Beval verhalen

Na mijn eerste bevalling ben ik 3,5l bloed verloren. Ik moest hiervoor geopereerd worden en ben daardoor meerdere uren weggeweest van partner en baby. Het herstel heb ik lichamelijk en geestelijk als heel heftig en langer dan verwacht ervaren. Ik heb hiervoor ook emdr gehad. Nu ben ik 12 augustus uitgerekend van de tweede en begint de spanning wel op te lopen. Vanaf week 36 ben ik medisch en zal ook in het ziekenhuis bevallen. Ik hoop op een wat gemakkelijker nasleep van een bevalling. Ik heb ervaringsverhalen gezocht op dit forum maar die waren niet echt recent (of ik zocht verkeerd). Dus iemand positieve verhalen bij de bevalling van een 2e na fluxus? Minder positief mag uiteraard ook maar heb zelf gewoon behoefte aan ow zo kan het ook verhalen ;)

Klinkt inderdaad als een heftige bevalling..., wat is de kans nu dat het weer een fluxus bevalling wordt? Mijn verhaal staat even los van jouw ervaring, maar wilde hem toch delen. Ik had vooral een heel fijne eerste bevalling. Dag ervoor niks aan de hand, 8000 stappen gezet en nog halfuur gefietst en voetreflexmassage gehad. Nacht van uitgerekende datum begon het wat te rommelen rond 3.30, maar zat heel lang in de ontkenning dat het begonnen zou zijn. Ook maar gaan douchen, want iedereen zei dat als het voorweeën zouden zijn, ze weggaan met douchen. Ze kwamen daarna nog regelmatiger, maar duurden maar 45 sec, dus had niet het idee dat we de vk al mochten bellen. Om 6 30 nog een taart gemaakt, kon precies tussen de weeën door 😅. Uiteindelijk wel vk gebeld om 7.30, kwam 8.30 en had toen al 8 á 9 cm ontsluiting... Wilde wel nog graag naar het ziekenhuis, daar had vk mijn vliezen gebroken en was ze er om 11u. Niet uitgescheurd of andere nare dingen gehad gelukkig! (Tip, mijn vk deed een heeel warm washandje op mijn perineum en denk dat dit ontzettend geholpen heeft, voelde ook heel prettig). Ook een heel voorspoedig herstel. Hopelijk gaat het bij deze net zo en hopelijk ga jij nu ook een fijnere ervaring hebben.

Ik heb een fluxus gehad met 2,5 liter bloedverlies (en ook geopereerd) en wil dit keer thuis bevallen (wilde ik eigenlijk bij de eerste ook). Heel bewust dit keer een caseload verloskundige gezocht die hier met mij in meedenkt en vooral mij ondersteunt in het maken van keuzes. Dus kan nog geen ervaringen delen maar misschien helpt het om je in te lezen op mogelijke risico's (bijv. hoe groot is het risico op herhaling, maar ook wat vergroot het risico op een fluxus überhaupt), maar vooral ook opties en mogelijkheden die er zijn om je bevalling positief te kunnen benaderen en er zelf regie in te hebben.

Vriendin van mij had 3L bloedverlies bij de eerste. Ook emdr gehad daarvoor. Tweede kind houden ze er goed rekening mee. Grijpen ze indien nodig vroeg in. Maar was allemaal niet nodig. Bevalling ging vlot en ook de placenta. Ze had nog geen 200 ml bloedverlies. Dus ja, kan een tweede keer heel anders gaan. Voor jou hopelijk net zo!

Mijn eerste bevalling heb ik als heel prettig ervaren. De zwangerschap was pittig, vanaf 16 weken al bekkeninstabiliteit dus al snel kon ik weinig meer en veel pijn. Was dus erg blij dat ik opeens nachts met 38,5 weken wakker werd om 2 uur met krampen. Ik stond op om naar de wc te gaan en verloor wat vocht langs m'n benen, mogelijk vruchtwater. Toen nog 2 uur in bed gelegen en toen werden de krampen echt heviger. M'n vriend wakker gemaakt en die liet het bad vollopen. Daar heerlijk ontspannen inlegen, ontbijtje gegeten en weeën opgevangen. Weeën app gaf al steeds aan dat we moesten bellen. Zelf dacht ik, bij de eerste, zal niet zo snel gaan. Wacht wel. Na 2 uur toch gebeld, kwam verloskundige en had ik al 6 cm ontsluiting! Meteen door naar ziekenhuis (eigen wens). Hier zeiden ze we hebben ook een bad, wil je erin. En ik dacht probeer maar. Daar kon ik ook goed in ontspannen en uiteindelijk ook in bevallen. Water was nog lekker warm, had het niet gepland, maar het liep zo. 9.20 was m'n dochter geboren 🩷. Uur later nog wel voor OK voor de placenta en hechten, maar vond het allemaal niet erg. Ze was er! Zat nog helemaal in een roes en de mensen in het ziekenhuis waren allemaal heel lief en ondersteunend. Nu weer zwanger en aan het aftellen. Kan niet wachten om m'n zoon te ontmoeten 🩵💙

