Rouwen om huisdier

Ik heb vandaag mijn lieve kat van 12 moeten laten inslapen. Na een lang traject van vier maanden vol onduidelijkheid, onderzoeken, slecht eten, bijna 2 kilo’s afvallen en veel tranen. Er was geen verbetering meer en zijn levenskwaliteit was sterk afgenomen. Dus ik heb met liefde voor hem het besluit moeten nemen hem los te laten. Maar ben er zo kapot van. Ben nu 12+3 en had vandaag nota bene ook nog de NIPT. Ik droomde er van om hem te zien knuffelen met de dikke buik en later met de baby. En nu is hij weg. Het afscheid was mooi en kalm, en ik krijg zn as voor thuis. Maar heeft iemand tips? Dit soort stress tijdens een zwangerschap doet me echt niet goed. En ik voel me schuldig naar de baby en mijn lichaam. Afgelopen week was een hel (o.a. een spoedpost bezoek in de avond omdat hij bloed braakte). Zoveel onzekerheid en slapeloze nachten gehad. Slecht voor mezelf gezorgd. Mijn man, ouders en vriendinnen steunen me ook, maar het neemt het verdriet niet weg.