Ziek gemeld door mentale klachten, werkgever reageert slecht

Ik zit nu in zo’n zelfde situatie. Ik volg even. Werkgever heeft mijn contract nietig verklaard omdat ik nog een opleiding volg en daar eigenlijk een break mee zou nemen maar me niet uitgeschreven heb van de opleiding. Werkgever wil me niet ziek uit dienst melden omdat dat haar teveel geld kost. Boeit er geen enkele hol gewoon, ook geen sympathie helemaal niks. Ben nu zelf maar alles aan het uitzoeken qua ziektewet want werkgever wil me nergens mee helpen.

Hoi Rosa. Heel vervelend je situatie. Mocht je de energie ervoor hebben, dan raad ik je aan om langs het juridische loket te gaan. Een arbeidsovereenkomst nietig verklaren om zo’n reden houdt mi niet. Het juridische loket is een gratis dienst in veel steden. Zij kunnen even je verhaal aanhoren en een advies geven.

Hee ik zit een beetje in het zelfde schuitje. Alleen kreeg ik het na me eerste kindje. Deze zwangerschap idd de paniek en slechte gevoelens tijdens. Alleen wel in mindere mate ernstig dan jij nu aangeeft denk ik. Ik zit wel gedeeltelijk in de ziektewet ben me uren nu langzaam aan het opbouwen, mijn werk is gelukkig wel heel erg meedenkend en begripvol

Hoi Druif92, Wat ontzettend naar voor je 🌹. De gedachte ‘fijner om er niet te zijn’ kan op een depressie duiden. Alleen daarom al vind ik het hartstikke goed dat je voor jezelf probeert te kiezen/hebt gekozen. De werkgever is zelf verantwoordelijk voor de work load. Natuurlijk snap ik zijn/haar positie, vooral na een maand uitval van een werknemer. Maar het blijft altijd zijn/haar verantwoordelijkheid. Daar kun je niets aan doen (tenzij een wn de boel besodemieterd, maar daar ga ik bij jou niet vanuit). Fijn dat je naar de pop bent verwezen. Ook ik ga dat traject in vanwege mentale kwetsbaarheid. Tot die tijd wens ik je veel rust en liefde toe 💛. Mocht je er een beetje energie voor op kunnen brengen, probeer dan misschien: - af en toe te wandelen. Dat helpt bij het vrijkomen van bepaalde stofjes in je hersenen die de somberheid/lusteloosheid kunnen verminderen. - zo veel als mogelijk in de natuur te zijn. - regelmaat in te bouwen met eetmomenten, bedtijd en op staan tijd. - beetje voor jezelf te zorgen. Een crematie op je gezicht of handen smeren is soms al heel fijn. - googlen op ontspanningsoefeningen voor zwangeren. Wie weet zit er wat fijns tussen voor je. - idem voor ademhalingsoefeningen. - een xtje naar een zachte vorm van yoga en kijken wat het met je doet. - veel groente en fruit eten. Allemaal voor jezelf en je kleine frummeltje. Het kan zijn dat je je er nu totaal niet mee verbonden bent. Maar denk maar zo: hoe gezonder jij jezelf en je inimini houdt, hoe beter het met jou kan gaan. De liefde/verbondenheid later altijd komen. De niet goed werkende stofjes in je hoofd belemmeren dat nu even. Maar zodra je goede helpt hebt (pop-poli) hoop ik dat je je veel beter gaat voelen en dat er dan ruimte ontstaat voor warmere gevoelens naar de inimini toe 💛. Heel veel sterkte met de situatie en doe vooral wat je huisarts en behandelaren je straks vertellen. En niet je werkgever want die heeft een eigen belang. Ps: mocht je je straks beter voelen kun je natuurlijk altijd weer aan het werk. Maar dat zie je dan wel.

Hoi! Geen zelfde situatie hier maar wilde toch even reageren. Wat een nare situatie die je meemaakt zeg. Allereerst al voor jullie als gezin is het jammer en pittig dat dit (opnieuw) speelt. Heel goed dat je al meteen een verwijzing hebt bij de pop poli. Mochten die gedachten in de tussentijd erger worden, trek dan wel aan de bel hè 😘 En dan ten tweede. Wat een takkewijf van een leidinggevende heb je zeg! Echt heel schaamteloos is zo iemand en ik vind dat alle boekjes te buiten gaan. Alsof je er een ‘termijn’ aan kan hangen mbt uitval ofzo. En het is ook wat het is, hun probleem is niet dat van jou. Het jammere hiervan is dat je hierdoor er ook zo naar ‘moet’ gaan kijken bijna omdat de ander er zo hard in gaat staan. Ik denk dat het goed is dat de verzuimconsulent contact opneemt, zie dat maar als een pluspunt ipv dat je met deze mevrouw zaken moet doen 🙂

wát een b*tch!!! het klinkt echt vreselijk. ik wens je heel veel sterkte en liefde en negeer aub je afschuwelijke werksituatie. familie eerst 😘

