten tot hij weer wat ouder is’. Die babyfase vond ik bij hem heel lastig, nu kijk ik daar veel simpeler en minder spastisch naar. Het gaat zoals het die dag gaat. En zo zal elke fase voor iedereen weer anders zijn. Over 10 jaar denken we waarschijnlijk allemaal ‘waren het maar weer baby’s’😢

Yes hier hetzelfde gevoel. Heb zelf ook het gevoel weinig te kunnen doen, terwijl ik andere mensen van alles zie ondernemen met hun baby'tje. Daardoor ook best wel het gevoel "opgesloten" te zitten. Vaak als we weg zijn dan huilt ze alles bij elkaar, dus blijven we maar veilig thuis. Ik verlang echt naar het moment waar we met met zijn 4'tjes lekker kunnen fietsen, zwemmen etc.

Grappig dit ervaar ik precies zo bij onze tweede, meer genieten en minder stress, maar nog steeds wel erg vermoeiend allemaal. Zoals vele andere ook reageren: kan ook niet wachten tot deze fase voorbij is en ik vooral weer mezelf voel en minder vermoeid ben (niet om haar als baby per se)

Herkenbaar. Wij zeiden indd ook (nu bij de tweede). De eerste 3 maanden zijn hel, de eerste 6 maanden zijn overleven en na het eerste jaar wordt het pas echt leuk. Nu ik een tweede heb geniet ik wel meer van ht baby zijn en ga ik veel meer mee in the flow. Niet slapen? Prima, dan spelen of knuffelen. Honger? Prima, dan een flesje. En ja soms ben ik hier ook onzeker over omdat er totaal geen ritme is. Maar het komt allemaal wel. Je kleintje moet (zeker het eerste jaar) zoveel ontwikkelen, dat uit zich in slechte nachten, soms slecht drinken, veel huilen. Het wordt echt beter! En zeker leuker ❤️

Vanaf 6 maanden vond ik het bij me eerste echt leuker worden omdat er meer structuur is. En vanaf 1 jaar heb je er echt een vriendje/vriendinnetje bij

Haha precies mijn antwoord!🥳 Het wordt alleen maar leuker en je bent niet alleen

Herkenbaar. Zeker met een peuter van 3,5 erbij denk ik elke dag: pff hoe komen we de dag door. Erg he?