Kraamvisite zus?

Ik begrijp je helemaal! Ik heb zelf ook geen contact meer met mijn broer. toen ik zwanger was van mijn zoontje op aandringen van mijn partner toch naar mijn broer gegaan om te vertellen dat ik zwanger was en hij dus voor de eerste keer oom ging worden. heel de zwangerschap niks gehoord. uiteindelijk bij geboorte toch een kaartje afgegeven en hij is uit eindelijk naar 6 weken op kraambezoek gekomen erg ongemakkelijk vond ik het en voor mij had het niet gehoeven inderdaad meer om mijn ouders te pleasen... verder heeft hij nog nooit naar mijn zoontje omgekeken alleen bij mijn ouders zien we hem soms. nu in verwachting van onze dochter ik heb gisteren heel duidelijk aan mijn ouders aangegeven dat ik hem geen kaartje ga sturen aangezien ik hem nooit zie of spreek en dit niet nodig vond. Nu voor mijzelf gekozen en gewoon gezegt zijn ze het er niet mee eens pech tis jou kindje jou gevoel ik zou zeggen doen waar jij je goed bij voelt dan had ze zelf ook maar meer naar jou moeten om kijken als ze graag tante wilt zijn (worden) succes 🥰

Mijn broer heeft mij alleen gefeliciteerd nadat ik hem heb verteld dat ik zwanger ben. Helaas daarna niks meer van gehoord. Wij gaan hem ook geen kaartje meer sturen. We zitten een beetje in dezelfde situatie. Weinig tot geen contact. Hijzelf heeft ook veel problemen.

Het contact met een zus van mij is ook koel, om maar zo te zeggen. Ik heb haar bij de eerste niet actief uitgenodigd, maar ook niet afgeslagen. Gewoon, net als andere ooms en tantes, gebeld met de mededeling dat ze een neefje erbij had. Ze stelde zelf enkele dagen later voor op bezoek te komen en is inderdaad langs geweest. Ik denk dat ze er max 1uur was Dit voelde prima voor ons zo. Deze keer gaan we het hetzelfde aanpakken. Net als anderen wel vertellen wanneer de baby er is, en initiatief bij haar laten.

Ik begrijp je heel goed. Alleen staan mijn ouders er anders in omdat de situatie anders is. Ik heb geen contact meer met mijn zus en ik heb haar niet eens verteld dat ik zwanger ben en zal haar ook geen kaartje sturen. Bij mijn vorige dochter was ze wel op kraamvisite en dat is de laatste keer dat ik haar gezien heb 3,5 jaar geleden. Mijn ouders hebben sporadisch contact met haar, omdat ze altijd liegt en zich overal slachtoffer van voelt maakt het contact altijd erg lastig en zorgt voor een hoop spanning dus mijn ouders begrijpen mij en vinden het mijn keus. Wel heel vervelend dat jij niet wordt gesteund in je keuze. Persoonlijk zou ik het dan liever niet 1 op 1 doen, omdat het waarschijnlijk een hoop negativiteit meeneemt dus als je haar wel wil uitnodigen zou ik dat doen als de rest van de familie ook komt.

Gewoon je gevoel volgen is het beste. Misschien fijn als ze tegelijk met meerdere mensen aanwezig is kan ze erna ook weer sneller weggaan... Ik ken je gevoel toen ik mijn moeder vertelde dat ik zwanger was zei ze doodleuk ik word geen oma van dit kind. Ga haar dan ook geen kaartje sturen of een bericht als de baby geboren is.

Hier een soort zelfde situatie maar dan met vader en opa. Opa die de boel wil sussen en dingen “oplegt” en vader die ik niet hier voor de deur wil. Eigenlijk zeg je het zelf al, je wil haar niet bij jullie thuis voor de kraamvisite (of helemaal niet). Dat is belangrijker dan wat iemand ook tegen je zegt. Een ander is toch altijd buitenstaander en zal dingen anders ervaren, ziet de situatie anders is, hoe dan ook. Jij doet waar jij je goed bij voelt en een ander heeft dat te accepteren. Mijn vader wordt ook voor het eerst “opa”, maar dat maakt de situatie niet anders. Nu wil ik je natuurlijk ook niet opleggen wat je moet doen 🤣 maar volg inderdaad je gevoel, maar dan wel jouw gevoel. Hopelijk kom je er een beetje uit. Het is en blijft een lastige situatie.

