Beval verhalen

Vanmorgen bevallen van ons derde meisje . Zondagavond vliezen spontaan gebroken met 37 plus 6. Maandagavond ctg scan gehad en dinsdag zou ik rond 07.00 ingeleid worden. Baby was trouwens al twee weken ingedaald. Afgelopen nacht ontzettend heftige weeën gehad en geheel onregelmatig. Was niks te timen want dan was het 20 minuten ertussen dan drie achter elkaar en dan weer 10 minuten. Rond vijf uur toch richting ziekenhuis gegaan omdat ik het gewoon niet meer aankon en kreeg in de auto ontzettende heftige weeën maar ook kortere achter elkaar. Nog steeds in de veronderstelling dat ' alles' nog moest gebeuren kwamen we bij het ziekenhuis aan. Eerste wat ik zei was ik wil een ruggenprik. Ik had vanaf zondagochtend niet meer geslapen, nu nog steeds niks, en was op van de weeën en vermoeidheid. Ondertussen kreeg ik weer een heftige wee waarop de zuster zei nou ik ga de verloskundige bellen want ik vermoed dat je al persweeën heb. Dit was het geval. Met 10 minuten persen was ze der dus we hadden geen minuut later weg moeten gaan anders had het een auto bevalling kunnen worden. N.a.v. langdurig gebroken vliezen ben ik op streptokokken bacterie getest waar ik dus drager van blijk te zijn. Omdat de kleine er zo snel was kon er geen antibiotica worden toegediend voor de bevalling. Nu extra nachtje blijven ter observatie voor haar . Tot nu toe alles goed dus hopelijk morgen naar huis en dan fijn met zen vijven genieten

Afgelopen vrijdag bevallen van ons 3e kindje 💕 Kreeg donderdag middag een ballon en had toen een krappe 1 cm ontsluiting, ballon deed niks voor mijn gevoel, volgende ochtend om 10.15 mochten we in het ziekenhuis zijn. 11.30 zijn mijn vliezen gebroken met 3 cm. Rond 13.30 aan de weeën opwekkers, om 14.30 begonnen er wat krampen te komen en om 15.00 kwam ik in een weeënstorm terecht van rug en buik weeën. 🥲 ik wilde heel graag een ruggenprik, maar om 15.30 zat ik al op 6 centimeter en omdat het ineens zo snel ging en de weeën maar bleven komen mocht ik om 16.30 gaan persen en om 16.38 was ze er 🥰 Wel heel erg last gehad van naweeën en alles doet pijn maar het was het waard

Na een aantal dagen een zeurend gevoel in mijn onderrug werd het vrijdag rond de middag serieuzer. Wel nog heel onregelmatig. Na overleg met verloskundige onder de douche, waardoor het afnam. Na veel twijfels toch ons zoontje om 17u maar op laten halen zodat we konden zien wat het ging doen. Om 17:20 braken spontaan mijn vliezen waarna ik in een weeënstorm kwam. De verloskundige was er om 17:45 en om 18:08 is ons lieve meisje Nore geboren 🩷 Helaas had ik een aantal uren na de bevalling veel bloedverlies waardoor ik me ook heel slecht ging voelen en m’n bloeddruk enorm daalde. Met ambulance naar het zkh gebracht. Extra medicatie voor samenkrimpen van baarmoeder, echo voor placenta en extra hechtingen verder was het bloeden onder controle. Wel bijna 2 liter verloren, dus zaterdag 2 zakken bloed bijgekregen maar wat een verschil maakte dat! Flink geschrokken maar Inmiddels zijn we lekker thuis aan het genieten

