Zijn er nog meer mensen die overladen worden met emoties van trauma's? Ik heb altijd heel mijn leven al mijn emoties weggestopt tot het punt dat het op mijn lichaam sloeg. Nu ik zwanger ben lukt me dat niet meer en overladen de emoties me gewoon. Herinneringen en pijn. Ik heb het vermoeden dat het er allemaal nog uit moet voor ik de baby in mijn armen krijg.
Maar wel heftig hoor, mijn arme partner ook. Ik kan boos op hem worden zoals ik had moeten worden op de daders, en dan uren later realiseer ik me dat ik onredelijk boos ben geworden op hem vanuit die pijn vanuit het verleden. Iemand die dit herkent? Hoe gaan jij en je partner ermee om?