Autisme en eerste zwangerschap

Vanmorgen de termijn echo + intake gehad. We zijn weer vooruit gezet naar 11 weken 🥰 super mooi echo gehad. Ons ukkie lag heel stil totdat ik dit zei. Toen begon ukkie gewoon te dansen🥰 echt zo bijzonder om te zien hoeveel je al kunt herkennen met 11 weken. We hebben benen en armen en zelfs al vingers gezien. De ruggengraat en natuurlijk het mooi kloppende hartje

Aaah wat mooi!! Zo gaaf dat je al zoveel kan zien. Echt een mini mensje. ♥️

Zeker echt heel gaaf

Vandaag de termijnecho gehad. En alles was top! Was weer heel leuk om de baby te zien, hij/zij was goed gegroeid. We konden armpjes en beentjes zien. Hartje nog niet gehoord, maar wel zien kloppen. Ook zijn we weer vooruit gezet naar onze oorspronkelijke telling. Dus zit nu op 10 weken en 4 dagen. Ben helemaal hyper van blijdschap.🥰

Ik snap helemaal hoe je je voelt. Ik blijf maar kijken naar de echo foto's. Zo mooi en bijzonder.

Had vandaag de 13 weken echo, maar ben vandaag officieel 14 weken. Vond het leuk en fijn om de baby te zien en alles was in orde. Maar ik heb nog steeds geen gevoel van: dat is mijn baby. Ik zie nog amper iets aan m’n buik, voel nog niks, geen kwaaltjes meer. Alsof ik nog geen connectie kan maken. Ik zit nu ook wel in hele heftige en vermoeiende weken. Moest mijn lieve kater in laten slapen na een ziektebed die op het eind heel erg versnelde. En een dag later zat ik in het vliegtuig naar New York voor een week. Wat heel druk en overprikkelend was. Nu super moe, weer aan het werk en tegelijkertijd heel verdrietig en in rouw. 😮‍💨😣

💫wat naar dat je dit mee hebt gemaakt. Je huisdier laten inslapen is altijd zwaar en moeilijk en dan ook nog drukte en overprikkeling erbij. Ik kan begrijpen dat dit veel doet met je. Ikzelf ben momenteel gebroken, maar verwacht gebroken. Ik heb afgelopen weekend onze trouwdag mee mogen maken en gevierd. Daarnaast zwangerschap bekend gemaakt aan de familie en wereld + de 13 weken echo. Overprikkeling ten top, slecht slapen en misselijkheid die toeneemt en weer werken. Ik kwam op facebook een plaatje tegen die mij op het moment heel goed omschrijft. Zo voel ik me momenteel echt. Gebroken maar voor de wereld om je heen gewoon blijven functioneren 😮‍💨 probeer echt naar mn lichaam te luisteren en tegelijkertijd lukt dit voor geen meter. Heb sinds gisteren wel een zwangerschap kussen gekregen en deze gebruik ik met slapen. Hoop dat dit gaat helpen😴

Sterkte de komende tijd🍀

Nog van harte gefeliciteerd met jullie huwelijk. En zo begrijpelijk al die spanning en prikkels. Wij zijn in mei getrouwd en hebben dit zo autisme vriendelijk mogelijk gedaan (mijn man is ook autistisch). Maar mijn hemel wat een drukte, ook ervoor en erna. Hoop dat jullie zwangerschapsaankondiging ook met veel liefde is ontvangen door jullie familie en vrienden. 🤗 Herkenbaar plaatje. Zo voelt het voor mij ook. Echt nul plezier in het leven en kom amper aan zelfzorg, goed/genoeg eten en het mn huishoud taken toe.

Dankjewel, de familie en vrienden waren erg verrast en blij voor ons. Was echt leuk. Ik heb de trouwdag zelf zo veel mogelijk gepland zodat ik een beetje het gevoel van controle had. Dit is echt goed gegaan allemaal. Tuurlijk zijn er wel dingen gebeurd en geweest waar je geen controle over had maar dat is niet als vervelend ervaren. Voor nu probeer ik echt pas op de plaats te nemen en wat aan mezelf te denken. Hoe moeilijk ik dat ook vind want ik doe het immers niet meer alleen voor mezelf maar ook voor onze ukkie

Ja dat is lastig hè! Ik heb in drukke periodes vaak genoeg dat m’n voeding, zelfzorg en frequentie in eten er meteen bij in schiet. Normaliter kon ik dat wel opvangen en dan na een tijdje weer wat beter/vaker eten. Maar de laatste weken heb ik me zo schuldig gevoeld naar de baby. Die heeft voeding nodig en die moet ik wel geven.

