Beval verhalen

Zaterdag 17 augustus om 21:54 is onze zoon Mart geboren met 40+2. Rond 15:30 nog op de fiets gestapt, na het opstappen begon ik wat krampen te krijgen. Ik dacht dat het voorweeën waren, want de avond ervoor had ik ze ook en was de verloskundige geweest maar er was nog geen enkel teken dat de bevalling in zicht was. Eenmaal thuis aangekomen bleven de krampen komen.(vraag me ook niet hoe ik op de fiets zat trouwens.😂) Toen in bad gaan zitten en het even aangekeken. Verloskundige toen gebeld, en zat ik op 4cm. Toen naar het ziekenhuis gegaan. Om 19:30 aangekomen en ik wilde een ruggenprik, dus ze gingen weer even checken bleek ik op 7cm te zitten te laat voor een ruggenprik. Andere optie was om nog een spuit morfine te krijgen, maar daar zou ik eerder alleen vaag van worden in m’n hoofd dan dat het echt de pijn weg zou nemen. Dus onder de douche gaan zitten, na een poosje kreeg ik persdrang en na 8 minuten persen was de kleine man er.🩵 Tijdens het persen braken trouwens m’n vliezen met een grote klap, m’n man zei dat de verloskundige er zelfs van schrok.😂 Het is echt enorm snel gegaan, en had het ook niet verwacht. Ik kijk er wel echt heel positief op terug, want had niet verwacht het zonder pijnstilling te kunnen.

Na mijn vorige bevalling met 3,5l bloedverlies was ik toch wel gespannen voor deze bevalling. Zaterdag opgenomen in het ziekenhuis vanwege langdurig gebroken vliezen. Daar 2x 2 pillen gekregen om de boel op gang te helpen en de volgende dag zou ik weeënopwekkers krijgen. Rond 12 uur (nacht) begonnen mijn weeën , direct regelmatig en dat zette zich snel door. Met een bevalling van 2,5 uur is mijn dochter geboren na 11min persweeën. Geen pijnbestrijding omdat daar simpelweg geen tijd meer voor was. Mijn placenta kwam niet snel genoeg en is op de ok verwijderd. Door mijn voorgeschiedenis is hier snel op gehandeld en was er geen spoed. Ik ben met deze bevalling 1,5l bloed verloren. Ik kijk terug op een hele snelle maar ook fijne bevalling! Na 1 nacht extra in het ziekenhuis mochten we lekker naar huis toe.

Donderdag 22 augustus om 15:10u is onze lieve dochter Dua geboren met 40+5 🧸🩷 Op de nacht van di op wo om 01.00 werd ik wakker van weeën om de 5 a 6 minuten die 30-45sec duurde. Twee uur afgewacht en uiteindelijk de vk gebeld. Die gaf advies om wat slaap te pakken en aankijken of de weeën doorzetten tot langer dan een minuut. De weeën bleven op 30-45sec aanhouden tot in de middag. Na een warm bad waren ze uiteindelijk ook weer weg. De vk in dienst kwam om 17.00 even langs om alles te meten. Na overleg toch niet getoucheerd voor ontsluiting want de kans zou groot zijn dat ik nog niet op 1 cm zou zitten. De weën kwamen uiteindelijk die nacht om 04.00 weer onregelmatig terug. In de ochtend ong 3km met de puppy gewandeld want dat hielp met het wegzuchten van de weeën. Eenmaal thuis in bad om te kijken of de weeën zouden wegzakken. In bad werden ze groter. En af en toe op een minuut om de 5 minuten. Mijn vriend belde de vk die zou om 12.00 bij ons zijn. Ondertussen bloed verloren en begon de weeën krachtiger te worden. Ik kon ze op dit punt niet alleen opvangen. De vk kwam binnen om alles te meten en om te toucheren. Ik dacht dat ik pas op 3cm zat maar tot mijn verbazing al op 8!!! Woohoo!! Ik ga vandaag bevallen!! Voordat ik het wist stond alles klaar en was inmiddels ook de kraamzorg al binnen. Ik had alle weeeën opgevangen op de yogabal vanwege hevige rugpijn. Vk kwam met het idee om de baarkruk erbij te halen. Mijn vliezen braken na een mooie wee en ik kon me langzamerhand verplaatsen op de baarkruk. Na 35 minuten persen is onze perfecte dochter Dua geboren! Ze weegt 3320gram en is 50cm lang! ⚖️ Ik had niet verwacht dat ik na zo’n ochtend al op 8cm zou zitten! Ik ben ook heel blij dat ik heb doorgezet en toch thuis ben bevallen. En een fantastische steun van mijn partner! Vk en kraamzorg gekregen. Een top team!!

