Lieve mama’s,
wij zitten flink met de handen in het haar. Onze dochter van 2,5 jaar was altijd een super goede slaper. Ging graag naar bed zonder enig probleem. Van de ene op de andere dag is het echter gillen en krijsen op het moment dat ze in bed gezet wordt. Er is niets veranderd aan het ritueel, het was gewoon ineens zo. We hebben van alles geprobeerd, erheen… sussen… Geruststellen… Nog een boekje lezen, wat drinken, haar eruit halen en zitten op haar kamertje tot ze rustig is en het opnieuw proberen.. maar echt werkelijk niets helpt. Tegen al onze principes in hebben we haar ook een keer uit bed gehaald en de woonkamer weer in meegenomen.. dit na ruim een uur volhardend in bed staan, gillen, hoofd bonken.. echt heel heftig. Haar reactie? Heel blij door de woonkamer rennen, boekjes willen lezen, willen gaan kleuren, vragen of ze televisie mag kijken… Rondrennen en zeggen: dit is leuk!
We hebben echt het idee dat we flink uitgetest worden. Alsof het een machtsstrijd is. Die ik helemaal niet aan wil gaan…
De afgelopen dagen hebben we besloten om helemaal niet meer te reageren op het gegil en gekrijs, maar het gaat me echt aan het hart… Ik vind het zo vreselijk zielig maar alles wat we doen wakkert het opnieuw aan en maakt dat de hele toestand uiteindelijk langer duurt. Ze slaapt als eenmaal slaapt de hele nacht probleemloos door en wordt gewoon vrolijk wakker. Dit gaat overigens ook op deze manier bij het middagslaapje… Zijn er mensen die dit herkennen? Is dit normaal? Hoe kunnen wij hier anders mee omgaan?