3 augustus (40+1) ben ik bevallen van ons 1ste dochtertje. Het was een hele snelle en fijne bevalling. 2 augustus om 22.30 braken mijn vliezen spontaan toen ik op de bank lag serie te kijken. Er zat een beetje bloed bij en ik wist niet of dat wel goed was dus had ik de verloskundige gebeld. Zij gaf aan dat dat normaal was en dat ik haar kon bellen als ik 2 uur lang regelmatige weeën zou hebben. Om 23.00 kreeg ik weeën. De weeën waren zo regelmatig en intens dat mijn vriend om 00.00 uur de verloskundige al had gebeld. Ze vroeg of we al wilde dat ze kwam, waarop mijn vriend aangaf dat ik heel veel pijn had en dat we wel wilde dat ze zou komen. Een half uurtje later was ze er en ging ze mijn ontsluiting checken. Ik zat op 2 cm. Het voelde zo demotiverend dat ik pas 2 cm had terwijl ik zoveel pijn had. Ik had aangegeven dat ik naar het ziekenhuis wilde voor pijnstilling. Ik dacht als ik nog 8 cm moet, dat ga ik echt niet trekken. De verloskundige gaf ook aan dat het nog wel even kon duren. Ze had een paar ziekenhuizen gebeld in onze omgeving maar die zaten vol, dus we moesten iets verder rijden voor een ander ziekenhuis. Eenmaal daar aangekomen ging ik in het bed liggen en was ik gefocust op mijn ademhaling en de weeën. Ineens kreeg ik het gevoel dat ik moest persen. De verloskundige ging mijn ontsluiting checken en ze zei oh je hebt al 9 cm! Ze zei luister maar naar je lichaam, geef je maar over aan het gevoel. De weeën stopte eventjes (dat was heel fijn want ik kon op adem komen na de weeënstorm die ik heb gehad) en toen ineens kwamen de persweeën weer. Ik heb toen 20 minuten geperst en toen is onze kleine meid om 03.10 geboren. Ik vond het zo een mooi en bijzonder moment. En ik ben blij dat alles zo goed is gegaan en uiteindelijk alsnog zonder pijnstilling, want dat is iets wat ik eigenlijk niet wilde. Uiteindelijk dus een bevalling gehad van 4 uur! Het ging zo snel dat het wel even duurde voordat ik alles had verwerkt en besefte. Ik mocht al snel gaan douchen en om 5.30 waren we alweer thuis. Ik kijk er met een heel fijn gevoel op terug

Op 4 augustus ging ik rond 22:00 even naar de wc om te poepen. Terwijl ik aan het poepen was verloor ik steeds een beetje vocht tijdens kracht zetten en vroeg me af of dit vruchtwater kon zijn. Ik heb het opgevangen, gevraagd aan mijn schoonmoeder die op de verloskamers werkt en die zei meteen dit is 100% vruchtwater. Je hebt denk ik een hoge vliesscheur. Ik verloor namelijk niet contstant water alleen bij druk. Ik ben meteen naar bed gegaan want mijn verloskundige hanteert beleid bellen pas bij weeen snachts en niet bij enkel gebroken vliezen. Om 1:00 werd ik wakker, nattig. Mijn vriend zat nog beneden dus ik zei schat ga naar bed, ik weet niet wat de nacht gaat brengen dus probeer nog even te slapen. Om 1:15 lag hij naast me en om 1:30 had ik de eerste wee. Gelijk een goeie en ik moest hem meteen wegpuffen. Ik hoorde mijn vriend in slaap vallen dus ben naar beneden gegaan. Ik had meteen weeen om de 3 min en die heb ik ontspannen en alleen beneden opgevangen tot 3. Toen dacht ik laten we maar is bellen. Mijn verloskundige was er om 04:30 en toen zat ik op 2-3 cm. Ik heb de tens omgehangen en wat een topding is dat. Tot 7 cm heb ik de tens gebruikt en het was echt heerlijk om te gebruiken. Het gaf me focus en controle op een wee. Om 8:00 zat ik op ruime 6 centimeter en ben ik naar beneden gegaan om het bad in te gaan. Dat was echt HEERLIJK. Het werkte pijnstillend en ontspannend. Na 45 min in het bad voelde ik mezelf niet zo lekker worden en ook de baby haar hartslag ging niet lekker meer. Het was gewoon even te warm voor allebei dus toen ben ik uit bad gegaan. Dit vond ik echt een super pittig stuk want dit was ook de fase waarin ik van gewone weeen ri persfase ging. Na 45 min stabiliseerde haar hartslag weer en mocht ik terug in bad en daar had ik meteen persweeen. Om 09:50 begon ik met persen. Ik was bij voorbaat super bang om te persen en dit zat tijdens persen ook enorm in mijn hoofd. Jezelf door die pijn heen duwen vond ik mentaal heel zwaar. Na 1 uur en 15 min persen kreeg ik haar maar niet dieper. Ik had te weinig persweeen om haar dieper te krijgen. Er werd gesproken over het ziekenhuis, weeenopwekkers & evt een knip omdat mijn bekkenbodem te sterk was. Ik dacht alleen maar hoe ga ik een autorit van 20 min kunnen maken met persweeen. Terwijl de kraamzorg, verloskundige en mijn partner alle spullen aan het verzamelen waren om te vertrekken heb ik mezelf streng toegesproken dat dit fucking pijn doet maar naar het ziekenhuis gaan, opwekkers en een knip nog veel meer pijn gingen doen dus ik heb in mn eentje als een malle liggen persen en toen iedereen klaar was zei de kraamzorg volgens mij zie ik vordering. En dat was. Het ziekenhuis werd afgebeld en 20 min daarna werd onze dochter om 11:40 toch thuis in bad geboren. Een droombevalling als je het mij vraagt. Het is me op alle vlakken enorm meegevallen. Ik heb tot 9 cm praatjes gehad, genoeg tijd tussen mijn weeen waardoor ik op adem kon komen en het allerbelangrijkste de ontspannenheid van thuis. Ik kijk er heel fijn op terug. ❤️