Op woensdag 21 augustus om 11.08 is onze tweede dochter geboren. ‘‘s ochtends om 6.15 de eerste krampen, maar onregelmatig, voor 30seconde en niet mega intens. Om 8.00 de TENS opgeplakt omdat het vooral lage rug weeën waren. Om 8.15 toch maar vk gebeld op aandringen van mijn man, zij kwam om 9.00 en toen bleek ik 4cm ontsluiting te hebben, mooi moment om rustig naar het ziekenhuis te gaan voor poliklinische bevalling. Even wennen op de kamer, wat op de bal gezeten, even onder de douche. Om 10.30 in bad gegaan, daar werd het snel intens maar kon tussen de weeën wel even ontspannen. 11.00 getoucheerd, toen had ik 10cm met nog staande vliezen. Die heeft de vk gebroken om beter zicht op het persen te hebben. Uiteindelijk na 2 persweeën is om 11.08 onze dochter geboren💕

Positief bevallingsverhaal - snelle bevalling! Maandag op dinsdagnacht, 19 op 20 augustus 2024. We lagen in bed om te gaan slapen. Ik probeerde de lichte voorweeën te negeren, toen er plotseling een soort 'pok'/'knak' in mijn buik voelbaar was. Ik schrok ervan! Zouden mijn vliezen gebroken zijn? Dat was om 01:10 uur. Daarna gebeurde er niks. Ik dacht dat er misschien vruchtwater zou komen, maar dat gebeurde niet. Ik ging naar het toilet en probeerde wat vruchtwater op te vangen. Ik had nog geen weeën. Om 01:20 uur voelde ik een wee en ging timen. De wee was meteen zo heftig dat ik goed met mijn ademhaling de wee moest gaan opvangen. Duidelijk anders dan de voorweeën. Ik zei tegen mijn man dat ik naar beneden ging om te zien hoe het verder zou gaan. Ik zou hem bellen als het door zou zetten. Kort achter elkaar kwamen pittige weeën met ongeveer twee minuten ertussen. Ik belde mijn man met de vraag of hij naar beneden wilde komen. De weeën zelf duurden nog niet eens een minuut, maar kwamen wel ongeveer om de twee minuten. Ik timede een aantal keren de weeën, maar al snel stopte ik daarmee, want ik wist dat het nu echt serieus begonnen was. De afspraak met de verloskundige was dat we meteen zouden bellen, omdat ik vorige keren zo snel bevallen was. Bij elke wee ademde ik diep in en pufte met een lange puf uit. Per wee waren dat wel meerdere ademhalingen. Tegelijkertijd voelde ik of ik ergens spanning had in mijn lichaam. Ik ontspande dan bewust de spieren die ik onbewust aanspande. Ik wist dat het belangrijk voor mij was om zo ontspannen mogelijk te zijn in mijn lichaam. Tijdens alle weeën, tot de laatste aan toe, deed ik dat zo. Verder, hield ik de schouders van mijn man vast, bij elke wee. Mijn handen op zijn schouders en mijn hoofd tegen zijn schouder/borst. Zo voelde het heel fijn, alsof we het samen deden. Het voelde heel geborgen en liefdevol. Om 01:45 uur belde mijn man de verloskundige. Ik ving ondertussen nog wat weeën op. Daarna vulde mijn man het bad in de badkamer alvast. Ik stapte daarna in het bad, ook al was die niet vol genoeg. Ik hoopte dat het warme water zou helpen tegen het heftige gevoel tijdens een wee. Tussen elke wee door konden we nog even wat praktische dingen bespreken, maar al gauw moest ik echt in mijn bubbel blijven, tussen de weeën door. Om 02:03 uur kwam de verloskundige. Ze luisterde even naar het hartje en alles was goed. Ondertussen bleef ik de weeën opvangen zoals ik al deed. Ik voelde even bij mijzelf of ik al het hoofdje voelde, want er was zoveel druk van onderen. En ik voelde inderdaad het hoofdje, maar ik ben geen expert, dus ik had geen idee of ik volledige ontsluiting had of niet. Ik volgde mijn gevoel en merkte dat er bij de weeën steeds meer druk en persdrang kwam. Mijn verloskundige gaf mij ook het vertrouwen om mijn gevoel te volgen. Eerst kon ik die drang nog wegpuffen, maar al gauw merkte ik dat ik mee moest persen. Toen ging het snel. Ik perste mee en ik voelde de baby verder naar beneden zakken. Ik zat op mijn knieën in het bad. Bij de volgende wee kon ik niet anders dan mee persen en toen voelde ik het hoofdje naar buiten komen en het bleef even 'staan'. The ring of fire. Ik stopte met persen en zuchtte, zodat het niet te snel zou gaan. Bij volgende wee ging het bijna vanzelf en werd het hoofdje geboren en ik veranderde van houding. Ik voelde mijn baby een beetje bewegen/ draaien. Toen kwam er snel weer een wee en mijn man hield zijn handen bij de baby (vanaf de rand van het bevalbad). Ik perste mee en de baby werd geboren. Mijn man pakte haar aan en haalde haar omhoog uit het water en gaf haar aan mij. Daar was ze!!! Ons meisje! Dat was om 02:18 uur. Ze keek verwonderd om zich heen en leek nog niet helemaal te beseffen dat ze was geboren. De verloskundige deed meteen een doek om haar heen en wreef haar over haar rug. Kort daarna begon ze eventjes te huilen. Dat voelde helemaal goed en als een opluchting. Valerie is geboren! En wat is ze mooi!!! Kort daarna stapte ik uit het bevalbad (met de navelstreng nog tussen mijn benen). Ik ging op een matras in de badkamer liggen. Zo kon de verloskundige het eventuele bloedverlies beter in de gaten houden. Al gauw merkte ik dat Valerie al zoekende was naar de borst. Ik legde haar aan de borst en ze hapte meteen goed aan en ging meteen krachtig zuigen. Kort daarna voelde de verloskundige of de placenta al los was en toen ik ging persen kwam die er, onder begeleiding van de verloskundige, gemakkelijk uit. Ze legde de placenta in een soort doek naast mij neer. Later zouden we de navelstreng doorknippen. Ik had vrijwel geen bloedverlies. We kregen toen even rust. De verloskundige en de kraamzorg (die inmiddels ook gearriveerd was) gingen bewust even naar beneden zodat wij rustig het 'gouden uur' konden beleven. Fijn, in alle rust de baby leren kennen en genieten en bijkomen van wat er zo snel allemaal was gebeurd. In één uurtje was dit allemaal gebeurd. En ondanks dat het zo snel was, voelde het prima aan. Niet tè snel of overweldigend. Gewoon goed. Wat voelen wij ons gezegend en dankbaar dat het allemaal zo goed is gegaan. We zijn zo blij!

