Zwanger na traject

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Hoe voel je je? Lukt het om van je zwangerschap te genieten of nog veel spanning? Ik ben nu ruim 16 weken zwanger nadat we 5 jaar geprobeerd hebben. Uiteindelijk is het bij de 5e IVF/ICSI gelukt (eerder een miskraam gehad bij 9 weken en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap). De eerste 11 weken was ik erg gespannen maar sinds de 11 weken echo kan ik genieten van de zwangerschap. Onze omgeving weet van het traject af, daarom ook geen nare vragen of opmerkingen gehad. Soms wel interesse in het traject maar dat vind ik persoonlijk juist fijn. Ik ben er open over. Eerder wel soms nare opmerkingen gehad over waarom ik geen kinderen heb, dan kwam er een botte opmerking terug met als doel de ander hopelijk te laten beseffen dat het niet bij iedereen vanzelfsprekend is zwanger te worden/kinderen te krijgen.

Ik begrijp dat jouw traject heel gevoelig ligt. Dat je dat niet met anderen wil delen is prima. Maar ik begrijp ook heel goed dat iemand schrikt van jouw reactie. Misschien is het oprechte interesse, zoekt iemand een gesprekspartner over dit onderwerp of wat dan ook. Soms is iets niet per se slecht bedoelt, maar kan het ook heel verbindend zijn. Want he, ondanks dat jij het een brutale vraag vond… Raakte hij wel het juiste punt. Want het is middels een traject gegaan en niet op de natuurlijke manier. Ik wens je een hele fijne onbezorgde zwangerschap toe na zo’n zwaar traject!😊

Ik kan me ook wel voorstellen dat iemand schrikt van zo'n soort reactie 🙈 diegene raakte idd iets in jou wat zeer doet, wat ik me ook kan voorstellen. Kan ook zomaar zijn dat deze persoon ook een traject heeft gevolgd en daarom zo'n vraag stelt.

Wij waren ook 1 1/2 jaar bezig met proberen en ik had het er heel moeilijk mee omdat ik mijn biologische klok hoorde tikken. Uiteindelijk is het op de valreep nog gelukt. Wij zouden de volgende maand eigenlijk beginnen met iui traject. Ik vond juist heel fijn dat veel collega’s en kennissen open waren over hun iui/ivf traject en ik met hun over hun ervaringen en angsten kon praten. Hierdoor voelde ik mij niet zo alleen in mijn struggles. Een traject volgen is niets om zich voor te schamen. Er zijn best veel mensen waar het niet op natuurlijke manier lukt. Dat taboe moet eigenlijk doorbroken worden. Ik probeer juist open te zijn over het feit dat het bij ons langer duurde. Maar ik begrijp ook dat dit vaak niet makkelijk is en je je daardoor kwetsbaar opstelt. Iedereen moet het natuurlijk op haar eigen manier doen. Ik ben heel blij voor jou dat het gelukt is en ik wens je een fijne zwangerschap!

Dank je wel! 😊 Jij ook van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! 🥰 Wat een pad hebben jullie moeten afleggen ook... verdrietig om te horen van je miskraam en bbz. Ik ben blij om te horen dat je nu gezond zwanger bent ❤️ Fijn dat je er sinds week 11 van kan genieten. Wij zijn 3,5 jaar onderweg geweest. Zó veel teleurstellingen en tegenslagen gehad. In de eerste weken waren we voorzichtig blij. Toen we bij 10+4 de termijnecho hadden en het hartje nog steeds klopte en de groei goed was, en de echoscopiste zei dat het risico op misgaan nu nog maar 2 op de 1000 was, was dat een enorme opluchting. Vanaf dat moment kan ik ademen en genieten 🥰 Goed dat je mensen hebt laten beseffen dat zwanger worden niet vanzelfsprekend is. Fijn dat jullie nu geen nare vragen of opmerkingen krijgen.

Bedankt voor jullie reacties. Over openheid en taboes doorbreken... daar ben ik ook voorstander van. Ik ben bijvoorbeeld best open over onze miskramen, omdat het taboe daar van mij ook af mag. Ik denk dat ik opener zou zijn als ik een traject had gehad met eigen eicellen. Ons kindje is ontstaan met behulp van een donor. We gaan dat vanaf jongs af aan vertellen aan ons kindje. En ons kind heeft de mogelijkheid om wanneer zij of hij 18 jaar is de donor te contacten. We hebben bewust gekozen voor open donatie. We wilden niet op voorhand al die deur dichtgooien voor ons kindje. Iedereen heeft het recht om te weten waar hij of zij vandaan komt. Ik zie dit vooral als het verhaal van ons kind. Ons kind kan op latere leeftijd bepalen aan wie zij of hij dit verhaal vertelt. Daarom wil ik het nu niet wereldkundig maken. Er zijn een paar mensen in onze omgeving die het weten, en dat is voor nu genoeg. Het klopt dat een gesprek over hoe een zwangerschap is ontstaan verbindend kan zijn. Het ligt er wel aan wie dit vraagt. Dit was een kennis die dit vroeg. Hij en zijn vrouw hebben op natuurlijke weg kinderen gekregen. Ik vond dat hij over een grens ging. We hebben het er na mijn initiële reactie wel goed over kunnen hebben, hoor. Ik had die wedervraag over zijn seksleven met humor willen brengen maar dat lukte me op dat moment niet. 😅 Toch blijf ik het een brutale vraag vinden... je gaat toch ook niet aan een jong stel vragen: "hoe vaak hebben jullie seks gehad voordat het lukte?" Zelfs mijn ouders en mijn zus en broer, met wie ik heel close ben, vragen niet zomaar naar de ins en outs. Zij beseffen hoe gevoelig het is en hoeveel verdriet erbij komt kijken. En hoe kwetsbaar het allemaal is. Ik wil hen wel meer gaan vertellen. Ik bepaal zelf hoeveel ik deel en met wie. En ik denk daarbij vooral voor de toekomst van mijn kind. ❤️

