Klagende buren

Oef lastig zeg. We hebben dit ook gehad met onze buren. Belangrijkste is dat jij kunt ontspannen thuis. Met een klein kindje komt extra geluid. Tuurlijk kun je aangeven dat er niet met een kastdeurtje gegooid mag worden, maar merk zelf dat mijn dochter er gewoon mee doorgaat. Hoeveel last hebben jullie van hen? Ik ben ook op mijn tenen gaan lopen, maar dat is niet normaal. Dus ik liep na een tijdje weer op mijn hielen. Stofzuigen deed ik niet meer laat, maar wel de vaatwasser inruimen ondanks dat zij dat horen. Het is jouw huis en jouw leven. Ga gewoon douchen en geniet ervan. Qua speeltjes eventueel een groot speelkleed? Dit dempt ook geluid. En wij mijden bijv. Stalen pannen voor de speelkeuken. Zo proberen we rekening te houden. Je kindje mag ook gewoon geluid maken en anders moeten de buren maar extra voorzetwandjes plaatsen met isolatie er tussen....

Wauw wat heftig dit. Ik herken het gelukkig niet want onze huizen zijn niet gehorig maar dit klinkt echt niet goed. Ik denk dat wanneer het gewone leefgeluiden zijn die bij kinderen horen zoals spelen en soms huilen dat je buren het daar maar mee moeten doen en dat je moet proberen om het los te laten. Net als douchen, moet gewoon kunnen wanneer je wil. Wij horen ook de doortrekker van de buren maar hoe vervelend is het geluid van stromend water? Je zoontje moet ook lekker kunnen spelen en lomp spel wat veel geluid maakt hoort daar ook bij. Ik kan me voorstellen dat het voor de buren vervelend is als hun nachtrust verstoord wordt door jullie huilende kind maarja, jullie kunnen daar gewoon niets aan doen. Als zij echt aan alles ergeren moeten ze zelf maatregelen nemen denk ik. Dempende platen tegen de muur ofzo.

En ik denk dat je moet aangeven zelf vrij te willen zijn in je huis en daarbij mag je zelf weten wanneer je doucht. Het is te zot voor woorden! Die mensen zeggen ook maar alles. Lekker makkelijk.. dit vraagt van hen ook flexibiliteit

Ja in een gehorig rijtjeshuis moet je een beetje om elkaar denken maar het is niet normaal dat je helemaal geen geluid mag maken. In een huis hoort geleefd te worden. En voor al met kleine kinderen.

Zo vervelend. Als je je houdt aan de standaard regels dan hoef je niet op je tenen te lopen en zoals XLMN zegt..houd rekening met de basis dingen waar je rekening mee kan houden..een speelkleed/ stoffering in huis zodat geluid gedempt wordt. Ik vraag mij af wat ze van de vorige buren meekregen qua geluid, vast ook van alles..als ze al horen dat je doucht. Dit lijkt me overigens geen geluid wat je hoeft te mijden want hoeveel geluid maak je met het douchen. Wellicht kunnen ze een radio of tv aanzetten. Zijn het je boven of onderburen? Wellicht kijken naar geluidisolatie op de vloer als dat niet of nauwelijks aanwezig is. Sterkte

Wij horen hen ook maar mij storen die geluiden niet zo. Ze gaf wel aan soms harder de trap op te lopen zodat we konden horen hoe gehorig het is. Weet nooit helemaal het verschil tussen een ‘hint’ of wanneer ze gewoon naar boven moeten. Een speelkleed is een goed idee. Misschien dat we een speelhoek kunnen creëren in de woonkamer, daar ligt ook al vloerkleed. Fijn om te horen dat je het zelf losser kunt laten. We wonen er zelf nog maar net dus hopelijk dat ik het over een paar weken wat meer naast me neer kan leggen. We doen in ieder geval ons best en we zijn absoluut geen gezin dat elke week een feestje geeft en muziek draait tot laat in de avond. Maar we hebben wel een klein kind dat alles aan het ontdekken is

