Het is zwaar

Ahhh het is soms ook enorm zwaar en het is echt niet erg om je af en toe zo te voelen. Ik herken je gevoel heel erg en dan met name bij ons zoontje. Hij slaapt met geen enkele mogelijkheid goed, in de nachten moeten we er zo'n 10x uit, overdag huilt hij veel en wil hij ook niet echt slapen. We hebben ook nog een dochtertje van bijna 2 en dat maakt het bij elkaar soms zo zwaar dat ik ook in huilen uitbarst. Ik weet niet of de mogelijkheid er is, maar wij hebben afgesproken dat ik een dag in de week of een avond even voor mezelf heb, want daar kom je soms gewoon niet aan toe en dat geeft mij weer even energie. Ik herken je gevoel heel erg, maar je bent echt geen slechte moeder als je dit voelt. Ik denk dat we bij lange na niet de enige zijn die dit voelen, maar je durft er voor uit te komen en dat is al heel knap! Die roze wolk is niet altijd even roze🙈

Hey lieve mama, Ik snap je helemaal. Hier ook een dochtertje die het soms met 1 slaapje ( dan wel ruk van 2 uur) doet op een dag. Sommige dagen ben ik dan echt kapot omdat ik mezelf opleg dat ik haar moet vermaken. Dan geef ik mezelf s avonds weer ff op mn kop en bedenk ik mij dat dit helemaal niet nodig is. Ze groeit goed, ontwikkeld goed en is super vrolijk en daar probeer ik aan vast te houden. En ook ik heb gisteravond weer even in de douche staan huilen gefrustreerd omdat het me maar niet lukt om die obsessie met slapen overdag los te laten. Het constant uitkijken naar beter herken ik ook zeker, maar dan denk ik er ook aan hoe klein ze nog is en dat ik dit ( waarschijnlijk) maar 1x mee ga maken. Dus ik probeer er ook meer van te genieten. Wat ik vaak doe ala ik thuis ben met dr is in een wipstoel bij me zetten als ik aan het koken of poetsen ben enz. Heb een mat van 2 bij 2 gekocht waar ze op kan spelen en soms ga ik op de grond erbij zitten ( ligt voor een kast dus dan leun ik tegen de kast) en dan drink ik mijn kop thee of doe ik een spelletje op de tablet. En weetje soms moet je gewoon ff weglopen ff janken onder de douche of even gillen. Dat is helemaal niet gek!

Precies, zo voel ik me ook. Ze is bijna altijd vrolijk, ze ontwikkelt zich goed maar dat slapen overdag pffff.... ik ben zelf heel perfectionistisch en ik voel me dus heel gefaald dat ze niet "volgens de boekjes" slaapt...

Hele dikke knuffel 🤍. Je bent geen slechte mama omdat je het beste wilt voor je kindje. Je bent de beste mama omdat je zo graag wilt dat alles goed met haar gaat. Ga haar lekker knuffelen vandaag. Jij kan dit!

Ehhh ik doe ook maar iets. Doen we dat niet allemaal. Er zijn geen boekjes voor en niet alle kindjes zijn hetzelfde. Doen wat je denkt dat het beste is is meer dan goed genoeg. Het is ook zwaar. Alleen al het slaap tekort maakt alles zwaarder dan dat het is. Proberen creatief te zijn helpt een beetje. Uitgeslapen maar niet krijsen, lekker even laten liggen. Wel krijsen misschien proberen om haar nog even bezig te houden in bed? Ik wil nog wel eens zo'n draaiend lampje aanzetten met kleurtjes op het plafond (a 8 euro). Al rek je er maar 10 min mee. Mooi meegenomen. Succes top mama. Ps: goed genoeg is helemaal prima.

Ik begrijp niet zo wat het probleem is overdag geloof ik? Je kindje valt zelf in slaap en wordt vrolijk wakker. Wat zou er voor je gevoel anders moeten?

