hoihoi iedereen, ik weet sinds 2 weken dat ik zwanger ben en de reactie hierop die ik van te voren had verwacht pakt compleet anders uit en zit hier onwijs mee!. ik zal het even kort uitleggen
Mijn vriend is 4 jaar jonger dan ik (28 en ik 32) we zitten momenteel in een huurhuis in de regio van rotterdam, hij komt uit eindhoven en kon hier sinds we hier wonen (+- 3 jaar) niet aarden. hij heeft heimwee en wil graag terug naar brabant. ik heb er geen problemen mee om daar naartoe te verhuizen. Nu heb ik mijn zwangerschaps wens wat doorgedrukt gezien mijn leeftijd en andere omstandigheden (uitbehandelde longca schoonmoeder) en mijn ouders zijn ook niet geheel gezond meer. Hij reageerde eigenlijk niet leuk op mijn zwangerschap aangezien hij nu denkt dat we hier vastzitten in het huurhuis omdat we na de komst van een baby mogelijk geen huis meer kunnen kopen , we kunnen nu een krappe hypotheek krijgen maar dit is op basis van een 32 uurs contract, ik weet niet of ik dat wel kan blijven werken. en buiten dat minimaal spaargeld (sparen zal ook niet makkelijk meer gaan. hij maakt zich hier zorgen over en spreekt alleen maar negatief nu ik zwanger ben. buiten dat praat hij uberhaupt niet over het feit dat ik zwanger ben
Nu kan ik er ook niet van genieten, heb ik het te veel doorgedrukt, zijn zijn angsten reëel? ik merk dat ik me erg veel zorgen maak.
Ook maak ik mij zorgen over de praktische zaken (wie kan er in die regio oppassen? ) wat zijn de kosten, kan het huis dan nog betaald worden, kunnen we nog een huis kopen na de komst van een baby?
ik merk dat dit veel met mij doet en maak mij hier erg veel zorgen over waardoor ik nu helemaal niet kan genieten, sterker nog ik ben helemaal niet bezig met het voorbereiden van de komst van de baby en dit baart mij ook zorgen
hebben meer mensen dit dat ze zich na een positieve test niet gelukkig kunnen voelen?