Wat een nare buren dan zeg, als je niet eens kan douchen. Ons huis is ook echt gehorig. Buren hebben hondjes die veel blaffen en wij kinderen die veel geluid maken. Je moet elkaar accepteren anders vrijstaand gaan wonen vind ik.

ik zou nog een keer in gesprek met ze gaan waarbij je ook jouw gevoel kan aangeven en idd geluidswerende maatregelen bespreken

De vorige bewoonster was een alleenstaande oudere vrouw. Een jong gezin is natuurlijk wel een verschil. Het is een rijtjeshuis. Wij wonen op de hoek. Zij zijn onze enige buren dus ik weet ook niet hoe andere het zouden beleven. Daarnaast woont ook een alleenstaande vrouw die veel werkt, van haar hebben ze geen last. Onze buurvrouw zit momenteel wel thuis met een burn-out dus dat zal vast ook meespelen.

Wat naar zeg dat ze jullie dit gevoel geven. Bij een gehorig huis zijn er wat dingen die je kan doen om de overlast te beperken (denk aan speelkleed, geen schoenen aan afspraken over tot welk tijdstip muziek), maar als je dat gedaan hebt moet je gewoon kunnen leven en dus accepteren dat je de ander hoort vindt ik. Dat hoort nu eenmaal bij het wonen in een rijtjeshuis. Ik vind het ook altijd een wat ongemakkelijk idee dat de buren het horen als onze dochter een slechte dag heeft door ziekte en veel huilt. Maar gelukkig vinden zij het niet erg (zeggen ook, hoort erbij) maar ik snap dat je je er heel opgelaten door voelt. Ik heb ooit ergens gehoord dat buren ons hoorden tandenpoetsen, dat maakte ons ook heel voorzichtig wat niet fijn is... Toen we het er later over hadden bleek het ineens allemaal wel mee te vallen 😅 maar ik snap dus zeker je gevoel. Enige wat je kan doen is het gesprek aangaan en kijken of je een aantal afspraken kunt maken, en verder zal je het hoe lastig ook toch los moeten laten. Leefgeluiden horen er nu eenmaal bij. En dat betekent dus ook dat je gewoon moet kunnen douchen wanneer jij wil

Wij hier ook in een gehorig huis. Kunnen ook alles horen qua lopen, wc doortrekken, praten etc. Onze dochter word soms ook wakker van hun. Wij zijn eigenlijk de ‘zeikerds’ in het verhaal. Als jij je best doet, meer kun je niet doen. Je buurvrouw hoort ook echt wel het verschil tussen normale geluiden en abnormaal. De burnout zal ook niet meewerken.

Haha vergeet een tip. Wij hebben filtjes van de stoelen etc tussen de deuren en keukenkastjes gedaan! Helpt onwijs!