Hoi dames, 17 augustus is de grote dag geworden.. Ik had last van rugweeen die kwamen en gaan.. om 12:00 besloot ik de vk te bellen. Mijn weeen waren heftig maar niet om de 4/5 min. Het was om de 7 min. Aangezien ik 2x al bevallen was besloot vk toch even te komen kijken. Nou inwendige controle gehad, en ik zat op 4 cm. Het ziekenhuis gebeld, Arnhem en ja hoor geen plek! Ik moest dus naar Nijmegen.. en dat wilde ik niet! Dus we gingen voor een thuis bevalling! Wat ween opgevangen, ik was nog heel gezellig ( gelukkig ) Om 14:00 nog een controle en zat ik op 5/6 cm en besloten we om mijn vliezen te breken. ( ik stagneerde ook bij mij andere bevallingen op deze cm en toen ook gekozen voor vliezen breken ) Toen werden de rugweeen heftiger.. om 16:00 uur laatste inwendige controle en ja hoor ik mocht persen 16:16 is mijn zoon geboren. 38+2 zwangerschap. Bilal Asaf 17.08.2024 3875 gr 52 cm Een hele fijne thuis bevalling achter de rug 😍.. Wens nog iedereen die nog moet veel succes! JIJ KAN HET ❤️!! En iedereen gefeliciteerd met de geboorte van jullie kind🥰.

Wauw! Mooi bevallingsverhaal, wens hetzelfde!

