Vriend wordt boos van huilen

Ahhhh dat is echt heel lastig hè! Mijn man vond het ook erg lastig in het begin. Hier is ook al een keer een topic over geweest. Die heette “partner slecht in troosten” volgens mij. Misschien kun je daar wat uithalen. Het scheelt wel enorm dat jouw partner zelf ook erkend dat zijn reactie niet klopt! Dat is de eerste stap denk ik. Succes samen!

Ja hier herkenbaar. Maar ik heb dag ik slecht tegen het gehuil kan van onze zoon. Vooral midden in de nacht, bij plots huilen. Goed dat jullie een afspraak hebben bij de huisarts. Bij mij vooral ook een trigger is m'n add. De controle die ik wil houden zodat het in m'n hoofd op orde loopt. Gaat soms erg slecht met een kindje dat idd in een sprong zit of even wil kroelen. Verder tips praten, misschien samen de kamer opgaan. Je man haalt je kindje eruit, jij staat er evt. Naast. Maak de spanning dat je heg samen kan delen.

Ik ben er al altijd bij (veel te bang dat hij haar gaat schudden of iets anders). We praten er gelukkig wel over. Mijn vriend heeft ook veel last van eetgeluiden al heel zijn leven en denkt zelf ook iets van ADD te hebben. Ik vroeg me vooral af of er een manier gaat zijn dat het wel kan, of dat we misschien toch meer moeten kijken naar dat hij niet alleen met haar is..

Lijkt me niet gemakkelijk voor je.. Niet echt herkenbaar voor mij, maar ik hoop dat jullie tot een oplossing kunnen komen. Je moet jouw dochter toch met een gerust hart kunnen achterlaten bij jouw partner..🙁 in welke zin wordt hij dan hardhandiger?

Klopt, momenteel durf ik niet echt weg te gaan. Ik zie dat hij dan wild en gefrustreerd van houding gaat wisselen om te proberen te troosten, maar ik vind dit te hard/wild. Ook geeft hij haar dan echt hard aan. Als ze niet huilt is hij juist heel voorzichtig met haar.

Herkenbaar! Mijn partner is herstellende van een burn out, en had dit ook! Ik werd er heel bang van, en ontoepasselijk. Ik ben toen 1x flink boos geworden op hem 😅 Later rustig uitgelegd dat dit niet de manier is, en een halve spreekbeurt gehouden over waarom een baby huilt, dat het ook is om indrukken te verwerken, krampjes, hechting enz enz. En dat ze ook jou spanning kunnen overnemen. Daarnaast kun je er soms ook een beetje luchtig mee omgaan (met het huilen), om jezelf sane te houden! Bij mijn partner heeft het goed geholpen en is er een knop bij hem omgegaan. Iedere ouder doet maar wat, en je probeert het naar je beste vermogen. Ik hoop dat hij het niet teveel als een afwijzing ziet of het persoonlijk neemt. Uiteindelijk wordt het beter!

Heel herkenbaar! Ik heb adhd en mijn vriend add. Onze baby heeft vanaf geboorte tot wk 13 ontzettend veel gehuild Naja meer krijsen ! Ik heb daar zelfs emdr voor gehad. Ik denk als moeder zijnde kan je toch meer hebben van je kleintje. Ik zie vaak ook de frustratie in de lichaamstaal van mijn vriend en dat voelt zo’n kleintje haarfijn aan. Ik maak me ook wel zorgen als ze dag samen moeten zijn… maar geloof me dat komt goed ☺️ Wat ons hielp is dat ik zei zal ik t x voordoen,? Dan doe je t de volgende x zelf ☺️

Ik heb mijn partner toen ook gezegd dat hij het zichzelf nooit vergeeft als hij iets te hard bij haar zou doen, en daar gaf hij mij gelijk in. Hij heeft het toen ook nooit meer gedaan en was ook geschrokken van dat idee. Ik heb hem ook op zn hart gedrukt haar ALTiJD aan mij te geven nog voor hij zn grens bereikt. Dus niet nog afwachten. Nu zijn wij beide thuis, dus is dit makkelijker.

Ik begrijp dat het frustrerend voor hem is. Toen Pepijn net was geboren kon mijn man de eerste paar weken hem ook niet troosten. Heel veel huid op huid contact (als hij gewoon rustig was) en blijven proberen. Nu gaat dat wel hartstikke goed. Miss kan je man dat proberen? Veel leuke momenten samen hebben met jullie dochtertje, dan krijgt hij ook wat vertrouwen in zichzelf als vader en voelt zij dat hij er ook voor haar is. Mijn man kan zelfs beter tegen het gehuil dan ik. (Heeft hij overigens wel goede nachten 😅 en ik ben structureel moe). Tip, als ik helemaal gek word van het gehuil, zet ik Pepijn even veilig in zijn wipstoel en ga ik echt even in een andere kamer ‘op adem komen’. Daarna weer nieuwe poging met weer geduld het troosten weer oppakken.

