Hoi dames.
Even een van me af schrijf stukje, in de hoop dat meer zich er in herkennen.
Ik ben nu 15 weken zwanger en al een aantal weken zit ik best slecht in mn vel. Zit mentaal er echt even doorheen zeg maar. Vooral huilen en humeurig. Ik reageer t vooral af op mn vriend (de arme man)
Vorige week weekje vakantie gehad, maar ipv me beter te voelen, voel ik me alleen maar slechter. Lichamelijk en mentaal zit ik mezelf erg in de weg. Voor het werk aan flinke huilbuien omdat ik het eigenlijk niet kan, maar wel graag naar werk wil. Mijn vriend die dan zegt meld je gewoon ziek, maar mijn schuld gevoel naar collega's toe wat zich dan op speelt. En ze niet nog meer werklast/druk wil bezorgen. Nu heb ik vandaag maar een halve dag gewerkt (ben begeleider op een dagbesteding voor mensen met een verstandelijke beperking) maar voel me er extreem schuldig bij dat ik eerder ben weg gegaan en mijn vriend me heeft moeten ophalen van het werk.
Nu ga ik morgen in gesprek met leidinggevende en coördinerende om invulling te geven aan mijn diensten komende tijd. Ondanks dat ik weet dat het beter is voor mezelf blijft het schuldgevoel naar collega's en vriend behoorlijk aan me knagen.
Zijn er meer dames die iets soort gelijk hebben? Zo ja hoe gaan jullie met dat gevoel om?
Liefs een radeloze zwangere