Het besef is er nog helemaal niet

Ja herkenbaar. Zeker nu de misselijkheid voorbij is. Ik kijk naar de wieg die al klaar staat en dan denk ik: huh? Oh ja!

Herkenbaar. Ik vergeet elke dag dat ik zwanger ben. Dan denk ik ohja! 🤣 Terwijl het super welkom is en ik heel blij ben! Het is onwerkelijk.

Super herkenbaar, ook wat je schrijft over die echo dat het lijkt alsof je tv kijkt! Denk als we echt een buik hebben en de baby voelen, het wel meer zal gaan leven in je hoofd ook

Bij de eerste was ik 16 weken ziek, toen met 36 weken bevallen. Tijdens het ziek zijn vond ik t een hel en maanden na de bevalling kon ik me al niet meer voorstellen dat ik ooit zwanger ben geweest. Nu voel ik de kleine nog niet, dus het is dat ik een echo heb of boven de pot hang, maar soms voelt het als een soort enorme droom waar je niet uitkomt ofzo

Heel herkenbaar, ik heb een zoontje van 1 rondlopen waar ik de hele dag mee bezig ben. Ik vergeet het soms echt gewoon😅😅

Ik vergeet het ook. Besef ook niet dat ik gwwoon straks een eigen baby heb

Haha ja ik ben heel benieuwd of het besef er meer zou komen als je echt een buik hebt

Ja heeeel herkenbaar! Ik ben morgen 13 weken en kan niet geloven dat dan het eerste trimester er al op zit. Hoe dan?! Inderdaad voelt her bij de echo's net alsof je tv kijkt. Kan ook niet beseffen dat het kindje in m'n buik zit. Zo onwerkelijk allemaal. Soms denk ik ook dat ik t allemaal zit te verzinnen ofzo haha

Ik heb echt precies hetzelfde als jij… ik ben ondertussen 16 weken en ook al een gender reveal gehad. Het land nu iets meer maar nog steeds niet helemaal hoor !

Fijn om zoveel gelijkgestemden te hebben hahaha

Hier ook heel herkenbaar. Ik had dit bij de eerste ook. Het besef groeide langzaam mee met mijn buik. Ik voelde me er toen heel vervelend over, nu geef ik het de tijd

Het is ook onwerkelijk. Je voelt tenslotte nog niks van de baby zelf en als ik naar mijn buikje kijk, zou het ook gewoon een lekkere eetbuik kunnen zijn 😂. Maar ook als je je kindje echt voelt bewegen, blijft het heel onwerkelijk. En zelfs als je kleintje geboren is, kijk je ernaar en denk je ‘huh??’, zat dat nou in mijn buik??

14 weken, tis dat m'n buik groeit. Maandag weer een echo, dat zijn wel momenten voor mij dat ik weer even bevestiging krijg dat het inderdaad echt zo is.

Fijn om te weten dat ik niet de enige ben! 13 weken nu, alleen als ik weer eens misselijk ben of mn broek niet lekker zit. Tijdens de echos zo raar om te bedenken dat het echt in mijn buik zit.

Heel herkenbaar! Het wordt allemaal pas echt als je leven gaat voelen en je kleine lekker aan het trappelen is in je buik. Bij de eerste was ik heel bang dat ik er niks voor zou voelen na de bevalling, omdat het soms zo onwerkelijk lijkt. Maar nog nooit zoveel liefde gevoeld als voor dat minimensje 🥰

Nee hier ook hoor.. na 10 jaar traject in het ziekenhuis hadden wij geaccepteerd dat we kinderloos zouden blijven. Door mijn endometriose toch wel de laatste punctie aangegaan en hoppa! Ik geloof nog niet dat het ons toch is gegund.. de echo is een filmpje van een ander. En dik was ik voorheen ook dus ik krijg mijn oude lichaam weer terug… Ben om deze rede ook aangesloten bij centeringzwangerschap en ik hoop dat ik het bij het trappelen besef en kan gaan genieten…