Bang voor de dood

Geen idee of het er bij hoort maar ik heb het ook behoorlijk erg. Mede omdat ik alleenstaand ben en ze dus dan helemaal geen ouder meer zal hebben en dat idee alleen al vind ik echt vreselijk en dat is zachtjes uitgedrukt.

Hi PDG, ik heb ook de hele tijd zulke angstige gedachten. Dat ik dood zou gaan of mijn meisje. Ik had voor haar 3 miskramen dus ben constant bang dat er alsnog iets gaat gebeuren. Als het helpt, had ik vroeger ook één keer andere cellen aan mijn baarmoedermond en het is vanzelf overgegaan. Dat gebeurt ook in meest van de gevallen zeiden ze tegen mij 😇 Heel veel sterkte ♥️ Het is niet makkelijk om met angst te leven en daarover te praten 💋

Ik heb dit juist andersom.. Dat ik soms bang/angstig ben om mijn zoontje smorgens dood aan te treffen in zijn bedje.. Of mijn vriend

Ik ben bang om vroegtijdig dood te gaan, ik was 3 toen mijn moeder overleed aan kanker, 20 toen mijn vader overleed aan een hartstilstand, ze zijn beide ontzettend vroeg gestorven ( ik ben nu 22) ik heb al eens eerder een uitstrijkje laten doen, gelukkig niks in teruggevonden, de angst blijft uiteraard bestaan.

Dag, Ik heb precies hetzelfde dit gaat bij mij gepaard met hypochondrie en angst/paniek aanvallen. Ik sta op de wachtlijst om de juiste hulp te krijgen. Het is bij mij een samenhang van omstandigheden wat zorgt voor deze angsten.

Ja ik heb dat ook heel erg sinds ik moeder ben. Voornamelijk als ik in bed lig, dan komen er allemaal dramatische gedachten. 😕

Ik heb dit ook. Ben dit al sinds ik klein ben. Nu ik ben bevallen van mijn zoontje ik heb mega last van hypochondrie (bang om ziek te worden en dood te gaan) Vroeger had ik een vriendin die dit had en lachte haar altijd uit, nu ik het zelf heb weet ik hoe vervelend het is. Ik heb mij in de afgelopen 7 maanden al laten checken op een hersentumor, darmkanker, eierstokkanker en moet 8 april voor een echo voor mijn borsten(dit is echt mijn grootste angst) Deze angst zorgt er ook voor dat ik een slaapprobleem heb ontwikkeld en dus een hele nacht niet slaap als ik word getriggerd omdat ik dan geen rust kan vinden in mn hoofd.. Gelukkig krijg ik per 12 april professionele hulp.

Herkenbaar. Ik durf ook bijna niks meer want ik zie overal de dood in. Het kan me spontaan in tranen laten uitbarsten als ik eraan denk dat mijn kinderen nooit zouden weten hoeveel ik van ze houd als ik nu zou komen te overlijden. Ik ben in beide zwangerschappen depressief geweest met (bijna obsessieve) suïcide gedachtes en ben heeel bang dat ik dingen op mezelf heb afgeroepen. Het stomme is dat ik hiermee echt 180graden gedraaid ben tov vroeger. Ik was nergens bang voor, liet me niet tegenhouden door angst en ik was altijd de “stoere meid”. Nou.. Dat is deze meid allaaaang niet meer 😂

Ik zet sochtends altijd meteen de radio aan op de achtergrond. Dan hebben je gedachtes onbewust afleiding. Zelf heb ik geen angsten en ik lees dat het nogal diep gaat hier. Maar wellicht is het een idee om uit te proberen. Sterkte dames 😘

Dit heb ik ook erg hard.. Niet percee bang voor zelf dood te gaan maar wel dat mijn zoontje of partner dood gaan.

Ik heb hier ook last van. Het beïnvloed niet mijn dagelijkse leven maar bijv met autorijden veel angst dat er een gek is die ons aanrijdt of de angst dat ik onze zoon niet zie opgroeien.

Ik had dit ook heel erg, heb hier EFT voor gehad (variant van EMDR) en heeft bij mij goed geholpen 😊 heb veel meegemaakt en hierdoor heeft het allemaal meer een plekje gekregen. Hoop dat jullie ook de juiste hulp krijgen dames ❤️ en het allerbelangrijkste is natuurlijk ook hulp zoeken, want angst kan echt voor problemen zorgen en is gewoon niet fijn!

Jeetje, ik voel deze comments. Ik dacht dat ik gek was geworden. De angst dat ik, mijn man of mijn meisje zou overlijden houdt me elke dag bezig en het is niet meer leuk. Slaap is niet te vinden want ik check telkens of ze goed ligt of ademt en ben bekaf. Momenteel zit ik met een gebroken pols, hand/ arm in het gips en mag niet veel doen met haar en dat maakt dat mijn gedachtes nog heftiger worden🥲

Misschien een ‘gekke vraag’ maar heb je dan ook daadwerkelijk klachten? Ik heb ook veel last van hypochondrie, heb nu al 2 maand last van benauwdheid maar gek genoeg allen in rust, dus denk ik al snel het zit tussen m’n oren en dan slaan mijn gedachten weer om en denk ik straks is het wel iets ergs en zie in mijn kind nooit opgroeien. Hopelijk de juiste hulp

Totaal geen gekke vraag. Ik heb dat zeker. Het is echt vervelend!

Ik heb dat ook helemaal niet gek ik was zelf 8 toen mijn moeder overleed en ik hoop zo dat ik mijn zoontje wel mag zien opgroeien en we samen zoveel herrineringen mogen maken geniet van elke dag!

Ja ik heb daadwerkelijk klachten. Maar het begint wel met iets minimaals en door de hypochondrie word het dan erger omdat ik er obsessed mee raak en ga stressen. In mijn geval ontwikkel ik dus een pijn (die ik ook echt voel) die word aangestuurd vanuit mijn angst en stress. Nu ik alles heb laten checken waar ik last van had heb ik pas ‘rust’. Heb mij steeds in het ziekenhuis laten checken en ze konden van elk dingetje bevestigen dat ik gezond ben/het erg goed uitziet. Ik vond het heel eng om wat te krijgen maar wil er dan ook niet mee naar de dokter omdat ik dan bang ben dat ik iets te horen krijg wat ik niet wil horen.

Heb jij nog iets wat je graag had willen hebben van de moeder of gekregen hebt? Denk aan een brief of iets dergelijks…

Heb je al Uitslag van je Uitstrijkje @pdg?

Nee moet over 5 maanden weer gecheckt 😣