💕Onze lieve Milou is 17 augustus geboren met een termijn van 41+4.💕 Met een spoed keizersnede. Hieronder mijn verhaal. Donderdagavond 15 augustus naar het ziekenhuis voor ballonnetje. Ik had toen krap 1cm ontsluiting en een half verweekte baarmoedermond. Tijdens het plaatsen braken mijn vliezen. Geen ballon dus. Terug naar huis en om 7 uur sochtends weer melden in ziekenhuis voor start priming tabletten en als ontsluiting of verweking door zou zetten gelijk infuus weeën opwekkers. Vrijdagochtend eerste dosis tabletten gehad waar ik direct weeën van kreeg. Prima te doen, niet regelmatig. Wel werden ze al snel steeds sterker. Na 4 uur getoucheerd: amper iets gebeurd, alleen de ontsluiting was nu een volle cm.. Omdat ik al best vlot op de eerste dosis reageerde heb ik een halve dosis gehad. De weeën werden nog heviger en ik moest ze echt gaan wegpuffen. Niet verl later ging ik van 0 naar 100 met de weeën. Steeds heviger en kortere tussenpozen. Getoucheerd: weer niks gebeurt... Volgende dosis hebben ze overgeslagen omdat het al zo heftig was. Na 2 uur lang steeds heftiger weeën om de 3 a 4 minuten weer getoucheerd: nog steeds niks veranderd.. Ik begreep er niks van en de moed zakt wel een beetje. Verloskundige vond het ook vreemd. Na overleg met de gynaecoloog gaven ze me nog 1 halve dosis. Toen is het zo losgegaan dat ik niet meer wist waar ik het zoeken moest. In bad kon ik ook niet want m'n vliezen waren al gebroken. Het waren hevige rug weeën en de steken in mn onderbuik trokken naar m'n anus. Dat deed zoveel pijn. Ik kon niet zitten, niet liggen, maar ook niet staan. Ik.kon niet meer. Na 4 uur getoucheerd: weer niks veranderd... Ze besloten voor die dag te stoppen en mij slaapmedicatie te geven zodat ik kon rusten en de volgende dag verder kon met de tabletten en wellicht had ik in de ochtend meer ontsluiting en een verweekte baarmoedermond. Ik zag nog zo'n dag echt niet zitten en had goede hoop op meer ontsluiting. Zulke heftige weeën moeten uiteindelijk toch iets doen. Ik (met mn prikangst) kreeg een spuit in mij been spier en was binnen een kwartier knock-out. Dat was om elf uur savonds en om 4 uur snachts werd ik weer wakker. De weeën waren nog net zo hevig als toen ik in slaap werd gebracht en nog steeds zo kort op elkaar. Ik kon wel janken. Pas om 9 uur werd ik weer aan de ctg gelegd en de hartslag van de kleine was lager geworden. Daarna getoucheerd, ik had zo'n goede hoop en toen zei ze sorry, nog steeds hetzelfde als gisteren. Ik brak echt, ik wilde dit niet meer en daar begrepen ze het ook echt niet. De verloskundige ging overleggen met de gynaecoloog of ik door kon met de tabletten maar dan met een ruggenprik. Ze zei dar ik het anders niet kan volhouden. Ik wilde nooit een ruggenprik (daar is de prikangst weer) maar nu dacht ik als ik dan nog zo'n dag moet, doe maar dan! Iets later kwam een verpleegkundige zeggen dat de gynaecoloog zelf naar me toe komt om een plan te bespreken. Ik mocht niks meer eten en drinken zei ze. De gynaecoloogwas er snel. Hij zei we gaan hier een eind aan maken, voor jou en voor de kleine kan dit niet meer zo doorgaan. De baby had inmiddels ook in het vruchtwater gepoept. Toen kreeg ik te horen dat ze direct een keizersnede gaan uitvoeren. Het kwam aan de ene kant rauw op m'n dak, aan de andere kant als opluchting en ik bedacht me ineens: onze dochter wordt vandaag geboren. Ik vroeg mag ik onder narcose? Daar was de prikangst weer, maar nee dat mocht niet. Ik zou een ruggenprik krijgen zodat ik mijn dochter gelijk kon zien. Binnen 10 minuten reed ik al op mn bed door de gang naar de ok. Zaterdagochtend om 20 uur zat de gynaecoloog op mn bed en om 10.55 is ons mooie meisje geboren. Het was heel bijzonder, ik kreeg haar na wat testjes gelijk op mn borst. Mijn man was er de hele tijd bij en de ruggenprik viel me uiteindelijk alles mee. Het ok personeel heeft alles gefotografeerd, wat heel fijn is om terug te zien. Het was een heftige en intensieve bevalling uiteindelijk maar ik kijk er toch positief op terug. Mede dankzij de goede zorg en begeleiding in het ziekenhuis. En dan te bedenken dat ik had gekozen voor een thuisbevalling. Maar met mijn termijn en hoe de ontsluiting niet vorderde had die thuisbevalling sowieso in het ziekenhuis geëindigd. Ze zat gewoon veel te lekker daarbinnen. Het herstel nu valt me wel zwaar. Zeker omdat ik niet eens mijn dochter even op kan pakken. Ik heb erg veel.pijn aan de wond. Maar dat gaat over en mijn meisje blijft. Zij maakt alles goed! 🩷

