(Bijna) kleuter is zo aan het uitdagen

Herkenbaar van het geregeld slecht luisteren en de grenzen opzoeken nu. Wij zien het vooral als tekenen van veel verandering (stoppen bij PSZ, intake en wennen op school en het idee dat ze daar straks heen gaat). Wij straffen niet omdat we zien dat het geen opzet is, maar meer een signaal van dat het haar teveel is. Wij geloven dat straffen op deze leeftijd sowieso geen zin heeft, maar daarin heeft ieder z'n eigen visie wat uiteraard prima is.

Waar we niet doen aan straffen doen we trouwens wel aan natuurlijk consequenties door een vervolg te geven wat daar makkelijk bij past. Als ze iets pakt wat niet mag zetten we het weg, neemt ze zonder dat het mag meer dan wat de afspraak is dan krijgt ze de volgende dag dat minder etc. Verder proberen we bij dingen waarvan we weten dat ze het lastig vindt en snel de grenzen opzoekt vooral in te spelen op haar eigen verantwoordelijkheid door te zeggen 'je wil nu X, dat kan maar alleen als je het doet op manier Y. Lukt dat nu niet dan is het voorlopig nog te lastig en kan het helemaal niet en mag je het over een tijden opnieuw proberen.'

Zeker herkenbaar super vervelend . Onze dochter zoekt ook heel erg onze grenzen en het luisteren en druk. En een grote mond. Vooral zeggen wat ik wel en niet moet doen. Alsof zij de baas is.z Maar kan ook heerlijk spelen alleen. Soms heeft ze ook weer een baby fasen dingen kapot bijten. Geen idee waar dat vandaan komt We straffen wel even op de gang zitten. Vind ze echt niet leuk. Ze weet het ook allemaal wel. Het werkt soms ook wel. Lekker indd naar de basisschool na de vakantie zullen ze ook wel aan toen zijn!

Poooooooh wat een fase dit. Hoe gaat het nu jullie kindjes op school zitten? Ons zoontje is altijd al temperamentvol geweest, maar heeft de laatste weken echt een grote mond. Op alles wat je zegt of waarmee je hem corrigeert heeft hij een weerwoord. Echt doodvermoeiend. Onze derde is nu net drie maanden oud, maar we zijn nog steeds (en altijd geweest) het drukst met hem. Tegelijkertijd kan hij ook onwijs lief en heel zorgzaam zijn, maar die grote mond vind ik echt een uitdaging. Hoe gaan jullie hiermee om?

Is de grote mond wellicht een teken van overprikkeling? Hier werkt dan vooral de lat even wat lager leggen het beste. Het starten op school vraagt erg veel waardoor wij zien dat er vaak even geen ruimte meer is in dat koppie.

Daar lijkt het niet op, want het begon al een paar weken voordat hij op school startte.

Kan dan nog steeds de spanning wel zijn van wat er aan zit te komen. Ik denk dat verbinding zoeken echt het beste werkt maar poeh dat is wel heel lastig

Eens. Hier begon de spanning inderdaad ook al de weken voor de start van school. Onze dochter heeft het nog steeds intens met de schoolstart en daarmee pittige buien en weinig ruimte om mee te bewegen. Wij zetten nu vooral in op de lat even lager leggen (zoals bij minder cruciale dingen meer meebewegen in haar wensen en even minder strikt zijn met dingen als opruimen) en vooral begrip tonen en de verbinding zoeken. De grote mond en buien zijn naar mijn idee geen onwil maar onmacht. We lopen bij jeugdzorg en onze orthopedagoog beaamde ook dat dit nu even de juiste aanpak is nu het begin op school nog zo intensief voor haar is. Als ze de weken uiteindelijk beter gaat trekken komt er vanzelf weer ruimte om de lat geleidelijk weer hoger te leggen.

