Bekend maken bij familie/vrienden

Ik had precies het zelfde. Ik kon het niet voor me houden en het mijn ouders als die van m’n man het vertelt met 4+3.. Achteraf nu heel blij mee, kan ik er fijn over praten met m’n moeder!❤️

Ik heb het ze wel verteld, als het fout gaat zeg ik het ook, dus dacht dan kan ik m'n zwangerschap ook wel delen. Ben morgen 4 weken.

Wij hebben het de familie en een aantal vrienden al verteld.. net wat je zegt, mocht het mis gaan wil je het ook bij hun kwijt kunnen. Ook weten een aantal directe collega's bij mij op het werk het voor het geval ik me niet lekker voel en even een extra pauze o.i.d. nodig heb. Ik vind het heel fijn om op die manier begrip van mensen om me heen te krijgen in plaats van overal maar om heen te moeten draaien of een excuus te moeten verzinnen waarom ik voor de 3e keer naar de wc moet, of waarom ik geen alcohol drink o.i.d.

Is toch prima? Ik vind dat hele 12 weken verhaal sowieso een beetje achterhaalt vandaag de dag. Prima voor bij wie het past maar als je anders wil doen kan prima! Het is niet meer zo’n taboe toch als het mis gaat. Zelf heb ik een miskraam gehad. Familie wist het toen al maar heb het nadien tegen nog 2 vriendinnen ‘pas’ vertelt toen het mis was en op m’n werk ook toen. Ik houd zelf niet van ‘vage redenen’ waarom je afwezig bent en iedereen zich af vraagt wat er aan de hand is 😋 Nu ook met m’n werk al gedeeld vanwege afwezigheid door misselijkheid.

En ik was heel blij met de steun die ik toen kreeg! Met name van die twee vriendinnen, geweldig dat ze meteen dezelfde dag op de stoep stonden met een kilo bonbons 🥰

mijn 3 goede vriendinnen en 2 collega's op het werk weten het. De laatste 2 omdat het meer uit praktisch oogpunt is. Gelukkig maar want ben nu al 2 dagen thuis omdat ik geen enkele geur kan hebben 😂. Ze hebben er begrip voor nu ze weten waardoor het komt en laten mij ook mijn tijd nemen. Mijn vriendinnen heb ik het verteld omdat ik weet dat ze blij zijn voor me en er ook voor mij zijn als het mis gaat. De familie vertellen we het na de eerste echo (2 september) en eind september komt de rest het te weten.

Wij hadden afgesproken om te wachten tot de echo (23 sept) maar afgelopen weekend heb ik een vriendin het zwijgen moeten opleggen doordat ze het mij op de man af zei: jij bent zwanger, je zegt dat je niet fit bent maar je glimt verschrikkelijk. En kak echt ik kan totaal niet liegen. We grapte voor de tijd al, als het zover is kan ik tot de 1e echo opgesloten worden. Dus nog 34 dagen te gaan

Wij hebben samen stil gestaan bij de vraag: wie zouden we het ook rechtstreeks vertellen als het mis gaat en wie vinden we dan fijn dat ze t weten. Die personen hebben we het dus ook kort na de test verteld. En mijn leidinggevende weet het omdat ik nu ziek thuis ben. De andere gaan we het langzaam vertellen als we iets verder zijn.

Dat dus. Ik vind het ook zo achterhaald, want als het alsnog mis loopt dan deel je het toch ook weer met de mensen om je heen. Of ze het dan al wisten of niet. Hier vertel ik het na de eerste echo. Welk nieuws we dan ook krijgen.

Hier 6+3 en we hebben het inmiddels verteld tegen onze ouders en een paar vrienden. Vooral omdat ze het door hadden en aantal op de man af hebben gevraagd en ik niet kan liegen. Kreeg helemaal stress om leugentjes om best wil te verzinnen. De rest vertellen we het pas na 12 weken.

Wij hebben het dit keer direct aan alle mensen die dichtbij ons staan verteld. Want zoals al eerder gezegd, als het mis gaat is het juist goed om ook steun te kunnen vinden bij deze mensen. Ook op werk direct verteld. Toch belangrijk om rekening mee te houden mocht er zwaar getild moeten worden of als ik me niet goed voel.

Ik wil het heel graag tegen mijn ouders zeggen, ben nu 5+3. Helaas zijn ze tot half september op vakantie. Dus moeten we nog wachten. Het is zo moeilijk om niets te zeggen! We zouden eigenlijk gister de eerste afspraak hebben in het ziekenhuis voor Een fertiliteitstraject dus ze zullen het waarschijnlijk niet verwachten!