Goed dat je aan de bel hebt getrokken! Wat een nare gedachtes komen er voorbij vliegen in je hoofd.. Gelukkig handelt de huisarts goed en heeft je verwezen naar de POP! Als je in de komende 4 weken merkt dat je klachten erger worden zoals de gedachtes aan de dood, trek je wel even aan de bel bij de huisarts? Want dan moet hij misschien wat anders regelen voor je. Je leidinggevende is echt een stom mens zeg, bahbah. Mijn nekharen gingen overeind staan. Dit zegt meer over haar als persoon dan jouw ziekmelding. Het klinkt namelijk alsof de ziekmelding echt wel gegrond is. In mijn ervaring, staat de arbo arts vaak achter de ziekgemelde werknemer. Arbo artsen weten heel goed wat voor effect psychische klachten kan hebben en weten vooral ook wat er gebeurd als grenzen hierin niet gerespecteerd worden. Sterkte!

Ooh meid wat verrot voor je! Klinkt wel alsof je man en jij team zijn? Hij heeft helemaal gelijk, wat een verschrikkelijk mens. Beter dat je je hebt ziek gemeld, klaar, eigenlijk heb je nu geen boodschap meer aan die lui, het gaat om overleven nu vr jou en je gezin en je werkgever draagt daar duidelijk niet aan bij. Hoop van harte dat het je lukt met de pop poli en huisarts en vk een goed steunnetwerk om je heen te krijgen 💜💜💜

Dankjulliewel voor de ontzettend lieve en meelevende reacties, moet er van huilen. Voelde me zo ontzettend onbegrepen, begon aan mezelf te twijfelen daardoor. Gelukkig is mijn man inderdaad echt de beste partner die ik me kan wensen, hij probeert me ook ontzettend waar kan te ontlasten. Ik trek aan de bel als het erger wordt. Verloskundige zei dat het belangrijk is dat mijn man van de gedachtes afweet, en dat weet hij. Zij was gelukkig zo snel met handelen om mij naar de pop poli te verwijzen. Door huisarts verwezen naar poh-ggz. Mijn huisarts was wel wat minder sympathiek dan mn Verloskundige en wilde me niet doorverwijzen naar psycholoog. Zijn beredenering was 'er zijn zoveel mensen met problemen zoals scheidingen'. Hij zei nog wel dat ik niet kon werken in deze staat. Overigens begon hij daarna wel over het slikken van antidepressiva... volgens mijn verloskundige een nogal verkeerde volgorde en zou psycholoog stap 1 zijn en niet antidepressiva. Vandaar dat zij gelijk in de bres is gesprongen en mij heeft doorverwezen naar de pop. Ik denk dat ik t gewoon even niet getroffen heb met mn zowel nieuwe leidinggevende als nieuwe huisarts. Hiervoor had ik echt een fantastische huisarts dus was even schakelen. Deze man wil me ook geen doorverwijzing geven voor mijn extreem toegenomen eczeem tijdens de zwangerschap. Dermatoloog kon niks voor me betekenen dacht hij. Ik heb al mn hele leven eczeem, vorige keer toen ik zwanger was is het ook vele malen erger geworden en toen door mijn vorige huisarts gelijk doorgestuurd om juist te kijken welke hormoonzalven ik mag smeren en hoeveel. Maar mijn huisarts denkt dat het geen nut heeft dus hij wil me nog niet doorsturen. Het is even allemaal veel er bovenop, gelukkig zijn er zorgverleners die wél meedenken en zien wat er aan de hand is. Bedankt voor jullie lieve woorden ❤️

Mijn excuses, je verloskundige heeft goed gehandeld! Ook door een stokje te steken voor het starten van de anti depressiva. Ik ben absoluut niet anti-anti-depressiva maar bij een zwangerschap moet dit gecontroleerd opgebouwd worden door een psychiater en zijn niet alle soorten geschikt. Een huisarts heeft de kennis hier niet voor, hij klinkt een beetje als een aardappel met zijn bijzondere redeneringen. Houdt het gesprek open met je partner over wat er in je om gaat en wat fijn dat hij je zo ontlast! Ik wens je sterkte en succes in je zwangerschap en het proces wat je nu doormaakt.

