Dilemma besnijdenis

Ik ben geen moslim. Heb wel 2x een besneden partner gehad (1 moslim 1 niet) Maar ik vind besnijden geen verminking persoonlijk. Het wordt soms ook om medische redenen gedaan. En op jonge leeftijd hebben ze er minder last van. Maar ik zou het niet doen als je er niet achter staat.

Lastig en zou niet graag in jouw schoenen staan. Mijn partner is besneden (medische rede) en weet er niks meer van, omdat hij zo jong was. Zou niet willen zeggen dat hij verminkt is 😉. Ik denk dat het misschien verstandig is om nog een keer een goed gesprek erover te hebben. Wellicht kan je je ook samen laten informeren door een arts, zodat die met jullie de procedure, herstel en risico’s kunnen bespreken. Dan hebben jullie objectieve informatie en kunnen allebei vragen stellen. Misschien dat dit helpt met het gesprek wat jullie samen moeten voeren. Ik zou in dit geval dus laten weten dat je het lastig vind, maar ook zijn cultuur en wens respecteerd en serieus neemt. Vanuit daar een gesprek met een arts plannen voor informatie (ook duidelijk maken aan je partner dat het oriënteren is) en wie weet komen jullie dan wel op één lijn. Kan natuurlijk zijn dat als je partner de risico’s hoort en procedure het opeens minder aantrekkelijk vind. Of dat jij je er beter bij voelt.

Mijn vriend is ook islamitisch en wilde ook graag dat onze zoon besneden zou worden. Heb niet direct ja of nee gezegd maar eerst ingelezen, wat hoe wanneer etc. Nu ik er ingedoken heb, sta ik er wel achter. Wel wil ik het op jonge leeftijd zodat hij er niets van meekrijgt en niet pas met 4 ofzo. Als jij er niet achter staat, absoluut niet doen. Jullie moeten we beide achter staan.

Ik snap dat het lastig is in jouw geval en het lijkt een beetje principieel dat je het niet wilt. Er zijn echter veel meer voordelen een besnijdenis. Ik zou me er goed in inlezen als ik jou was. Verder zou ik het zelf pas doen wanneer hij geen luier meer gebruikt, wellicht tussen de 2,5-4 jaar, omdat het anders toch kan zorgen voor ontstekingen tijdens het genezingsproces.

Ten eerste sorry maar ik ben gewoon rechtuit. Je heb gekozen voor een moslim man dan vind ik aangezien je aangeeft al veel op jou manier gaat. Ook met hem in dingen kan meegaan. En wachten tot hij oud genoeg is dan word het trauma. Als je het op jonge leeftijd doet weten ze er niks meer van. Het woord verminking wat word gebruikt ook in reacties vind dat wel enorm ver gezocht. Het is totaal niet verminking. Het is hygiene vandaar het een verplichting in islam is. En zeker geen verminking. Mijn zoontje word over maand besneden en is dan 3 maanden oud. Het hoort eenmaal bij ons in de islam.

Mijn man en ik zijn moslims en hebben een zoon gekregen. Ik vind een besnijdenis doodeng gewoon het idee al. Mijn dochter van drie heeft bijv nog geen oorbellen ik vind dat ze dat zelf moet willen. Wij gaan onze zoon eind deze maand wel laten besnijden en dat voelt heel dubbel aan. Ik weet niet of ik het juist heb maar besnijdenis moet denk ik niet maar mag van het geloof het is “sunnah”. Dus je neemt voorbeeld aan. De reden dat ik mijn zoon wil laten besnijden is meer omdat het hygiënisch is en zo nog meer voordelen heeft. Het geeft me ook een gerust gevoel dat we het gaan laten doen nu hij nog net geen twee maanden oud is. Het herstel zal veel sneller gaan en hij beweegt nog amper dus minder pijn.

