Hoi,
Meerdere moeders die zwanger zijn van de tweede en die zich schuldig voelen naar de oudste toe? Misschien speelt het ook wel mee dat ik de 'laatste tijd met z'n drietjes' anders voor me had gezien en dat 'het ook nooit meer ingehaald kan worden'. (hormonen?馃槄)Maar elke keer voel ik me schuldig alsof ik mijn oudste tekort doe. Kan steeds minder ook, wat mij ook tegenvalt eigenlijk. Bijna 30 weken zwanger, kijk uit naar het verlof maar de baby mag nog wel even blijven zitten. (We hebben ook nog geen naam, dat zal ook mee spelen). Ben benieuwd of ik de enige ben met deze gevoelens.馃槉