Op 21 augustus om 20.41 is onze dochter Lotte geboren. Het bevallingstraject begon echter in de nacht van maandag 19 augustus op dinsdag 20 augustus. Om 00.55 braken mijn vliezen! Omdat ze nog niet ingedaald was moesten we meteen bellen ivm risico op uitzakken van de navelstreng. Verloskundige was er een kwartier later en beoordeelde dat ze echt nog te hoog lag. Doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar we om 02.15 arriveerde. Allerlei controles gehad; had net aan 1cm ontsluiting. Plan van aanpak was 24 uur aankijken of de weeën spontaan zouden beginnen. Om 03.30 konden we gaan slapen. In de ochtend rond 7u weer controles; nog steeds 1cm ontsluiting en een tuutje. Ze lag nog steeds hoog, met een goede ctg. Ik had bedrust, alleen naar toilet lopen. Elke beweging die ik maakte resulteerde in een golf vruchtwater. Dus beweging werd echt beperkt. Smiddags rond 15u toch al begonnen met angusta ipv de 24u afwachten. Er was nog 0 activiteit en de risico's waren groter. Hopelijk zou het voldoende zijn om haar naar beneden te drukken zodat ze de boel kon afsluiten. Ze verwachtte niet dat het de bevalling op zou wekken, dan zouden we de volgende ochtend met weeënopwekkers beginnen. Rond 15u dus eerste dosis gehad en rond 19u de tweede. Om 23u zou ik de laatste krijgen. Maar ik had toen zo'n last van weeën dat we die dosis hebben overgeslagen. In de plaats kreeg ik pijnstilling en slaapmedicatie. Intussen zat ik op 3cm ontsluiting en een weker geworden baarmoedermond. Ze was heel minimaal gezakt. Een paar uurtjes kunnen slapen totdat ik wakker werd van hele hevige weeën. Niet te houden. Ontsluiting was nu 4cm, baarmoedermond wel helemaal verstreken. Ze lag nog steeds hoog. Vliezen bleken hoog gescheurd te zijn. Geprobeerd ze verder te breken. Niet gelukt. Ruggenprik gevraagd. Deze nog zeer snel gekregen. Omdat de ontsluiting en indaling niet genoeg vordere ook gestart met weeënopwekkers. Heb toen weer kunnen slapen. Uiteraard weer totdat de weeën dwars door de ruggenprik heen gingen en om de minuut kwamen. Ondertussen op 7cm ontsluiting. Ze was wel iets verder ingedaald. Ruggenprik opgetopt en weeënopwekkers verminderd. De vliezen nu wel volledig kunnen breken. Dat werkte! Toen ongeveer per uur een cm ontsluiting erbij en bij 9cm lag ze goed ingedaald. Rond 20u kreeg ik het gevoel van poepen. 10cm ontsluiting! Ik mocht gaan persen! Ze zakte goed met elke pers, maar haar hartslag diepte wel flink steeds. Tussendoor ook weeën weg moeten puffen om haar rust te geven. Uiteindelijk met 36 minuten persen is ze geboren! Ze bleek haar navelstreng 3x om haar nek te hebben. Eenmaal verwijderd zette ze het op een brullen en was alles goed. Kreeg haar direct op de borst. De placenta volgde met 18 minuutjes. En wonder boven wonder; geen hechtingen. Alleen een klein scheurtje in een schaamlip wat het hechten niet waard was. Een lange en zware aanloop met een kort en krachtig einde. Ons eerste kindje en helemaal verliefd.🥰 Ze doet het heel goed!

Op 23 augustus had ik een controle bij de gynaecoloog. Ze heeft gevoeld of ik al ontsluiting had, gezien ik al langere tijd met menstruatiekramp liep dat niet doorzette. 2 a 3 cm. Maar het is 3e kindje dus het kon nog wel dagen duren. S avonds nog uit eten geweest samen. Ben rond 21u30 naar bed gegaan, was erg moe en had af en toe was opvliegers. Om 22u50 schrok ik uit mn gedommel. Vliezen gebroken. De weeën volgden al vrij snel. Op naar het ziekenhuis. Ik had om de 2 min weeën maar ze hielden niet zo lang aan. De verloskundige voelde. Nog maar 4 cm. Neeee balen! Maar toen begonnen de echte weeën te komen. Ongeveer een uur later voelde ik al persdrang. Maar onze dochter lag in stuit dus dan dan kan je dat eerder krijgen. Toch mocht ik mijn lijf volgen. Op mijn linkerzij drukte ik rustig mee bij de persweeën. De verloskundige voelde tussen twee weeën door en ze voelde de billetjes al. Ben op knieën leunend over het hoofdeind gaan zitten. En na nog drie of vier persweeën is onze dochter Liza geboren. 24 augustus 00.50 uur 🥰