Lieve mama, je verhaal grijpt mij heel erg aan 🥺 Ik vind het op de eerste plaats heel naar voor je dat je met deze angststoornis kampt. Het lijkt dus alsof dit iets hormonaals is aangezien je er alleen tijdens je zwangerschap last van hebt? Helaas is dit onderwerp toch nog vaak onderbelicht. Er komt gelukkig wel steeds meer aandacht voor. Op de tweede plaats vind ik het ook heel rot voor je dat je werkgever zo reageert. Geen begrip of empathie. Ze kijkt alleen maar naar wat voor probleem dit haar oplevert. Waarschijnlijk zit ze zelf ook tegen een burn out aan als je alleen nog vanuit dit perspectief en wantrouwen reageert. Los daarvan kun je aan haar reactie niets veranderen. Je hebt er zelf ook niet voor gekozen dat het zo loopt. Zij kiest er (mogelijk onbewust) voor om zo met haar werknemer om te gaan. Dit stukje kun je later in het traject altijd nog teruggeven. Ik geef je ook meteen als tip om dergelijke telefoon gesprekken op te nemen. Een goed werkgever ondersteunt juist bij ziekte en herstel ondanks de impact van uitval op de werkvloer. Op lange termijn houd je hier nu eenmaal gezondere werknemers aan over. Haar reactie werkt je herstel en vertrouwen in haar alleen maar tegen. Dat is voor de arbeidsrelatie funest zou je zeggen. Heel goed dat je bent doorverwezen naar de pop poli. Zij kunnen je hier doorheen helpen door hun expertises. Ik ben ook blij om te lezen dat je partner naast je staat. Schakel je netwerk in voor hulp. Ik hoop dat je naast je man fijne mensen om je heen hebt die je vertrouwd, waar je een beroep op kan doen, die je kan bellen als het even niet lukt, die je kindje eens mee kunnen nemen of je taken kunnen overnemen in het huishouden. Ik adviseer je ook om een afspraak te maken met de bedrijfsmaatschappelijk werker of bedrijfsarts (die komt sowieo in beeld bij langdurig uitva). Als je aan hen uitlegt wat je klachten zijn, dat je hiervoor in behandeling gaat en dat je door ernst van de klachten niet kan werken, schijven zij hier een advies over uit naar uwv en werkgever. Mogelijk kun je op den duur aangepaste taken doen als het beter gaat. Daarin maak je altijd samen met de bedrijfsarts een plan. Jouw werkgever is daarin niet leidend. Een verzuimcoach is iemand van HR, van de personeelsafdeling van je werkgever. Iemand die dus naast je werkgever staat en niet perse jouw belangen behartigd. Zij zullen doorgaans direct weer vragen wanneer je beschikbaar bent. Meld je dus aan bij je bedrijfsmaatschappelijk werker. Je hoeft de verzuimcoach ook geen ins and outs te geven. Zakelijk houden, zeggen dat je onder behandeling staat en dat de bedrijfsarts tzt een adviesrapport zal opstellen. Ik hoop dat je er iets aan hebt. Als laatste, zet jezelf op nummer 1. Het werk draait toch wel door maar jou gezin niet als je door zou blijven gaan. Eerst jezelf weer op de rit, dan je kindje, je man en de mini you in je buik, dan je huishouden, je sociale leven en taakjes en dan pas weer werk. Ik wens je veel geluk, wijsheid, wandelingen door het veranderende bos. De herfst die er aan komt met zijn vallende blaadjes staat gelijk aan loslaten en ontdekken wat voor nieuws er dan weer ontstaat 🍀

Ik ben teamleider op een school en kan je vertellen dat je als teamleider eigenlijk niet eens mag vragen waarom een medewerker zich ziekmeldt. Als het een langdurige ziekte is schakel ik de bedrijfsarts in die vervolgens mij adviseert wat ik van de medewerker mag verwachten. Je hoeft die mevrouw dus helemaal niks uit te leggen of te overtuigen.

Dankjewel voor je ontzettend lieve berichtje🥰 doet me echt heel veel eigenlijk. En goede tip van die verzuimcoach, ik dacht dat een verzuimconsulent hetzelfde zou zijn als bedrijfsarts dus fijn om dit te weten. Het is wel wat je zegt, door haar reactie merk ik dat ik enorm veel spanningen voel t.a.v. mn werk, terwijl ik er zoveel zin in had om bij een nieuwe baan te beginnen. Het is niet fijn om erachter te komen op deze manier hoe je leidinggevende is. Maarja dat is een zorg voor later, ik wil eigenlijk die spanning er nu niet bij hebben. En @ missb92, ik heb er eigenlijk ook spijt van dat ik al heb gezegd dat het om mentale klachten gaat. Maar toen ik zei dat ik me helaas toch ziek moest melden kreeg ik gelijk heel direct de vraag 'oh en waarom dan'. Voelde me zo overrompeld omdat ik eigenlijk weet dat ze dit helemaal niet mogen vragen. Het was achteraf gewoon eigenlijk niet oke, maar ik merk dat ik momenteel heel lastig voor mezelf kan opkomen, vandaar dat mijn man bijv ook mee was naar de huisarts. Dankjulliewel voor de lieve steunende berichtjes ❤️