Woow wat mooi😍! Ik moest even lachen toen je het had over jezelf streng aanspreken tijdens het persen, ik herken dat zo erg want had dat toen ook bij mezelf toegepast toen ik de verloskundige hoorde zeggen dat ze toch misschien een knip moesten zetten. Je mindset tijdens het persen veranderen als je hoort dat de planning toch gewijzigd moet worden en opeens kom je in ‘beastmode’ en ‘plop’ je kindje is eruit🥰

Donderdag met 38+0 in het ziekenhuis gekomen voor een ballonnetje, maar meneer was niet ver genoeg ingedaald. Ik had al wel 2 cm ontsluiting. zou ingeleid worden vanwege zwangerschapsdiabetes. Omdat hij niet genoeg ingedaald was kon een ballonnetje niet en kreeg ik medicijnen, ik moest wel in het ziekenhuis blijven. Gedurende de dag meer harde buiken, maar zeker niet pijnlijk. 'S nachts redelijk geslapen, hij ging meer indalen en ik had dus minder last van maagzuur. Vrijdag half 7 op verloskamer ctg en om kwart over zeven 3 cm en zijn de vliezen gebroken. Ik had meer dan gemiddeld vruchtwater en dat was te merken, beste vloedgolf. Weeën opwekkend eraan en ze kwamen direct opzetten. Namen vlot toe in intensiteit en frequentie. Om 9 uur al lastig meer op te vangen. Ik zat op een bal en ben toen weer in bed gegaan omdat de bal eigenlijk te laag was. Ik wist niet meer waar ik het zoeken moest en kreeg druk van onderen. Ze wilde eigenlijk om 10 uur kijken hoe ver ik was, maar om half 10 hield ik het niet meer, ik zat al op 10 cm! Ik mocht meewerken, moest op mijn rug draaien. Ik had eigenlijk kracht niet meer om benen te pakken, ging zo snel allemaal. 2 of 3 keer persen was hoofdje geboren, maar de schouder zat klem. Er was even paniek en na een alarm stonden er ineens 8 man bij me. Eigenlijk geen tijd om op een wee te wachten en moest nu echt benen naar achteren trekken. Er werd wat geduwd en getrokken, maar na nog geen 10 minuten persen was Stijn geboren. Zijn hoofd was blauw omdat hij wat langer klem had gezeten. Er was geen tijd om een cordring te plaatsen en nadat papa navelstreng had geknipt, moest hij nog even mee voor wat hulp met ademen. Daarna allemaal goed, blauw hoofd trekt met paar dagen bij. Alles was groter dan gemiddeld hier, meer vruchtwater, dikkere navelstreng en placenta groter dan gemiddeld. Kind ook groter dan gemiddeld met 4714 gram bij 38+1. Dit was mijn tweede bevalling en ook al kan het aan de ene kant fijn zijn om er zo snel vanaf te zijn, ik vond het de vorige keer wel fijn dat ik even bij kon komen tussen de weeën door en in de flow kon komen. Nu ook naweeën gehad, ik was veel vermoeider dan na een hele dag de vorige keer. Maar mooiste prijs in de armen😍😍