Hoi, Jeetje het is net alsof ik het geschreven heb. Ook ik heb na de 1e bevalling Fluxus gehad en ben binnen 20 min naar de OK gebracht. Weg van man en dochter. En medisch personeel wat ons totaal niet vertelde wat er op dat moment met mij aan de hand was.. Ook dit heeft enorme impact op mij gehad. Hiervoor ook EMDR gehad en heel lang getwijfeld over een 2e zwangerschap. Nu 16-8 uitgerekend. En inderdaad va 36 weken ook medisch. iom het ziekenhuis besloten niet weer tot bijna 42 weken te wachten maar ze leiden me nu bij 38/39 weken in. Ik merk dat ik wel gespannener ben nu de laatste weken zijn aangebroken. Ik beval als het eenmaal op gang is enorm snel. (19 min tussen begin persen en de geboorte) en placenta liet zelf meteen daarna los. Helaas niet in z’n geheel ( placenta lag aan voorkant baarmoeder wand.) wat toen dus de fluxus veroorzaakte. Helaas zit de placenta nu ook weer aan de voorkant van de baarmoeder thv het litteken van de vorige wond. Dus de kans op weer een fluxus is hierdoor zeker aanwezig. Al ben ik nu wel voorbereid op dat dat kan gebeuren en ik er zelf niks aan kan doen als het weer gebeurd. Maakt het mij toch een beetje angstig.

Jeetje vind het wel knap dat je thuis durft te bevallen! Fijn dat je een verloskundige hebt gevonden die daarin meedenkt! Heb wel wat informatie opgezocht maar werd er niet zo blij van dus wacht wel gewoon gesprek bij ziekenhuis af haha

Zal ook natuurlijk schelen dat mocht het nog een keer gebeuren je ongeveer weet hoe het verloopt. Wij kregen ook niet te horen wat er op dat moment aan de hand was, toen niet bij stil gestaan maar achteraf was voor mij maar ook voor me partner het beter geweest als we meer informatie hadden. Geeft het rust doordat je ingeleid word? En logisch dat het wat angstig maakt (tenminste voor mij dan!)... hersteltijd is ook gewoon zeer pittig. Laten we maar hopen dat er dit x een andere ervaring is :)

Denk dat het er ook aan ligt wat de aanleiding van de fluxus geweest is. In mijn geval grote kans dat het een gevolg was van synthetische ocytocine, ruggenprik (dus minder mobiel), persen terwijl baby nog te hoog zat maar hartslag door medicatie bij hem te hoog werd. In een andere bevalsetting voorkom je dat soort dingen misschien juist weer. Er is zoveel info te vinden, vraag de vroedvrouw heeft een heel webinar gemaakt over fluxus in de anamnese. Volgens mij heeft Nira van Dijk (bevallen als een baas) zelf een thuisbevalling gehad na een eerdere fluxus. Ik heb ook een gynaecoloog gesproken, ook daarin zit veel verschil en is wat 1 arts of ziekenhuis verteld niet hoe het voor jou hoeft te gaan.

