Oudere zoon wil geen mama meer

Kan je man niet wat voor je betekenen? Een soort van gesprekje met je zoon voeren. Op een manier die hij begrijpt? Bijv vragen waarom niet mama of aangeven dat mama het nu weer gaat doen ofzo

Hier precies hetzelfde verhaal !! Mijn dochter van net twee had ook een anti mama fase direct, mama nee, mama niet helpen, mama niet leuk enz enz echt om te huilen. Maar zodra mijn vriend weer ging werken was het na 1 dag ook weer voorbij. Sterker nog ze is altijd al papa papa papa geweest, maar nu ineens vraagt ze ook om mama. Het kan gelukkig snel veranderen zou me er echt niet druk over maken, zodra je weer meer met hem doet word het echt beter. Helpt ook wel als papa dan echt fysiek niet aanwezig is.

Heel herkenbaar. Maar ik neem m’n partner hierin wel mee en die zegt dan ook: lief zijn voor mama, goed luisteren naar mama, etc. De momenten dat hij zegt “mama weg” hoe moeilijk ook, die negeer ik en geef er niet aan toe. Maar zo gauw ik ook weer alleen met hem was, was dit echt meteen weg. Dus geen zorgen! En ik maak nu bewust ook op die momenten tijd voor hem. Van de week baby in de draagzak gedaan en samen met hem een ijsje gehaald, even het ouderwetse mama-zoon moment gevoeld en meegemaakt. Zo bouw je ook weer op een nieuwe manier herinneringen samen. Het is even zoeken en een weg vinden erin voor iedereen maar het komt goed!

Wat een lastige situatie voor je! Vanuit je kindje van 2 echter ook heel begrijpelijk. Wat een omslag voor hem en wat moet hij zich veel aanpassen! Het is goed om je te realiseren waar een kind van net 2 mentaal wel en niet toe in staat is. Cognitief kunnen zij de veranderde situatie nog totaal niet overzien en begrijpen. Onder het ongewenste gedrag ligt een lading aan spanning en emotie die hij nog niet met jullie kan communiceren, dus zie je dat vaak terug in grenzen opzoeken. Wanneer je je kind erkend in zijn of haar emotie maar dat je kind vaak al rustiger. Op rustige toon kun je daar dan ook direct een nodige grens bij toevoegen. "Ik zie dat je boos bent en niet bij mama wil, maar je mag mama niet slaan." Daarbij is het mooi als je kan toevoegen waarom niet en een alternatief kan bieden: "Anderen slaan doet namelijk pijn. Als je boos bent kun je wel op de grond stampen/een papier scheuren." De emotie moet er namelijk uit! Je kan het niet-aanvaardbare gedrag (schreeuwen, slaan) ook ombuigen naar aanvaardbaar gedrag; wanneer je zoon wil slaan kan je voorzichtig haar handje nemen en haar de baby laten aaien (“we gaan niet slaan, je mag wel aaien”). En ik kan helemaal met je meevoelen dat je je afgewezen en verdrietig voelt als je oudste zich zo tegen je keert. Je kunt het echter ook als iets positiefs bezien. Goed gehechte kinderen geven logischerwijs een heftige reactie als hun primaire hechtings figuur opeens niet meer beschikbaar is. Dat je zoontje zo reageert betekent dus dat hij jou juist erg nodig heeft en van je houdt! Als hij dit helemaal niet zou doen zou het juist opvallend zijn ;) Zie het slaan en schreeuwen van je zoontje dus als een roep om jouw ouderlijke liefde en steun die hij zo gewend is; het is voor jullie allemaal enorm wennen, maar uiteindelijk zal hij zijn nieuwe plekje in het gezin vinden. En ik denk dat ik hem fanatiek zou gaan verleiding tot mama-zoon tijd. Zijn f avoriete boekje pakken en die lekker op de bank zelf hardop gaan lezen, gewoon wachten tot hij er een keer bij komt zitten. Of een leuke nieuwe knutsel gaan proberen en hem uitnodigen, dansen op een liedje,zoek iets wat hij heel leuk vindt zodat het spelenderwijs weer vertrouwd wordt met mama. Misschien duurt het even, maar spel is de taal van kinderen! Gebruik die vooral:) Heel veel succes, geduld en liefde gewenst daar! Jullie doen het fantastisch!