Vliezen spontaan gebroken met 41+4 ook om 19h30, weeën starten om 5h45 de volgende ochtend. Vlot door naar het ziekenhuis, ruggenprik gehad (wat een geweldige uitvinding is dat zeg 🥰) en uiteindelijk na een uurtje persen was ze er! Ik vond de begin fase eigenlijk het heftigst, meteen erg sterke weeën die anderhalf tot twee minuten duurden met slechts een klein minuutje ertussen, kon me geen houding vinden. Persen was ook geen pretje, had het gevoel dat het niet opschoot, al schijnt een uur voor de eerste helemaal niet slecht te zijn en dan was ze ook nog een sterrenkijker! Maar qua pijn viel me dat deel alles mee omdat je er dan wat mee doet. En ach, die hechtingen komen vanzelf goed zeggen ze 😌 Nu lekker genieten van onze Annelot, die nu al een natuurtalent lijkt in alles wat ze doet! (Wat nog niet meer is dan drinken, poepen en slapen...) 🥰

Rond 1 uur ‘s nachts zeg ik tegen mijn man dat het wat begon te rommelen. Vanaf 2 uur weeën. Om 3 uur de verloskundige gebeld met weeën die om de 5 minuten kwamen. Die was hier om 3.30 uur. Gelijk wens voor ruggenprik uitgesproken ivm rugweeën en ervaring daarmee vorige keer. Rond 4.15 op afdeling in het ziekenhuis. CTG band om en controles daar. Rond 4.45 4 cm ontsluiting. Anesthesioloog was om 5.10 uur op de kamer. Ruggenprik werd gezet maar heeft niets kunnen doen. Om 5.15 is onze dochter na 2 minuten persen geboren. 4 minuten later was de placenta er al. Wat een stortbevalling uiteindelijk maar kijk er zeer positief op terug en mega verbaasd dat ik het dus toch uiteindelijk allemaal op eigen kracht heb gedaan dit keer

Wij zijn 17/08 trotse ouders geworden van onze zoontje. Vliezen waren 2 dagen ervoor gebroken. Deze keer ging het heel snel, het gehele bevalling duurde maar 6 uurtjes. Geen tijd gehad voor de ruggenprik, ik had sinds dat mijn vliezen gebroken waren al 3cm ontsluiting, ik had geen pijn toen ook niet toen mijn vliezen gebroken waren. Ik werd ‘gestript’ om de pijn te wekken en mocht thuis afwachten vanaf toen ging het heel snel. Ik was aangekomen in het zkh met 5 cm ontsluiting en regelmatig weeën. Heftige weeën gehad maar na 4 keer persen was onze kleine man er. Gelukkig geen complicaties gehad, we zijn nou thuis en gaan lekker genieten, grote broer is verliefd op zijn broertje en kust hem graag😅🥰

