💫Sterrenouders zwanger van een regenboogkindje?🌈

Ten eerste: wat ontzettend verdrietig dat jij je kindje Alfie moet missen🤍✨ Niemand zou dat moeten meemaken 😞 Maar ook wil ik zeggen: gefeliciteerd met je nieuwe zwangerschap ✨ Oh jeetje een hersenschudding, wat vervelend! Beterschap! Ik snap dat je het lastig te geloven vindt en dat is ook niet gek! Want je hebt het helaas al een keer meegemaakt dat je je kindje bent verloren. Dus dat gevoel van hoezo nu wel dan? Dat herken ik heel goed! Ik heb helaas het zelfde meegemaakt dit jaar in april! Wij zijn ons zoontje verloren in het laatste trimester 😞 Ik vind het ontzettend bijzonder dat ik nu uitgerekend ben in April✨🌈 Als alles goed mag blijven gaan dan vind ik dit extra bijzonder 🥹 Ik vind het tot nu toe wel wat zwaarder dan de vorige keer. Omdat ik dus nog in rouw zit en mezelf niet al te best voel met mijn kwaaltjes. Dus mentaal is het wel een uitdaging. Maar ik hoop dat als ik straks verder in mijn zwangerschap ben, ik er meer van kan genieten 😊 Hoe is dat bij jou?

In juli 2023 zijn onze tweeling dochtertjes stil geboren. In juni 2024, na een moeizame zwangerschap is ons regenboog kindje geboren. Momenteel weer zwanger, en merk juist ook nu, dat ik het heel moeilijk vind. Vorige zwangerschap meer verdriet, rouw en ook ongeloof. Eerste echo wilde ik pas met 11 weken. Want een echo biedt toch geen zekerheid (zo dacht ik er toen echt over). Nu kan de eerste echo niet vroeg genoeg komen. De zwangerschap van ons regenboog kindje ging goed, maar wie zegt dat het ons nu nog een keer gegund is... Dat soort gedachten komen nu meer door mijn hoofd

Hoi allemaal, Allereerst, mooi en fijn dat zo’n topic wordt geopend. Ontzettend verdrietig dat we allemaal een of meerdere kindjes moeten missen 🤍✨ Wij hebben afgelopen november onze zoon verloren na 30 weken zwangerschap. Het hartje was gestopt met kloppen, zonder duidelijke oorzaak. Nu zo’n 8 weken zwanger. 🌈 Veel ongeloof, verdriet en onzekerheid hier. En heel eerlijk ik zie er enorm tegen op om mensen te moeten vertellen dat ik zwanger ben. Ik merk dat ik juist nu extra veel bezig ben met rouwen. Momenten herbeleef en angstig ben. Ondanks dat gaat het ook wel weer een soort van goed(?) Ben benieuwd hoe het jullie vergaat!

Ha GedrevenWind, Ik herken je van eerder topics, wat fijn om te lezen dat je zwanger bent geworden!! Is dat in ieder geval gelukt. Wij zijn volgens mij gelijk ons kindje verloren, ook afgelopen februari bij 14 weken. Ik heb hetzelfde als jij, niet veel spanning of angst, maar meer ervanuit gaan dat het toch weer niet goedkomt. Zodat als het weer verkeerd gaat, het niet zo hard aankomt. Heb ik tenminste. Ik ben ook blij met de zwangerschap, maar niet zo blij als ik zou willen, juist omdat ik van het slechte uitga eigenlijk. En ja ik zou een hersenschudding ook heel eng vinden zeg, hopelijk heb je daar in ieder geval snel geen last meer van. Ben je toevallig ook in maart uitgerekend?