Super lastig. Mijn partner is ook moslim, op een vergelijkbare manier als die van jou denk ik als ik het zo lees. Ook zijn familie woont in het buitenland. Wij hebben dit gesprek gehad voor ik zwanger werd en we hebben er toen voor gekozen dat ons zoontje zelf mag kiezen, zodra hij daar oud en wijs genoeg voor is. Geen idee welke leeftijd dat gaat zijn, we gaan nu uit van een jaar of 16. Mijn vriend is zelf ook besneden. Ik zou het geen verminking noemen, maar het is wel een onomkeerbare verandering aan het lichaam. En ik vind persoonlijk niet dat ik het recht heb om die keuze voor iemand anders (ook al is het mijn zoon) te maken. Verschil in onze situatie is wel dat als zijn vader er over begint (die vindt het echt niet kunnen dat zijn kleinzoon niet besneden is), hij onze keuze verdedigt. De eerste paar keer dan, nu kapt hij het gesprek gewoon af. Mijn vriend staat wel achter ons standpunt en verdedigt mij geregeld. Ik zou je vriend eens vragen wat hij nu zelf echt vindt. Zonder de mening van zijn familie daar in mee te nemen. Super lastig, maar daar zit denk ik toch echt de kern. En vanuit die mening zul je samen een compromis moeten vinden. Ik zou het zeker niet loslaten als het voor jou niet goed voelt. Ik kom in andere dingen wel tegemoet inderdaad. Want in vind ook dat onze kinderen hier opgroeien en daarom meer van "mijn" cultuur meekrijgen. Maar ik sta niet achter dwang of onomkeerbare dingen. Dat weet mijn vriend, hij is het er niet altijd mee eens, maar accepteert het wel van me. Sterke met de keuze, ik wens je veel liefde en wijsheid toe.

Heel lastig besluit. Mijn vriend is Moslim & zelf ook besneden. Ik ben niet gelovig. Hij wilt graag dat ons zoontje besneden wordt en ik vind dit goed. Dit omdat wij ons zoontje het geloof meegeven, Turks leren praten, geen varkensvlees eten, ramadan etc. Echter wilt hij het laten doen op latere leeftijd bijvoorbeeld 6/7. Ik wil dit niet, omdat ik niet wil dat mijn zoontje het zich later kan herinneren. Dus het liefst voordat hij twee jaar is. Verder vind ik het zelf hygiënischer en zie ik er geen nadelen in. Ook omdat mijn partner er nooit nadelen aan gehad heeft. Tegenwoordig in Nederland zijn er allerlei klinieken waarbij dit veilig en professioneel gebeurt. Maar het is niet zomaar wat. En als je je er niet prettig bij voelt zou ik het niet doen tot dat je zoontje het zelf kan besluiten. Dan kan het altijd nog gebeuren. Maar als hij al besneden is, kan je het niet meer terug draaien. Ik snap dat je het geloof van je partner wilt respecteren, maar andersom zal hij jouw keus evengoed moeten respecteren. Samen eruit komen & persoonlijk vind ik dat het jullie kind is, dus de familie (jouw ouders, zijn ouders) er niks mee te maken hebben.

Mijn zoontje is besneden met net 3 maanden. Heb me erg goed ingelezen ook hoe wat en waar je heb meerdere opties hechting/ringetje. Ik heb het met een ring laten doen. Ik vond het doodeng ben die hele dag misselijk geweest diaree gehad. Kleine voelde er niks van ze hadden disco lichtjes muziekjes 1e keer plassen moest die een beetje huilen maar daarna eigenlijk geen last gehad. Ik had witte vaseline dat smeerde ik op de pamper zelf dat het niet zou plakken of schuren. Het is super genezen ziet er mooi uit.

Oh, en ik heb me ook uitgebreid ingelezen en bij mij was de conclusie juist dat het onnodig is. In tegenstelling tot wat veel anderen hier onder schrijven. Tegenwoordig in Nederland dan, waar schoon stromend water en zeep beschikbaar is. Niet als oordeel op de mening van andere moeders hier (absoluut niet), maar meer omdat dat me opviel.

