Maak me altijd zorgen om baby - hoe doorbreek je dit?

Moeder zijn is zorgen maken. Dat doe je nou eenmaal. Je moet er niet in doorslaan maar genieten van je kleintje. ( makkelijk gezegt natuurlijk) Waarom heb je t gevoel dat je t biet goed doet? Is je kleine blij? Lacht veel? Miss over praten als je echt doorslaat?…

Heey, jaa ik herken dan wel! Je staat constant aan... ik hoor van iedereen die kinderen heeft dat dat vanzelf minder word. Het eerste jaar is gewoon heel heftig zeggen ze. Ik zelf kan er ook nog niet goed rust in vinden terwijl alles goed gaat... zo stom soms... probeer toch vertrouwen te hebben in jezelf je kindje heeft het bij niemand beter dan bij jou! Googlen ben ik mee gestopt. Werd helemaal heen en weer geslingerd en was constant dingen aan het veranderen omdat je dan leest dat die manier beter zou zijn. Maar ieder kind is anders en iedere ouder gaat hier anders mee om. Ik zou vertrouwen op je eigen gevoel en tuurlijk zul je wel eens fouten maken. Daar leer je van. Hopelijk kun je er rust en vertouwen in vinden en ook genieten van je kleintje...

Herkenbaar dat je altijd zorgen maakt en aanstaat! Ik probeer voor mezelf soms eraan te denken wat WEL goed gaat. En beseffen hoeveel geluk we hebben met een gezonde kleine baby ♥️ (Lastig door al het piekeren, vergelijken en mindere dagen/nachten, I know 🥲)

Dat moet ik ook vaker doen ❤️

Ja ik moet denk ik Maar eens nadenken over met iemand praten!

Ja dat googelen hè… is zooooon mindfuck

Herken dit ook wel hoor! Je wilt natuurlijk het allerbeste voor je kleine. Ik maak me ook snel om alles zorgen, maar mijn vriend is gelukkig heel nuchter dus die zegt vaak dat er niks is. Meestal heeft die nog gelijk ook 🤣🤭

Joe, hier nog zo’n moeder!🙋🏼‍♀️ Het gaat bij mij al een stuk beter en ik leer steeds meer vertrouwen op mezelf. Maar toch heb ik hulp van een psycholoog ingeschakeld. Ik vind de transformatie naar moeder sowieso gigantisch en ik kan wel wat ondersteuning gebruiken om wat minder “aan” te staan. Daarnaast vind ik het ook heel belangrijk om aan mijn zoontje mee te geven dat er voor je mentale gesteldheid minstens net zoveel aandacht hoort te zijn als voor je fysieke. Dus dat heeft me ertoe aangezet nu al hierin een voorbeeld te geven, goed voor mezelf zorgen zodat ik goed voor hem kan (blijven) zorgen.😊

Wat goed zeg, mag ik vragen hoe je dat hebt aangevlogen? Via de huisarts? En ben je al geweest? Zit er zelf ook over te twijfelen. Maar heb geen zeeën van ruimte hiervoor, dus besteed het graag goed 🙈.

Ja via de huisarts, maar heb heel erg moeten doorzeuren voor een verwijzing en moest eerst langs de praktijkondersteuner (is vaak zo helaas). Ik had voor mezelf wel besloten dat ik het hoe dan ook wilde, ook als ik geen verwijzing zou krijgen en het zelf zou moeten betalen. Dat is helaas voor heel veel mensen geen optie. Sommige werkgevers hebben ook budget voor dit soort hulp. Verder ben ik via via bij een fijne vrouw terecht gekomen, heb daar afgelopen week een intake gehad. Zij gaat me helpen om met een aantal sessies meer in verbinding te komen met mijn lijf (ben heel vermoeid en tegelijkertijd altijd rusteloos sinds ik moeder ben). Dat zal met zowel praten zijn als oefeningen, dus ben benieuwd! Ik herken overigens jouw vragen heel erg over hoe ik dit heb aangepakt. Ik vind dat je als jonge ouder erg wordt losgelaten nadat de baby is geboren. Je moet dit soort dingen veelal zelf uitzoeken en alleen dat kost echt al veel energie, wat je op dat moment helemaal niet hebt. In een ideale wereld zouden jonge ouders een standaardpakket aan hulp aangeboden krijgen, waaronder psycholoog, bekkenfysio etc. Maar daar zijn we helaas nog lang niet. Hopelijk heb je iets aan mijn ervaring!😘 Ps. Een gesprek met de praktijkondersteuner GGZ kan ook echt al wel veel doen! En daar kan je altijd op korte termijn via de huisarts terecht en is gratis. Als dat niet helpt kun je altijd de volgende stap nog zetten naar een psycholoog. Maar sommige praktijkondersteuners hebben ook veel ervaring op dit gebied, dus wie weet!

Dankjewel! Voor de zwangerschap heb ik al eens psychomotorische fysiotherapie gehad (als ik het zo goed schrijf 🙈) om meer uit m’n hoofd en meer in m’n lijf te komen. Vond dat toen wel lastig, had ook niet helemaal een klik. Maar nu met de kleine is het echt 1000x erger geworden. Al zoveel boekjes aangeschaft etc. Ga ik vroeg naar bed lig ik nog tot elf uur op Google te zoeken. Mijn man geeft ook aan dat ik er wat mee moet doen, dat het mezelf zoveel fijner zou laten voelen, alleen dan denk ik, wanneer dan?! Maar fijn om jouw positieve ervaring te lezen. En dat het ook meer is dan alleen praten. Dankjewel 😘.

Omg dat gegoogle en gelees het is om gek van te worden maar zo moeilijk mee te stoppen. Ik ga er maar wat mee doen want ik loop mezelf zo in de weg.

Jup, erg hè! Alleen vindt naar de huisarts zo’n stap… maar zou wel fijner zijn denk ik 🤷‍♀️. Morgen voor het eerst weer werken, ook al zo’n stap, controle uit handen geven, ben er echt al druk mee in m’n hoofd. Jij al een idee wat je ermee gaat doen?

Ik weet niet waar je woont,maar in Friesland is Humanitas actief. Zij bieden een soort van lichte opvoedondersteuning door vrijwilligers. Deze vrijwilligers zijn getraind en hebben ervaringen met kinderen. Een dagdeel in de week of 2 weken komen ze bij je thuis en dan kan je zorgen of onzekerheden met ze delen en tips vragen. Het project heet "homestart". Misschien dat er ook zoiets in andere delen van nederland bestaat.