Emotioneel & financieel vastgeketend💔

Hoi, Wat vervelend je verhaal en het gevoel waar je mee zit. Ik heb het idee dat hij graag de erkenning van jou wilt, wat hij wel niet voor je doet. Misschien voelt hij zich niet gewaardeerd en wilt hij die respect terwijl hij er verder niet mee zit. Nu ben je ook zwanger dus lijkt me het focussen op een nieuwe baan en inkomsten even iets voor later. Maar dat is natuurlijk aan jou. Veel liefs en sterkte

Je situatie is erg zwaar, maar je hebt al een belangrijke stap gezet door hulp te zoeken. 1. Praat met een professional: Overweeg therapie (individueel of samen) om patronen te doorbreken en je gevoelens te verwerken. 2. Financieel inzicht: Krijg duidelijkheid over jullie financiën en bespreek een eerlijke verdeling van de gezinskosten. Misschien kan hij een vast bedrag overmaken voor gezamenlijke uitgaven. 3. Werk en inkomen: Blijf zoeken naar werk dat past bij je situatie. Zelfs een kleine inkomstenbron kan veel verschil maken. 4. Zorgverdeling: Bespreek eerlijk hoe jullie de zorg en huishoudelijke taken kunnen verdelen. 5. Sociaal netwerk: Probeer nieuwe contacten te leggen via cursussen, sport of ouders van school. Dit kan eenzaamheid verminderen. 6. Eigen spaarpotje: Begin met sparen, hoe klein ook, om meer grip te krijgen. Je bent sterker dan je denkt. Zet kleine stappen en weet dat het oké is om hulp te vragen! Je kan mij altijd benaderen voor een gesprekje! Ik heb als psycholoog gewerkt en zit nu in het onderwijs. Dit soort gevallen heb ik vaker voorbij zien komen. Heel veel sterkte!

Bedankt voor je reactie. Lief. Ik geef hem zoveel complimenten. Harde werkende man, bedankt voor alles wat je doet, ik steun hem. Maar toch, zwaait ie ermee iedere keer en geeft mij het gevoel als ik nul inbreng heb. Hij vindt mij gewoon zielig. Ben nooit zo geweest. Ben altijd de zelfverzekerde vrouw geweest met allemaal vrienden en eigen leven. Niets meer van over.

Dit advies heeft eigenlijk alles wat ik ook wilde zeggen. Waarbij ik denk dat het eerste punt eigenlijk voor nu het belangrijkste is. De andere dingen zijn, namelijk toch best groot en om kleine stapjes in die richting te zetten te maken, kan een psycholoog helpen. Daarbij heb je meteen iemand waarbij je emotioneel ook wat last kwijt kan. Omdat het professioneel en betaald is, zal je niet ertegen aan lopen dat je vrienden je niet willen of kunnen helpen. Het liefst vindt je een soort alomvattende oplossing, een van waar je meteen even veel verdiend als je vriend. Of iets vergelijkbaars. Helaas zijn dat soort dromen niet meteen waar te maken. Kleine stapjes dus inderdaad.

Zo lief dat je de tijd neemt om het uit te typen. Misschien moet ik ook echt hulp gaan zoeken. Ik kan er met niemand over praten behalve met m’n eigen man. Wat betreft de financiën: ik heb het idee zolang het niet precies 50-50 is, dat hij altijd zal benoemen om me laten dimmen als het nodig is. Ik zou nooit 50-50 kunnen redden, ook al heb ik een goede baan. Het is ook zo lastig om nu en straks een baan te vinden. Wie wil nou een zwangere vrouw die niet top fit is. De zorgverdeling moet ik wel dragen. Hij gaat om 05:30 de deur uit en komt om 20 uur een keer thuis. Soms ook later. Met zijn werk is een vaste papa dag niet bespreekbaar. Het is altijd zo geweest. Ik moet ook beginnen met sparen. Je hebt gelijk. Dank nogmaals ❤️

Dank voor je reactie. Ik kan pas voor mezelf beginnen en er 100% voor gaan als ik ben bevallen (hopelijk voel ik me dan weer mezelf en fit). Dan moet ik voor mezelf beginnen (marketing), maar goed dat duurt ook even en alle nieuwe regels voor ZZP’ers maken me ook angstig. Wat ik sowieso moet doen, is met iemand praten.

Er is niks mis met een verdeling waarbij een partner werkt en de andere niet. Alleen moet er wederzijds respect zijn voor ieders bijdrage. Zo klinkt het bij je partner niet. Omdat je al veel discussies met hem gevoerd hebt, denk ik dat je beter het niet probeert op te lossen door hem te overtuigen. Werk vooral aan jezelf, je eigen zelfvertrouwen. Een zorgtaak is ook super zwaar en waardevol❤️

Stukje financieel is altijd gevoelig in een huwelijk en vooral als de ene partner net wat meer inkomen heeft. Maar zie het zo, als jij de mogelijkheid had om evenveel als hem te kunnen verdienen dan was je daar 100% voor gegaan. Maar je huidige situatie laat dat even niet toe. En in plaats van je moeite in een baan stoppen, stop jij die in je gezin en kinderen. Jouw man werkt veel en kan verder niet zoveel doen als jij in huis. Daarom is het voor hem makkelijker om tijdens een ruzie het financiële plaatje erbij te pakken. Maar eigenlijk doen jullie evenveel en moet elk moeite gewaardeerd worden vind ik.

Dank je wel. Ik ga straks nog een laatste gesprek met hem aan en alles op tafel gooien. Ik wil zo niet verder

Jullie hoeven ook niet 50-50 te verdienen. Wie past op het eerste kindje? Wie doet het huishouden, de zorg, het koken? Wie draagt het tweede kindje. Dit doe jij allemaal. Als jij er niet zou zijn en hij een kind zou hebben zou hij een oppas moeten regelen, iemand voor het huishouden moeten hebben en geen tweede kindje kunnen krijgen. Dit kost ook allemaal geld. Dus je moet het balans nu niet per se zien wie financieel op dit moment geld in het gezin brengt. Wat jij allemaal doet kost normaal gesproken ook geld. En wie weet is de balans ineens 60-40, waarbij jij 60 doet. Dus ik zou eerst je zelf overhalen en overtuigen dat hij niet de machtige is (al lijkt dat alleen maar zo) en dat wat jij allemaal doet ook heel waardevol is. Als je je zelf hebt overtuigd en je man weer eens deze onderwerp start mag je best trots vertellen dat wat jij allemaal doet ook belangrijke waarde heeft. Nu met de zwangerschap overdrijven we voor ons zelf alles veel erger dan het is herkenbaar bij mij. Af en toe zeg ik gewoon; it is just me and my baby, eerste onze gezondheid.

Dank je wel. Je hebt helemaal gelijk 🙏🏼