Hier ook een gehorig huis, woonkamers grenzen aan elkaar. Mijn buurvrouw is een oude dame alleen. Ze hoort ALLES, zegt ze. Wij komen van een vrijstaande woning in het buitenland en wonen nu tijdelijk in een appartementje. Onze hond moet erg wennen aan alle geluiden dus trainde we haar langzaam om weer alleen te kunnen zijn. Nu had ik de fout gemaakt om haar mijn nummer te geven als ze ergens last van had🙈 ik heb het geweten. Continu op een belerende toon en zelfs vragen of we een weekend weg waren zonder hond, we waren 2 uurtjes weg geweest😅 toen we een uurtje boodschappen gingen doen en ik weer een appie kreeg ben ik direct bij haar langs gegaan. Mezelf herpakt in mijn boosheid en poeslief gevraagd of ik dan eens even mocht luisteren. De hond gaat sowieso blaffen als er iemand thuis komt dus dacht, dan kan ik dat mooi eens horen. Ik heb inderdaad een hond gehoord. Ergens ver weg, hij had ook in het bos achter ons kunnen lopen. Nogmaals maar aangegeven dat wij haar aan het trainen zijn omdat ze moet wennen aan de geluiden van andere woningen. Toen zei ze dat ze ook hoorde dat mijn dochter zo lekker kan protesteren, dat vond ze prachtig om te horen. Oh en wie komt er dinsdag oppassen? Die denken zeker dat ze vooral hard moeten praten om haar te kunnen entertainen? Toen was de maat wel even vol. Mevrouw zit de hele dag thuis zonder radio of tv aan in een half leeg huis. Heb aangegeven dat ik er ontzettend van baal en dat ik na meerdere appjes op een belerende toon echt op mijn tenen loop. Iedere keer mijn dochter corrigeren als ze te veel geluid maakt. Gezegd dat ik er niet van gediend ben zo toegesproken te worden en dat ze alleen nog maar mag appen als het echt te gek is. Dit zijn geluiden die niet te voorkomen zijn. De hond is trouwens alleen nog maar alleen als het écht niet anders kan en zit dan in onze slaapkamer, ver van haar vandaan. Onze training valt zo volledig in de soep maarja, ik heb geen zin meer in haar gezeik. Ik heb ondertussen van alles aan de muren gehangen om het geluid te dempen en meerdere (speel)kleden in huis, maar als mijn dochter toch gooit met een deurtje, houten blokje of hard gaat gillen/huilen, roep ik naast de muur: ‘NIET DOEN SCHAT, WAT MOET DE BUURVROUW WEL DENKEN’ 😅 We zijn verder op goede voet ondertussen maar ik heb het wel los gelaten. Voor ons is dit maar tijdelijk gelukkig. Oh en de hond is een klein hondje met klein blafje, de oppas van dinsdag zijn mijn oma en tante (voor mij een soort 2e moeder) , die na heel veel ellende in korte tijd ontzettend blij zijn dat hun (achter)klein kindje weer in Nederland woont. Tip is, ga eens langs bij de buren en vraag je partner eens die normale geluiden te maken. Geef aan dat je benieuwd bent hoe het voor hun klinkt en dat je er graag aan wilt werken maar dat ze ook niet moeten vergeten dat sommige dingen nu eenmaal leef geluiden zijn. Dat je op je tenen loopt en er niets van woonplezier meer voor jou over is. Hopelijk kunnen jullie zo tot elkaar komen. Ik kreeg zowaar een kerstkaart in de bus van onze Buuf, dus het kan echt goed komen! Succes!

Hele handige tip! Ga ik eens proberen

Voor mij heel fijn om de herkenning te lezen en ik ben blij voor jullie dat het goed is gekomen. Ik denk dat we inderdaad het gesprek nogmaals aan moeten gaan. De vorige keer overvielen ze mij enorm met hun verhaal. Op zo’n moment klap ik dicht. Mijn vriend was er toen ook niet bij dus wellicht helpt het ook wanneer we het gesprek met z’n vieren voeren.

Als ze er zo extreem last van hebben dan ligt het probleem bij hun en niet bij jou. Heel eerlijk, ik zou gewoon normaal gaan leven en niet krampachtig. Je hebt blijkbaar geprobeerd er rekening mee te houden maar dat werkt blijkbaar niet. Dan is het aan de buren de taak om hun huis te isoleren want zij hebben er blijkbaar last van. We hebben het hier om normale leef gebruiken. Je kan navragen bij de vorige bewoners of de buren wel niet de reden zijn dat ze zijn verhuisd. Kijk koop je een drumstel dan ligt het in jouw macht om er iets aan te doen, maar dit.... Ongeacht wat je doet, je zal het blijkbaar toch niet goed doen. En dan betekent het dat het niet jouw probleem is.

Hier ook een gehorig huis maar zolang we gewoon een normaal leven leiden en niet overdreven veel herrie maken vind ik ook dat dit het probleem is van de buren zelf. We maken nou eenmaal allemaal geluid in een normaal leven en ja ook kinderen huilen weleens. Ik zou zeggen bespreek het en bevalt het ze niet dan is dat hun probleem. Sterkte en hopelijk kan je het snel loslaten.