Wat bij mij overigens ook meespeelt is dat ik geen last heb gehad van de fluxus. Wel bloedtransfusie gehad, maar holde de volgende ochtend alweer de trap af (misschien niet handig maar kon dus blijkbaar gewoon)

Ik ben al eens bevallen na een fluxus van 1,8 liter bloed en operatie daarna. Mijn tweede bevalling was er niks aan de hand. Je mag een bericht sturen hoor ❤️

Gisteren bevallen van een gezonde zoon, mijn eerste kindje. Beetje aan de vroege kant maar we maken het goed. Om 13:00 ging ik naar de verloskundige voor een laatste echo en het bespreken van mijn bevalwensen. Als afsluiting ging ze nog even mijn bloeddruk meten. Die was wat hoog, dus ik werd ter controle naar het ziekenhuis gestuurd. Op de parkeerplaats bij de verloskundige zeg ik tegen mijn man: "jeetje wat genant volgens mij plas ik in mn broek, of mn vliezen zijn gebroken dat kan natuurlijk ook". We zijn even langs huis gereden voor een schone onderbroek en parkeerde uiteindelijk de auto om 15:10 bij het ziekenhuis. Inmiddels had ik al weeën en voor mijn gevoel gingen die ook heel heftig en snel. Dat werd bevestigd toen ik rond 15:45 klaagde over enorme druk. Toen bleek dat ik al 9 cm ontsluiting had. Ik geloof dat ik daarna vrij snel mocht persen en om 16:24 lag mijn zoontje op mijn buik. Wat een dag.

Gefeliciteerd! 🥳 Gelukkig is het allemaal goed gegaan 😊 nu lekker genieten van elkaar

Jullie hadden mijn bevalverhaal nog tegoed! Het is me een verhaal wel.. Vrijdag 16 mei voelde ik in de middag ineens flink veel vocht lopen beneden. Ik heb de verloskundige gebeld omdat ik het niet vertrouwde, maar zij kon toen niet duidelijk aangeven of het afscheiding was of vruchtwater. Dus een afwachtend beleid voor dat moment. We gingen de nacht in en om 5.30 uur werd ik wakker van weer zo’n plas water, maar aangezien ik het ‘nogal vroeg’ vond voor een zaterdagochtend heb ik een handdoek neer gelegd en ben weer gaan slapen. Tot ik om 7.00 uur m’n vliezen volledig brak, een tsunami leek het wel. Nog nooit zoveel vocht gezien.. direct de verloskundige gebeld en vanaf dat moment werd ik met 29+2 weken opgenomen in het ziekenhuis met bedrust. Bij deze hele situatie hoort ook het verhaal van mijn vader die ernstig ziek was. De laatste week van mei heeft hij aangegeven dat hij het niet meer aan kon en de kans was groot dat hij de week erna zijn palliatieve sedatie zou gaan krijgen. Aangezien ik al 2 weken stabiel in het ziekenhuis lag werd er overlegd met een ziekenhuis dichterbij huis, zodat ik eventueel makkelijker met verlof zou kunnen om bij zijn sedatie aanwezig te kunnen zijn. Vrijdag 31 mei heb ik nog een groeiecho gehad, die was prima. Als ik het weekend goed door zou komen, kon ik daarna overgebracht worden. Maandagochtend 3 juni. CTG was goed, ik voelde me goed. Het andere ziekenhuis was akkoord, dus de ambulance werd gebeld. Binnen een uur lag ik in de ambulance. Eenmaal aangekomen wilde ze daar weer een nieuwe CTG maken, standaard protocol. Ik hoorde direct al dat de hartslag van de baby traag was. Dit gebeurde daarna weer.. ik voelde niks vreemds in m’n buik op dat moment. De gynaecoloog werd erbij gehaald en ze maakte direct een echo waarop te zien was dat de navelstreng naar beneden was gezakt. Ter informatie, de baby lag al de hele zwangerschap in dwarsligging. Dus een keizersnede was op het moment dat ik opgenomen werd onvermijdelijk. De gynaecoloog ging overleggen met het academisch ziekenhuis waar ik vandaan kwam en in die tijd begon ik harde buiken te krijgen die steeds vaker kwamen en heftiger werden. Op dat moment werd besloten dat ik met spoed weer terug ging met de ambulance. Zo’n twee uur heb ik daar gelegen! 😅 Eenmaal terug werd ik door alle bekende gezichten weer verwelkomt. Ik werd weer aan de CTG gelegd op de verloskamer om me in de gaten te houden. Hier bleven de dipjes aanwezig en m’n harde buiken ook, maar niet zo heftig dat er direct iets gedaan moest worden. Net voor de shift van de avonddienst kwamen ze ons vertellen dat we nog even zo zouden blijven liggen, de avonddienst zou de knoop doorhakken. Ze waren nog geen 10 seconde de deur uit of ik kreeg ontzettende last in mijn buik. Ineens stonden ze met een stuk of 7 man om me heen en de hartslag bleef flink dippen. Het bleef stil… ‘We moeten de baby gaan halen’. Op dit moment ging alles heel snel. Ik werd overgelegd op een ander bed, kreeg een OK jasje aan en mijn vriend kreeg nog een banaan in z’n hand geduwd. De keizersnede zelf was heftig. Ik liet alles over me heen komen, maar ik merkte en hoorde goed dat ze moeite hadden om onze zoon eruit te krijgen. Ze hebben uiteindelijk niet alleen een normale incisie gemaakt, maar ook een J incisie én een T incisie. Om 17.14 uur op maandag 3 juni is onze prachtige zoon Luc geboren. Hij heeft een moeilijke start gehad, maar toen hij het eenmaal door had ging het met grote stappen vooruit! Mijn vader heeft Luc uiteindelijk nog 2x gezien, op de avond zelf en op 5 juni. Op 6 juni heeft hij zijn sedatie gekregen en op 9 jun is hij overleden. Na voor mij in totaal 6,5 week ziekenhuis en voor Luc een maand ziekenhuis zijn wij sinds vorige week dinsdag met z’n drietjes thuis heerlijk aan het genieten van onze kleine strijder die voor altijd een beschermengel zal hebben. 💙

