Help mijn kind luistert echt niet 😩

Wat betreft eten: Onze zoon geven we meestal 2 keuzes voor we gaan koken. Bijv boontjes of worteltjes, aardappelen of rijst etc. Hij mag helpen (voor zover veilig is) met koken en hij mag zelf opscheppen. Dit heeft de strijd bij ons vele malen minder gemaakt. Ook moet hij van hetzelfde bord eten als wij want anders eet ie echt geen hap. Hij wilt graag “groot” zijn dus zoveel mogelijk overal hem bij betrekken werkt het beste. Wat betreft andere dingen: Ik waarschuw hem dat hij moet stoppen. Luistert hij niet dat zeg ik (hoef het tegenwoordig niet meer te zeggen) dat ik tot 3 tel en als hij dan niet doet wat ik zeg hij straf krijgt. Afhankelijk van de situatie kan dat zijn dat hij in de wagen moet zitten ipv zelf lopen. Dat ik ‘m in z’n bed zet om na te denken. Of vlak als het vlak voor het slapen is zeg ik hem dat ie zonder verhaaltje naar bed gaat. Een verhaaltje is heilig voor hem. Het heeft even geduurd maar het gaat tegenwoordig wel heel goed. Hij weet wat ‘m te wachten staat wanneer ik ga aftellen. Zelden gaat hij dan nog door. Moet wel zeggen dat in de eerste 3 maanden na de geboorte van zijn broertje het echt wel het toppunt was. Vermoedelijk vanwege aandacht te kort en niet kunnen accepteren dat hij niet meer altijd op nummer 1 staat.

Ow dacht dat t bij ons erg was qau gedrag😮‍💨. Hier helpt weinig, wil gewoon haar zin. Vanmorgen wilde ze alleen maar kaass, na 20x roepen kaas kaas kaas etc…. Was mijn geduld ook op, even time out en stoel verder weg gegeschoven. Werd het nog gezelliger van. Niet dus. Ook ging ze er met mijn sleutelbos van door en sloeg m keihard op mn elektrische kookplaat. Ow ow wat was ik boos. Erg drammerige fase nu. Leuk die pittige leeuwtjes he? 🫣 Succes iig🤞🏼

Ik denk dat het begint met consequent zijn, welke methode je ook volgt. Als je begint met 2 happen en daarna zakt naar 1 zeg je eigenlijk dat er ruimte is om te onderhandelen en waarom zou ze dan niet proberen voor 0 te gaan? Ben zelf absoluut niet van het dwingen met eten, als ik iets belangrijk vind is het wel een gezonde relatie met (gezond) eten en met dwang bereik je al snel het tegenovergestelde. Wat ik doe is dat wat ze liever niet eet gewoon op haar bord laten. Spelen met eten is bord weg en niet meer terug. Vaak is het zo dat ze dan opeens wel goed van mijn bord mee eet. Ik snap de frustratie echt maar ik geloof niet dat het zinvol is een peuter op de gang te zetten ivm gooien met eten. Dit is de leeftijd waarop ze ontdekken dat ze zelf keuzes kunnen maken, geef dan ook keuze in bijv of je stopt met eten gooien of ik haal je bord weg en dan krijg je het niet meer terug. Nadenken op gang (of trap/stoeltje etc) zit er nog gewoon niet in op deze leeftijd, kan effectief zijn om beide even af te koelen maar dat is het dan ook.

