Gedoe met ‘vriendin’

Ik vind dit ook super Lastige situaties. Je wilt enerzijds zo'n leuke vriendschap hoe je het herinnert niet kwijt raken maar soms kost het nu meer energie dan dat het wat oplevert. Een geboortekaartje zou ik zelf dan wel sturen en hoogstwaarschijnlijk komt ze dan niet als ze al niet eens op je berichtjes reageert. Je laat op.deze manier wel zien dat je dr niet vergeten bent. Dat kan ze alleen maar waarderen lijkt me.

Ik zie heel veel dat er over en weer gaat via berichtjes maar wat ik mis is het persoonlijke contact. Hebben jullie dit wel (gehad) nadat ze verhuist is? Even bellen, even langsgaan bij elkaar. Ik heb het idee dat er een hele hoop niet gecommuniceerd wordt.

Dat is absoluut waar, en dat is ook kern van probleem. Want ik heb echt meerdere keren geprobeerd om af te spreken, maar dan reageert ze dus niet (en lukt het dus niet om haar te zien). Heb haar ook vorig jaar uitgenodigd voor mijn verjaardag waar ze niet kwam opdagen en ook niets liet weten. Op een gegeven moment houdt het dan een beetje op wat mij betreft…

Maar dan neemt ze dus gewoon niet op of belt ze niet even terug? Als dat het geval is zou ik dat zien als negeren en had ik geen eens meer verteld dat ik zwanger ben, laat staan een geboortekaartje sturen.

Ik heb precies hetzelfde gehad. Wat mij hielp: praat erover. Dat is netter en duidelijker dan elkaar ghosten. Een vriendschap is ook een relatie. In een liefdesrelaties zou je ook een “break up”-gesprek hebben. Ik heb dat gesprek dan ook gevoerd met die vriendin, om duidelijk te maken dat ik de vriendschap wilde verbreken. Ik heb haar geappt (misschien niet ideaal, maar wij belden nooit). In het appje beschreef ik uiterst vriendelijk en niet-aanvallend hoe ik mij voelde in de vriendschap en wat ik ervaarde. En dat ik het fijn vond om dan als twee volwassen mensen gewoon samen te concluderen dat we uit elkaar waren gegroeid en ieder zijn eigen weg ging zonder kwaad bloed. Ik heb haar zelfs nog het beste gewenst. Die vriendin werd echter boos dat ik het verbrak, maar dat liet ik bij haar. Het luchtte voor mij heel veel op dat het definitief verbroken was en ik niet meer ongemak had zoiets het feliciteren bij verjaardagen of kerstkaarten sturen. Misschien dat jou ook zoiets helpt.

Ik herken je gevoel heel erg! Ik heb ook zo’n vriendin die ik al vanaf de middelbare school ken. De afgelopen jaren is onze vriendschap heel erg verwaterd. Ik heb haar ook vaker berichtjes gestuurd en geprobeerd ac te spreken maar kreeg hier helaas geen reactie op. De keren dat we iets afgesproken hadden heeft ze dit afgezegd. Uiteindelijk heb ik haar nog een keer gesproken en mijn gevoel ook kenbaar gemaakt bij haar. Zei gaf toen aan dat ze het moeilijk vond om met mijn gesprekken te voeren want ik had geen kinderen en dus geen raakvlakken met haar… ik vond dit heel bizar en dit heeft mij ook heel erg gekwetst. Sinds dien heb in ook geen contact meer met haar gehad. Ik ben nu ondertussen zelf zwanger maar heb dit nog altijd niet met haar gedeeld. Ik twijfel dus ook heel erg of ik haar straks een geboorte kaartje zou sturen, we hebben immers wel veel meegemaakt samen.

Als ik het goed begrijp heb je eigenlijk al een aantal jaar geen inhoudelijk contact en zit je ook niet echt te wachten op kraambezoek van haar; ik zou in dat geval geen geboortekaartje sturen.

Ik zou ook geen geboortekaartje sturen. Uiteindelijk is het misschien ook wel een beetje trekken aan een dood paard en als ze je echt mist, dan mag ze daar dan ook wel moeite voor doen…

Nee joh dit is gewoon klaar toch. Ik laat bepaalde mensen ook niets meer weten, ze zijn uit mijn leven verdwenen. Iemand was niet in staat bij mij langs te komen op kraambezoek want het ging zo slecht met haar. Ze kon wel naar de gigantische kermis jongen bij mij in de stad... naja dan niet he. Ze heeft mijn kinderen nooit in het echt gezien en ik ben er klaar mee.

Ik heb ook een soort gelijke situatie gehad, maar dan soort van andersom. We woonde inmiddels een uur bij elkaar vandaan, zij wilde elke keer afspreken maar ik moest elke keer haar kant op, en als ik er was ging het vaak over haar issues, we zijn echt super lang vriendinnen geweest maar op gegeven moment waren wij als persoon te verschillend en stonden we te verschillend in het leven(relaties ect) waardoor ik niet zoveel tijd aan haar besteedde. Zij had haar ook heel veel moeite mee maar ik durfde ook niet echt de stekker eruit te trekken omdat zij nogal duidelijk in haar woorden is en ik juist niet zo.. dus was bang voor de boosheid.. uiteindelijk via de app.. (jaa had ook zeker anders gekund) via de vraag van haar of ik er nog wel behoefte aan had heb ik de knoop doorgehakt en aangegeven dat ik niet meer de behoefte had om hierin door te gaan.. en in de hoop dat we als we elkaar tegen zouden komen we normaal met elkaar om kunnen gaan. Ze heeft er vrij weinig op gereageerd. Ik vermoed dat ze boos is geweest en enorm verdrietig, maar uiteindelijk voor mijzelf was het wel een verlossing.. niet veel later raakte ik zwanger van onze dochter na 2,5 jaar geprobeerd te hebben.. dus ik zou zeggen als je er mee bezig bent zou ik het zeker uitspreken, waardoor je het los kan laten..

Ik beschouw de geboortekaartjes ook als uitnodiging om op kraamvisite te komen. Als jij het niet fijn zou vinden dat ze komt zou ik die niet sturen. Ik stuurde bij mijn 1e zoon ook een kaartje naar een vriendin. Maar nu hebben we geen contact meer (vanuit haar zou ikzelf zeggen) dus ze krijgt geen kaartje bij de geboorte van 2e. Ik zou proberen hier zo min mogelijk energie in te steken. Focus op jezelf, je kindje, je gezin, je vrienden die er wel echt voor je zijn. Natuurlijk mag je het jammer vinden en hierover praten.

Ik heb dit ook gehad. Contact was al jaren verwaterd. Bij mijn eerste nog wel een kaartje gestuurd, ze is niet gekomen (alleen appje gefeliciteerd en na een paar maanden appje sorry druk maar ik ben je niet vergeten). Zoontje is nu 2.5 jaar. Ik zal haar nu ook geen kaartje meer sturen maar "no hard feelings". Mocht er ooit wat zijn blijft mijn deur op een kiertje staan.