Niet serieus genomen

Wat een vervelende samenloop van omstandigheden zeg, hopelijk is je ervaring vanmiddag beter. Als je het aandurft vanmiddag, probeer dan zeker het lompe gedrag van gisteren te bespreken. Het is echt niet de bedoeling dat jij met een kut gevoel zit, omdat zij het druk hebben. Jij voelt minder leven en dat is niet iets waar je voor kiest. Zij willen daarom een ctg en echo, dat het al druk is is echt hun probleem en niet op jou af te schuiven. En dat is iets wat ze zeker terug mogen horen. Al met al kan ik me voorstellen dat je door de eerste lompe uitspraken uberhaupt niet toekomt aan gerustgesteld worden, zeker niet in combinatie met je geschiedenis en de mindere bewegingen van je kindje nu. Hopelijk hersteld het zich, spartelt de kleine weer lekker in het rond en is je ervaring vanmiddag een betere 🍀

Dat is het nadeel van een psychisch labeltje hebben. Je wordt gewoon niet voor vol aan gezien wanneer het wel zou moeten. Sowieso een rare vraag "Waarom heb je hypochondrie?" Ik zou haar wel willen vragen waarom zij überhaupt verpleegkundige is geworden. Ik vind haar gedrag naar jou onacceptabel. Ongeacht of je hypochondrie hebt of niet, het gaat hier om een moeder die zich zorgen maakt om haar ongeboren kind. Zo ga je niet met mensen om. Ik zou het vanmiddag zeker bespreken daar. Ik heb oprecht met je te doen en hoop voor je dat de uitslagen vanmiddag ook weer goed zijn en je toch enigszins gerustgesteld bent. Succes 🍀

Ik vind het heel vervelend om te lezen, helaas bemerk ik dat de zorg rondom ziekenhuis inderdaad anders is dan bij de verloskundige. Hier word ik dan wel serieus genomen, maar houden ze totaal geen rekening met je emoties. Allemaal doemscenarios opnoemen terwijl er nog niks uitgewezen heeft dat dat het kan zijn. Uiteindelijk niks gevonden door minder leven voelen, gelukkig maar, echter wel 1.5 week lang in de stress gezeten. Ook snappen ze dan niet dat het voor de moeder een super emotioneel traject is hier, als je dan huilt zeggen ze : waarom trek je nou zo een ernstig gezicht. Zij lopen niet met dat waardevolle pakketje in hun buik zoals wij doen meis. Ik wil je wel aanraden de volgende keer je mond open te trekken, dit kan en mag namelijk echt niet. 1. Jij betaald voor deze zorg, jij financiert ze.. Vriendelijkheid is sowieso gewenst, maar al helemaal als jij degene bent welke er voor zorgt dat zij brood op de plank hebben. Daarnaast vind ik dat je niet over je heen moet laten lopen, hypogrondrie is echt niet niks. ( ik ben er gelukkig al een aantal jaar zo goed als vanaf) Ik weet dus hoe de angst je kan opslokken en al helemaal over iets wat je dierbaar is. Laat ze lekker lullen en gewoon bellen. Kut opmerking? Gewoon tactisch op reageren en zorgen dat zij zich realiseren dat ze fout zitten.

Ik vind dit echt niet kunnen. Zeker na zo'n geschiedenis. Jouw gevoel angst what ever zijn je moeder gevoelens en instinct wat veel meer telt dan ff ctg doen en ok ga maar weer naar huis. Als je niet meer wilt wachten of denkt dat t helemaal niet goed gaat stuur of eis erop aan dat de kz eerder wordt uitgevoerd. Of dat je anders het ziekenhuis aansprakelijk stelt wanneer er weer iets met je ongeboren kind is gebeurd. Je hebt zoiets wat ze noemen n kostbaar kind en artsen moeten dat bewaken. Ik heb n andere geschiedenis maar ook n overleden ongeboren kind maar ik weet nog goed dat ik vrolijk rondliep met met 41 wk met mn zoon en ik voor laatste controle kwam bij de gyneacoloog en opmerkte dat ik hem die dag wel wat minder had gevoeld en uiteindelijk tot een kleine beweging dat ik de wind van voren kreeg van mn gyneacoloog en in t ziekenhuis werd gehouden en werd ingeleid diezelfde dag nog. Sterkte meis ❤

Mocht je moeite hebben met vertellen wat er gisteren gebeurd is of als je daar extra gestresst aankomt dan kan je ook zeggen dat je extra gestresst bent door het voorval gisteren en je verhaaltje laten lezen. Je hebt duidelijk omschreven wat er gebeurde en hoe het voelde voor jou.

Hi, wat naar en die reactie ook, oh oh sommige mensen hebben echt een gebrek aan omgangsvormen en empathy. Vreemd altijd dat die mensen toch in de zorg werken.. Ik wil je even meegeven dat mijn zoontje super duper actief was vanaf het moment dat ik hem begon te voelen tot ongeveer 1,5 week voor de bevalling. De bewegingen werden minder en minder hard. Als ik hem even ging plagen en porren dan kreeg ik gewoon reactie van hem. Zelfde geld als ik op mijn linkerzij ging liggen dan moest ik soms even wachten maar dan liet hij toch even van zich horen. Ik ben toen heel fijn gerustgesteld dat zo lang ik hem wel regelmatig voelde en hij op contact afkwam (zoals porren en linkerzij liggen) ik me geen zorgen hoefde te maken dat de bewegingen wat minder waren en niet zo hard als voorheen. Dit hoort bij het termijn, de babies hebben weinig ruimte en voelen dus ook minder neiging om zich heen te trappen zoals voorheen. Ze hadden je dit op een rustige en prettige manier mogen uitleggen, zeker met je voorgeschiedenis. Ik zou als ik jou was (en je daar de kracht en wil voor hebt) dit wel even duidelijk aankaarten bij de verloskundige zodat die dit kunnen terugkoppelen naar het ziekenhuis. Ik moest ook een keer voor extra controle (ivm hoge bloeddruk) op en hele hele drukke vrijdag en het enige wat ze tegen mij zeiden was dat het ze speet dat het allemaal voor mij wat langer zou duren, dat ze niet precies konden zijn met een half uur ctg en de bloeduitslagen binnen een uur. En zo hoort het, je krijgt de zorg niet voor niks. Ik wens je super veel sterkte in de laatste loodjes, je kan dit en het is spannend dus je mag best om empathy van de zorgverleners vragen hoor!!

Nou wat een rotte appel was dat gisteren zeg! Ik hoop dat je vanmiddag een lieve verloskundige hebt, en dat je dan ook wat meer gerustgesteld bent. Je hebt supergoed gehandeld door aan de bel te trekken. Heeft eigenlijk niks met je hypochondrie te maken, want je moet gewoon bellen als je zo weinig leven voelt, toch? Dat zeggen ze tegen iedere zwangere vrouw! Succes met de laatste loodjes babe, laat je niet gek maken door een zuur wijf en straks heb je je kleine in je armen ❤️✨