Ik snap helemaal wat je bedoeld. En dan heb ik ook nog een man die zich zorgen maakt als ik mijn bord niet leeg kan eten o.dat ik te misselijk ben. Dan zegt hij vaak je moe twee genoeg eten..... ik vind het heel lief dat hij bezorgd is maar dat helpt niet echt want ik weet ook dat ik wel goed moet eten, alleen als het eten me weer omhoog komt kan ik echt niet verder eten en voel ik me best schuldig🥺

Je lichaam geeft je kindje voorrang dus jij valt misschien af maar het kindje krijgt wat het nodig heeft. Maakte me daar ook eerst zorgen over 😉.

Vraagje, voelen jullie je al een beetje zwanger? Ben inmiddels 16 weken en m’n buik begint nu een mini beetje te groeien. Maar lijkt gewoon een flinke food baby. En als ik echo’s zie bij de verloskundige kan ik niet die connectie maken met dat dit in mijn buik gebeurt. Ik heb ook wel hele stressvolle weken achter de rug met het inslapen van mn kat. Een reis naar het buitenland en veel werk stress. Zit nu overbelast thuis van werk (maandag weer starten en in gesprek). Maar wel dus heel moe en veel stress.

Ik ben inmiddels 16+4 en heb een beetje hetzelfde gevoel. Het voelt grotendeels nog erg onwerkelijk. Maar zo af en toe heb ik van die momentjes dat ik denk. Wooow er groeit een mini mensje in mij 😍 Daarbij heb ik sinds 2 weken last van mijn bekken het begon klein. Maar inmiddels in het dagen zo erg dat ik dinsdag naar de fysio ga en op werk afspraken heb gemaakt zodat ik het daar rustiger aan kan doen. Dus dan voel je wel ineens dat je niet meer kan Wat je voorheen wel zo eventjes deed. Het gaat dan voornamelijk om veel en snel lopen, tillen en bukken. Bij alles moeten nu nadenken en rustiger en voorzichtiger doen. Dat vind ik lastig

Ik heb veel last van de zwangerschap maar de band met het kindje is er ook nog niet echt. Bij mijn vorige zwangerschap wel maar dat is geëindigd in een miskraam dus ik bescherm mezelf gewoon denk ik.

Dat snap ik heel goed, lijkt me ook best eng om zoiets mee te maken en dan opnieuw een zwangerschap mee te maken. Natuurlijk super fijn dat he tot nu toe goed gaat Maar logisch dat je jezelf in bescherming neem tegen weer een gebroken hart. En als her kindje er straks is of als je het kindje gaat voelen komt het gevoel vast wel

Hier ook autisme en erge trauma uit mijn jeugd en eerste keer zwanger. Ik was voor mijn zwangerschap al altijd moe en super snel uitgeput Ik ben nu 13+2 en ik maak me zorgen of ik het wel allemaal aankan. Vandaag een echo gehad weer en zo slecht geslapen (3uurtjes) en was zo erg overprikkeld door alles dat alles pijn deed aan mijn hoofd en spieren. En de baby is er nog niet eens Ik maak me soms echt wel zorgen of ik het wel allemaal aankan en ook omdat ik niet een goed voorbeeld heb gehad en ik wil het wel goed gaan doen Zijn er al mensen met autisme die kinderen hebben en hoe gingen jullie ermee om?

Ik snap dat je je afvraagt of je het wel aankan. Dat vraag ik soms ook wel eens af. Maat tegelijkertijd denk ik juist omdat je zelf geen goed voorbeeld hebt gehad, weet je heel goed wat je anders wil doen bij je iegen kind. Dus dat maakt je des te meer een goede moeder dnek ik. Verde rwat de overprikkeling betreft en het weinig slapen. Dat heb ik ook heel erg. Ik slaap echt slecht maar wel beter sinds ik een zwangerschap kussen heb. Ligt toch lekkerder en veiliger op de een of andere manier. En overprikkwling tja die ga ik zeker tegenkomen met een kleintje maar ik heb een super lieve man en goed steunnetwerk om me heen gelukkig. Mocht ik echt met de handen in het haar zitten is er altijd wel iemand die me kan helpen of ondersteunen dus daar vertrouw ik dan ook op. En als ik oppas op mijn neefje en nichtje gaat alles ook goed. Ben wel helemaal kapot na 1 dagje maat dat zijn er 2 tegelijk en niet eigen. Ik geloof echt dat eigen anders is

Bedankt voor je antwoord. Ik had het ook echt wel even nodig ❤️ gelukkig is mijn man ook super lief en erg betrokken (doet ook altijd veel huishouden) dus daar ben ik super blij mee en heb ik veel steun aan. En ja ik weet heel goed hoe het niet zou moeten maar ik blijf altijd een angst hebben dat ik hetzelfde zal gaan doen. Mijn man zegt dat het echt niet kan want ik ben heel anders. En mijn moeder vind zichzelf een erg goede moeder en vraagt zich het tegendeel ook niet af terwijl ik al erg twijfel over mezelf (zegt ook wel wat) Dank je wel voor de lieve woorden