Herken je gevoel helemaal! Ik heb ook weinig contact met mijn zusje. Veel dingen gebeurd, ook kort geleden nog. verwijten elkaar dingen en heb ervoor bij een psycholoog gelopen (ook voor vroeger thuis). Bij mijn ouders, met name mijn moeder, kan ze nooit wat verkeerd doen, maar ze manipuleert gigantisch en vind zichzelf de belangrijkste persoon op de wereld. Heeft ook altijd competitie drang bij mij, wat ik heb moet ze beter, groter, mooier enz enz. Ze weet dat ik zwanger ben (al vrij vroeg, met 6/7 weken, mijn vader lag namelijk erg slecht in ziekenhuis en daar hebben we veel ruzie en ergenis gehad. Het leek mijn moeder beter dat ze wist van mijn situatie, omdat ze dan misschien mij beter begreep… 🥴 onder druk dus toen gezegd) ze vraagt echt nooit hoe het met me is, pas als ik haar bericht dat ik hoorde dat ze nog 2x tante wordt van de kant van haar vriend. Toen vroeg ze hoe is het? Hoe ver ben je? Toen ik vertelde dat ik zwangerschapsdiabetes had had ze dat al van m’n moeder gehoord 🫣. Babyshower vriendinnen verteld dat ik haar er liever niet bij heb en daarom ook niet andere familieleden (evenals schoonfamilie) om geen rotgevoel te creëren bij haar. Mezelf dus weer op de 2e plek zetten. Ze heeft het alsnog gepresteerd om het voor mij te ‘verstoren’. Overtuigd dat ik geen babyshower kreeg, omdat ze niet was uitgenodigd. Mij letterlijk gevraagd of ik al had gehad of niet wilde, en toen ik zei nog niet gehad vol overtuiging dat ik er niet 1 kreeg. Had ze nog met mijn vriend gebeld en die heeft echt 10x gezegd, er zijn vriendinnen mee bezig, als je niks hebt gehoord, ben je niet uitgenodigd. Toen heeft ze met mijn moeder wat bedacht; uit eten en cadeautjes met z’n drieën. Hartstikke leuk, was ook verrast en voelde me rot, maar het verhaal achteraf dacht ik van oh, jij moet laten zien dat je wat voor mij regelt voor de buitenwereld 😞🫠😮‍💨 Daarna ook niks meer gehoord 🫣 Zo, heel verhaal, moest het zelf ook even kwijt denk ik 🤣. Struggle al jaren met haar en onze ‘band’ en hoe deze in te vullen. Voor de lieve vrede zie ik haar alleen op verjaardagen. Qua bevalling bel ik haar wel, ze wordt toch voor de 1e x echt tante. Ik laat aan haar of ze op visite komt of niet.. zorg wel dat vriend er is, zodat als het mij teveel wordt, ze de deur uit kan worden gewerkt 🤣

Ik denk altijd maar zo: “als ik iedereen die ik 2x per jaar spreek moet nodigen wordt het hier nogal druk” dus dat ga ik niet doen. Of je nu m’n zus of m’n buurvrouw bent ik kijk naar ons contact en onze band, dat is iets waar we zelf voor kiezen niet de relatie waarin we geboren zijn.