Dat denk ik ook hoor, de spanning vooraf, maar ik vind het wel echt heftig. Ik vind het echt vreselijk om te zeggen, maar ik vind hem momenteel echt niet leuk. Zijn gedrag is echt enorm sfeerbepalend. Niks is goed, alles wat je zegt eindigt in geschreeuw. Als hij zijn vijf sperziebonen niet opeet en vervolgens geen spekje mag is het huis te klein. Als hij zijn schoenen aan moet doen voor hij naar buiten kan schreeuwt hij de boel bij elkaar. Vanmiddag was echt de druppel. Het zinde hem niet en ik kreeg zijn door hem gebouwde legowerkje bewust naar m’n hoofd gesmeten. Ik snap echt dat het allemaal veel voor hem is en hij doodmoe is, maar er zijn wel grenzen en ik word er echt heel verdrietig van. In mei ben ik bevallen van de derde en ik voel me soms zo schuldig naar haar. Ze is zo relaxed en tevreden, je zou bijna vergeten dat ze er is, maar daardoor krijgt ze ook een stuk minder aandacht, omdat hij (en eigenlijk altijd al gedaan heeft) alle aandacht opeist, positief of negatief. Mijn vriend had zes weken aanvullend ouderschapsverlof, volgende week is de laatste week, wat betekent dat ons zoontje in de herfstvakantie, op één dag BSO na, de hele week thuis is en ik dus alleen met ze ben. Ik moet zeggen dat zijn gedrag wel echt versterkt wordt als mijn vriend en ik samen thuis zijn, maar ik weet het soms niet meer. Van moeders met meiden hoor ik net zulke verhalen en onze dochter van 2 is soms een gillende keukenmeid of heel dramatisch, maar gemeen is ze niet en ik geloof niet dat zij ooit het gedrag wat hij soms laat zien zal vertonen. Natuurlijk hou ik van allemaal evenveel, hij kan ook ontzettend lief zijn en je letterlijk plat knuffelen en kussen, maar met hem vind ik alles wel veel ingewikkelder. Ik weet dat de rust bewaren belangrijk is en dat hij niet moeilijk doet, maar het moeilijk heeft, maar deze mama heeft het momenteel ook moeilijk en ik ben er na net hard in mijn buik geschopt te zijn, wel echt klaar mee.

Ik herken je hoor! Mijn zoontje kan soms ook “gemeen” zijn. Mij de hele middag na school niet lief noemen en negeren wanneer ik wat vraag. Maar het is rcht overduidelijk de overprikkeling en vermoeidheid. Op sommige dagen kan ik weinig hebben en denk ik hou op. En soms kan ik er om lachen omdat ik denk ach dit is weer zo iets wat wel weg waait. Vermoeiend is het zeker. Alles eindigt is dramatisch op de grond rollen bollen

Ik snap je helemaal. Het groot brengen van extra gevoelige en strong willed kindjes is echt een vak apart helaas 😬. Intens voor jullie allemaal. Sterkte lieve mama 😘. Al voelt dit misschien nu wellicht niet zo, jullie komen hier uiteindelijk doorheen 💪.

Wat verdrietig om te lezen. Ik snap dat het voor jou ook echt heel veel is en dat hij over je grenzen gaat. En dat je hem niet leuk vindt is ook heel normaal! En ook alle schuldgevoelens zijn heel begrijpelijk, niet terecht, maar ik denk dat veel moeders ze zo voelen. Misschien nog een paar tips, misschien ook al geprobeerd, maar ik wilde het toch meegeven. Ik denk dat veel kindjes baat hebben bij duidelijkheid, structuur en regelmaat. Concreet zou je kunnen werken met visualisatie. Je hebt veel printables met plaatjes wat je precies wanneer verwacht. Maak ze bijv ook samen. En pas ze toe bij de momenten die gewoon goed moeten lopen, zoals het aan- en uitkleden, naar bed gaan, eten, wc gaan, etc. En wijk daar ook niet van af en maak het leuk. Zorg voor 1 op 1 momenten Zorg voor genoeg slaap en rust momenten Geef hem verantwoordelijkheid passend bij de leeftijd en interesses. En geef hem regie (binnen jou kaders). Als hij ongewenst gedrag laat zien dan mag je natuurlijk een grens stellen en aangeven dat je wat hij doet echt niet oké is. En wat kan hij wel doen als hij boos is? Ik denk dat je vooral de aandacht moet vestigen op wat er goed gaat en waar hij in uitblinkt. Hopelijk laat hij dat dan meer zien… Er zijn ook wel veel online cursussen of boeken die je kunt lezen maar goed daar moet je wel zin in hebben met een baby en tussendoor dit gedrag. Veel succes!! En onthoud dat je niet alleen bent en dat je ook zeker niet faalt oid (mocht je dat denken)

