Troosten bij vallen/pijn doen

Meestal wacht ik af welke reactie de baby geeft. Dus ik ga er ook niet gelijk naar toe. Vaak stoot hij zich best hard lijkt het, maar is er niets aan de hand en speelt hij door. Als ik had gereageerd zou hij daarvan zijn geschrokken denk ik. Daar zit wat mij betreft de ruimte in. Niet in de duur van troosten: dat doen we zo lang het nodig is. Kinderen zijn namelijk afhankelijk van volwassenen voor de regulatie van emoties. Maar het staat ieder vrij om de opvoeding te doen zoals jij dat wilt en past bij je situatie. Het is wel handig om daar samen mee op een lijn te zitten. Een gesprek zou een mooie stap zijn, waarbij jullie beiden tot een compromis kunnen komen 😊

Ik heb wel eens gelezen dat je eigen reactie invloed kan hebben op hoe je kindje reageert. Stel je kind valt en jij schrikt hier zelf enorm van en laat dit merken, dan zal je kind waarschijnlijk harder en langer huilen dan wanneer je zelf rustig blijft en bijvoorbeeld 'oepsie' zegt. Ik ben zelf ook iemand die er snel heen rent en mijn schrikreactie laat zien. Heb dit dus uitgeprobeerd om bewust te zijn van mijn reactie en dat maakt hem wel echt rustiger. Tuurlijk oppakken en even knuffelen. Ik denk dat je moedergevoel het anders ook niet aan kan haha.

Ik wacht altijd af wat voor reactie mijn dochter zelf geeft. Hierdoor kan ik ook inschatten of ze oké is of niet. Soms klinkt een klap van dr hoofd stoten harder dan het daadwerkelijk was. En speelt ze gewoon verder. Als ze begint te huilen dan pak ik haar uiteraard gelijk op en troost tot ze zelf klaar is met huilen. Ik benoem dan dat ik er ben. En benoem bijvoorbeeld even de pijn. Ach meisje, ja dat doet even zeer hé. Huil maar even, het komt goed. Kus erop.

Inderdaad even de reactie afwachten maar als ze huilt gaan we er altijd naar toe en houden we haar vast tot het weer beter is. Over een kind van 9 maanden zeggen dat je ‘geen watje wil opvoeden’ (overigens ook voor een ouder kind) vind ik echt getuigen van emotionele onvolwassenheid. Het is juist belangrijk om ze nu te valideren in hun emoties zodat ze er later beter mee om kunnen gaan. Al helemaal met pijn, maar ook als jij denkt dat het wel meevalt allemaal. Voor kindjes werkt dat gewoon allemaal heel anders.

Wat eerder gezegd is, kijk naar wat de kleine doet. Als je zelf geschrokken reageert, zal je kind dat aanvoelen. Bij de oudste reageer ik meestal met oh oh en zo rustig mogelijk, vaak zegt hij mij dan na en gaat hij door met spelen. Houdt hij zijn adem in of begint hij te huilen, dan weet ik dat hij pijn heeft en dan wordt hij zeker getroost. Maar soms blijft hij daar ook wat in hangen, als hij moe is bijvoorbeeld, en dan ga ik 'm uiteindelijk wel proberen af te leiden. Maar hij mag zeker eerst even voelen en huilen en getroost worden.

Lees het boek: het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen Daarin staat precies waarom dat (dat wat je zelf al beschrijft) inderdaad belangrijk is! Mogelijk helpt dat je vriend

Je instinct volgen! Je doet het hardstikke mooi. Ik ben zelf kinder en jeugdpsycholoog en zelf laat ik ouders vaak de cirkel van veiligheid zien. Zoek maar eens op. Is niet ingewikkeld, eigenlijk al heel logisch maar kan soms helpen ter verduidelijking misschien ook voor je vriend. Je mag mij een berichtje sturen als je er vragen over hebt.

Ik wacht ook de reactie af. Dit doe ik bij onze beide kinderen. Als ik schrik dan merk ik dit ook aan de reactie. Ik heb wel eens bij mijn oudste dat hij bijna valt maar zich geen pijn heeft gedaan maar dat hij echt huilt van de schrik. Ik troost hem dan maar zeg ook dat het is omdat hij geschrokken is en ik probeer hem dan inderdaad af te leiden en dit werkt voor hem. Ook denk ik wel eens Jeetje dat moet pijn doen en dan aait hij over zijn hoofd en gaat die door. En eigenlijk doen we dit ook bij de jongste.. tuurlijk troosten we maar we leiden ook af... Ik denk maar zo... Als ik pijn heb dan heb ik ook graag afleiding.

Bedankt voor jullie reacties! Ter aanvulling, het gaat wel om een baby die al hard aan het huilen is. Ik ren er niet naar toe als ze zich stoot of valt en er is niks. Ik bedoel echt hard huilen.

Absoluut meteen oppakken en troosten. Vind afleiden ook gek. Je kindje is geschrokken/heeft pijn. Die emoties mogen er gewoon zijn.

Dan inderdaad gewoon troosten en er voor de kleine zijn. Als ik pijn heb of geschrokken ben vind ik het ook fijn als iemand er even echt voor me is en even wacht tot ik weer mezelf ben. In plaats van dat iemand tegen me zegt dat ik me niet moet aanstellen... Die opvoeding heb ik overigens zelf wel gehad, waardoor ik al vrij jong een flinke burn-out/depressie (ligt er aan welke arts/hulpverlener je het vroeg) heb opgelopen. Omdat ik van mezelf mijn eigen emoties niet mocht voelen, mezelf niet "mocht aanstellen " en door moest. Is op de lange termijn echt heel ongezond. Heel graag naar je gevoel luisteren en niet doen ❤️

Ik denk dat dit, in grote lijnen, heel mooi het verschil in opvoeding tussen moeder en vader laat zien. Ik denk dat beide goed zijn, een mooie aanvulling op elkaar. Je kindje leert zo dat er meerdere manieren zijn om met een situatie om te gaan. Ik zelf ben ook meer team troosten en knuffelen en emoties erkennen en er gewoon laten zijn, mijn vriend is ook meer van het afleiden en een kus en door. Niet aan jezelf twijfelen zou ik zeggen, maar ook niet aan je vriend. Jullie pakken het gewoon anders aan maar dat zegt niets over de liefde voor jullie kindje en het is ook niet zo dat jullie kindje er iets aan overhoudt als je een verschillende troosstijl hebt. Je dochter kan dan later kiezen aan wat voor troost ze behoefte heeft en die dan opzoeken. Mooi toch? 😊

Mijn vriend geeft trouwens in ditsoort situaties altijd snel een speen, omdat ze dan rustig wordt. Ik probeer dat juist niet te doen, omdat ik vind dat ze gewoon mag huilen en wil dat ze leert hoe ze zonder speen weer rustig kan worden. Hier verschillen we in maar we zijn het er wel over eens dat het belangrijk is om haar te troosten.

Ja als je het zo bekijkt klinkt dat inderdaad mooi! Dankjewel 🤗

Juist laten merken dat emoties er mogen zijn. Waarom afleiden emoties horen bij het leveren. Dit is zo belangrijk. Hoor ook zoveel ouders zeggen: oh, niks gebeurt terwijl het kind helemaal overstuur is. Zo kan het later echt niet met emoties omgaan want ze worden weggewuifd of niet serieus genomen. Super verwarrend voor n kindje.