Ik herken dit in een soort gelijke situatie. Gezien ik hier veel last van had (stress, gespannen, nachtmerries, vermoeidheid en ziekte) heb ik hulp gevraagd en gekregen. Ik heb adviezen gekregen: - contact verminderen en niet in detail gaan. - blijf je keuze en wensen uiten. Dus zeg nee als je iets niet wil. - geen dingen doen die niet goed voelen of stress en spanning kunnen veroorzaken. Daarnaast is mij gezegd dat je in de kraamtijd best alleen aan jezelf mag denken. Dit is absoluut niet egoïstisch ook al zullen sommigen hier anders over denken. Jij bent de gene die moet herstellen van een bevalling en een nieuwe gezinsleven krijgt. Hier moet je ruim de tijd voor nemen. Dus als dit betekend dat jij bepaalde mensen niet in huis wil hebben omdat dit stress, spanning of te veel emoties oplevert voor jou. Dan gewoon lekker niet doen. Verder in de eerste 9 dagen kan je gebruik maken van de kraamhulp. Wij hebben bij het kraamzorgbedrijf bijvoorbeeld gevraagd voor een ervaren kraamhulp die ook ingrijpt wanneer nodig (bv. Wegsturen en aansturen van bezoek).

Ik herken de situatie, mijn broer is een half jaar geleden opgestapt op een verjaardag samen met zijn gezin omdat er iets werd gezegd wat hem niet aanstond. Op het sturen van de eerste echo (na een miskraam) kreeg ik ook geen reactie. Om de eer aan onszelf te houden en dat onze dochter ons achteraf niks kwalijk neemt sturen wij ze een kaartje. Uiteindelijk komt ze ook op dezelfde school als haar nichtjes. Ik verwacht namelijk toch niet dat zij komen. Dit soort situaties zijn lastig maar volg hierin je gevoel.

Nog een kleine aanvulling: In familie recent meegemaakt dat een 15 jaar durende ruzie is bijgelegd. Het kan dus goed komen! Met dat in het achterhoofd probeer ik de eer aan mezelf te houden

Wat een ingewikkelde situatie. Ik gun jou het gevoel dat je de goede keus maakt voor jezelf en je kersverse gezinnetje. Misschien de keus maken als jullie baby geboren is? Geen idee of je ouders direct de volgende dag op de stoep staan? Of dat je daar bijvoorbeeld ook even mee kan wachten? Ik voel je frustratie door je woorden heen en hoop dat je vooral de keus voor jezelf op dat moment goed kan maken (samen met je man/vriend).

Ik heb het met me vader gehad werdt elke keer teleurgesteld door hem al sinds ik jong ben. Ook tijdens de zwangerschap van me dochter hij wist namelijk dat me tweede echo er niet goed uitzag en het misschien een kindje met het syndroom van down had. Gelukkig bleek dit achteraf allemaal goed te zijn maar een appje van hoe was de nieuwe uitslag kreeg ik niet. Wat bij mij toen de druppel was dat de emmer deed overlopen. Heel de zwangerschap bijna niks gehoord. Uiteindelijk heb ik me er toch over heen gezet want het is me dochter haar opa. Ook al was ik echt ontzettend bang dat hij mijn dochter net zo ging behandelen en elke keer zou teleurstellen met zijn gedrag. Echter wat ik dus niet verwacht had is hoe ontzettend goed hij is voor mijn dochter. Misschien is hij geen goeie vader maar wel een goeie opa. En misschien geld dat ook voor jou zus. kan ook zo zijn van niet. Maar goed ik had dit ook niet van mijn vader. Het kan dus soms heel anders lopen dan je had verwacht. Wat betreft de kraamweek zou ik het zo aanpakken laat haar weten dat je kindje geboren is en laat het aan haar om te vragen of ze langs mag komen. Als ze het vraagt laat je haar tegelijk komen met andere mensen. Je er over heen zetten betekend niet all in meteen en 1 op 1 met je zus. Maar ik zou haar wel een kans geven om te laten zien dat ze een goeie tante is voor jou kindje.

