Alles lijkt te veel voor hem

Het advies wat ik je kan geven is als jullie even een moment voor elkaar en leg jouw kant eens goed uit vertel hoe je je voelt geef aan wat je van hem verwacht. Toon ook interesse naar hem vraag eens aan hem hoe hij zich erbij voelt. Neem de tijd praten is zo belangrijk in elke relatie en geloof me nou hebben het kleine wondertje nog niet straks wordt het nog iets pittiger als dit niet wordt uitgesproken want de tropische jaren moeten nog beginnen. Blijf communiceren ❤️

Hoi, Mijn man vond het bij de eerste soms ook lastig. Ik was toen onwijs moe, 0 conditie en stond de eerste weken al te hijgen als ik de trap op liep. Het huishouden verslofte daardoor ook. Ik heb toen mijn klachten specifiek opgezocht en ook hoe dat komt. Dat zorgde bij mijn man voor meer begrip. Zeker die eerste weken vind ik voor hun zo ongrijpbaar. Ze zien nog niks, voelen niks en de baby is nog zo ontzettend klein dat het je moeilijk voor te stellen is dat het al zo veel doet met een lichaam. Ik verbaas me daar ook nog steeds over. Wellicht helpend om bij een bezoek samen aan de vk haar ook om bevestiging te vragen dat je inderdaad vanaf de eerste weken al zo ontzettend moe of iets anders kan zijn. En zoals hieronder al gezegd; blijven praten is de sleutel:-)

Ik herken dit wel. Mijn partner had dit ook en zei zelfs van pff je bent een zwakkeling.. beetje strijden hoor. Nu is het zo dat zij het nog niet echt meekrijgen en het gewoon onwerkelijk is. Nu wij de eerste echo hebben gehad en ik bij de VK aan gaf dat ik zo extreem vermoeid kon zijn enzo en dat hij dat niet snapte moest ze beetje lachen. Ze zei, heel veel mannen snappen het niet bij de eerste zwangerschap. Je lichaam is zo hard aan het werk en moet nu zoveel dingen doen dat dat gewoon energie kost. Jij voelt dat, hij niet en ziet ook niks. Dus ze ging met hem gesprek aan en legde alles uit waar mijn lichaam mee bezig is nu. Sindsdien heeft hij echt geduld en zegt niks meer. Wilt me nu ook wat meer ontlasten enzo. Misschien is dat anders een optie? Dat je vraagt of je VK het kan uitleggen aan hem? Dat is vaak toch anders voor ze dan dat hun partner het doet.

Ik mag heel blij zijn met mijn man. Hij ziet dat het niet goed gaat en neemt zoveel mogelijk van mij over. Hij trok ook aan de alarm bel begin deze week dat als ik niet tijdelijk zou stoppen met werken, ik in het ziekenhuis zou belanden. (Extreme misselijkheid en vermoeidheid waardoor ik te weinig kan eten, afval en verzwak). Hij weet dat ik zou blijven proberen doorgaan tenzij hij aan de alarm bel trok. Zeer spijtig dat weinig mannen zo begripvol zijn. Misschien inderdaad meer info geven over wat ons lichaam allemaal doet momenteel. We zijn beide bio-ingenieurs dus weten allebei dat mijn lichaam momenteel overuren draait.