Wat voor meisje is je dochter? Mijn dochter is ook echt pittig met een eigen wil en kan enorm drammen en tegenwerken, en dan soms ook met zo’n lachje. Gekmakend soms. Maar ze is ook erg lief en behulpzaam. Als je haar niet je wil oplegt maar uitnodigt om te helpen of echt interesse in haar toont, dan bindt ze meestal in en is erg behulpzaam. We zijn er inmiddels achter dat er een aantal dingen zijn waarover ze zo koppig is (haar speen, haar broek aantrekken, hoe ze wil drinken) dat we dan extra alert zijn en haar regie geven binnen de grenzen van de redelijkheid. Zo niet heb je soms een driftbui van een uur. Zeker als ze moe is of niet helemaal lekker. Bij andere dingen zoals bij eten moeten we even doorzetten als ze begint maar dan bindt ze wel in. Wat hier wel helpt is ze wil erg graag meedoen dus als ze enorm loopt te rekken dan laat ik haar gewoon even prutsen maar laat wel vallen dat ze pas naar beneden mag als ze kleren aangeeft of alleen maar naar buiten mag als … en als ze dan ziet dat we bijna gaan en ik nog eens kijk of zij al zover is dan komt ze toch vaak aan en laat de zich helpen. Het is enorm zoeken… maar aandacht, gezien worden en echt zelf mogen bepalen (die twee keuze methode werkt hier vaker wel dan niet, ze verzint dan zelf iets anders) zijn hier essentieel.

Hier merken we vooral dat autonomie en grip op de situatie momenteel mega belangrijk is. Sinds ze dat meer ervaart zijn de peuterdriftbuien weer redelijk voorbij. Wij kiezen voor de liefdevolle aanpak omdat wij van mening zijn dat kinderen op deze leeftijd nog niet snappen waarom ze straf krijgen en het niet expres doen. Doorgaans probeer ik te kijken naar 'maak je iets stuk, doe je mensen/dieren pijn, is het gevaarlijk' zo niet dan kijk ik hoe ik er in mee kan gaan. Dat betekent echt niet altijd dat ze haar zin krijt, maar wel dat ze zelf ook een stem heeft en ik kijk of het reëel is om nee te zeggen of hoe ik evt haar behoefte op een andere manier kan vervullen. Bij het eten maken we er bewust geen strijd van. Laatste tijd is ze ineens kieskeuriger en vist ze dingen eruit die ze niet wil. Als we het haar dan proberen te laten eten vertikt ze het, vraag ik haar het op mama haar bord te leggen dan eet ze lekker de rest van de maaltijd op en mogen we haar daarna gek genoeg zonder problemen alsnog haar lepels geven van hetgeen ze daarvoor ECHT niet wilde. Maar door de regie bij haar te laten gaat het uiteindelijk heel prima. Zo zien we dat met veel meer dingen terug. Door ergens even in mee te gaan doet ze daarna juist braaf wat er van haar verlangt wordt, terwijl als ik er tegenin ga dan wordt het alleen maar krijsen en protesteren. Al zal elk kindje ook anders zijn, maar voor ons en onze dochter werkt dit iig heel goed.

Die keuze van of je gaat rustig eten óf we halen je bord weg doen wij inderdaad ook.

Onze dochter eet vanaf het begin al niet zo goed warm (sommige dagen wel ineens, naar de meeste niet). Ze eet meestal ook alleen de eerste hapjes zelf en daarna eet ze niet meer of gaat ze met de vork of het eten spelen. Bij ons helpt het goed om afleiding te geven. In het begin deden we het vaak met een boekje lezen en ondertussen hapjes geven. Nu zingen we vaak een liedje of we vragen hoe haar dag was. Wat soms ook goed helpt als ze absoluut weigert is gewoon negeren. Dan ga ik alleen met m'n partner in gesprek en eten lekker ons bord leeg. Heel vaak gaat ze dan uiteindelijk wel eten. Soms geven we ook alleen de groenten eerst en daarna pas vlees/aardappeltjes, maar ligt een beetje aan het gerecht wat we hebben. En een enkele keer is ze ook zonder eten naar bed gegaan. Verder als ze niet mee wil komen of geen schoenen aan wil doen dan zeg ik dat mama alvast alleen gaat. Dan zwaai ik en wacht om het hoekje, heel vaak komt ze dan snel aan lopen. Maar goed ik denk dat ik op dat gebied wel een makkelijke dochter heb die buiten het warm eten heel vaak wel goed luistert. Tandenpoetsen was ook een tijdje drama, nu poetst ze eerst zelf en daarna mogen wij. Dan heeft ze toch eigen controle.

