Wat kunnen we nog doen?

Ben echt een beetje radeloos en vooral op en heel erg moe. Ja weer een topic over slapen. Er zijn er inmiddels al veel geopend en ik heb ze allemaal gevolgd. Maar zoek zelf nog steeds naar een oplossing. Onze dame van 20 weken (geboren 17 april) zit denk ik in een slaapregressie. Het slapen is nu al 3,5 week drama. Slechte slaapjes overdag en veel vaker voeden (borstvoeding) in de nacht. Al 3 maanden lopen we eindeloos met haar in onze arme rondjes door de slaapkamer. Overdag wil ze maar niet zelfstanding inslaap vallen. We hebben alles geprobeerd voor ons gevoel: draagzak, kinderwagen, auto, moonie, put up and put down methode, moe maar wakker weg leggen, buik slapen, wakker tijd 1,5 uur. Speen wil ze absoluut niet ze gaat dan kokhalzen. Als we haar laten in bed gaat het uiteindelijk altijd na ontroostbaar krijsen. We hebben een bedritueel: slaapzak aan, boekje lezen, zingen en een kusje. Maar vaak begint het huilen al als we de slaapzak aan doen, tijdens het zingen of als we alleen al naar boven lopen. Wakker tijd later of vroeger maakt ook geen verschil we letten op vermoeidheid signalen (gapen, ogen wrijven en langs ons kijken). Het voelt zo uitzichtloos alsof het haar nooit gaat lukken. Ik heb heel lang gedacht we geven hier aan toe en het gaat over. We laten het los. Maar het is gewoon zwaar en zij wordt ook zwaar. Als we haar inslaap krijgen lopend in haar slaapkamer dan valt ze inslaap op haar buik op ons. We moeten dan wachten tot ze diep slaapt 10 minuten en dan proberen we haar weg te leggen soms met succes maar soms ook meteen haar ogen wagen wijd open. Als we haar oppakken dan slaapt ze soms weer verder. Ze wil echt bij ons zijn. Dus soms zitten we meer dan een uur boven met haar slapend op ons. Op de opvang slaapt ze in de moonboon. Ze hebben geen motor dus ze staan haar continu te wiegen zodat ze nog iets slaapt. Iemand een oplossing? Iemand tips? Of een zelfde verhaal met uiteindelijk succes?