Wanneer voel je een band?

Vanaf het begin. Het is mijn kind. Mijn baby. Door mij gemaakt. Dat is ook de reden dat ik toen geen abortus kon doen. Begin nu ook wat meer te voelen en soms heb ik zoiets van hey jij ff rustig hahaha. Maar die band, moedergevoel etc dat is er vanaf er begin bij mij geweest.

Ik denk dat dit voor iedereen anders is. Sommigen voelen dat direct en anderen pas heel laat of misschien zelfs wel als de baby er al is (laten we eerlijk zijn, bij sommigen gebeurd het nooit). Probeer vooral te kijken naar hoe je zelf bent en reageert op bepaalde dingen. Dat je nog geen band voelt is niet erg, want je geeft aan dat je het mensje nog niet kent. Schaam je daar niet voor dat is niet iets geks! Met de tijd komt die band heus wel. Vergeet niet dat je hormonen ook een hoop te vertellen hebben en ook dit is bij iedereen anders. Probeer te relativeren voor jezelf en geef jezelf de tijd om te wennen aan het mensje en die band en als die wat langer op zich laat wachten is dat helemaal geen ramp!

Als de baby er is.. ik grap altijd dat ik eigenlijk man had moeten zijn want dat zwanger zijn.. ik heb er niet zoveel mee. Nu 18 weken en blij als straks de kleine er is in augustus. Had ik ook met mijn dochter, toen ze er was helemaal fantastisch maar vond het ervoor erg ongrijpbaar. Het is voor iedereen anders

Precies dat! Die zwangerschap sla ik liever over haha. Band met mijn zoontje kwam meteen bij de geboorte, dus maak je geen zorgen

Hahah ik heb precies hetzelfde als @denisefamke. Ik ben ontzettend blij met het feit dat we een kleintje krijgen (want dat ging niet makkelijk). Maar ik heb absoluut geen "roze wolk" en raak ook lichtelijk vermoeid van iedereen die het zo bijzonder en geweldig vind om zwanger te zijn. Misschien ben ik er te nuchter voor, maar je moet continu op je eten en drinken letten, bent eerst 3 maanden ziek, dan ben je een paar weken op zijn best "wat meer jezelf" en daarna word je zo tonnetjerond dat je ook weer niets meer kan. Kan iemand mij vertellen wat daar zo leuk aan is😂 ik kijk ontzettend uit naar het moment dat ze geboren is, maar het zwanger zijn zou ik zo overslaan als het kon 😉 En vind het ook zo'n bizar idee dat er een mini mensje in mij groeit, dat straks geboren wordt en dan zelf in staat is om in leven te blijven. Ik denk dat zo lang je je verder goed voelt (er geen depressieve gevoelens oid bij krijgt) , je jezelf niet te veel zorgen hoeft te maken hoor. Het is inderdaad voor iedereen anders, en ook als je niet direct een band voelt als ze geboren is, komt dat ook echt wel weer goed 💕

Dat je van zwanger zijn moet genieten en dat het prachtig is ben ik het zelf ook niet mee eens. Alles gaat moeizaam en is echt geen roze wolk. Mensen denken altijd maar dat zwanger zijn een roze wolk moet zijn. Ja als je een hele lieve leuke partner hebt en alles voor elkaar misschien, maar poeeh wat een stress man.

Wat fijn om jullie verschillende verhalen te horen! Dat stelt me wel gerust

Zo herkenbaar dit!!

Wat hier gezegd is, zwanger zijn is echt niet mijn ding en ook iets waar ik nu (zeker bij de 4e) weinig mee bezig ben. Helaas wordt ik er nog heel vaak aan herrinerd door de misselijkheid en medicatie hiervoor die ik nog steeds heb met bijna 18 weken. Maar de eerste keer je kindje vasthouden, zo mooi 🥰. Daar doe ik die vreselijke zwangerschappen dan ook maar voor.

Ik heb hetzelfde hoor. Ik ben enorm blij dat we een kleintje mogen krijgen. Maar dat zwanger zijn… ik heb het op bekken instabiliteit helemaal ook niet zwaar. Stabiele situatie en een lieve vriend. Maar ik vind er gewoon niks aan. Je moet indd zo op alles letten wat kan wel wat niet. Wat mag ik eten en drinken en wat niet. En voor mijn gevoel duurt het eeuwig 😂 maar goed we krijgen er iets enorm moois voor terug en daar ben ik dan enorm blij mee en kijk ik ook enorm naar uit. In het begin kon ik het helemaal niet beseffen dat er wat in mij groeide. Dat heb ik nu gelukkig wel. Die band komt denk bij mij als de kleine man er is ☺️

Ik sluit me bij iedereen hier aan :) ben blij dat het gelukt is. Maar zwanger zijn vind ik nog niet boeiend. Ook geen roze wolk. Ik vrees de bevalling maar kijk uit naar de kleine eenmaal in m'n armen te hebben!!

