De klaagmuur 😑

Hahaha, deze is zo herkenbaar. Gisteren nog exact dit gesprek gevoerd... Vriend: 'Ik wil vandaag wel even *vul hier hobby in.', ik: 'Ja, nou, IK WIL WEL EVEN ONDER DE DOUCHE!'

Even klagen over de frustrerende bezoekjes aan het consultatiebureau. Elke keer bang lopen maken en dan die hopeloos ouderwetse adviezen. - Slapen gaat prima voor de leeftijd, maar we zouden ons kindje van 3 (!) maanden toch maar moeten gaan slaaptrainen om eventuele problemen in de toekomst alvast voor te zijn 😑. - Nek- en rugspieren vond ze bijzonder sterk (ik denk omdat we hem veel dragen en op de arm met hem rondlopen), maar hij moest wel minimaal 5x per dag tummy time doen, want voor je het weet raakt hij dat allemaal kwijt. - We moeten wel echt direct bij 4 maanden gaan beginnen met bijvoeding, want vanaf 6 maanden is vaste voeding belangrijker dan melk 🫠.

Haha ja ik kijk er nu al naar uit dat mij mn vriend morgen zn vrije dag heeft en ik heb nog verlof. Dan kan ik gewoon rustig douchen en het hakmes erlangs halen zonder dat ik iemand hoor huilen of roepen of allemaal vragen naar mn hoofd krijgt..

Ik kijk er naar uit dat ik weer ga werken en mijn vriend 5 maanden met beide kinderen en twee honden thuis blijft! Eens kijken hoe goed hij het huishouden dan kan bijhouden 😆

Vind het verschrikkelijk dat ik nu in de nacht wakker word om te plassen. Voor de zwangerschap hoefde ik dat nooit. Slaapt mijn zoon lekker wat uurtjes achter elkaar, moet ik er alsnog uit om te plassen 😤

Ik erger me even vreselijk aan het dramatische van mijn partner. Hij was rond 7 uur thuis van zijn werk, klaagt over hoofdpijn en zijn lange dag, de baby geeft 1 kik en hij trekt meteen een gespannen gezicht en maakt bozige, gefrustreerde geluidjes. Ik kan dan alleen maar denken: kom op, man up. Je bent niet de enige die een lange dag heeft gehad en die uk heeft ons nou eenmaal nodig. Het is een beetje onredelijk hoor, dat weet ik. Frustratie mag er zijn en hij doet zeker zijn best, bovendien kan je erg moe zijn van zo'n lange dag. Maar ik kan gewoon even niet tegen dat gezeur 😅

Ohja, ook herkenbaar. Ik heb een fysiek zware baan, maar vind nog altijd een dag werken aanvoelen als ontspanning vergeleken met een dag met een peuter, een baby en twee honden 😋

Zo herkenbaar. En het ergste is dat ik me soms schuldig voel als ik hem alleen laat met de kleine omdat ik een moment voor mezelf wil 😮‍💨niet logisch natuurlijk

Hahaha nou dat kan ik me voorstellen! Ik vind 1 baby en 2 katten al een opgave 😵‍💫 Werken op kantoor voelt bijna als een dagje uit nu.

Ja, dit!

Pfff mijn man is al dagen aan het zuchten en steunen dat ie zo moe is ( hij moet er 2 nachten uit ik doe de rest)..... van de week zei ik tegen m dat ik jaloers ben dat hij zo snel weer in slaapt ( echt niet verwijtend bedoeld maar oprecht jaloers) vond ie dat onzin en zei dat hij allleees meekrijgt en constant wakker is. Afgelopen nacht er 5 keer uit gemoeten en meneer snurkte rustig door. Vanochtend dus maar eens nagevraagd hoe vaak hij dacht dat ik er uit was geweest....1x..... dussss

Katten zijn ook een opgaven 😁

O herkenbaar vanmorgen alweer de eerste discussie gehad om waarom ik onze dochter nog niet in der eigen kamer wil laten slapen. Want hij had zo’n gebroken nacht (moest alleen een flesje maken en ik heb de fles gegeven en met der geslapen). Als ik dan vroeg en als ze daar huilt wat dan? Gewoon laten huilen deden ze vroeger ook… 🙄🙄 Het liefst moet ze in de box liggen en de hele dag stil zijn.

He? Waarom wilde jouw man een kind als ze de hele dag in haar box moet liggen en stil moet zijn?

Hij weet dat het niet realistisch is, maar liefst zou die dat willen. Verder houdt hij gewoon enorm van klagen en zegt die van die domme dingen. Verder een lieve papa, maar soms kan ik hem wel schieten 🫣

Zo herkenbaar en dan zegt mijn man dat ik lieg en al, want je kunt er nooit ongehoord 5x uit zijn geweest. Maar wel elke nacht snurken 🤨

Mijn man zegt ook altijd dat hij zo'n gebroken nacht heeft gehad en er wel 3x uit is geweest.. nou sorry hoor, maar ik was de hele nacht wakker met 2 kids en jij lag lekker op 1 oor. Dus wanneer was je er dan precies uit??!

🤡 Was bij mij eerste ook zo. Nu merk ik dat ze hier bij ons wat relaxter over doen. Maar heb echt zelden wat gehad aan het consultatiebureau.

Echt erg 🤭 heel knap dat hij dan een gebroken nacht heeft.

Het is niet echt een klacht, meer het delen van gevoelens. Ik heb steeds vaker verdriet van het stoppen met borstvoeding na de kraamweek. Ik wilde zo graag borstvoeding geven, was al prenataal aan het kolven en mega blij toen dat lukte, allerlei seminars gevolgd dus voor mijn gevoel goed voorbereid. Helaas kreeg ik kort na de bevalling postnatale depressieklachten. Daar bovenop lukte het niet goed - mijn zoon overstrekte en duwde zich van me weg (was ook heel sterk voor zo'n kleine hummel), hapte niet goed aan, begon al heel snel hard te huilen en dan waren we allebei in tranen en ging het helemaal niet meer. In het ziekenhuis kreeg ik niet echt goede begeleiding en sliep ik bovendien bijna niet, waardoor we thuis al met 3-0 achter stonden. En eigenlijk was de kraamzorg ook niet zo'n goede hulp, hoewel ze haar best deed. M'n hoofd zat stampvol en ik begon paniekaanvallen te krijgen rond het voeden. Uiteindelijk dus gekozen om te stoppen, en dat gaf ook wel rust, maar ook pijn in mijn hart. Ik vond het toen al moeilijk, maar nu het eindelijk echt beter gaat, merk ik dus steeds vaker verdriet. Dan kijk ik naar mijn zoon en zou ik zo graag willen dat het anders was geweest. Ik verwijt mezelf ook dat ik misschien te snel ben gestopt, meer had kunnen doen, hoewel ik weet hoe slecht het ging en dat ik het toen niet kon handelen. Je kijkt er dan zo later toch met een andere bril naar. Lang verhaal kort: boel emoties. Ik besloot het eens van me af te schrijven hier, want als ik het bij mensen in mijn omgeving uitspreek dan wordt er al snel gezegd hoe logisch mijn keuze was, en dat ik het echt heb geprobeerd, en dat ik me er niet over moet opvreten. Lief bedoeld, maar daar gaat het niet om, dat weet ik ergens wel. Ik wil gewoon mijn verdriet kwijt.