Van me afschrijven

Afgelopen donderdag erachter gekomen dat ik zwanger ben! Ondanks het wel gepland was, toch behoorlijk snel gegaan. Na de eerste ronde was het al raak! Ik merkte dat ik donderdag vooral half in shock was, onzeker werd en vooral dat ik het nog niet besefte. En eigenlijk doe ik dat beseffen nog niet. Dat zal vast na de eerste echo komen, als alles goed mag gaan 🤍 Maar nu het volgende.. M’n zus is een aantal jaar geleden bevallen van mijn nichtje en belandde daarna in een postnatale depressie, zelfs met opname tot gevolg. Ontzettend heftig om van zo dichtbij mee te maken en de impact daarvan te zien. Uiteindelijk is alles goedgekomen en heeft ze nu twee dochtertjes! Maar een zwakke plek blijft het altijd bij haar. Gevoelig voor hormonen, dat zijn ze in mijn familie wel (en ikzelf ben ook niet de meest stabiele). Maar oh, wat word ik hier onzeker van. Gedachtes komen vanzelf en dat zijn voornamelijk gedachtes van ‘een postnatale depressie staat al voor mij vast’, ‘ik ga slecht op hormonen dus zal ook wel tijdens de zwangerschap of daarna een terugval krijgen’, etc.. Ik merk dat, buiten mijn eigen familie om waar ze goed over mentale gezondheid kunnen praten, ik verder met weinig mensen daar echt open over kan sparren. En helemaal nu nog niemand weet dat ik zwanger ben. Iemand die zich hierin herkent en/of ervaring mee heeft? Ik hoop het tuurlijk niet voor je, maar we kunnen ook steun aan elkaar hebben ❤️