Ziek gemeld door mentale klachten, werkgever reageert slecht

Hi allemaal, Vorige zwangerschap heb ik een angststoornis ontwikkeld en ben toen deels in de ziektewet terecht gekomen van week 20 tot mijn verlof (bij mijn vorige werk) Gelukkig verdwenen mijn klachten als sneeuw voor de zon toen mijn kindje geboren werd. Mijn psycholoog destijds raadde mij aan optijd hulp te zoeken bij een volgende zwangerschap mocht het zich weer voordoen. Ik had goede hoop dat het nu niet zou gebeuren maar helaas ben ik de afgelopen 6 weken (ben 10 weken zwanger ong) steeds in een dieper dal gekomen waarbij het nog erger is dan 1e zwangerschap. Alleen zijn mijn klachten nu zo dat ik gedachten heb van 'het zou fijner zijn als ik er niet was'. Ook voel ik geen band met mijn zwangerschap (ondanks dat het kindje echt heel erg gewenst is). Ik ben, helaas slechte timing, 1 maand geleden begonnen bij een nieuwe baan (onderwijs) die me erg veel stress bezorgde afgelopen weken bovenop mijn al bestaande mentale klachten. Na de zoveelste paniekaanval zei mijn man dat het zo niet verder gaat en ik red het ook niet meer. Ik krijg t nog net voor elkaar om voor mijn kindje te zorgen maar voor mezelf en huishouden lukt me momenteel niet. Verloskundige heeft mij gelukkig doorverwijzing gegeven voor pop poli, over 4 weken heb ik een telefonische intake. Ik heb me ziekgemeld omdat ik mijn werk nu niet aan kan. Ook al vorige week met leidinggevende besproken (vroeger dan ik wilde) dat ik zwanger ben en dat het totaal niet goed met me gaat. Ik voelde n beetje begrip maar vooral druk om niet uit te vallen gezien ik net begonnen ben (en de tekorten zullen ook meespelen). Ik zat huilend in dat gesprek, maar kreeg voor mn gevoel weinig terug. Toch mezelf ziekgemeld aantal dagen later en mijn leidinggevende reageerde compleet gevoelloos. Vroeg waarom ik mij ziekmeld en ik zei dat ik er niet te veel op in wilde gaan maar dat het zwangerschap is en mentale klachten. Ze vond het maar apart dat huisarts had gezegd dat werken op deze manier niet ging, want als ik mentale klachten had kon ik maar beter wel doorwerken. Zij weet de ernst natuurlijk niet maar daar los van vind ik het nogal wat dat je dit als reactie geeft. Ze zei dat ze niet wist hoe ze dit nu moest gaan oplossen en dat ze het wel erg vroeg vindt dat ik met 10 weken al uitval. Ze begon nogmaals te vragen of de huisarts dat écht gezegd had (ze geloofde het niet, maar al zou de huisarts niks gezegd hebben heeft ze daar natuurlijk eigenlijk niets over te zeggen). Ze bleef maar zeggen wat voor probleem het opleverde en dat t wel erg vroeg was. Ik voelde me zo verschrikkelijk. Geen greintje sympathie of van 'vervelend voor je' of sterkte. Ze hing ook heel kortaf op en zei dat verzuimconsulent contact op zou nemen. Ik voel me er zo ontzettend rot bij. Het gaat mentaal al zo slecht en nu ook dit. Ik vind het enorm lastig om toe te geven hoe ik me voel in de zwangerschap, omdat er naar mijn idee nogal taboe over heerst. Mijn man zegt dat het ook maar gelijk duidelijk is wat voor nieuwe werkgever ik heb, dat ik blijkbaar maar n nummertje ben. Natuurlijk snap ik dat het totaal kut uitkomt maar ik ben geen robot, ook maar een mens. Iemand ervaringen met (vroeg) ziekmelden ivm mentale klachten? Ik ben zo bang dat ze me willen dwingen om te komen. ik krijg er enorm veel stress van.