Dank voor het delen van jouw verhaal. Ik vind jou heel sterk en snap dat je in eerste instantie jouw kind wil beschermen. Mooi dat ze/hij later zelf mag kiezen met wie en of ze haar verhaal wil delen. Mijn vader is ook niet mijn biologische vader en ik vertel dat ook maar aan een beperkte groep mensen omdat ouders zo veel meer zijn dan het biologische proces hierachter. Voor mij voelt het gewoon als mijn vader die er altijd voor mij is. Ja en hangt inderdaad heel erg van af wie vraagt. Ik had ook heel erg door of iemand oprecht met mij meeleefde of iets soortgelijks heeft meegemaakt of puur uit sensatie vroeg zonder empathie. Had ook echt een hekel aan als -vooral mannen- vroegen wordt het niet eens tijd voor kinderen.

Wat een mooie topic. Ik ben ook een 40+ IVF moeder en heb na zeker 10 mislukte pogingen en miskramen besloten deze zwangerschap voorlopig alleen te delen met mijn beste vriendin, zus en manager. Ik kan op dit moment geen negatieve vibes gebruiken. Ik weet dat de vragen zullen komen en ik vind jouw antwoord wel top hoor. Die gooi ik erin.

Hoi Lari Sa, bedankt voor je aardige woorden. Jij snapt het. 😊 Wat mooi dat jouw vader gewoon als jouw vader voelt. En ik begrijp heel goed dat je dat aan weinig mensen vertelt. Anderen hebben er ook niks mee te maken. Ja, je voelt meteen PD iemand uit is op sensatie, of dat er empathie is. Ik hoop dat er steeds meer besef komt dat kinderen krijgen niet vanzelfsprekend is. 1 op de 6 koppels heeft problemen met zwanger worden.

Hoi Jenke, van harte gefeliciteerd met je zwangerschap 🥰 Ik zie dat je een tweeling in je buik hebt groeien. Wat bijzonder! Ik ben zelf van een tweeling. Heel goed dat je jezelf afschermt voor negatieve vibes! Na zo veel ellende en verdriet wil je je nu vooral omringen met positiviteit ❤️ Hoeveel weken ben je nu?

Dank je wel Lynn23. Ik ben nu 14 weken plus een paar dagen. Ik ben nog nooit zo ver gekomen en ben opgelucht, extatisch en angstig tegelijkertijd. Ik heb ook nog een lichamelijk moeilijke zwangerschap met veel klachten, dus dat maakt me ook kwetsbaarder en emotioneler. Jij ook gefeliciteerd...ben trots op alle vrouwen die de rollercoaster van een traject kunnen doorstaan.

Ja wij zijn na 10 jaar ICSI 3puncties 11 plaatsingen en 2 miskramen zwanger geworden 16+5 vandaag. Ik ben hier altijd heel erg open over geweest en er zijn ook mensen die me om ervaringen vragen om hen verder te helpen.. 🙂

Hier nu 17+1 na een traject met ovulatie inductie ik zit ondanks alle kwaaltjes echt geestelijk zo goed in mijn vel ik heb echt een dip gehad en nu nu voel ik mij sterker dan ooit🤗

Hoi Jenke, dan ben je al ver en zijn de meeste gevaren geweken 😃 Maar ik snap je driedubbele gevoel heel goed. Ik kan me vaak ook nauwelijks voorstellen dat ík nu eindelijk aan de beurt ben. Wat vervelend dat je zo veel lichamelijke klachten hebt. Dat is echt niet fijn. Ik snap dat je daardoor kwetsbaarder en emotioneler bent. Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen, zowel fysiek als mentaal. 🍀 Ja, we mogen zeker trots op onszelf en elkaar zijn! Je hebt echt emotionele veerkracht nodig om door al dat verdriet heen te bewegen en hoop te blijven houden, en het te blijven proberen. Wij worden sterke mama's! ❤️