Oh sorry ik las even in geboortegroep april, natuurlijk ben je dan niet in maart uitgerekend:)

Wat een mooi topic! Tegelijkertijd enorm verdrietig dat meerdere dit enorme verdriet mee hebben moeten maken..❤️ We hebben een gezond zoontje van 2 jaar. Eind maart zijn we onze dochter verloren na 39 weken zwangerschap🩷 Haar hartje was plots gestopt. We hebben alles laten onderzoeken maar er is geen oorzaak gevonden💫 Momenteel ben ik opnieuw zwanger, nu rond de 7 weken🤞🏻. Als het goed is halverwege april ongeveer uitgerekend. Maar ik zal vroeger worden ingeleid. Wat betekent dat dit kindje, als alles goed mag gaan, rond dezelfde periode geboren zal worden. Ik had tijdens de zwangerschap van onze dochter nooit een goed gevoel. Alsof ik al die tijd al wist wat komen ging. Tijdens deze zwangerschap voel ik juist rust. Al durf ik daar ook weer niet op te vertrouwen. Alsof ik meer voorbereid wil zijn op het ergste. Daar ben ik mijn weg in aan het zoeken. Gelukkig loop ik nog bij de psycholoog voor rouwverwerking en trauma verwerking. Dat helpt me hier ook wel wat doorheen. Ik vind het ook heel apart om weer zwanger te zijn. We hadden juist de beslissing gemaakt om het bij 2 kindjes te laten. Dit door hevige bekkenklachten tijdens de zwangerschap, waardoor ik rolstoelgebonden was. Ik kon dus ook niet voor ons zoontje zorgen tijdens die zwangerschap. We zijn beide bang dat ik dit weer krijg... En nu gaan we door het verlies van onze dochter, toch nog voor een 3e. Dat voelt enorm dubbel omdat dit kindje er nooit was geweest als we onze dochter hadden. Lastig om uit te leggen maar dat voelt erg dubbel. Ik wens jullie allemaal een goeie zwangerschap!🍀 En bedankt voor jullie openheid, zo fijn om hier niet alleen in te zijn🥰

Jij ook heel veel sterkte! Ik hoop zo erg met jullie mee dat deze zwangerschap lichamelijk de beste gaat zijn. Het is zeker vreemd dat je dat gevoel de hele zwangerschap gehad hebt en het dan nog zo eindigt met je dochter. Fijn dat het nu wel goed voelt. Ik duim echt van harte met jullie mee dat de zwangerschap goed gaat en jullie kindje gezond zal zijn.

Bijzonder om te horen van iedereen zeg! Niet makkelijk waar we allemaal mee te maken hebben gekregen. Maar ik vind het knap van ons dat we er zo over praten en ook voor een volgend kind gaan, ookal is het zo spannend💪 @dreamingofafamily: derde trimester… ongelooflijk. Hebben jullie je kindje een naam gegeven? Wat fijn dat je in die geboortemaand bent uitgerekend! Ik moet zeggen dat ik dat juist lastig vond; ik was twee maanden geleden héél kort zwanger en zou toen ook in februari uitgerekend zijn, maar ik vond het ergens moeilijk dat ‘zijn’ geboortemaand dan niet meer alleen van hem zou zijn. Maar goed, daar was ik natuurlijk ook wel weer uit gekomen. Maar wat fijn dat het voor jou juist als een bijzondere ervaring voelt! En het lijkt me zó logisch dat het zwaarder is dan de vorige keer. Ik merk ook dat de kwalen (heb ik nu meer last van dan vorige keer) het nog wat erger maken. Kan je een beetje begrip vinden om je heen?

Ach jeetje, twee sterrenkindjes, wat ontzettend verdrietig. Ik herken mezelf wel een beetje daar in, in de gedachte van: een echo biedt toch geen zekerheid. Hoewel ik nu dus na die hersenschudding paniek heb gevoeld en het sinds toen een beetje is omgeslagen. Gedachten van: misschien ging het vorige keer wel ‘toevallig’ goed en was dat de uitzondering, kan ik me ook goed voorstellen inderdaad. Lukt het een beetje om jezelf te helpen uit die gedachten te komen? Of laat je het een beetje?