Lieve Mirjam, hoe moeilijk het ook is.. loslaten!🤗 Je dochtertje slaapt zelfstandig in en is na een dutje van 30/45 minute vrolijk en uitgeslapen. Je moet haar dan niet forceren om langer te slapen. Dit kost je energie en maakt je ongelukkig. Ik snap dat de boekjes misschien anders zeggen maar als dit voor haar werkt is dat helemaal prima en dat zal jij moeten accepteren. Als je het gevoel hebt dat je haar de hele dag moet vermaken klinkt dit idd vermoeiend. Maar maak gebruikt van attributen. Leg haar bijvoorbeeld op een speelmat of zet haar in de wipstoel. Misschien moet je wat vaker de deur uit met je dochtertje? (Dit is niet bedoeld als een negatieve aannamen). Dan heb je ook niet het gevoel dat je haar moet entertainen. Als ze om half 6 klaar wakker is neem haar lekker in bed en ga samen slapen. Dit lukt misschien niet altijd. Kijk naar de positieve dingen Ze slaapt zelfstandig in, wordt vrolijk wakker, slaapt de nacht door. Je bent geen slechte moeder! Je bent de beste moeder voor je dochtertje. Leg de lat niet zo hoog voor jezelf. 🤗

Lieve mama! Het is ook ontzettend zwaar! En ook jij mag er soms helemaal doorheen zitten! Je bent mens en hebt gevoelens. Dat maakt jou geen slechte moeder! Ook geen minder goede moeder. Soms heb je dat moment nodig. Dat je ontploft. Het is ook niet niks! Een baby die jouw nodig heeft. Het liefst de hele dag. Je voelt elke spier in je lichaam, vooral je rug en je armen. Je slaapt minder goed. En dan gek vinden dat je het soms echt niet trekt? Ik weet zeker dat je inmiddels thuis zit en smelt als je naar je dochter kijkt! Je schuldig voelt (ja schuldgevoel krijg je er zomaar en gratis bij als je moeder word) Probeer zoveel mogelijk op de dag ergens je rust te pakken. Minimale momentjes. Soms is het een warme kop thee, soms een lekkere douche en anders even ontspannen op het toilet plassen zonder dat je baby huilt. Ook sporten of met vriendinnen weg! Zoek vooral uit waar jij van ontspant.

Voor mn gevoel moet ze langere dutjes doen... ik zie dat ze moe is overdag, ik leg haar in bed, maar ze wil niet slapen. Denk dat we ook richting de 2 dutjes gaan, want ze verzet zich al dagen tegen het 3e dutje...

Wat een lieve woorden, dat doet me echt goed ❤ ik zit zelf ook niet zo lekker in mijn vel, dus dat zal ook niet meehelpen..

Maar dat hoeft ze blijkbaar niet. Want ze wordt weer wakker is vrolijk. De tijd tussen het laten vallen van dutjes is soms even lastig. Te klein voor het tafellaken, te groot voor het servet :).

Wat ontzettend rot dat je je zo voelt. Misschien met je huisarts over praten?

Lieve mama! Je doet het goed! Ze slaapt savonds en snachts, wat heerlijk! Probeer je daar op te focussen🥰 Kun je haar overdag soms uit besteden zodat je er niet zo boven op zit? Ik snap je geheel! Bij de eerste was ik zo perfectionistisch en gericht op de slaapjes, dat ik (naast heel wat andere omstandigheden) uiteindelijk extreem zwaar oververmoeid was met daardoor depressieve gedachten, dat ik uit huis ben gehaald door een crisisteam. Ik weet niet of ik onze situaties kan vergelijken, maar de muren leken op me af te komen, de dagen waren ellenlang, de slaapjes super kort, hulp leek ver weg, net als t licht aan t einde vd tunnel. Nu bij de 2e weet ik dat alles een fase is. (Al zijn die fases fucking kut en lang) Morgen wordt hij voor een week op genomen op de onrustige baby poli. Ik probeer deze ronde echt meer tijd voor mezelf te nemen en met de slaapjes van de kids mee te slapen overdag. En betekend dat dat ze bij mij in bed slapen, so be it. Als ze dan beter slapen, slaap ik ook. Wat ik hiermee wil zeggen, Probeer je eigen weg te vinden, we doen allemaal maar wat. Doe wat voor jullie werkt. Moet je daarvoor een dansje doen en op de kop staan, doe het! Als dat werkt, wie zijn wij dan om daar wat van te vinden. Slaapt ze in de draagzak, auto, kinderwagen of buiten in een campingbedje beter, doe je dat. Mij is gezegd om tijdens sprongetjes en slaapregressies t ritme niet aan te passen of nieuwe dingen te proberen, maar ook daar kan niet iedereen zich in vinden (sprongetjes) Kijk naar je kindje, niet naar tijden. Noteer desnoods een paar dagen wanneer ze wil slapen. Misschien kom je er achter dat ze haar eigen ritme wil bepalen ipv dat jij dat doet. Maar hej, ik kan van alles adviseren, mijn kind wordt morgen opgenomen omdat hij zo onrustig de hele nacht, dus weet niet of je met bovenstaande wat moet doen😅🤣