Nou inderdaad, die bevalling kijk ik ook niet bepaald naar uit

Pas na de geboorte bij mijn zoontje. Ik ben eigenlijk 9 maanden in shock geweest dat ik ondanks anticonceptie zwanger ben geworden. Na een hele zware bevalling had ik ook even een paar minuten nodig 😄 Baby #2 is wel geplant en daar voel ik nu wel al wat voor. Maar niet te vergelijken met hoe het is als de baby er is.

Ik heb ook nog niet echt het gevoel een band te hebben, voel der ook nog niet echt. Soms heb ik het idee van wel maar zeker weten doe ik niet haha😜 3 maanden flink ziek geweest, niks anders dan overgeven.. overal last van.. dikker worden op plekken waarvan ik denk, is dat nodig ? 😂 Ik zie er ook de lol niet helemaal van in. Wel vind ik mn groeiende buikje (nog) leuk en dat mensen wat meer rekening met je houden is ook niet zo'n ramp 🤭 Maar verder tel ik het echt af! Hopelijk zijn de clichés waar en ben je alles vergeten als die kleine in je armen ligt 🥰

Als het aan je te zien is houden mensen de wereld rekening met je. Maar is dat niet zo (en weten ze het wel) nee hoor geen moment dat ze ff denken van mmm misschien is er ff wat ofzo. Loop al de hele dag rond met pijn in m'n onderbuik. En heb gwn enorm weinig energie (vannacht amper geslapen). Maar nee enige wat je hoort je moet niet zoveel op je telefoon. Nou meid dat valt wel mee. Zit soms alleen naar beneden te staren 😂😂

Ik vind het ook nog ongrijpbaar, ook al voel ik de schopjes inmiddels ook. Ik probeer een beetje te "bonden" met deze baby door met aandacht over mijn buik te wrijven en er tegen te praten. Het is mijn baby, deze heb ik zelf gemaakt, het wordt ons manneke en daar ben ik wel heel trots op. We zitten niet op een roze wolk ondanks dat ik zo uit keek naar zwanger zijn, en misschien dat ik daarom nog niet zo'n band heb als ik had gehoopt, maar ik denk dat het beetje bij beetje aan het komen is.

Ah ja dat geloof ik gelijk idd, als mensen het niet zien dan "is het er niet", of "valt het wel mee".. pff toen je het nog niet zag bij mij.. dat was juist de ergste periode! Lekker rustig aan doen jij en laat ze maar lullen!😘

Laat je alleszins niet afschrikken door mensen die zeggen van dag 1 van de zwangere had ik een band. Dat kan zeker, maar bij velen is dat niet het geval. Een zwangerschap van 9 maanden heeft ook als doel om er stilletjes aan te gaan wennen dat je mama wordt. Ook hangt het er van af hoe vlot een zwangerschap verloopt. Als je constant ziek bent, probeer er dan maar van te genieten 😉. Er zijn zelfs mama’s die het pas voelen na de geboorte en ook dat is helemaal oké. Het is voor iedereen anders en je moet gewoon er op vertrouwen dat het wel goed komt.

Als ik heel eerlijk ben vond ik het zelfs de eerste periode na de geboorte nog een heel raar idee dat ik moeder was geworden. Heeft bij mij echt even geduurd voordat het allemaal doordrong. Is helemaal niet zo gek maar je kunt er wel onzeker van worden, helemaal omdat er vrouwen zijn die wel vanaf dag 1 dat gevoel hebben. Het is voor iedereen anders!

Hier sluit ik mij helemaal bij aan. Ik ben inmiddels 18 weken. De eerste 12 weken waren minder grappig. Ik voel me goed. Maar ja .. ik heb geen idee hoe ik mij moet voelen. Ik voel me momenteel niet zwanger. Maar gewoon normaal en fit. Misschien ben ik te nuchter. Ik vind het wel lastig om te horen dat mensen op die roze geromantiseerde wolk zitten. Heel apart dat iedereen het anders ervaart. Maar ben echt blij dat ik al jullie verhalen lees. Want ik dacht dat ik hier serieus in gesprek moest met m'n verloskundige.