Vanacht om 00:57 trotse ouders geworden van onze zoon. Om 20:30 kreeg ik weeën die direct begonnen om de 4-5 minuten. Half 11 mocht ik na het ziekenhuis komen en bleek pas 2 cm ontsluiting te hebben. Toen hebben ze het bad laten vol lopen waar ik na 5 minuten weer uit was. Vanaf het bad zat ik in zo’n weeën storm dat ik niet meer wist wat ik moest doen en binnen 1 uur en 51 minuten na binnenkomst ziekenhuis is onze zoon geboren. Precies 40 weken. Uitgerekend op 25/08

Op 24-08-24 om 10.47 is onze dochter Maud geboren Om 08.00 uur vertrok de verloskundige nog omdat er nog geen ontsluiting was. Om 10.15 begon mijn persdrang, om 10.35 kwam de verloskundige aan gesnelt en om 10.47 is ze geboren!

Op 22 augustus is onze dochter Sophie geboren. Mijn vliezen braken om 2 uur snachts, aanvankelijk helder vruchtwater maar 2 uur later weer een flinke plens en toen bleek ze in het vruchtwater te hebben gepoept. Om 4.30 was de verloskundige bij ons thuis en heeft me ingestuurd naar het ziekenhuis, was nu dus medisch. Hier heb ik vanaf half 6 misoprostol elke 2 uur gekregen in de hoop dat ik weeën zou krijgen. Dit begon om 3 uur. Tussen 5 en 6 werden de weeën snel heel heftig, elke 2-3 minuten maar had pas 2 cm ontsluiting. Ivm hevige pijn gevraagd voor ruggenprik light. 3 kwartier kermend van de pijn op de anesthesist gewacht. Ruggenprik leek eerst te helpen maar kreeg al snel op en af druk op mijn anus, die de eerste 1-2 uur wel weg te zuchten was maar daarna zo erg was dat ik continue persdrang had. Ik mocht echter niet persen want ik had pas 4 cm ontsluiting. Omdat ik het niet meer vol hield gevraagd voor een volledige ruggenprik, ook dit duurde weer lang en deed vervolgens ook nog niks. De verloskundige leek het ook niet te weten (wat kan maar dan schakel hulp in) maar duurde lang voor ze bedacht dat ze dan de gynaecoloog maar moest laten komen. Die was gelukkig super fijn, ik zat op het punt dat ik dacht dan maar een keizersnede want ik hou dit geen uren meer vol (volgend verloskundige had ik pas 6 cm ontsluiting). Vervolgens ging de gynaecologe voelen, 20 min later, en had ik volledige ontsluiting en in plaats van dat ik de persdrang moest wegzuchten kon ik nu meepersen. Binnen een half uur was Sophie geboren. Ze deed het meteen heel goed maar toen de verloskundige haar aan de borst legde zag ik dat ze niet meer ademde. Ze heeft 2 besdemingen gehad en daarna gelukkig geen problemen meer gehad. We zijn 2 nachtjes in het ziekenhuis geweest en nu alweer de 2e nacht lekker thuis, het gaat hartstikke goed gelukkig.

Dit was mijn 2e bevalling. Met de 1e ben ik ingeleid ivm cholestase, ik hoopte nu op een spontane bevalling! Mijn bevallingsverhaal: In de ochtend heeft de verloskundige mij gestript met 41 weken. De hele dag had ik een wat zeurende pijn, vanaf 16.30 begonnen de weeën. Die kon ik heel goed opvangen door te lopen en te ademen. Vanaf 19.30 had ik door dat het serieus was begonnen (eerder dacht ik nog: heel misschien zijn het oefenweeen). Ons zoontje Nils is toen opgehaald door oma, mijn vliezen braken op dat moment. En toen werden de weeën heftiger. Onder de douche, en steunend tegen muren/bed/trapleuning & telkens flinke tegendruk in de rug hielp het beste. De verloskundige meette om 21.45, 5 cm ontsluiting en we besloten direct naar het ziekenhuis te gaan. In de auto, halverwege de reis kreeg ik persdrang. Ik zat helemaal in een bubbel en kon dat ook niet echt aangeven maar heel veel meer dan zo goed mogelijk opvangen en doorrijden konden we ook niet. De verloskundige heeft me rennend in de rolstoel de kamer ingeduwd waar het bevalbad al klaar stond. Ik ben direct in het bad gestapt en 1 min later was Sofia er! De placenta kwam 10 min later. Na een paar uur mochten we naar huis (ze hebben mijn bloedverlies even in de gaten moeten houden). Al met al ging het veel sneller dan verwacht maar is het heel voorspoedig gegaan. Nils is een hele lieve grote broer! En Sofia is echt een schatje!

