Werken valt enorm zwaar, 16 weken zwanger

Ik werk zelf in de zorg en ben 15+3. Ik werk 50% al sinds ik 10 weken zwanger ben. Ik werk dus nu 16 uur, en zelfs dat vind ik zwaar. Ik zou zeggen, luister echt naar je lichaam, jij en je baby zijn belangrijker! Werk blijft wel, en ik ga er vanuit dat je collega's dit begrijpen 🫶🏻

Ik vond het zelf heel lastig om aan te geven dat het niet meer kon. Maar ik krijg echt heel veel steun van mijn collega's en zij snappen dat er nu even iets belangrijker is dan werk (vind het nog steeds heel moeilijk hoor) maar ben wel blij dat ik gedeeltelijk thuis zit. Voor je het weet wordt het erger en kun je helemaal niks meer en dan is iedereen verder van huis. Sterkte 😘

Ik snap t heel goed, ik werk zelf ook op een kinderdagverblijf. Bij 6 weken kon ik het al niet meer uitstaan. Oververmoeid, misselijk, bekkenklachten. Heb toen aangegeven dat het niet meer lukt. Ik zit nu in de ziektewet. Zelf vond ik het ook lastig om het aan te geven dat het niet meer ging. Maar luister echt naar je lichaam. Jij en je baby zijn op dit moment prioriteit. Heb toen de knop omgezet en het gewoon aangegeven. Beste beslissing ooit.

Ik werk als VIG in de ouderenzorg en werk 32 uur per week en heb een zoontje van 1 rondlopen en deze zwangerschap valt zo zwaar, weinig rust veel misselijk en hoofdpijn..

Jouw gezondheid staat helemaal bovenaan de prioriteitenlijst, ook voor je werkgever zou dat zo moeten zijn. Ik zit nu al 9 weken thuis en ga na de herfstvakantie weer proberen te beginnen (VO) misschien met 1 klas/1 uur per dag, of niet, het is maar zo. Geef bij je leidinggevende onmiddellijk aan: het gaat niet, ik wil proberen halve dagen les te geven. Het is ook in hun belang dat jij niet helemaal uitvalt. Het is absoluut niet jouw verantwoordelijkheid hoe zij dat gaan oplossen.

Normaal gesproken werk ik 30 uur per week in de kinderopvang (babygroep). Momenteel ben ik ruim 15 weken zwanger en werk ik 10 uur per week. Meer trek ik op dit moment ook echt niet. Je gezondheid is het aller belangrijkst. Ga goed in gesprek met je werkgever over de mogelijkheden om te voorkomen dat je volledig uitvalt… Persoonlijk werk ik liever minder en blijf ik toch betrokken bij alles, dan dat ik volledig thuis kom te zitten omdat ik te lang mijn grens over ben gegaan…

Heel herkenbaar je (schuld)gevoel, vooral richting collega's. Ik werk als verpleegkundige in de zorg, ook de hele tijd mentaal 'aan' en fysiek veel bezig, lopen, tillen, ect. Ik heb afgelopen vrijdag ochtend na 3 weken aankijken en hopen dat het tijdelijk of een griepje was, toch aangegeven dat het niet meer gaat. Op het moment zijn hele dagdiensten en avonddiensten te zwaar. Ook flinke bonkende hoofdpijn, duizelig en wat misselijk. Ga veel optijd naar bed (19u), mis de avonden in bed met mijn man samen, en slaap de dutjes mee met ons zoontje als ik vrij ben. Op dagen vrij ook wel hoofdpijn, maar draaglijk. Ook nog steeds kilo's in de min, i.p.v. aankomen. De verloskundige zegt dat ik meer rust nodig heb. De reactie van werk was: de dienst zondag kunnen we niet meer oplossen, maandag kijken we verder (dus moet ik maandag ook nog de hele dag werken) en dinsdag zal dan ook wel niet opgelost worden (moet ik ook de hele dag). Geen fijn antwoord, na al 3 weken zo je best te doen. Ik twijfel om me zometeen maar op de gewone manier maar ziek te melden... Om zo ons te beschermen, ben al genoeg over mijn grenzen gegaan door te blijven proberen...

Wat verschrikkelijk zeg. Ik zou me dan opeens een stuk minder schuldig voelen om mij ziek te melden. Als de verloskundige zegt meer rusten moet je dat ook doen hoor.

Heftige reactie van je werk. Het is belangrijk om aan je zelf te denken en de baby. Ik werk zelf ook in de zorg, en begrijp je echt zo goed hoe zwaar het werk kan zijn. Als het echt zo is dat je 'moet' werken, zou ik me op de gewone manier ziekmelden. Wat niet gaat , gaat gewoon niet!

Oh wat vervelend voor je! Ik snap helemaal hoe je je voelt. Ik ben zelf 17+2 en stond voor groep 3. De allerleukste groep en eindelijk groep 3! Ik merkte al na 4-5 weken in t schooljaar, dat ik zo moe was. En alle kwaaltjes heb die er zijn. Ik lag ‘s avonds alleen maar op de bank en in de weekenden was ik uitgeteld. Ik sprak niet meer af, sportte niet meer en mijn man deed alles thuis. Op werk wisten ze nog niet dat ik zwanger was. Ik had gedoe met m’n werkgever, dus moest echt even heel erg m’n mannetje staan. En toen we weer in een conflict belandden, heb ik verteld dat ik zwanger was. De maandag erop had ik migraine en ben daarna in 4 weken tijd maar 4 dagen wezen werken. Migraine en griep overheersten alles. M’n werkgever wilde dat ik gewoon om 14.30 naar huis ging en 5 dagen bleef werken, terwijl ik aan alles voelde dit kan niet. Ik heb slaap nodig en dagen waarop niemand iets van me moet. En waar in kan rusten en dingen doen die me wel energie geven. Na 2 gesprekken met de bedrijfsarts heeft hij me ziek gemeld en ik werk nu 3x 4uur. Ik schrok, maar ik merk dat het klopt. Ik voel me rot naar m’n groep en collega’s. Maar nu ze allemaal weten dat ik zwanger ben begrijpen ze het. M’n werkgever is na dit advies ook gedraaid en juist heel erg steunend. Het kostte veel moeite en ben te ver gegaan. Ik had eerder moeten stoppen, want ik werd gewoon ziek. Dus meld je ziek, spreek met de bedrijfsarts. Je bent een kindje aan het maken en die heeft alle energie nodig ❤️ ik hooo dat m’n verhaal je steun heeft, ik snap je heel goed! Ik vind t nog steeds moeilijk, maar ik kan nu eindelijk rust ervaren. En rustig starten na de herfst vakantie. Geen druk, geen stress, geen verantwoordelijkheid. Dat gun ik jou ook!