Ach jeetje, jullie zoon. Dat lijkt me zó moeilijk, dat je niet weet waardoor het komt. Hoe heet jullie zoon (als jullie hem een naam hebben gegeven)? Zie je er tegenop om het te vertellen omdat je bang bent dat het misgaat en je dat dan óók weer moet vertellen? Ik snap dat geloof ik wel. Ik merk bij mezelf dat ik bij de paar mensen aan wie ik het heb verteld, er een véél minder groot ding van maak als bij de eerste keer. Toch zo van: we moeten nog maar zien hoe het loopt. Maar ik wilde het toch graag vertellen zodat een paar mensen het vóór de eerste echo zouden weten, omdat ik dat een spannend moment vind.

Haha nee inderdaad in april uitgerekend. Maar jij dan wel in maart? Of ook april? Bijzonder dat we op dezelfde tijdlijn zitten. Jammer dat je niet zo blij kan zijn als je zou willen! Denk je dat het gaat helpen als je de 14 weken voorbij bent? Misschien kan je soms op microniveau oefenen een beetje blijer te zijn. Mij lukt dat soms, ik ben sowieso heel dankbaar en blij, maar fantaseer niet zoveel over het kindje, wat ik bij de vorige wel deed. Het lukte even wel weer goed toen een van mijn beste vriendinnen vertelde dat ze zwanger was, en ik het daarna aan haar vertelde, dat was een superemotioneel moment!

Wat ontzettend verdrietig en moeilijk joh, 39 weken en geen oorzaak. Wanneer ben je precies uitgerekend? Ik ook half april namelijk. Bijzonder dat je nu die rust voelt, maar ik denk ook dat het heel logisch is dat je daar niet helemaal op durft te vertrouwen. Ik kan me heel goed voorstellen dat het dubbel voelt! Ook omdat ze er praktisch al was met 39 weken. Ik hoop heel erg dat je de eventuele bekkenklachten een beetje onder controle kan houden. Hoe is dat met het herstel gegaan dan?

Ik ben volgens de vorige echo 18 april uitgerekend. Was tijdend die echo 1 week minder ver dan ik zelf dacht, waardoor er alleen nog een dooierzakje te zien was. Dacht zelf rond de 7 weken toen en dit bleek gemeten 5w6d te zijn. Maar alle metingen klopte wel samen met het beeld wat te zien was. Morgen hebben we opnieuw een echo en hopen we dus een kindje met hartslag te zien, erg spannend! Het herstel van de bekkenklachten was erg snel. Wegens veel bloedverlies lag ik eerste een paar dagen op bed voordat ik weer recht kon staan. Door alle hectiek was ik alle bekkenklachten vergeten. Toen iemand vroeg hoe het voelde bedacht ik mezelf pas dat ik er niks meer van voelde. Wel heel veel spierpijn op diezelfde plek, maar dat was niks vergeleken met de eerdere pijn. Heb wel nog fysio gehad om alles goed te laten herstellen. Nu ik weer zwanger ben voel ik wel wat sneller diezelfde plek, maar kan ik ergere pijn voorkomen net oefeningen en andere houdingen. Hoe gaat het nu met jou? Het eerste trimester is al zwaar (vind ik tenminste haha), een hersenschudding erbij lijkt me pittig...

Momenteel laat ik het nu allemaal. Het is natuurlijk "al" mijn tweede zwangerschap na het verlies. Maar toen meer de rouw en misschien minder binden aan je kindje (bevalling was ook nog heel spannend met veel bloedverlies). En dan nu meer angstig. Maar leef nu wel meer toe naar de echo, dus hoop dat een goede echo helpt. De snellere paniek, is denk ik ook logisch. Vorige zwangerschap was ik gestruikeld, en had niet eens mijn buik geraakt bij de val. Toch voor de zekerheid naar verloskundige en toen aan ctg, nou daar kwam veel stress bij en heb mij toen ook ziek gemeld (1 week voor mijn verlof)

Wat fijn om te lezen. Bij mij zal het vertrouwen groeien na een goede 13 weken echo denk ik. Wij weten helaas ook niet waarom het kindje stierf, wat het erg onzeker maakt. Ik ben eind maart uitgerekend, maar aangezien ik vaker bij de bijna 42 weken beval, ga ik er vanuit dat ik in april ga bevallen. Toevallig inderdaad dat we hetzelfde opgaan qua zwangerschap. Aangezien ik twee kindjes heb, lukt het me wel om blij te zijn en wat ook helpt is dat ik deze zwangerschap niet zo misselijk ben, terwijl ik bij de vorige 4 niks waard was. Succes nog, en denk je dat jij na de 17 weken meer vertrouwen zult hebben?

