Schuldgevoel

Hi, ik snap ergens wel je schuldgevoel hoor. Maar mocht het jouw gevoel beter maken: wij hebben maar 2 dagen KDV nodig maar ze gaat 3. Omdat dit vooraf wel nodig was en achteraf niet meer. Maar mocht ik nu extra willen werken of m'n diensten ruilen, ben ik daarin nu wel flexibel. Daarnaast is dat dagje vrij voor mezelf ook heel fijn om op te laden ik heb het gevoel dat ik daardoor een leukere mama ben. Dus voor ons blijft het zo, ook al kan het anders.

Maar voel jij je niet schuldig dan voor die 'vrije dag'. Ergens lijkt het me ook wel fijn, even je eigen dingen doen. Maar soms denk ik die eerste 5 jaar zijn zo belangrijk in de ontwikkeling, daar moet ik alles aan doen om bij te zijn en hem alles te leren...

Soms wel. Zeker als de medewerkers me "werkze/fijne dag" toewensen als ik wegga😅 maar omdat ik nu tijd heb voor het huishouden, andere boodschappen etc, heb ik op de dagen thuis meer tijd over voor haar. Plus huishouden zonder dreumes in de buurt gaat veel sneller haha. We hebben het erover gehad om die dag op te zeggen. Maar als we ooit meer willen gaan werken, zijn we die dag kwijt. Plus op de opvang leert ze ontzettend veel. En ik heb het idee dat ze soms meer aanneemt van de medewerkers dan van mij

Hmm ja dat is misschien ook wel zo.. vind het best lastig, voelt als kiezen tussen 2 kwaden haha. En vooral mijn moeder die altijd voor ons thuis was, ergens wil ik dat ook maar past het niet bij me (zowel financieel als emotioneel als fysiek niet haha). Blijf het een moeilijke struggle vinden..

Hier gaat dochter 2,5 dag terwijl we 2 dagen nodig hebben. Geeft mij echt meer lucht. Zeker als ze een keer ziek is of oma heeft vakantie. Ik voel mij heel soms schuldig. Wel de dagen dat ik werk en ze net niet fit is.

Ik had dat schuldgevoel ook sterk. Hij gaat 1 dag naar de opvang en 1 dag is mijn man thuis met hem. In eerste instantie werkte ik, daarna gestopt en de dag gebruikt voor huishouden/werkzoeken en bijtanken 🙄 nu werk ik op de dag dat mijn man thuis is. Dus als mn zoon dan huilt als ik wegga en de leidster zegt: 'maar mama moet centjes verdienen' dan is dat schuldgevoel er weer groot! Ik blijf het een lastig dilemma vinden. Een paar maanden terug had ik dan weer iets gelezen over dat de opvang slecht is voor de hechting want dat de leidsters nooit genoeg tijd voor elk kindje kunnen hebben. Dan voel ik me ook weer erg schuldig en twijfel ik of het een goede keuze was. Aan de andere kant had ik het gevoel dat hij thuis snel verveeld was en hij leert daar zoveel. Hij gaat straks ook een ochtend naar de voorschool. Dat gebruik ik dan ook om extra te werken. Ik kan me daar dan weer zo schuldig over voelen maar hoop dat hij het daar ook naar zn zin heeft

Ja blijft zo dubbel hè. Aan de ene kant heb je je eigen ruimte/dingen nodig, aan de andere kant wil je zoveel mogelijk tijd met je kind doorbengen. Helemaal met de gedachte dat hij straks naar school gaat en je dan wel weer meer 'lucht' krijgt... maarja, nu is ook wel fijn haha

Onze kleine gaat 2,5 dag waarvan 2 echt nodig is. Mijn vriend heeft echt behoefte aan een halve dag voor zichzelf en sinds we dat doen gaat het veel beter met hem. Ik voel me niet schuldig. Ze vindt het superleuk en wil vaak niet mee naar huis omdat ze nog aan t spelen is. Ze leert daar superveel en de juffen zijn heel lief voor haar. Ik voel me vaker schuldig richting werk omdat ik weer thuis zit als ze ziek is 😅

Voel je niet schuldig. Je kan ook een leukere moeder zijn hierdoor. Ik ben een bewust thuisblijf moeder en voel me schuldig dat ze nooit weg gebracht hoeven te worden en schuldig dat ik zo veel te doen heb als ze er wel thuis zijn. Ik mis vaak me eigen leventje, even geen zorg voor de kinderen en wanneer kom ik toe aan het niet dagelijks/wekelijks werk

Hier geen schuldgevoel, zoontje gaat 5 dagen naar de opvang en mijn man en ik werken voltijds. Hij vindt het daar super leuk en wil soms zelfs niet mee naar huis savonds 🤷🏼‍♀️ dit is in mijn omgeving ook echt de norm, als ouders minder werken is het vaak om tijd voor zichzelf te hebben en zit de kleine alsnog in de opvang, wat ik ook een halfjaar gedaan heb en dat was heerlijk. Hij leert zoveel op de opvang, net twee geworden en babbelt al in twee talen die hij ook van thuis meekrijgt. In het weekend zijn we uiteraard wel intens met hem bezig en na de opvang spelen we ook even ‘s avonds en we eten ook bijna altijd samen