Oh en een tip die ik altijd goed vind werken. Denk goed na voordat je nee zegt. Een nee blijft een nee (je moet echt consequent blijven anders gaan ze net zo lang door en dan buig je toch wel). Dus kies zorgvuldig je nee en bedenk of het echt een probleem is als iets zo gaat. Bijv: ik heb liever dat mn zoontje meteen komt als ik zeg dat het eten klaar is, maar hij moet altijd wat afmaken. Opzich snap ik het wel want ik wil zelf ook niet alles uit m’n handen laten vallen. Dus dan maken we altijd een afspraak wat hij nog mag doen en daar moet hij zich ook aan houden. Hij probeert het dan wel nog een keer te doen, maar dan haal ik hem er altijd bij weg. Of als hij met een andere lepel wil eten dan doe ik heb gegeven (echt een super klein verschil dus eigenlijk denk ik zeik niet zo en eet gewoon). Maar ik krijg er heel veel gezeik mee en wat maakt het eigenlijk uit als ik een andere lepel moet pakken. Ik zeg dan wel meteen dat hij dan wel echt met die moet eten en dat ik niet nog een andere ga pakken. En dan is het vaak wel goed. Het liefst zeg ik dus nee maar ik doe het wel omdat het eigenlijk niet erg is en hij dan toch weer wat autonomie heeft. De nee bewaar ik dan voor een moment als ik iets echt niet wil (bijv met spullen door het huis gooien 🙈)

Bedankt voor al jullie lieve reacties en tips! Ik probeer inderdaad echt niet altijd nee te zeggen en hem in veel dingen ook een keuze te geven (binnen door ons gezette kaders). We bieden onze kindjes daarnaast denk ik veel ritme, rust, structuur en duidelijkheid, zeker hij heeft dat ook echt nodig. Het is gelukkig met fasen en het gaat soms ook een paar maanden goed. Gister sliep hij al om 18:15 en werd vanmorgen om 6:30 wakker, ondanks een lange dag gehad te hebben vandaag leek hij minder moe en was een stuk minder driftig. Het is een slim kindje, zijn juf zei dat ze hem rekenopdrachten van groep 2 of 3 geeft omdat hij anders uitdaging mist, nu al… Hij is net in groep 1 begonnen. Op de opvang vond hij het op den duur ook minder leuk, omdat hij er uitdaging miste, thuis is dat ook zo en dan gaat hij klieren. Herkennen jullie dit?

Ja dat is wel herkenbaar. Kan ook heel goed de reden zijn voor z’n driftige gedrag icm alle andere veranderingen. Is ook moeilijk te organiseren voor zo’n kleintje nog denk ik. Enerzijds meer uitdaging nodig hebben, maar anderzijds sociaal/emotioneel nog niet op dat punt.

How ik was nog niet klaar. Hij heeft ook steeds in fasen interesse in dingen zoals puzzels of smeltkralen ofzo. En dat is dan ook vaak voor 5 jr en ouder ofzo. Hij kan zich daar tegenwoordig uren mee vermaken. Maar hij heeft die uitdaging ook wel nodig denk ik. Lastig allemaal hoor. Misschien kan je eens vragen wat ze op school allemaal doen? Ik heb namelijk zelf vaak geen flauw idee wat je allemaal kunt geven om te doen. Ken je loco ook? Is misschien ook wel leuk voor hem als ie zo slim is!

100% herkenbaar bij onze gevoelige dochter. Die was ook volledig vastgelopen op haar KDV. Met 3,5 zijn we daarom naar een KDV voor kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong gegaan. En de HB-specialist kwam uit voor haar op niveau groep 3. Dus niet gek dat ze pittig gedrag vertoont. Hier ook in week 2 van school al weerstand omdat ze niet naar school wilde omdat het te makkelijk is (niet gek gezien de uitdaging die ze op haar KDV kreeg). Lullig gaat dat nu de plusklas en een uurtje leesonderwijs is opgestart voor haar wel weer beter. Een ontwikkelingsvoorsprong en hooggevoeligheid gaan trouwens vaak hand in hand, dus heel herkenbaar. En fijn om te horen dat het op sommige momenten ook wel goed gaat.

Wij hebben thuis inderdaad giga veel loco mini boekjes waar al 1,5 jaar mee gespeeld wordt. Het leuke is dat je er veel variatie in hebt (wij hebben veel boekjes met gevarieerde spelletjes, maar ook met rekenopdrachten en woorden/zinnen lezen). Verder hebben wij hier afgelopen jaar veel plezier gehad van de Jumbo ik leer lezen + rekenen koffer en hebben we veel smart games in huis naast veel puzzels. Toevallig zijn strijkkralen hier laatste tijd ook favoriet.

Oja. Lego doet het hier ook goed. Is een zelfde soort meditatieve klus als strijkkralen. Vooral de 7+ 8+ creations 3 in 1 sets vindt onze dochter heel leuk. Kan ze uren mee bezig zijn en heeft ze al oneindig vaak in elkaar gezet.

Lullig = gelukkig 😅