Hier vrijdag 16/8 bevallen van ons dochtertje en zusje Livia met 40+2 wkn 💕 Woensdag bij vk nog geen ontsluiting. Was best wel domper, want ze zou gaan strippen, maar kon dus niet. Donderdag lekker dagje rustig aangedaan. Eind vd middag dochtertje nog opgehaald bij opvang. Rond uur of 7 kreeg ik veel harde buiken en ook af en toe wat pijnlijk waren, maar dacht weer oefenweeën. Dochtertje nog in bad gedaanen naar bed. Rond half 10 zei ik tegen m'n man can goh ik heb wel echr regelmatig krampjes/oefenweeën. Maar rond half 11 dacht ik, ik ga maar eens timen. Elke 2,5-3 minuten een lichte wee. Na half uur nog onder douche en pcm, maar het nam niet af. Om kwart voor 12 vk gebeld, doe was er half 1. Toen opeens 3cm ontsluiting. Dus maar gelijk naar zkh want ze dacht dit kan wel eens snel gaan. Maar helaas niets was minder waar... 😥 Na 4 uren daar zat ik op 6cm. Weer bijna 1,5 uur later op 7 en nog eens 1,5u later op 8. Toen heeft ze vliezen handmatig gebroken, zodat hoofdje beter tegen bmm zou duwen en weeën wat heftiger zouden worden. Maar die zwakten alleen maar af en 2 uren later zat ik nog steeds op 8cm. Intussen was het half 9 's ochtends en ik was op. M'n lijf wilde niet meer dus weeën waren niet krachtig genoeg meer. Bij overdracht aan andere vk besproken dat ze me gingen overdragen aan gynaecoloog zodat ze "pufje" weeënopwekkers konden geven om de ontsluiting te bevorderen, want op deze manier ginf ik het niet nog uren volhouden en dat wilde ze me ook niet aandoen. Maar dat "pufje" deed z'n werk goed en toen moest ik uitgeput weer heftige weeën op gaan vangen. Dus om morfinepompje gevraagd. Duurde even voordat de klinische vk tijd had (mijn eigen vk bleef ook gelukkig!) Maar was echt een verademing! Na ongeveer uur aan pompje kreeg ik eindelijk persweeën. Pompje moest toen weer uit helaas. Hartslag daalde wel behoorlijk van baby dus moest op linkerzij. Maar daarbij had ik vreselijke pijn in linkerzij dus toen op baarkruk gepobeerd. Toen had ik tussen de persweeën door echt vreselijke pijn in onderbuik, raakte er gewoon van in paniek. En na elke perswee ging hoofdje ook te ver weer terug. Verloskundigen snapte niet goed waarom. Gynaecoloog erbij gehaald want intussen daalde hartslagje teveel. Toch weer in bed op linkerzij. Toen met spoed blaaskatheter gezet, want volle blaas kan ook hoofdje tegenhouden. En intussen kreeg ik te horen dat ze het ECHT niet meer naar haar zin had en ze er zsm uit moest! Verdoving was al gezet voor de knip. Maar toen blaas goed leeg was kwam ze er eindelijk uit! Om 12.32 uur. En bleek ze dus sterrenkijker! Vandaar dat alles zo moeizaam ging. Ook de ontsluiting enzo. En waarschijnlijk werd met persen schoudertje tegen schaambot o.i.d. geduwt en deed dat zo'n pijn. Ik heb waarschijnlijk maar iets van 40 minuten geperst, maar veel geluk gehad. Want bij sterrenkijker heb je wel grotere kans op knip, vacuümpomp of zelfs spoedkeizersnede. Vk zei achteraf dat ze voelde tussen de persweeën door dat ze toen nog aan het draaien was, ze wist zelf ook niet goed hoe ze moest gaan liggen ofzo. Eerste kindje was inleiding met 3 uur durende weeënstorm dus hoopte zo dat het nu uit zichzelf zou beginnen. Was ervan overtuigd dat de bevalling dan makkelijker zou gaan..maarja..dus niet als je sterrenkijker hebt 🙈 Deze bevalling was veel zwaarder helaas. Maar uiteindelijk hebben we ons mooie meisje en zijn we helemaal verliefd 🥰🥰

Gisteren (zondag) 18-08 bevallen van ons eerste kindje, een meisje! Met 41+0 weken. Zaterdag een ballonkatheter gekregen, die er op zondag nacht om 00:30 uit viel. Om 6:30 waren wij in het ziekenhuis. Om 9:30 hoorde we dat ik 4cm ontsluiting had en om 10:15 braken ze mijn vliezen. Rond 14.15 werden de weeën te hevig voor mij en zat ik nog op 4cm ontsluiting en kreeg ik een ruggenprik. Om 16.30 hoorde we dat ik volledige ontsluiting had en begon met persen een uur later. Om 18.47 is ze geboren met 4478 gram en een hele bos haar!! Helaas ging het met mij niet goed, ik had een liter bloed verloren en de placenta zat vast. Ik ben toen verplaatst naar de ok waar ik geopereerd werd en nogmaals 2L bloed verloor. 3 zakken bloed transfusies gekregen en een zak plasma. Het gaat wel even duren voordat ik mij weer de oude voel.. maar het was het allemaal waard voor mijn kleine meid!! 💖

Net bevallen van onze tweede dochtertje! Met 39+5. Dochter en partner slapen heel lief, ik kan het allemaal nog niet helemaal bevatten en het is te vroeg om iedereen op de hoogte te brengen, dus wil even mijn verhaal hier kwijt, haha. Gisteravond om 23u had ik mijn eerste wee, heeel herkenbaar van de eerste en 10 min later kwam de volgende. Bij 3e wee maar uit bed gegaan en oudste dochter werd wakker. Wordt ze nooit meer en ze wilde per se mee naar ons bed. Toen besloten om toch maar mijn broer te bellen of hij haar kon ophalen, want binnen het uur zat er nog maar 5 min tussen. Om 1.30 kwam de vk en had ik 7 cm ontsluiting. Ik ving mijn weeën voorover hangend op de commode op en uiteindelijk ook zo bevallen om 2.48 zonder kleerscheuren! Het is heel gek om ineens een levend wezentje naast je te hebben liggen en besef het allemaal nog niet zo goed, komt vast snel genoeg.