Dit was mijn 2e bevalling, en ook had gehoopt op een spontane bevalling. Maar helaas. Het werd een inleiding! Het begon op vrijdag met een gesprek bij de klinische verloskundig, ze gaf aan dat ik zaterdag zou kunnen komen voor een ballonnetje om 13.30. Dat liep uit, en uiteindelijk geplaatst om 15.00. Eenmaal thuis viel na een paar flinke voorweeën, krampen, hoe je het ook wilt noemen het ballonnetje uit om 21.20. Ik schrok ervan 😂. Ik het ziekenhuis bellen of het wel normaal was en wat ik moest doen… zegt de dame aan de andere kant, niks aan de hand. Wacht het even af, en anders kom je morgen gewoon voor je inleiding. Dus zo gezegd zo gedaan.. hele nacht niks gevoeld, dus gelijk om 6:30 gebeld, en we konden direct terecht. Helaas gebeurde er iets verschrikkelijks voor ons (geboorte die fout ging). En wij moesten wachten tot ongeveer 15.00 uur uiteindelijk. Na een tijd wachten konden we dus eindelijk beginnen, en hebben ze mijn vliezen gebroken om 15.30 en even gewacht of mijn lichaam zelf zou beginnen en dit was helaas niet het geval. In goed overleg heb ik met een bezorgd gezicht tegen Helga (verpleegkundige) dat ik graag wou dat ze rustig ging beginnen, en dat was prima. Ze zou rustig aan doen. Dus de opwekkers werden op 0,5 gezet en na 1 uur op 1. Op het moment dat die op 1 werd gezet begon het serieus te worden… pff 😅. Ik moest echt al heel snel weeën gaan wegpuffen en houdingen zoeken om überhaupt op te kunnen vangen.. en wauw, dat vond ik wel heftig. Maar het ging. Na een paar uur weeën was ik pas op 3 cm, waar ik niet van te hoefde balen want toen ik in het bad stapte ging mijn lichaam naar 5 cm en terwijl ik weeën opving in bad (echt een aanrader!). Werd ik wel steeds naarder en wou ik toch wel pijnbestrijding. Echter zei de arts, dat mag! Maar ik denk als je nu doorgaat, durf ik bijna zeker te zeggen dat je van 5 naar 10 cm doorschiet. En daar had ze gelijk in! Binnen een half uur schoot ik door van 5 naar 10 cm en kreeg ik direct enorme persdrang, leunend op de rand van het beval bad, knijpend in de benen van de Kraamzorg en de zuster ben ik ZONDER pijnbestrijding bevallen in bad! Ik ben en was nog steeds verbaasd over mezelf. Achteraf had ik veel na weeën en kon onze zoon niet op temperatuur komen. We moesten dan ook een nacht en een halve dacht blijven. En achteraf gezien was dat heel fijn 🥰. Ik wens iedereen die nog moet een hele fijne en mooie bevalling toe. Fun fact: mijn hele kamer stond vol omdat het personeel niet zo vaak bad bevalling meemaakt en we waren de enigste die aan het bevallen waren op dat moment haha maar het interesseerde me geen hol! 😂