Ik zou überhaupt geen strijd voeren over eten. Willen ze eten dan eten ze en willen ze niet dan niet. Wel moeten ze aan tafel blijven wachten tot wij klaar zijn met eten. En ze krijgen niet vervolgens iets anders. We hebben vaste eetmomenten waar bijna niet van afgeweken wordt. Hoe bozer jij wordt of gefrustreerder hoe erger het gedrag van je kind wordt. Hoe moeilijk ook (ik weet het uit ervaring) blijf rustig en kalm. Leg uit wat wel en niet mag en herhaal dit. Straffen heeft op deze leeftijd nog niet heel veel zin omdat ze vaak oorzaak en gevolg nog niet kunnen koppelen. Toch is een time out, op de gang of trap stoel of iets dergelijks niet verkeerd om te doen als ze echt niet luisteren.

Ik ben het met de rest eens, geef zo veel mogelijk eigen controle en voer geen strijd over het eten. Ons zoontje krijgt vaak tijdens het koken al wat te eten, snoepgroente of een restje van de dag ervoor of een stuk fruit. Ik ben al lang blij als hij wat gezonds eet. Tijdens het avondeten mag hij zelf weten wat hij van zijn bord eet en laten liggen wat hij niet hoeft. Gaat hij gooien met bestek of eten dan pakken we het weg. Geeft hij aan genoeg te hebben gehad dan mag hij van tafel af. Soms lukt het dan om hem terwijl wij nog eten en hij speelt, nog wat hapjes te geven. Qua ander stout gedrag, is het inderdaad een stuk lastiger als je je handen niet vrij hebt. Ik zou niet direct weten hoe je daarmee om moet gaan. Ik probeer wel voor mezelf om te denken: hij krijgt geen straf van mij, hij doet iets wat niet mag en dat gedrag heeft een consequentie. Dat ik degene ben die dat uit voert betekent niet dat ik de slechterik ben. Ik herhaal regels vaak, bijv niet in tuinen lopen want tuinen zijn van de mensen. Als je toch in een tuin komt moet je in de wagen. Natuurlijk krijgt hij vooraf nog waarschuwingen als hij de fout in dreigt te gaan want hij weet nog lang niet altijd wanneer iets een tuin is. Maar het deel van ‘anders in de wagen’ probeer ik heel feitelijk te zien. Het is een consequentie van verkeerd gedrag. Hij kan zelf kiezen voor goed gedrag (op de stoep lopen, ook belangrijk om te benoemen welk gedrag wel goed is!) of stout gedrag. En bij stout gedrag hoort een consequentie. Even feitelijk als de consequentie ‘pijn aan je vingers’ als hij tegen mijn waarschuwing in toch een heet glas aan raakt. Het gebeurt gewoon, het glas is heet en als je het aanraakt heb je pijn aan je vingers. En als je een tuin in loopt, moet je in de wagen. Het maakt geen verschil dat de consequentie vanuit mij wordt uitgevoerd of niet. Dit is echt een gevoelsmatig dingetje maar ik denk wel dat het verschil maakt.

Fijn om wat herkenning te zien. 😊 Ik vind het leuk dat ze actief is en pit heeft maar soms ietsje minder mag wel😇

Consequent zijn vind ik nog wel eens lastig ja omdat het ook wel eens (mislukte) poging is om in ieder geval iets voor elkaar te krijgen. Ze hoeft van mij ook niet haar bord leeg te eten. Vol is vol. Maar ik wil wel dat ze iets eet. Eerder werkte het bijv. Wel toen er aardbeien op tafel stonden om te zeggen nog twee happen en dan krijg je aardbeien. Die twee happen zaten er zo in. Maar eet jouw kind dan vervolgens niks meer als ze met haar eten begint te spelen? Want ben dan bang dat dit elke avond het geval gaat zijn en dat ze dan veel te weinig voeding binnen krijgt😅 Dat ik haar op de gang zette was trouwens om af te koelen want dat gooien is altijd een gevolg van heel hard schreeuwen en boos zijn. Pas na de gang is ze weer aanspreekbaar. 😉