Gisteren om 16.16 ben ik bevallen van ons zoontje. Mijn tweede bevalling, ons 3e kindje. Om 9.30 werden de vliezen gebroken. Omdat ik al een hele week contracties had, had ik heel erg gehoopt dat mijn lijf direct na breken van de vliezen zelf goed weeën zou gaan aanmaken. We besloten om het 2u aan te kijken maar er gebeurde niets. Het enige moment van de dag dat de moed me even in de schoenen zakte. Om 11.30 werden de weeën opwekkers opgestart en heb ik direct de TENS aangesloten. Ieder half uur hadden we overleg. Kan er een standje bij, gaat het goed zo? In tegenstelling tot mijn eerste bevalling, had ik nu totale controle over wat er ging gebeuren met het infuus. Iedere wee, zette ik de TENS op de borst stand en haalde ik 3x over heel diep adem en heeeeeel lang blazend uitademen. Ik kwam in een soort trance en leefde van pauze naar pauze ipv wee tot wee. Ik heb geen moment gehad dat ik dacht: dit kan ik niet aan. Rond 15u zat ik op 4 krachtige weeën per 10min. Het infuus is daarna niet meer aangepast. We hebben het bevalbad vol laten lopen en rond 15.30 ben ik daar in gegaan. Met het afsluiten van de TENS merkte ik in bad pas dat ik toch best wel weer forse rugweeen had. Ik had een kam mee genomen in bad en bij elke wee kneep ik hard in de kam, drukte mijn rug hard tegen de rand van het bas en focuste op mijn ademhaling. Ik merkte dat het nu toch wel intens begon te worden en vroeg mijn vrouw om te bellen omdat ik wilde weten hoe ver ik was. De ontsluiting was na het breken van de vliezen niet meer gecheckt. Een paar minuten daarna (rond 16u), er was nog niemand geweest, zei ik tegen mijn vrouw: ik krijg persdrang. Ik wist dat het er bijna op zat. De eerste weeën heb ik zachtjes mee gedrukt/weg gezucht. Toen het heel sterk werd heb ik meegeperst en met 3 persweeën is onze zoon om 16.16 geboren. De verloskundige en verpleegkundige waren nog net op tijd binnen. Ik heb hem zelf aangepakt. Na een paar minuten ben ik op bed gaan liggen zodat de placenta geboren kon worden. Dat gebeurde vlot en de placenta was intact 🙌 Een uur na de geboorte van onze zoon hebben we de navelstreng doorgeknipt. Deze inleiding was een droom waarvan ik nog steeds niet kan geloven hoe het gegaan is. Ik kijk terug op een goede eerste bevalling maar heb toen een weeenstorm gehad waarin ik niet wist waar ik het zoeken moest. Deze bevalling was totaal anders: zen en in control. Een hands off inleiding op alleen TENS, ademhaling, hypnobirthing audio, een kam en een bad. Zo mooi kan het zijn.