Bedankt voor jullie reactie beide! Gelukkig zijn directe collega's wel lief hoor! Het was vooral een reactie van de planning/management. De avonddienst die me vandaag kwam aflossen zei ook; meld je maar ziek, denk aan jezelf. Collegas hebben me al eens eerder naar huis laten gaan, omdat ik er beroerd uit zag. Dat was heel fijn! Dus ik ga zo ook maar bellen en even goed rust pakken om daarna halve dagen weer proberen op te pakken. Nogmaals bedankt voor jullie reactie, dat helpt wel! We hebben ook een zoontje van 1 en dat is ook enorm belangrijk en voel ik me ook wel eens schuldig naar! Dus even tijd voor ons nu ❤️

Gewoon ziek melden idd. Als jij t niet aan kan is het niet jou probleem hoe ze t oplossen. Zelf werk ik ook in de zorg en door bekken klachten boventallig 4 uur aan t werk. Gelukkig hele fijne leidinggevenden die meteen mee denken. Bel morgen met de arbodienst. Die kunnen ook dingen voor je betekenen. Ik kan daardoor in de parkeergarage staan en zeiden ook meteen al jij moet goed je zwangerschap door komen en er straks niet slechter uitkomen.

Hoe gaat het nu met je?

Lief dat je het vraagt! Ik heb me zondagavond ziekgemeld voor gisteren en vandaag. Gister ging ons zoontje naar de opvang, dus even me-time: een magnesium zout bad van een uur geboekt. Dat was heel ontspannend! Fijn even. Nog wel hoofdpijn, maar niet meer zo drukkend, niet meer duizelig of hoofdpijn zoals na een werkdag. Donderdag heb ik een ochtenddienst van 7-12 en dat ga ik weer proberen. Dan ook overleg over hoe verder. Ik wil graag halve dagen en meer verspreid (3 dagen per week). Kijken hoe dat gaat. 😊 Gaat het met jou klachten wat beter sinds je boventallig staat?

Lieverd. Wat vervelend dat jij je zo voelt. Ik heb het ook heel zwaard gehad met mijn vorige zwangerschap en nu weer. Toen volledig uitgevallen en nu eigenlijk ook weer. Met mijn vorige zwangerschap voelde ik me enorm schuldig. Maar met deze zwangerschap heb ik dat totaal niet (nu 16 wkn). Werken en zwangerschap gaat bij mij in ieder geval absoluut niet samen. Met brein functioneert totaal anders, voel me extreem vermoeid en veel braken. Ook heb ik veel last van de hormonen, extreem emotioneel ben ik met een zwangerschap. Gelukkig leven we in een land waar een zwangere vrouw heel veel rechten heeft. Een bedrijfsarts heeft vaak veel begrip voor de zwangere. Een zwangerschap is ook bij iedere vrouw anders en het is echt een topprestatie wat je aan het leveren bent. Je moet echt goed luisteren naar je lijf! Als het niet gaat, dan gaat het niet. Ook als halve dagen niet lukt, dan lukt dat niet. Gewoon blijven aangeven dat het niet te doen is en dan de klachten extreem zijn. Ik zou niet jezelf wegcijferen omdat je je schuldig voelt tegenover collega's /kinderen. De wereld draait echt wel door, ook zonder jou. Wees lief voor jezelf en je ongeboren baby♥️

Sinds ik boventallig sta gaat het wel beter. Bekijk elke ochtend of ik me in pak hijs of dat ik in gewone kleding blijf. Als ik in pak ben doe ik toch meer. Heb je een arbo dienst? Want die kunnen jou en je teamleider ook nog tips geven.

Gelukkig! Ja he, dan denk je ik doe dit nog wel even, en dat.. en voor je t weet denk je: shit ik heb te veel gedaan. Ik weet niet zo goed hoe dat zit via deze werkgever. Ik ben redelijk nieuw (sinds begin okt). Bij mijn vorige werk en vorige zwangerschap was het een hele aardige vrouw die echt in mijn belang dacht en voelde 0 druk. Ik weet wel dat ze bij een arbodienst zijn aangesloten. Ik neem aan dat dat donderdag ter sprake komt en dat we dan ook kijken voor hoeveel % ik de ziektewet in ga.

ArboNed zie ik

Hoop ik wel voor je dat t aan bod komt. Anders zelf over beginnen. Hopelijk lukt van 7-12x en goed blijven aangeven als t niet gaat. Jij bent nu t belangrijkste.

Ik snap jou helemaal. Ik ben nu ook 16 weken zwanger en dit tweede trimester valt mij zwaarder dan het eerste. Vooral de vermoeidheid maakt het zo zwaar. Ik sta nu voor ongeveer 20% ziekgemeld. En merk voor mijzelf dat dat echt alweer wat rust geeft.