Troosten door anderen?

Hmm moeilijk. Zijn argument dat ze het leren waar jullie bij zijn kan ik verstaan. Zo zie je zelf hoe ze er mee om gaan. Maar als moeder heb je je oerinstinct (haha oké moederinstinct) die boven komt vanaf je kindje huilt. Zelf als mijn baby’tje bij de papa huilt en niet direct getroost raakt kan ik het niet laten om te zeggen geef ze maar aan mij 😂

Ja het is wel echt een oergevoel he! Fijn te lezen dat ik niet de enige ben

Ik voel het ook heel dubbel, inderdaad zoals Missdanike zegt zelfs als hij bij papa huilt wil ik hem soms t liefste zelf troosten. Maar ik laat soms andere mensen ook heel even proberen om te troosten , of ik geef advies hoe ik het zou doen. Vooral omdat ik zelf natuurlijk ook niet altijd in beeld beb dus dan is t fijn als anderen ook weten hoe ze hem kunnen troosten

Misschien kun je het zo doen: je kan ze laten zien hoe jij het doet en dan vervolgens hen de kans geven om ook te oefenen? Mijn schoonmoeder is 1 a 2x per week bij ons zodat ik wat dingen gedaan krijg en ik geef haar aldoor tips en daardoor gaat het steeds beter. Zij vindt dat zelf ook fijn, want ze wil het gewoon goed doen natuurlijk.

Ik heb hier echt totaal geen moeite mee. Alleen als ik zie dat m’n kleine niet op korte termijn stopt met huilen neem ik haar over. Als we bij mijn schoonbroer en zijn vrouw op bezoek zijn (of zij bij ons) ben ik zolang ze d’r zijn m’n kind “kwijt” aan schoonbroer. Hij is echt goed met haar, krijgt haar ook altijd stil als ze even jammert. Dus nogmaals, ik heb er echt geen problemen mee.

Ik heb hier totaal geen moeite mee. Ook in de wetenschap, dat de beide oma's nog wel eens gaan oppassen, dan is het wel prettig dat ze met mij in de buurt kunnen oefenen met mijn dochter.. Zodat ze ook gewend raken aan een baby. We hebben dan al een dochter van Bijna 3, maar het is ook voor opa's en oma's weer 3 jaar geleden dat de een frummeltje hebben verzorgd.. Ik ga met 2 weken weer werken, en dan past oma op maandag de hele dag op. Het is dan wel prettig dat ze weet hoe en wat qua baby.. Ik laat ze eerst even prutsen, geef tips vanaf de zijlijn en lukt het echt niet dan neem ik het over en laat ik zien wat ik doe. Soms hoor ik of zie ik als wat er is, soms weet ik het ook niet en moet ik ook puzzelen.

Ik snap het gevoel wel en bij de eerste had ik er meer moeite mee dan nu met de tweede. Vind het alleen maar fijn als andere mensen proberen te troosten. Laat zien dat ze een band willen opbouwen en ons willen helpen. Als hij echt flink overstuur is en het lukt niet snel dan neem ik hem wel over. Ook wel goed voor ons zoontje om te wennen dat andere hem troosten want hij gaat ook naar de opvang binnenkort.

Het is heel goed voor jouw kindje om naast jou ook getroost te worden door andere personen. Vooral personen die hij vaker zal zien en personen die jij als zijn moeder vertrouwd. Zo leert hij deze personen ook te vertrouwen.

Mijn moeder en schoonmoeder gaan beide één dag oppassen wanneer ik weer ga werken (3 dagen). Dus tja, ze moeten het leren en zij moet eraan wennen ook door hen getroost te worden. Maar ik snap je gevoel, ik heb ook de neiging haar over te nemen. En dit heb ik ook bij papa wanneer hij haar niet snel stil krijgt. Ook dan probeer ik hem toch even de tijd te geven, ookal zou het mij sneller lukken haar stil te krijgen. Maar ook dit is puur omdat ik weer dat ik er niet altijd kan zijn.

Lastig! Misschien is het handig om er op een andere manier naar te kijken. Ik was namelijk juist opgelucht toen bleek dat mijn moeder én schoonmoeder onze dochter konden troosten. Dat betekent dat ik er niet alleen voor hoef te staan mocht ik er ineens helemaal doorheen zitten. Het is geen wedstrijd, maar een mooie bonus dat je zoon liefde ontvangt van zoveel familie! En: uiteindelijk gaat er toch niets boven de liefde, aandacht en troost van een moeder, is mijn ervaring ;)

Ik deel jouw gevoel heel erg. Zelfs bij mijn vriend, haar eigen vader notabene, neem ik onze dochter het liefst weer over als ze huilt. Dit heb ik dan ook bij (schoon)familie of anderen. Rationeel gezien kan ik me ook gewoon bedenken dat er niets gebeurt als ze even huilt, maar m’n gevoel zegt iets anders. Ik ben ook geneigd om haar gelijk weer over te nemen. Soms houd ik mezelf in en laat ik het even gebeuren, op andere momenten neem ik haar wel snel weer over. Gelukkig respecteert onze omgeving dat wel. Ik wil hen enerzijds geen vervelend gevoel geven, anderzijds, als dat wel zo zou zijn: so be it, het is mijn dochter en het is ook wel gewoon zo dat ze het snelst stil wordt bij mij…

Ik heb hier geen moeite mee. Zo lang ze geen honger heeft laat ik haar door anderen troosten zover dat lukt totdat ze zelf ongemakkelijk worden haha. Ook laat ik haar wennen aan dat ik er niet ben als ze wakker wordt. Ze is tot nu toe nooit overstuur geweest bij papa of oma, tenzij ze honger heeft en er is geen melk maar dan ben ik er altijd binnen 5 min. Ik denk maar dat dit ook voorkomt dat ze eenkennig wordt want dat lijkt me heel moeilijk later.

Ik vind het ook belangrijk dat anderen de kans krijgen om hem te troosten maar niet lang. Vooral als hij een beetje jengelerig is en ik geef ook een aantal dingen aan wat vaak redelijk werkt bij hem. Mijn schoonouders geef ik langer de kans omdat ze ook oppassen en wij er ook baat bij hebben als zij wat getrainder raken met wat wel of niet werkt en het gaf me meer vertrouwen om te zien wanneer het beter ging dat ik hem daar wel kon laten zonder stress dat hij telkens blijft huilen of dat zij niet goed reageren in zo een situatie bvb.

Dank voor al jullie reacties! Zowel degene die het hetzelfde voele maar ook Inderdaad goed om over na te denken en het misschien toch ietsje langer uit te zingen om anderen een kans te geven en hen dan ook wat tips te geven vanaf de zijlijn. Het is inderdaad wel reëel dat ze eens een uurtje oppassen en dan wil ik inderdaad ook het liefst dat ze zoveel mogelijk snappen wat voor hem werkt, dus niet handig om dat uit handen te nemen (zolang het niet te lang duurt inderdaad). Met dit in mijn achterhoofd is het misschien ook makkelijker om het toe te laten, omdat het dan alsnog is wat goed is voor mijn zoontje op langere termijn. Echt bedankt, dit heeft echt mijn blik wel veranderd op de situatie