Eerste kindje. Was 41+2. Baby werd geschat op 3500gram. Om 16u werd ik gestript. Om 23:30 begonnen de weeën en moest ik elk half uur poepen. Rond 6 uur werden de weeën regelmatig en belden we de verloskundige. Ze was nog bij een andere bevalling dus ze was er om 8, maar gezien eerste kindje was dat niet erg want ze verwachtte nog niet zoveel ontsluiting. Maar toen ze er was had ik al 6cm. We zijn toen naar het ziekenhuis gegaan want A) ik wilde graag poliklinisch met eigen verloskundige en B) door een stom probleem met de CV ketel hadden we thuis geen warm water en ik wilde graag in bad of douchen. De weeën heb ik in bad goed kunnen opvangen tot 9cm. De vliezen waren nog steeds niet gebroken. Ik vorderde na 2 uur niet naar 10cm dus toen zijn de vliezen kunstmatig gebroken. Ze had in het vruchtwater gepoept dus de klinische verloskundige kwam meekijken maar ik mocht met mn eigen verloskundige persen 🙏 uiteindelijk was ze een stuk groter dan ze dachten lukte het laatste stukje niet. Dus ik kreeg een knip en toen was ze er in 1x persen. 4085 gram 🤯 dus flink fout geschat van tevoren haha. Ik stond van te voren open voor alles, ook qua pijnstilling, maar geen moment aan gedacht. Het bad was zo fijn ☺️ Ik kijk er ontzettend positief op terug! Nu wel wat last van de knip maar de peribottle en de perineumkompressen zijn echt geweldig 🙏

Geboren op 20-08-‘24 om 10:27 uur. Onze lieve Febe Selah, roepnaam Febe. Om 7 uur vanmorgen braken m’n vliezen, (ze had in het vruchtwater gepoept dus moesten eigenlijk naar t ziekenhuis..) vervolgens direct sterke weeën en om 9 uur kwam de verloskundige en toen zat ik op 5cm, daarna ging het heel snel, en konden uiteindelijk niet meer naar het ziekenhuis, want Goes zat vol en moesten naar Dirksland (50 min rijden), dus toch besloten thuis te blijven.. Beste keuze ooit! Om iets over 10 uur volledige ontsluiting en om 5 voor half 11 was ze er!

Uitgerekend op 14-8. Mijn vorige dochter Bo kwam al met 37.5 spontaan. Ik dacht steeds dat ze op 8 augustus zou komen. Ik trok het ook echt wel slecht met Bo de hele dag en de warmte. Op de avond van 8-8 zei ik tegen mijn man dat als ze er na maandag niet was hij maar vakantiedagen op moest nemen. Die vrijdagavond had ik eigenlijk wel andere krampen laag maar ja alles was anders dan bij Bo met klachten al laag dus ik wist het niet. Toen gingen we naar bed maar ik kon niet slapen. Ik kreeg door dat ik iedere 10 minuten lage krampen had. Gaan plassen en een uurtje slaap gepakt tot het niet meer ging. Toen beneden gaan zitten op de bal rond half 2 en een podcast aangezet en weeentimer gedownload. Toen stopte de boel.. ik op de bank gaan liggen en toen begon het weer. Beetje half geslapen en krampen gehad en toen kon ik ze liggend niet meer opvangen. Mijn man kwam om 5 uur naar beneden met de vraag wat er was en of hij vroeg zou gaan werken. Ik zei dat ik even zou gaan timen met de app en dat ik dacht dat werken niet ging lukken voor hem. Toen bleek ik iedere 5 minuten weeën te hebben. Verloskundige gebeld om 5:45 en toen ze er was om 6:15 zat er 2.5.minuut tussen de weeën. Ik bleek al 5 cm te hebben en we belden 2 ziekenhuizen. Vol. Toen zei ik we blijven thuis ik voel mij goed. Kraamzorg gebeld voor ondersteuning. Alles boven klaargemaakt en ging super goed. Heftige weeën wel die ik alleen stand hangend met hulp van mijn man op wist te vangen maar ik zat om 8;30 op volledige ontsluiting met wel nog intacte vliezen wederom en ze lag nog niet helemaal ingedaald. Vliezen gebroken als laatste zetje, mega veel vruchtwater, nog 2 weeën opgevangen en toen mega persdrang. Op mijn knieen op bed geperst. 3 weeën verder was ze er. 1 mini hechting. Placenta kwam ook na 5 minuten. Minimaal bloedverlies ook nu. Ik kijk er dus super blij op terug.

Robin Jelke trouwens. Met 39.2 geboren. 4160 gram.