Een heel pittig en druk maar ook behulpzaam meisje. Ben altijd blij met mooi weer want dan ga ik lekker met haar naar de speeltuin. Kan ze haar energie goed kwijt en ze vind het heerlijk. Haar wat regie geven werkt inderdaad in veel gevallen bij mijn dochter ook ja. Denk dat ik misschien iets meer geduld moet hebben om haar daarin iets meer tijd te geven. Alleen is ze koppig genoeg dat heel lang vol te houden. Of dan te zeggen dat papa haar moet helpen in plaats van mama 😩

Dat geduld hebben wat je zegt merk ik hier ook. In de dagen dat ik minder lekker in mn vel zit dan krijg ik dat door minder geduld direct terug van m'n dochter 🤣. Nadat ik iets van m'n dochter verlang om te doen (liefst geformuleerd als 'het is tijd om' soms gevolgd door 'je mag A of B' zodat ik geen ja/nee vraag) probeer ik altijd altijd 10 seconden te wachten voordat ik het verzoek herhaal. Haar eerste respons is namelijk al direct nee, maar je ziet dat ze het daarna gaat verwerken als ik haar de rust/ruimte geeft en dan geregeld alsnog doet wat ik vraag. En uiteraard lukt dat niet altijd 🤣 maar voorkomen werkt bij onze dochter echt 100 keer beter dan genezen. Want als ze eenmaal in de krijsen en weerstand fase zit krijg je haar er zeer moeilijk uit.

Ik heb niet alle reacties gelezen dus mss val ik in herhaling. Maar er zijn twee dingen waar kinderen controle over hebben en dat is eten en slapen en zullen ze ook giga uitproberen. Hier werkt consequent zijn onwijs, zitten beide op één lijn. En nee is nee. Vanaf baby hebben wij qua eten de regel: wij bepalen wat er gegeten wordt, zij bepaald hoeveel ze van wat eet. Mocht je het interessant vinden er is een hele leuk Instagram kidsvoeding en peuter expert. Erg boeiend en vind ik echt goede handvaten om om te gaan met haar buien. Ik zet de oudste (2jr) nooit op de gang of echt straffen. Ik spreek haar aan op haar gedrag en dat wij dat niet willen. Mocht dit uit pure vermoeidheid komen, dan neem ik haar bij me en benoem ik haar gevoel, vermoeidheid, boosheid ect, en dat dit mag. En dat ze dan altijd even mag knuffelen om zo rustig te worden. Ik kan zeggen dat dit voor ons goed werkt, natuurlijk volgt er wel eens een driftbui. En dan probeer ik haar uit te leggen waarom het nee is en benoem ook haar gevoel. Dit resulteert in kortere driftbuien en gaat ze vaak weer lief spelen. En ja soms werkt t niet, dat laat ik haar maar ff uitrazen en zeg ik mamma is hier als je me nodig hebt.

Oef ja die kennen we hier ook. Altijd de ander willen, zeker als ze iets niet mag 😢. En dan soms ook bij de ander zo sip en boos aankomen alsof haar groots onrecht aan is gedaan 🥲. Een beetje meer tijd uittrekken voor dingen werkt hier goed. En heel duidelijk aangeven wat wel en niet kan. Soms mag ze kiezen of papa of mama haar helpt, soms kan dat niet en daar zijn we dan ook duidelijk in. Als dingen haar overvallen is de driftigheid vaak erger dan als ze het wel snapt maar zich verzet. Idd dat verwerken dat Itepietje omschreef. Hier wil dochter ook wel efficiënt zijn en als haar iets niet lukt vraagt ze meestal snel om hulp als we haar eerst zelf laten prutsen. Soms idd niet, dan moet en zal ze zelf haar broek aan doen en dan hoop je dat je 20 minuten hebt tot het lukt 😭😭. Maar meestal wil ze niets missen en als ze doorheeft dat ze daar kans op loopt door haar eigen gepruts kiest ze eieren voor haar geld 😁👌🏻

