10 Reacties
4 maanden geleden
Mijn zoontje is ook 23 maanden en toont precies hetzelfde gedrag. Zelfs hoofd bonzen tegen de grond, deur etc. Hij kan redelijk praten, maar is altijd al temperamentvol geweest met een sterke wil. Het is echt de leeftijdsfase. Ze kunnen zich nog niet goed uiten, maar weten wel wat ze willen etc. Mijn zoontje denkt ook dat alles van hem is. Vandaag ging hij net niet te keer tegen een ander meisje dat ook op de glijbaan wou. Ik kreeg net geen bloedneus toen ik hem naar de auto moest meesjouwen toen we naar huis gingen. In de autostoel krijgen is ook steeds een strijd, tenzij opa of oma naast hem zitten op de achterbank 🤣.
Ik had afgelopen weekend een breakdown, voelde me zo slecht door dit gedrag en heb mijn ouders jankend gebeld dat ik geen goede moeder kan zijn. Maar echt lieve mama, het hoort bij deze leeftijd. Ik erken en herken je emoties ❤️
4 maanden geleden
Ik herken het wel van mijn zoon. Hij wordt bijna 6. Was een huilbaby en ik weet niet anders dan dat hij altijd driftig was. Het huilen werd gewoon steeds meer drift totdat het één en al drift was wanneer hem iets niet zinde. En dat is nogal vaak.
Ik herken wel het gevoel dat je faalt. Heb dat zelf ook vaak gehad en nog steeds wel. Ik weet gewoon ook niet wat ik ermee moet. Vond het heel lastig de stap naar hulp te zetten maar dat inmiddels wel gedaan. Vraag me ook vaak zat af waarom hij continu zo driftig is. Er wordt van alles gezegd en geopperd door mensen maar uiteindelijk hebben wij dé oplossing nog niet hoor. Lastig lastig ....
Gelukkig bevestigen de hulpverleners vooral dat ons kind echt heel veel intenser is dan gemiddeld. Voor mij een bevestiging dat het niet zozeer alleen aan mij ligt, maar zeerzeker ook aan hem. De meeste mensen krijgen dus gewoon niet zo'n intens kind. 😅
4 maanden geleden
Ik merk dat dit vaak ontstaat door miscommunicatie / onbegrip. Hij heeft iets in z’n hoofd en ik wil iets anders. Super lastig om er achter te komen maar praten en uitleggen helpt vaak. Net van het KDV wilde hij niet in de auto dus ik vroeg wat dan en zei hij: daar toe. Ik zei dat dat niet kon want we gaan thuis eten en als hij niet mee wilt hij bij de kindjes op het KDV moet blijven. Toen bedaarde hij en ging hij uiteindelijk mee en vroeg ik in de auto nog waarom hij ‘daar toe’ wilde. Ijsje eten…. Dit was een makkelijke situatie omdat hij vrij goed duidelijk kon maken wat hij wilde tov van mijn plan.
Wat ik hier mee wil zeggen, het is een fase van onbegrip en nog niet goed communiceren. Gaat dus over, maar is heeeel pittig.
4 maanden geleden
Ik herken het zichzelf op de grond werpen of tegen je aan (kopstoot 😬), slaan.
Ik probeer altijd heel rustig te blijven (met nadruk op probeer) en hem vast te houden of soms zet ik hem juist op de grond als ik er klaar mee ben.
Wat het beste werkt is proberen af te leiden.
Vanavond bijvoorbeeld: wil niet naar bed maar springt op zijn fietsje. Dan zeg ik “fiets maar naar de trap”. Daar zit een raam: “zie je konijnen buiten?” (Zitten vaak in onze tuin). Klim de trap maar op. Ga je mama je olifant laten zien? Etc. Zo belanden we hopelijk stap voor stap in de douche. Werkt niet altijd en dan pak ik hem op. Maar vaak werkt het ook wel.