Dinsdag 13 augustus bevallen met 40+3. Maandagavond begonnen de weeën rond 21.00.. Al snel kwamen ze om de 3 minuten. Verloskundige kwam om 4 uur.. bleek pas 2 cm te hebben.😒 Dusss stevig doorpuffen- en zuchten dus! Het leek eindeloos. Om 9 uur 5 cm en vervolgens om 13 uur 7/8 cm. Deze eerste fase vond ik het zwaarst en duurde zo ontzettend lang.. Mn vliezen werden gebroken en het vruchtwater was helder, waardoor we gelukkig thuis konden blijven. Het bevalbad werd gevuld en om half 4 begonnen met persen. Doordat ik niet meer wist hoe ik moest plassen 🤣 uit bad gegaan zodat mn blaas geleefd kon worden. Ik lag zo fijn op bed met mn vriend dichtbij dat ik daar ben gebleven. Op mn rug, terwijl ik altijd riep dat ik dat niet zou doen haha. Met één perswee mijn zoontje eruit gekregen om 16.09. Gezond en wel en eindelijk zijn warme lijfje tegen me aan. ❤️❤️ In de namiddagzon genoten we van ons gouden uurtje. ☀️✨️ Super trots op mezelf dat ik het zo zonder pijnstilling voor elkaar heb gekregen. 🤗

Donderdag 1 augustus om 16:11 is onze dochter Zoë geboren met 38+3 weken. Het begon donderdagochtend om 5:30 met het breken van mijn vliezen bij het omdraaien in bed. Snel uit bed en naar de badkamer, het was niet te missen dat het gebroken vliezen waren want het bleef stromen de hal zat er onder😅 Het was ook wat aan het rommelen in m'n buik, maar geen duidelijke weeën. Om 9:00 uur de verloskundige gebeld om door te geven dat m'n vliezen gebroken waren. Ze zou rond 16:00 langskomen om te kijken en een plan te bespreken, omdat ik nog niet echt weeën had. De ochtend verder rustig aan gedaan en het gerommel in m'n buik zwakte ook weer af. Ook nog een poosje geslapen tot ongeveer 10:30. Om 11:00 kreeg ik mijn eerste wee, nog niet heel heftig. Ze kwamen van 11:00 tot 13:00 ongeveer om het kwartier en waren nog niet heel pijnlijk. Ik heb in die tijd ook nog rustig de was staan vouwen en de airfryer nog schoongemaakt 😂 Toen dat klaar was ben ik rond 13:00 onder de douche gegaan in de hoop dat de weeën daar wat door zouden zetten. De weeën bleven erg onregelmatig dan om de 5 minuten dan weer om de 15 minuten en timen vond ik erg lastig. Ze werden wel pijnlijker, maar nog steeds goed te doen. Om 14:00 is mijn man begonnen met timen maar nog bleven ze erg onregelmatig en was het dus nog lang niet de weeën van 1 minuut lang om de 3/4 minuten die een uur aanhouden. Om 14:30 kreeg ik mijn eerste heftige wee die ik maar moeilijk op kon vangen. 3 weeën later kwam mijn man in de badkamer kijken, omdat ik nu ook wat geluid bij de weeën aan het maken was en ook aangaf dat deze weeën niet op te vangen waren. Om 14:55 heeft mijn man de verloskundige gebeld met het verzoek of ze niet wat eerder kon komen. Nog geen 5 minuten later kreeg ik persweeën, waarop mijn man nogmaals de verloskundige heeft gebeld met dat ze nu direct moest komen. Ik zelf voelde wel de persdrang, maar dacht door het verloop en de onregelmatige weeën dat ik nog lang niet zo ver kon zijn. Uiteindelijk heeft mijn man mij onder de douche vandaan gehaald en op bed geholpen. Om 15:30 was de verloskundige er en die gaf aan dat ik mee mocht gaan persen, dit was een hele opluchting voor mijn man en mij. Om 15:45 kwam de kraamzorg binnen. Tijdens het persen eerst op handen en knieën gezeten, want dit gaf wat verlichting voor de pijn in mijn rug. Uiteindelijk toch op mijn rug bevallen om 16:11 van onze prachtige dochter Zoë! Vond de persweeën erg heftig, omdat ik ze eerst niet kon plaatsen en dacht dat het nog ontsluiting weeën waren. Uiteindelijk dus een snelle thuisbevalling, waar wij beiden ook op gehoopt hadden. Erg dankbaar hiervoor. Ook wel blij dat het begon met gebroken vliezen, zodat ik mij kon voorbereiden op dat ze er aan zou komen, anders zou ik denk ik niet weten wat me was overkomen.