Ik vind jullie verhalen oprecht interessant! Ik vraag me zo vaak af, hoe voel je je na de bevalling? Heb je echt een tijd nodig om bij te komen? Ik ben nog niet bevallen maar ik denk echt dat ik mijn tijd wil nemen na de bevalling en ik denk dat ik vermoeid zal zijn ik weet het niet. Vind het ook altijd verbazingwekkend om vrouwen te zien met een new born, ik heb dan zoiets van hoe krachtig kan een vrouw wel niet zijn. Een bevalling is echt iets groots en vraagt veel van je lichaam

Mijn hemel.. wat een verhaal en zo heftig! Gefeliciteerd met de geboorte van jullie super stoere en sterke mannetje! En tegelijk gecondoleerd met het overlijden van je vader. Wat een groot geluk en verdriet tegelijkertijd in je leven 🥺.. Je zoontje wilde duidelijk dus nog in dit leven met je vader kennis maken ♥️. Gelukkig gaat alles goed met Luc, ondanks zijn moeilijke start! Hoe ben jij hersteld? Want emotioneel en fysiek was dit heel heftig voor je, denk ik. Hopelijk kun je toch ook echt genieten van je gezinnetje ondanks alles 💙❤️‍🩹!

Dankjewel! Fysiek ben ik heel goed herstelt, ondanks dat ik geen normale kraamweek heb gehad. We verbleven in het Ronald McDonald huis, ik de ochtend en avond waren we in het ziekenhuis en in de middag bij mijn moeder. Mentaal lijkt het goed te gaan, maar dat komt ook doordat ik mijn volle focus op ons gezinnetje leg. Soms voel ik me schuldig dat ik niet vaker verdrietig ben om m’n vader. Misschien komt de grote klap nog als we zometeen meer rust en ritme krijgen met Luc thuis.. Maar misschien ook niet.. daar waarschuwt mijn omgeving me ook al voor. Omdat het geluk van Luc zo groot is zou dat niet heel vreemd zijn..

Ja! Je hebt echt tijd nodig om bij te komen. Ligt ook beetje aan hoe lang de bevalling duurt, maar in t algemeen slaap je een nacht niet of slecht. Of het nu komt doordat bevalling snachts is of doordat het nacht ervoor al aan het rommelen was enzo. Daarnaast vragen de weeën en het persen ontzettend veel energie van je. Zo erg dat veel vrouwen overgeven tijdens bevalling. En mijn bekkenfysio zei ook dat je sws (bekkenpijn of niet) zeker 4 dagen in en rond je bed moet blijven, zo min mogelijk traplopen enzo. Alles daar beneden moet eerst even weer herstellen. Als je te snel weer vanalles gaat doen kan de boel langdurig beschadigen en kan je lang last houden.

Jeetje wat een verhaal. Wat enorm heftig en verdrietig. Tegelijkertijd ook heel krachtig hoe je het opschrijft. Ik weet zeker dat je vader over jullie waakt. Veel sterkte en geniet van je mooie zoontje ❤️

Wat een verhaal! En wat mooi voor jullie dat je vader je zoontje nog heeft kunnen ontmoeten.. 🩷