Hoi Leyla. Probeer het los te laten. Ik ben nu zwanger van ons tweede kindje, en aan het begin van mijn zwangerschap van de eerste was ik er ook een beetje bang voor. Toch veranderde dit voor mij aan het einde. Je kijkt er op een gegeven moment zo naar uit om he kleintje vast te houden en te ontmoeten. Plus dat je die dikke buik en de ongemakken zat gaat raken. Moeder natuur zorgt er op de 1 of andere manier voor dat je klaar bent voor de bevalling. Tijdens een voorlichtingsavond was verteld dat de bevalling sneller verloopt als je rustig probeert te blijven. Dat hield ik mezelf de hele tijd voor. Ook toen ik na een paar uur af en toe een vlaag van paniek voelde: hoe lang hou ik deze pijn vol. Dan dacht ik bij mezelf: rustig blijven. Door deze wee weer dichterbij mijn kindje. Is ik rustig blijf gaat het sneller. Dat hielp heel goed. En bij mij was het cliché echt waar: zodra ik mijn zoontje vast had, was ik dr pijn vergeten (moet wel toegeven dat ik een vlotte, ongecompliceerde bevalling had ) probeer je niet teveel zorgen te maken. Je weer toch niet hoe het gaat lopen. Bespreek je angst met de verloskundige of gynaecoloog. Vraag van tevoren wat de mogelijkheden voor pijnbestrijding zijn. Je hebt online zwangerschapscurssussen. Misschien kan je daar eens naar kijken voor ontspanningsoefeningen. Bespreek van tevoren met je partner waar je bang voor bent en hoe je denkt dat hij je kan helpen tijdens je bevalling. Ik vond het heerlijk om onder de douche te staan. Misschien helpt dat jou ook. Heel veel suc6 en vergeet niet: jij kan dit!!! En je krijgt hulp van de verloskundige of gynaecoloog. Die begeleid je ook. Probeer nog te genieten van je zwangerschap en hopelijk kan je achteraf zeggen dat het je meeviel.
