Van me afschrijven

Ik heb zelf van mijn 14 tot en met mijn 23ste tegen depressie gestreden, ontzettend veel therapie in combinatie met medicijnen. Ik was dus ook erg bang voor postnatale depressie, mijn zoontje is uit eindelijk mijn remedie geweest! Sinds ik hem heb ben ik nooit meer in die eerdere gedachte teruggevallen. Dit natuurlijk wel een “succes” verhaal, als het moederschap mij zwaar was gevallen had dit uiteraard anders af kunnen lopen. Je kan informeren bij de POP-poli als je hier angst voor hebt!

Zeker bespreken met de verloskundige.. zij weten vast meer.

Wat een bijzonder verhaal! ❤️ Hier haal ik juist kracht uit, het kan dus óók ‘gewoon’ goed komen of beter uitpakken dan gedacht. Dank je wel voor het delen!

Er staat een onderzoek op internet over moeders waarbij depressie na jaren verdwijnt door de geur van hun baby, sterker nog ze zijn aan het kijken of ze het in medicatie kunnen verwerken! Ik zal het eens voor je opzoeken

https://www.oudersvannu.nl/voor-ouders/bewezen-geur-van-baby-s-helpt-tegen-depressies~755911b

Bedankt voor het delen! 😘

Het is erg herkenbaar wat je zegt dat het lastig is nu je het (voor je gevoel) met niemand kunt bespreken. Tijdens mijn eerste zwangerschap had ik die onzekerheid ook heel erg. Bespreek het goed met je verloskundige. Je kunt ook contact opnemen met de huisarts. Er schijnen zelfs poli’s in het ziekenhuis voor te zijn. Dit heeft mijn huisarts mij zelf verteld aangezien ik na mijn eerste zwangerschap bijna tegen een postnatale depressie aan zat. Echter besprak ik dit niet en nu bij mijn tweede zwangerschap ik dit wel doe, is het gevoel al zoveel beter. Hopelijk werkt dit bij jou ook! Ook al heb ik morgen pas mijn eerste echo, weet buiten mijn vriend, mijn zusje en een goede vriendin het ook. Aangezien zij weten hoe ik me destijds voelde, helpt het mij enorm. Misschien kun je hier ook nog wel iets mee. Fijne zwangerschap!🤍

Wat fijn dat het gevoel nu al zoveel beter is! Bedankt voor de tips ❤️ Voor jou ook een hele fijne zwangerschap gewenst! Xx

Ik heb ook vanaf mijn 20e mentale problemen gehad. Depressies en angst/paniekstoornis. Veel therapie gehad en medicatie etc. Ik was ook bang in een postnatale depressie te raken. Ik had wel last van paniekaanvallen tijdens mijn zwangerschap, en heb daarvoor een aantal gesprekken gehad bij de poh. Maar ik moet zeggen dat sinds de geboorte van mijn zoontje mijn mentale gesteldheid juist beter is geworden! Geen tijd meer om te piekeren 😁 het kan dus alle kanten op gaan. Ik wil je adviseren dat je gewoon op tijd aan de bel trekt als je je even mentaal niet zo lekker voelt en het bespreekbaar houd.

Ah ik herken me hier in van mijn eerste zwangerschap! Mijn moeder had zo'n erge depressie dat ze opgenomen moest worden en psychoses had na de geboorte van mn broertje. Ook wij zijn allemaal erg gevoelig voor hormonen in onze familie. Na veel gesprekken kwam ik erachter dat het bij mijn moeder ook veel te maken had met oververmoeidheid en weinig support. Ik heb met mijn man goede gesprekken hierover gehad. We hebben aan het begin direct afspraken gemaakt over dat ik altijd rust mag nemen, en hij de zorg dan no question overneemt bijvoorbeeld. Ook hebben we veel gefocust op goede rust (wat een mega uitdaging is met een baby haha). Al deze gesprekken en afspraken zorgden ervoor dat ik er met meer vertrouwen in ging. Uiteindelijk is het ook helemaal goedgekomen! Ik heb wel in de eerste weken last van baby blues gehad, wat erg logisch is. Maar geen depressie of iets. Mijn advies: ga veel praten over verwachtingen, en afspraken maken over dingen, en scenario's bedenken voor het geval je toch in een depressie komt (wie zorgt er dan voor de baby, wie doet dan het huishouden, wie kookt en doet de boodschappen, wat eet je de eerste week, bijv diepvriesmaaltijden etc, ). Dan ben je goed voorbereid, en dat geeft mentaal ook heel veel rust.

Hee. Ik heb na me 1e kindje ook een postnatale depressie gehad. Nu weer zwanger van de 2e. Die angst dat het weer gebeurt die is zeer sterk aanwezig. Ook ik ben erg gevoelig voor hormoon wisselingen etc (PMDD) daarom is er een behandelplan gemaakt. Bespreek dit gelijk met je verloskundige. Ze weten waar ze op moeten letten en je kan vast een plan maken. Heeft bijv je huisarts een POH, ga daar vast mee in gesprek voor een signaleringsplan en hoe wat aan te pakken. Mocht je de behoefte hebben er over te praten je mag me altijd berichten