Zo herkenbaar allemaal. Lastig hoor 😢

Wat hier mijn man erg hielp was als ik er niet was. Hij heeft een sterk verantwoordelijkheidsgevoel en als ik er niet was wist hij dat ze alleen hem heeft en hij dus belangrijk was. Er was geen uitweg en hij moest haar troosten en niemand anders. Een hele dag onze dochter kostte hem dan ook veel energie omdat hij net als jouw partner het gehuil enorm slecht trekt. Maar dus vooral extra als ik er ben om het over te nemen 😅 Nu hebben we een 2e en dit eist wel weer veel van hem, donderdag is hij voor het eerst alleen met beide kinderen en ik ben erg benieuwd naar hoe het gaat. Maar ik heb er vertrouwen in en ook dat helpt hem.

Ik herken het wel, mijn man heeft een trauma van onze vorige huilbaby en krijgt ook kortsluiting wanneer onze zoon begint te huilen en ik niet thuis ben, hij weet dan niet meer wat hij moet doen maar zit dan verstijfd met hem beneden op de bank bijv. Geeft dan ook echt aan dat ik snel thuis moet komen omdat hij het niet meer kan hendelen en helder kan nadenken. Tot nu toe ga ik eigenlijk bijna niet weg savonds om dit probleem 🙈 Hij geeft ook eerlijk toe dat hij niet voor zichzelf in staat, hoe hard hij hier zichzelf ook voor schaamt. Nu heb ik volgende week een kerstdiner, mijn moeder woont 5 min van ons vandaan en die zit dan op de achtergrond. Als hij het niet meer weet oid, komt mijn moeder naar ons.

Klinkt heftig! Onze dochter is ook erg onrustig en prikkelbaar, maar nog geen huilbaby naar mijn mening. Moet jouw man uiteindelijk ook een dag thuis blijven met de kinderen of hebben jullie dat zo kunnen regelen dat dat niet nodig is?

Ja hij blijft een dag thuis met de kinderen maar wel kunnen regelen dat dit enkel met onze dochter van 2,5 jaar is omdat ze voor haar nog geen plek hebben op de opvang. Hij heeft aangegeven dat hij het niet ziet zitten met onze zoon alleen en al helemaal niet in combi...

Echt een lastige situatie, wij iets hadden soortgelijks thuis met onze zoon. Mijn man heeft ADHD en zodra mijn zoon begon te huilen raakte mijn man van slag heel erg gestresst, en onzeker!! Raad wie deze energie dan overneemt? De baby. We waren bij onze osteopaat en hij was als behandelaar erg gefocust op energie. Hij merkte op dat onze baby in zijn armen heel zen en rustig is maar zodra onze baby in de armen van mijn man was werd hij erg ongemakkelijk en/of ging huilen. Mijn osteopaat gaf advies aan mijn man om aan zijn energie te werken: rustig blijven, diep ademhalen en blijven oefenen. Sinds zijn advies is het zooooooo anders bij ons thuis! Ons zoontje is nu erg kalm in de armen van zijn vader en mijn man geniet ook veel meer wanneer ze samen tijd doorbrengen. En denk dat het zowiezo met de tijd beter wordt!

Mijn verhaal.. Best logisch die kleine is jou gewend.. Papa is er amper.. Als ik 't zo lees.. (en daar kan papa niets aan doen want hij werkt fulltime) mama is fulltime thuis.. Dus jij en je baby zijn ondanks de navelstreng doorgeknipt is nog steeds erg sterk verbonden.. Jij weet wat elk zuchtje piepje kreuntje betekend.. Wat hier geholpen heeft.. Is haar rustig krijgen maar wel bij papa op de arm. (wij hebben een strijd van 6 weken gehad.. En nu eindelijk 3 avonden succes.) Samen oefenen met naar bed brengen maar ook papa streng toespreken.. Hij moet zich gedragen. Je kan niet woedend worden op een klein hulpeloos kindje dat alleen maar mama wil omdat ze die het beste kent....

Hoe gaat t nu met jullie?

We hebben er veel over gesproken en hij wil echt graag dat het beter gaat en hij onze dochter ook gewoon kan troosten. Hij heeft heel veel tijd met onze dochter doorgebracht en doordat zij ook rustiger is geworden ben ik zelfs 2 keer even de deur uitgegaan overdag. Met het naar bed brengen huilt ze nog steeds heel erg veel bij hem. Hierdoor neem ik het uiteindelijk toch over. Ze wil volgens mij echt dat ik haar op bed breng. Hier moeten we nog heel veel in oefenen. Als ze dan 's avonds wakker wordt en moeilijk doet dan vind ze het soms wel prima om in zijn armen te slapen. We hebben geluk gehad dat ze de afgelopen dagen overdag rustiger is geweest, maar ik ben nog steeds niet gerust over het naar bed brengen en dat ze dan zo hysterisch wordt uiteindelijk. M'n vriend krijgt namelijk echt steken in zijn hoofd etc. Praktijkondersteuner denkt dat het een controle dingetje is, maar m'n vriend heeft ook waarschijnlijk gehoorbeschadiging wegens drummen wat ervoor kan zorgen dat hij zoveel last ervaart..

Topic gesloten op verzoek van topicstarter