Gestopt met werken. Schuldgevoel

Ik heb me ook vanaf week 18 ziek gemeld, omdat ik aanhoudende migraine heb. Mag er ook geen medicatie tegen behalve paracetamol (wat natuurlijk niet helpt). Voel me ook heel schuldig tegenover werk, en als het even wel goed gaat en ik doe iets “leuks” voel ik me ook schuldig.. Het is niet anders..

Ik ben overspannen geraakt (denk zelf dat het grotendeels vermoeidheid van de zwangerschap is) en een deel stress van werk. Het is er tegenwoordig beetje toxic. Hoe dan ook herken ik je gevoel. Ik heb mij zeker 4 weken schuldig gevoeld en nu nog steeds met vlagen. Maar het lukt me nu sinds vorige week wel om thuis gewoon m’n rust te pakken! Hoop dat jij dit ook krijgt na dat je aan het idee bent gewend :) sterkte!!

Dat herken ik ook wel heel goed!! Ik koets met 19 weken stoppen met werken omdat ik zoo veel pijn had dat ik naar ziekenhuis moest en bleek dat ik bekken instabiliteit heb!! Voelde me in begin heel schuldig en zwakt waarom kan ik niet door tot einde.. maar je mijn werk is ook wel zwaar lichamelijk werk! Ja ik kan er niks aan doen ! Maar blijft lastig als ik er ben en ze zijn aan werk en ik kan niks doen. Allen maar met mijn paard knuffelen en thee drinken. Maar goed het begint te wennen na 4 week en ik kom er elke dag

Ik werk minder en herken het gevoel. Vooral omdat er moeite was met het vinden van een vervanger. En omdat ik nog wel parttime werk krijg ik precies mee wat er niet gebeurt op de dagen dat ik afwezig ben :) dus zeker heeel herkenbaar, dat schuldgevoel. De gedachte die bij mij meteen helpt is bedenken dat als ik niet minder zou werken dit gevolgen zou kunnen hebben voor de groei van m'n kleine. En dat ik zo weinig energie over heb naast het werk dat dat weer gevolgen heeft voor de relatie m'n zoontje en man, en vrienden en familie. Gezondheid en gezin zijn ook heel erg belangrijk. Naast dat de baby in m'n buik gewoon gezond geboren moet worden natuurlijk, dat doel heiligt de middelen (het minder werken) absoluut. Probeer dat doel voor ogen te houden!

Ik herken je gevoel. Ik ben overspannen en heb echt veel gedoe op werk ik ben op maar wil niet opgeven. Ik heb vrijdag een gesprek staan met de bedrijfsarts om te kijken wat hier uit komt. Ik weet dat het beter zou zijn te stoppen met werken maar dat voelt als falen. Ik ben nu dagen (als ik vrij ben of thuis kom) vooral aan het huilen en dan voel ik me weer schuldig naar m’n baby. Maar stoppen met werken is eigenlijk niet wat ik wil 😩

Zeker niet schuldig voelen. Je kan er niets aan doen! Elke zwangerschap is zo anders. Bij de eerste heb ik 36 uur met redelijk gemak uit gewerkt tot 36 weken zwangerschap. Nu werk in 32 uur en sta 25% ziekgemeld, omdat ik nu van alles en nog wat last heb. Daar kies je niet voor. Elke zwangere gaat, denk ik, het liefst als een zonnetje door de zwangerschap. Het geïsoleerd voelen lijkt mij lastiger. Misschien kan je toch een paar keer per week afspreken met vriendinnen of familie. Je hoeft niet aan huis gekluisterd te zitten. Een uurtje afspreken is niet te vergelijken met een dag werken. En je mentale gezondheid is ook belangrijk.

Wellicht helpt het om je te bedenken dat zwanger zijn een heel speciale periode uit je leven is wat je maar één of paar keer meemaakt. En hoe hard het ook wel niet klinkt; elke functie binnen werk is gemakkelijk te vervangen. Maar deze bijzondere periode haal je nooit terug. Geef je lichaam en geest de tijd om te genieten en te voorbereiden op wat er gaat komen.