Pfoe wat heftig allemaal! De muren komen gelukkig nog niet op me af, volgende week ben ik heerlijk vrij op de dagen dat ze naat de opvang gaat, dus 2 dagen voor mezelf 😌 Ik zeg vaak dat we geen ritme hebben, maar eigenlijk hebben we dat globaal best wel. Alleen de lengte van de dutjes kan soms nog zo verschillen. En ze is zo aan het ontwikkelen, vandaag heeft ze 2x echt heel hard zitten schaterlachen, wat ze eigenlijk alleen maar bij/door mij doet 🥰 Het is echt met vallen en opstaan, het ouderschap. Bedankt voor jullie woorden allemaal, soms zie ik het allemaal niet meer zitten, mede door de rotperiode in het begin. Maar samen staan we sterk, ik haal ook veel kracht en steun uit deze forums ❤

Ik denk dat het jou heel erg kan helpen het boekje los te laten. Als zij vrolijk is en soms wat poetst van vermoeidheid prima. Je kan niks forceren. Ik leef heel erg met de kleine mee. Is ze denk ik moe leg ik haar in bed en soms is ze na 45 min wakker. Soms wil ze niet slapen en soms slaapt ze ineens 3,5 uur op een dag aan een stuk door. Dat lange slapen gebeurt vooral als we gewandeld hebben en ik haar buiten in het zonnetje laat verder slapen. Probeer het los te laten. Niemand functioneert volgens een boekje😊. Je doet het hartstikke goed!

Oh en dus ook soms maar 1 uur slaap op 12 uur (overdag) en soms wel 5.

Ons meisje is nu 6,5 maand en we doen eigenlijk sinds een week nu maar twee dutjes op een dag. Hiervoor sliep ze altijd 3 kwartier, nooit langer. Nu we twee dutjes doen, slaapt ze soms het tweede dutje 1,5 uur, maar niet altijd. We blijven vooral opletten op de slaapsignalen: gaat ze in haar ogen wrijven dan leggen we haar op bed. Zo bepaalt ze zelf haar eigen wakkertijd. Is ze een dag meer moe? Dan komt ze misschien wel aan drie dutjes. Is ze erg wakker? Dan zijn twee er wel genoeg. Kijk dus echt naar je kindje wat er nodig is! De ene slaapt overdag gewoon wat minder dan de ander.

Wat goed dat je er zo eerlijk over kunt zijn! Ik wil je een dikke knuffel geven 🫶🏼

Het is ook heel zwaar. Zeker bij de eerste als het nog allemaal nieuw is. Onderschat dat niet en voel je ook zeker niet schuldig. Het wordt echt makkelijker! Die korte slaapjes herken ik ook bij mijn zoontje. Thuis slaapt hij overdag echt niet langer dan 30 min. Het is wat het is en zolang hij verder een blije baby is accepteren we het maar gewoon. Maar het helpt dat wij al een oudere zoon hebben, dat relativeert wat makkelijker denk ik.

Het is tering zwaar. En je bent echt niet de enige. Ik voel me soms ook echt overweldigt en merk dat ik me ga vergelijken met andere moeders en hun babies. Maar dan denk ik, ik ben niet alleen. Ook hier een meisje wat niet lang wilt slapen behalve op mij. En dan baal ik dat ik niet aan m’n huishouden toe kom.. en dan denk ik jammer dan. Nu kan ik nog uitgebreid met m’n baby knuffelen dus ik neem t er van. Huishouden komt later wel weer