Loslaten baby

Ik ervaar dit ook vooral omdat wij als moeders van onze kinderen weten wat goed voor ons kind is

Ik zou gewoon lekker genieten van de tijd die je met je kindje heb want het is zo voorbij iets voor jezelf doen kan altijd nog

Ik herken wat je zegt hoor. Wegbrengen omdat ik moet werken is prima, want ik werk nou eenmaal ook om hem een beter leven te geven. Maar dingen voor mezelf plannen en hem dan achterlaten vind ik nog lastig. Nu ga ik vaak 's avonds wandelen met een vriendin als mijn zoontje al slaapt. Dan is mijn man gewoon thuis en heb ik dat gevoel minder. Wel ga ik komende week bijvoorbeeld uit eten met een vriendin ook en dan brengt mijn man hem wel naar bed, lastig, maar ik zal er toch doorheen moeten. Geef het tijd, het komt vanzelf! 🤗🥰

Herkenbaar! Hoewel ik niet zo’n moeite heb met bij mijn man achterlaten. Wel een beetje schuldig voelen. Maar van het weekend hadden wij voor het eerst sinds zijn geboorte iemand laten oppassen (kdv niet meegeteld) en voelde me zo schuldig. Omdat ik denk dat het voor hem gewoon nooit fijner gaat zijn dan rustig met papa en mama zijn.

Ik werk sinds januari weer. Ik werk in de thuiszorg dus ik heb soms ook avonden. Dus dan brengt mijn man haar naar bed. Ik heb ook oppas ouders/schoon ouders en kdv. Ik vond het moeilijker toen ze naar m'n ouders/schoonouders ging. Je moet het gewoon loslaten. En gewoon gaan. Als je deze stap niet maakt blijf je altijd thuis en ontneem je ook je eigen vrijheid en ook even geen mama te zijn. As weekend blijft mn dochtertje voor het eerst logeren. Mijn man en ik gaan ons jubileum vieren.

Wat mij heel erg hielp hierbij was toen iemand zei: leg geen druk op jezelf dat je moet genieten. Het is goed voor jezelf en je kindje om soms even tijd zonder elkaar te hebben, en als je er dan toch van geniet, is dat een fijne bijkomstigheid.

En vaders weten dit niet?

Jawel maar t kind heeft geen 9 maanden vertrouwd bij vader gezeten moeder kind band is altijd anders dan vader kind

Mijn vriend heeft soms wat meer hulp nodig met onze dochter dan dat ik heb

Kindje van TS is al 7 maanden uit de buik en nog heeft vader het kindje ooit op bed gebracht blijkbaar. Zo gaat vader het natuurlijk niet leren.

Ik ben een wat uitzonderlijk geval misschien maar tijdens mijn zwangerschap dacht ik 4 nachten met vriendinnen naar Italië waarom niet. Nou met 5,5 maand was het zo ver, ik heb even moeten huilen bij vertrek. Haar ontzettend gemist en de laatste avond was het klaar. Maar heb vooral ook onwijs genoten van het even niet hoeven te zorgen. Drankje kunnen doen enz. Ik zeg dus vooral doen en er doorheen gaan.

Niet herkenbaar, maar wij hebben ook direct vanaf het begin (behalve borstvoeding in het begin 😝) alles ongeveer 50/50 gedaan. Hier ook noodzakelijk aangezien ik onregelmatig werk.

Ik snap je gevoel helemaal! Maar onthou ook dat je als mama ook soms een momentje voor jezelf nodig hebt! 🙂 en gelijk een goed momentje voor haar vader om het een keertje zelf te doen 😉

Ja, ik herken het ook heel erg! Ik wil het liefst alles zelfde doen, doe ik niet want daar ben ik te moe voor 😂 dus we verdelen thuis de taken wel. Maar wegbrengen om zelf wat leuks te doen vind ik ook heel lastig. Ik kan er moeilijk van genieten. Heb het wel al eens gedaan en het voelde gewoon niet goed, terwijl ik weet dat het prima gaat met oppas, stom hé. Binnenkort wilt mijn moeder een dagje op m'n baby passen, zomaar, zodat ik m'n handen even vrij heb en mn moeder de band kan versterken met mn baby. Ik wil dit gewoon helemaal niet, maarja durf ook geen nee te zeggen want ze doet al zoveel voor me 🥹