Voorkeur voor mama

Hoi iedereen, Ons zoontje is altijd een mama kindje geweest die net iets meer naar mij trekt/aan mij hangt dan aan mijn partner. We brengen hem 's avonds omstebeurten naar bed maar als het de dag van mijn partner is dan reageert mijn zoontje altijd eventjes verdrietig "nee mama doen". We leggen dan uit: vandaag is papa weer aan de beurt, gisteren heeft mama jou op bed gebracht en morgen brengt mama jou weer op bed, maar vandaag papa, etc. Dat werkte altijd wel goed, of anders bedacht mijn partner iets anders qua afleiding en dan was het ook weer oké. De laatste dagen gaat het anders: hij begint en blijft huilen als papa met hem op de fiets stapt en ik ernaast op een andere fiets zit en hij blijft huilen en mij roepen als papa hem naar bed brengt. Voor ieders gemak geven we daar nu meestal aan toe en ga ik nog even langs. Zijn er meer ouders met deze ervaring en zo ja, hebben jullie tips om hiermee om te gaan?