Soms eet ze wat van mij mee, andere keren eet ze verder niets meer. Bij de lunch bied ik vaak iets van komkommer od aan en wat hier enorm helpt is haar laten helpen met koken. Ze mag dan wat groenten snijden of krijgt wat ongekookte rijst in een pannetje als ik bezig ben met de hete pannen. Ze mag tijdens het koken altijd even ‘proeven’ of iets al goed is. Komkommer wordt dan uitgebreid geproefd want ja mama moet het steeds lekkerder maken en zij blijft maar proeven 🤷‍♀️ Ah ja afkoelen helpt hier ook hoor, bij straf heb ik het beeld dat de verwachting er is dat een kind dan nadenkt over de acties en gevolgen daarvan.

Ik lees heel veel negatief, je moet dit, als je dit niet doet dan. Heb je al geprobeerd haar positiever te benaderen en dingen te overleggen. Dit helpt bij mijn pittige zoon veel. Vanmorgen wou hij met zijn houten fruit, was even geen tijd voor want onze hond moest nog lopen. Begint te gillen, gooit zichzelf op de grond. Op zijn niveau gaan zitten, hem uitgelegd dat de hond een plas moet en dat hij als we terug zijn met het fruit mag. Na 2x uitleggen kwam dit binnen en ging hij zonder zeuren mee. Wij eten onderweg een broodje, hij wil geen korstjes. Dus geef hem het brood in halven, eet hij de binnenkant, wil hij een nieuwe. Zeg ik: tuurlijk mag jij een nieuwe... als het andere broodje op is. Is het korstje zo weg. Hoop dat je er wat aan hebt. Blijf consequent en positief, hoe moeilijk dat ook is. (Klinkt allemaal heel makkelijk, mijn geduld is ook wel eens op en ik schreeuw ook wel eens tegen mijn kinderen als het allemaal niet wil, we zijn mensen)

Bij ons zoontje helpt het echt enorm als we benoemen hoe hij zich voelt. Hij wordt bijvoorbeeld vaak snel boos en huilerig als hij een lange dag (op het kdv) heeft gehad en eigenlijk is dan alles drama. Om niks. Als we dan zeggen 'volgens mij ben je boos/verdrietig', dan geeft hem dat meteen rust en geeft hij zich ook vaak 'over' aan het gevoel. Eerlijk gezegd zijn we ook niet van het straffen, omdat ik niet inzie dat dat echt helpt op deze leeftijd. We zijn natuurlijk wel duidelijk (als hij bijvoorbeeld gaat gooien met eten is het een waarschuwing en daarna ook klaar), maar ik ben van mening dat een kindje van deze leeftijd niet minder boos wordt als hij apart wordt gezet. De emoties leren reguleren helpt hier stukken beter.

Wat vervelend voor je! Ik sta voor de klas en als kinderen soms iets niet willen, geef ik kinderen vaak de keuze tussen twee opties. Dan hebben ze toch het idee dat ze zelf hebben mogen kiezen en dat zij in charge zijn. Een positieve benadering kan ook wel helpen! Als ouders hulp vragen omdat het thuis niet lekker loopt, adviseer ik de opvoedpoli. Het klinkt heftig, maar eigenlijk is het heel laagdrempelig. Je kunt een gesprek aanvragen, maar ze kunnen ook een keer thuis met jullie meekijken of ze wellicht nog tips & tricks hebben! Hopelijk heb je hier wat aan!

ach wat eten betreft is mijn regel niet duwend dwingen, als ze genoeg hebben hebben ze genoeg, en dan eten ze e dag erna wel wat meer… ik ben daar misschien wat soepeler in… ik kies mijngevechten zeg maar… 😀