Je moet zoiezo je gevoel volgen maar ik ben altijd van de positieve dus misschien als ze op kraambezoek komt kan t jullie band weer versterken omdat ze voor t eerst tante word. Heb ook zoiets met 2 nichten meegemaakt toen de ene moeder werd hadden ze geen issues meer en begrepen ze elkaar ineens veel beter

Bedankt voor alle reacties! Wat triest om te lezen dat zulke dingen schijnbaar veel vaker voorkomt en dat sommige mensen hier ook last van hebben. Ik denk dat ik haar inderdaad laat komen, de eer aan mijzelf probeer te houden en vanuit daar afwacht. Het belangrijkste vind ik dat mijn dochter mij later niks kan verwijten, en wie weet zie ik een goede kant en brengt het ons ergens. In ieder geval bedankt dat jullie allemaal zo open en eerlijk jullie verhaal hebben gedeeld! 😘

Denk dat je bij dit soort dingen jezelf de vraag moet stellen of je de deur permanent dicht wilt doen, of niet. Niet bij de babyshower, niet op kraamvisite, dat soort momenten krijg je niet meer terug met je zus, mocht je nog willen dat de relatie ooit weer verbetert. Als je daarbij stil staat, wat doet dat dan met jou? Vind je dat een hele nare gedachte als je haar bijv nooit meer zou zien? En zou je dat voor jezélf heel erg vinden of zou je het meer doen omdat je het drama met je ouders wilt omzeilen/voorkomen?

Lastig.. Hier een oudere zus met moeizame relatie doordat zij met psychiatrische issues zit. Ik zie haar weinig (feestdagen en soms met verjaardagen uit eigen gezin als ze klein gevierd worden). Baby's hebben iets magisch voor haar. En ze denkt patenten te hebben op bezoek in de kraamweek want ze is grote zus/tante. Ik ben er 'overheen' gestapt, in de wetenschap dat het enkel tot kraamvisite blijft. En ik vraag dan of mn moeder haar meeneemt (wonen dichtbij elkaar) zodat zij haar ook weer richting huis kan dirigeren/in toom kan houden...ook de kraamweek is prima want dan kan ik de kraamhulp daar ook voor inzetten om aan te geven dat het bezoekje is afgelopen. (heel erg i know). En zij is blij dat ze een van de eerste is. (Ook al druist het tegen mijn gevoel in) Dat kost me uiteindelijk minder energie, dan haar weigeren in de eerst week (weken) (want dan word ik heel lang gestalkt/geappt omdat zij vindt dat ze rechten heeft). Dat soort dingen blijven lastig. Maar ik weet dat het uiteindelijk wel meevalt (de frequentie waarmee we elkaar zien in de periode daarna).. en hou daarin ook wel de boot af.

Met mijn zoontje van 2,5 valt het dus ook reuze mee hoe vaak zij hem gezien heeft het eerste half jaar/jaar. Toen ze eenmaal wist dat hij op een vaste dag bij mijn ouders is, komt zij daar nog wel eens aan het einde van de dag (voordat ik hem kom ophalen vanuit mijn werk). Daar heb ik wel lang moeite mee gehad, en soms nog... (En ook wel eens pittige discussie met ouders over gehad). Maar ik kan het ook niet over mn hart verkrijgen om het haar te verbieden om bij mn ouders te komen als mijn zoontje daar is.. laat staan om mn moeder hiervoor te gebruiken... (Gaat zij ook niet doen). Maar prettig vind ik het niet: dat iemand (ook al is het mn zus dus) bewust bij mijn ouders langsgaat om mijn kind te zien (als ik er niet ben).... Mn moeder wel duidelijke instructies gegeven toen ie kleiner was (mbt oppakken, knuffelen, kusjes) en nu geeft ie zelf prima aan als ie dat niet wil, of rent ie weg enz.

Als jij dit niet wilt, dan moet je het niet doen. Ik heb ook weinig tot geen contact met de familie van mijn vader. Deze krijgen ook geen kaartje en hoeven ook niet op kraamvisite te komen. Ik heb echt zo’n instelling al die jaren ‘nu niet, nooit niet’🤷🏻‍♀️

Mijn vriend heeft dit trouwens met zijn vader. Ook geen contact, ook al wilt zijn vader op zich wel. Maar m’n vriend heeft er geen behoefte aan en dus zal hij ook niet welkom zijn. Wat niet in jullie leven past, hoort er ook niet in. Dus ja echt kijken wat JIJ wilt.