Partner bij Defensie

Ikzelf EN mijn man zijn militair 😉 wel bij het Belgisch leger. Ik werk maar 4 op 5 dagen en ons zoontje gaat 3 dagen per week naar de crèche bij mij op de basis. De andere dagen wordt hij opgevangen door de grootouders. Zelf heb ik door mijn functie nog geen buitenlandse opdrachten of oefeningen gehad dus ben ik altijd thuis. Als mijn partner op zending is valt de zorg inderdaad volledig op mij, dit is inderdaad wel wat pittiger, maar mijn familie springt eigenlijk van hun eigen dan wel eens wat vaker bij. Zo kunnen wij al eens gemakkelijk bij hun gaan eten, wat een kopzorg minder is. Of nemen ze ons zoontje eens een half dagje mee op een uitstapje ofzo. Een goed sociaal vangnet maakt het allemaal best goed doenbaar. Wanneer zijn papa thuis is, doet die best ook wel een groot deel van de zorg. Dat compenseert dan een beetje en voor hem is dit dan ook de moment om de band met zijn zoontje zo sterk te houden. 😉

Mijn man was Marinier. Vaak van huis. Hoe wij het deden? Het gewoon doen. Ik werk 2 dagen in de week en destijds ook. Hij was weken soms maanden van huis. Het liep allemaal gewoon door. Voor het werk moest hij een jaar naar het buitenland en wij als gezin mochten mee. Ook 'gewoon' gedaan. In 2020 was hij het vele weg zijn ineens zat. En nu is hij voor zichzelf begonnen en hoef ik niet meer te werken 🤣🤣🤣

Eigenlijk is het niet veel anders voor ons als voor andere mensen die werken hoor 😉 enkel als je partner van huis bent moet je het zien te redden zoals zo veel alleenstaande ouders ... En die doen het tenslotte toch ook allemaal op een manier.

Nou dat is niet helemaal waar hoor. Je bent namelijk geen alleenstaande als je partner bij defensie werkt. Je hebt gewoon rekening te houden met elkaar. Werkt jou partner bij defensie?

Mijn partner en ik zitten allebei bij defensie. Er zit een kinderdagverblijf naast de kazerne, dus dat is best gunstig voor ons. Verder gaat hij gewoon op oefening en evt uitzending. Het is voor ons ook even uitvinden hoe we het allemaal gaan aanpakken straks.

Zowel hij als ik zijn militair. Beide luchtmacht. Ik had ook al een eerdere reactie gepost 🙂

Mijn man is militair en ik werk zelf als verpleegkundige in het ziekenhuis (onregelmatige diensten). Wij hebben een zoontje van 13 maanden en nu zwanger van de 2e. Ons werk is eigenlijk geen goede combi qua uitzendingen/oefeningen en mijn onregelmatige diensten, aangezien opvang dan niet open is. Tijdens een vorige oefening heb ik betaald ouderschapsverlof in kunnen zetten waardoor ik minder hoefde te werken. Wij hebben een gastouder. Verder opa's en oma's die incidenteel gerust op willen passen. Het kan wel, maar is soms wel een heel gepuzzel en geeft soms wat stress. Dit is wel de reden dat ik zelf op zoek ben naar een andere baan met regelmatige werktijden

Ja dan is dat toch niet te vergelijken met een alleenstaande?! 🤣

Als je partner maandenlang weg is dan komt het er wel op neer dat je in die tijd de zorg alleen op je hebt toch? Het is misschien niet hetzelfde als het alleenstaande ouder zijn maar in de praktijk wel vergelijkbaar met de dagelijkse taken. Fijn als je dan een sterk sociaal vangnet om je heen hebt en soms even wat hulp hebt.

Hoi, dankjewel voor jullie reacties! Dat sociale vangnet is eigenlijk onderliggend waar ik me zorgen om maak nu ik er over nadenk. Ik heb lieve familie om de hoek wonen en een grote vrienden kring. Alleen mijn familie heeft al aangegeven niet echt te willen helpen aangezien zij niet kiezen voor een kleine (waar ik hen ook gelijk in moet geven) en mijn vrienden werken allemaal fulltime en leven een heel ander leven (wij zijn de eerste die een kindje krijgt). Dus ja, dat is denk ik meer waar m'n zorgen vandaan komen nu ik er over nadenk. In ieder geval een goed inzicht, iets om over na te denken.

Ik werk 24 uur en mijn dochter gaat die dagen naar de opvang.

Heyy, ik heb ook een partner bij defensie en vind t nu ook al spannend 🙈🙈 er wordt al gesproken over een uitzending/lange oefening oid in oktober waarbij hij dan iig 2 maanden weg zal zijn, met de komst van de kleine begin augustus zie ik dat echt nog niet zitten vooral ook omdat wij geen familie oid in de buurt hebben die op zouden kunnen passen wanneer ik werk. Nog heel spannend allemaal

Hee hee. Ik herken je zorgen en je angsten. Mijn partner zit ook in het leger. Maar inmiddels ben ik zwanger van ons 2e kindje. Bij de eerste ging hij ook voor 3 weken weg toen de kleine net 3 weken oud was. Het is even je draai vinden, er komt inderdaad veel bij jou neer. Is je kindje ziek, ben jij diegene die er voor de kleine moet zijn want je partner is er niet. Etc etc. Ik werk zelf 3 dagen in de week (21uur) 2 dagen gaat ze naar de opvang en 2 dag naar opa en oma. Is mijn partner langer weg dan probeer ik wel 1x in de maand in het weekend de kleine een nachtje te laten slapen bij familie. Zo heb je even tijd voor je zelf en ben je even niet mama maar weer je oude ik. Het is soms lastig, zeker omdat jij de stabiele basis bent. Maar je bent er ook zo aan gewend. Het is echt waar wat ze zeggen, je vind je draai er wel in! En gun jezelf de tijd om die ook te vinden. Wij hebben bewust voor een 2e gekozen. Was het echt allemaal zo zwaar dan was dit niet gebeurd. Dus geniet van je zwangerschap en geloof mij, alles valt op zijn plek! 😘