Ik werk al sinds januari niet meer door een burnout waar ik al een tijdje tegen aan liep, maar de zwangerschap heeft me over het randje geduwd. Heb me eerst inderdaad ook heel schuldig gevoeld, maar inmiddels kan ik me meer richten op herstel en de gezondheid van mij en mijn kindje, zodat ik straks hopelijk genoeg energie heb voor de bevalling en alles wat daarna komt.

Hier ook gestopt met werken ivm burn out en nu veel lichamelijke klachten door de zwangerschap. Voelt soms wel rot ja, ik mis mijn werk ook echt. Maar eerst helen, en dan komt het wel weer😊

Herkenbaar hoor…. Ik ben zwanger geworden tijdens dat ik aan het reïntegreren was na een burn-out. Daarnaast nog een zware behandeling bij ggz voor ptts… (wat heel erg naar voren kwam door komst van eerste kindje 2,5 jaar geleden)…. Tot nu toe ook veel migraines en bekkeninstabiliteit… ik heb een kantoorbaan dus dat laatste is nog redelijk te doen. Maar ik voel, nu ik officieel meer dan een jaar ziek ben (heb nog een half jaar eerst 50%-90% gewerkt maar dat telt wel als ziek) een toenemende druk om m’n uren op te bouwen… maar goed eind juni ga ik met verlof… en ja ik doe echt wat ik kan, maar met de kwaaltjes en gewoon energie wat het kost om zwanger te zijn, kosten een paar slechte nachten door bijv een zieke peuter (die nog maar 2 maanden überhaupt doorslaapt) echt heel veel energie en dan is werk echt geen prio…. Gelukkig heb ik wel goede steun aan de arbodienst. Maar echt voel je niet schuldig en probeer de energie die je hebt in de belangrijke dingen te steken… en werk komt wel weer… poeh lang verhaal maar ook fijn om te lezen dat er mensen in soort gelijke situaties bevinden. Ik ben gek op m’n werk (wat ik nu elders doe omdat bij m’n eigen werkgever er echt ook een ongezonde werksfeer is) en voel me fantastisch als ik dingen kan doen en er energie van krijg… maar je gezondheid is gewoon zo belangrijk en deze fase duurt maar kort en komt niet zo maar terug… werken kan altijd nog!

Even een vraag voor de gene die gestopt zijn met werken door een burn out: ik vraag mij af of dit gezien wordt als ziekte door gevolg van zwangerschap of niet? Want als dat niet het geval is dan wordt het niet vergoed door het uwv toch en mogelijk krijg je dan maar 70%?

In mijn geval wel, werkgever krijgt gewoon een uitkering van het UWV.

Daarnaast zou je anders toch ook gewoon 100% moeten krijgen? Het enige verschil is dat je werkgever het niet terugkrijgt. Tenzij dit natuurlijk anders in je contract staat vermeldt.

Ja dat weet ik dus niet zeker. Ik heb geen cao en kan er niets over in mijn contract terug vinden. Volgens mij krijg ik wel gewoon 100% bij een ziekmelding, maar momenteel zie ik veel beren op de weg en ben ik overal bang voor 🙈

Als je geen cao hebt zou je arbeidsvoorwaarden moeten hebben waar dit in staat? Het zou kunnen dat je meteen 70% krijgt bij ziekmelding (niet door zwangerschap), maar meestal is niet zo. Maar als zwangerschap de uiteindelijke druppel was, dan zal de bedrijfsarts dat ook zo zien, ziek door zwangerschap en krijg je 100%. Gewoon een klein beetje het gesprek die richting op sturen zelf. Komt goed!

Dit is echt een heel herkenbaar gevoel! Ik was al eerder even gestopt maar ik voelde me schuldig dus ik begon weer met proberen. Dat proberen hield ik maar 3 weken vol😅 ik heb veel bekken pijn daarnaast super veel last van heel veel VESSEN(extra slagen) en de cardioloog mag mijn betablokkers niet verhogen ivb de zwangerschap, ofterwijl ik moet er last van blijven hebben. En alles is super vermoeiend, ik kan geen eens meer boodschappen halen.. volgende week een gesprek met de bedrijfs arts en ook dat vind ik heel spannend, hopelijk hebben ze begrip. Ik wil wel werken maar het lukt echt niet zelfs de 12 uren hield ik niet vol.. en als ik werk kom ik thuis en was ik helemaal voor niks meer in staat, en huilen van vermoeidheid.