Wij zijn eind april ons eerste kindje, een prachtig mooi zoontje verloren na 38 weken zwangerschap. Uit alle onderzoeken die ze hebben gedaan, is gebleken dat er een ontsteking zat in een bepaald deel van de placenta. Hierdoor heeft ons zoontje uiteindelijk niet meer genoeg voedingstoffen en zuurstoffen binnengekregen.. 😢 Het is voor ons dus nog heel kortgeleden, maar we wisten al vrij snel dat we heel erg veel liefde hadden om te geven en dat ik daarom toch wel snel weer zwanger wilde worden. Al vrij snel bleek dat het ons alweer opnieuw is gegund! 🌈❤️ Ik ben inmiddels 9+1 van ons regenboogkindje. Ik heb om de een of andere reden wel een beter gevoel bij deze zws, maar ik vind het nog lastig om op dat gevoel te vertrouwen 😅 Heb best last van angsten, maar gelukkig hebben we een hele fijne verloskundige en gynaecoloog en bij beide mogen we altijd langskomen als we ons zorgen maken 😊 Ik ben voor nu 5 april uitgerekend, maar ik zal bij 37+0 worden ingeleid vanwege herhalingsrisico (ondanks dat ik deze zws wel ascal krijg vanaf 12 wk). Dat zal dus halverwege maart zijn! Ook zal ik vanaf 36+0 worden opgenomen in het ziekenhuis, eveneens vanwege herhalingsrisico en toename van dat risico in de laatste weken

Sterkte allemaal met het verlies van jullie kindjes, en gefeliciteerd met jullie nieuwe zwangerschap! Wij zijn op 22 maart ons zoontje Savi verloren met 19 weken na een zwangerschapsafbreking. Nu weer opnieuw 6 weken zwanger! Het voelt gek, spannend en leuk tegelijk. Het valt me op dat ik echt verrassend rustig ben….ook rustiger dan de 1e zwangerschap….misschien toch toen al een voorgevoel dat het niet goed zou gaan… Ik heb mezelf er ook wel bij neergelegd dat deze zwangerschap echt geen roze wolk gaat worden en pas echt de vreugde kan zijn als we de kleine gezond in onze armen hebben. Ik laat gewoon alles over me heen komen met de gedachte ik kan verder niets beïnvloeden behalve gezond leven en goed zorgen voor de kleine!

Ja ik denk ook dat voor mij de 13-wekenecho een belangrijk moment gaat zijn, omdat daar de vorige keer het eerste vermoeden ontstond.

Och Jeetje, spannend hoor! Bij ons was bij 12+4 alles goed (late termijnecho) en bij de 13 weken lag ie alleen maar stil, zonder hartje. Ik ga ook naar een ander echo bureau deze keer, omdat ik niet weer naar hetzelfde bureau durf. Wij gaan nu naar de echoscopiste waar we alleen maar goeie echo's hebben gehad haha :) Heel veel sterkte en nou ja, afwachten maar op die 13 weken echo. Ik heb hem vanmorgen gepland, voor 19 september.

Helaas hebben wij het kindje verloren. Het is gestopt met groeien bij 6w2d. We wachten nu dus de verwijzing naar de gynaecoloog af voor de vervolgstappen. Maar we gaan waarschijnlijk voor curretage. Dit wegens trauma van de bevalling van onze dochter en het vele bloedverlies van toen. Ik wil jullie een hele fijne zwangerschap wensen❤️🤞🏻🌈