Mijn partner is ook een moslim, ik ben geen moslim. (leuk trouwens dat hier nog dames zijn met een gelijkaardige situatie). Wij hebben nu een dochter gekregen maar mocht het een zoon geweest zijn dan zou hij ook een besnijdenis gewild hebben. Ik zou daar geen probleem mee gehad hebben maar iedereen moet dat voor zichzelf uitmaken. Samen leven met een partner met een andere cultuur/religie brengt je soms voor zo een situaties waarbij beiden eens water bij de wijn moeten doen. Niet altijd evident maar als je elkaar respecteert in de verschillen die er zijn en af en toe de gulden middenweg kiest, dan geraak je er wel. Maar ik zou voor de duidelijkheid dus niet iets doen waar je je niet goed bij voelt.

** excuses de woordkeuze "verminking" is een beetje heftig. Hiermee bedoel ik: snijden in een gezond lichaam. Mijn vriend is zelf natuurlijk ook besneden en ik vind dit er - denk ik - mooier uitzien dan hoe het normaal is maar dat voelt even terzijde als het om je eigen kindje gaat.

Het is niet mijn cultuur. Dus wij doen niet aan besnijden, maar wel hoor ik om mij heen dat het veel voordelen heeft voor later in de puberteit. Het zou schoner en hygiënischer zijn. Wat dus wel fijn is. Maar goed praten ervoor is the key

Dat laatste klopt niet. Ook een onbesneden penis is hygiënisch. Het gaat er vooral om dat je goed je lichaam leert wassen, in dit geval dus jongens leren hoe ze dus ook goed achter de voorhuid wassen. Er kleven meer nadelen aan. Allereerst neem je een behoorlijke beslissing over het geslachtsdeel van je kind, zonder medische indicatie, op een leeftijd dat hij zijn mening er niet over kan uiten. De eikel kan gevoellozer worden en geïrriteerd raken. Dit kan ook mogelijke gevolgen hebben voor het seksuele leven van je kind later. Verder brengt iedere ingreep risico's op infecties en complicaties met zich mee. De vraag is of je bereid bent die risico's voor een niet-medisch noodzakelijke ingreep te nemen bij zo'n kleintje. Of dat nu een besnijdenis is of gaatjes in de oren piercen als baby. @TS, beslissing tav het kind nemen beide ouders samen. Niet jouw familie, niet zijn familie. Als hij deze beslissing neemt omdat zijn familie de druk opvoert kan je eens samen praten over hoe hij dit ervaart. Staat hin er echt achter of is hij inderdaad bang om hen teleur te stellen? Probeer er samen uit te komen. Misschien dat de huisarts ook kan helpen door goede, medische voorlichting te geven tav een besnijdenis. Veel succes!

Mag ik vragen waar je het hebt gedaan?

Vatan kliniek in Utrecht. Vatan en bento kliniek heb ik me ingelezen en navraag gedaan. Uiteindelijk voor vatan gegaan.

Wat fijn om te zien dat sommige dingen herkenbaar zijn ivm elkaar tegemoet te komen in de cultuurverschillen🤭 ik denk dat buitenstaanders dat niet altijd even goed begrijpen. Mag ik vragen welke afkomst jullie vriend/partner/man heeft? Ben nu wel benieuwd🤭

Mijne is Marokkaans.

Zelfde situatie met inmiddels mijn ex. Onze zoon is bijna 3 jaar en heeft inderdaad een islamitische naam en is besneden. Ik heb me hierbij neergeveld toen ik wist dat ik in verwachting was van een jongetje. Dat neemt niet weg dat ik het makkelijk vond.. onze zoon was een jaar en 5 maanden. Veel te oud. Zou, als nummer 2 een jongen bleek te zijn, dit echt eerder doen. Zo rond de 3 maanden. Dit, omdat ze dan nog niet echt bewegen.. Ik zou liegen als ik zeg dat ik het makkelijk vond. Ben ongelooflijk boos geweest op mijn ex-partner toen mijn zoontje zoveel pijn had. Tijdens de ingreep goed verdoofd, maar de 2 dagen erna waren intens…. 😞 daarna werd het wel snel beter. Ben ongelooflijk blij dat nummer 2 een meisje bleek te zijn.

Dank!