2e bevalling: Op zaterdag ochtend kreeg ik wat krampen, niet echt pijnlijk maar wel vervelend. Heel onregelmatig en bleef eigenlijk de hele middag aanhouden. Rond 16 uur ben ik even gaan douchen want hoewel het nog prima te doen was qua pijn vond ik de krampen wel wat vaak komen. In de douch werd het intenser en eenmaal weer beneden en aangekleed begon ik te twijfelen of ik nou wel of niet de verloskundige moest bellen. Rond 17 mijn oudste in de douch gezet en hem daar even laten spelen zodat ik kon bijkomen van de krampen. Om 17.20 toch maar de verloskundige gebeld, ze was er om 17.30. Na controle bleek ik al 6cm ontsluiting te hebben. Ik had de keus, thuis bevallen of met haast naar het ziekenhuis. Wel fijn dat ze gelijk kwam want ik wilde nog zeggen’ doe rustig aan hoor dan doe ik eerst de oudste op bed’. Mijn pijngrens is best hoog dit heeft zo z’n voordelen maar ook zeker nadelen. Ik heb een medisch indicatie dus ziekenhuis leek mij het fijnst aangezien het minimaal 30 min rijden is. Rond 18 waren we onderweg en ineens ging het stormen en onweren op de snelweg 😅. Om 18.30 aangekomen in de verloskamer. De kamer met het bad was net vrij dus kon ik daar gelijk heen. Om 19.05 nog een gesprek gehad over het wel of niet laten breken van mijn vliezen. Dit wilde ik niet door slechte ervaring tijdens mijn vorige bevalling. Tussen 19.05 en 19.10 ben ik in het bad gestapt. Om 19.16 is mijn zoontje geboren. Wel veel rugweeën gehad maar elke x als er een wee kwam gaf de verloskundige tegendruk en masseerde ze mijn rug. Dit voelde voor mij heel fijn. Ik ben ook maar 100ml bloed verloren en er vrijwel zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Mijn eerste bevalling was echt het tegenovergestelde. De juiste begeleiding is zo belangrijk! Dit was echt een droom bevalling.

2e bevalling Op 41+4 een ballonnetje geplaatst ivm uitblijven spontane bevalling. Deze kon ik er de volgende ochtend zelf uit trekken. 19 augustus moesten we ons om 08.30 melden in het ziekenhuis. Eerst nog aan de ctg. Om 10u gestart met het breken van de vliezen, meconiumhoudend vruchtwater geconstateerd. Ivm eerdere fluxus mocht ik niet afwachten en kreeg ik gelijk weeenopwekkers toegediend. Vanaf 12u werden de weeën intenser en moest ik me in allerlei houdingen wringen om ze op te vangen. Om 15u wilde ik graag weten hoe ik er voor stond; nog steeds 3 cm ontsluiting (idem als 10.00u). Toen zakte de moed me even in de schoenen ivm de eerdere ervaring bij de bevalling van de eerste (langdurig). Besloten om een half uur onder de douche te gaan staan, maar daar kon ik de (rug)weeën niet goed opvangen. Na het douchen de opties van pijnstilling besproken. Toen zat ik op 4-5cm. De verloskundige waarschuwde me; voor een ruggenprik kon het weleens te snel gaan. Dat zien ze vaker bij tweede/latere bevallingen. Gekozen voor zo'n pijnpompje om de scherpe randjes er af te halen. Had overigens niet het idee dat dit heel veel deed, maar het was iets. De verloskundige kreeg overigens gelijk, binnen één uur zat ik op 10cm ontsluiting en mocht ik gaan persen. Na een half uurtje persen ging ze een echo halen, want er leek weinig vooruitgang in te zitten. Wat bleek, onze zoon lag als sterrenkijker. Ook dit gaf een flashback naar mijn eerste bevalling, toen idem een sterrenkijker met uiteindelijk een hele vervelende vacuumverlossing met huilbaby tot gevolg. Dit wilde ik dus absoluut niet! Gynaecoloog erbij gehaald, nog ruim een half uur geperst maar in goed overleg besloten géén vacuümpomp in te zetten. Na 1u15 min persen, besloten voor een keizersnede te gaan. Wat bleek; onze zoon maakte het niet alleen moeilijk door de sterrenkijker positie, hij woog ook nog eens 5260 gram! De gynaecoloog gaf aan dat de keizersnede de enige juiste keuze is geweest. Hij had simpelweg niet door mijn bekken gepast, met alle gevolgen van dien. Helaas bleek onze zoon een matige start te hebben met een long infectie, waardoor we 10 dagen in het ziekenhuis lagen. We zijn sinds gisteren thuis en ik merk dat we nog heel erg moeten landen van alles wat er is gebeurd. Hij maakt het goed, ik herstel redelijk van de keizersnede, maar dit is niet hoe je je kraamtijd voor je ziet. We moeten nu ook zelf opstarten omdat we geen recht meer hebben op kraamzorg. Gelukkig hebben we een fijn netwerk om ons heen, dus gaat het allemaal wel lukken!

Vanacht bevallen, we hadden een stort stuit bevalling. Elke minuut weeën ik ging kapoooot maar zo blij dat het snel over was. Om half 1 braken mijn vliezen en om 3:38 was die er

Hier komt mijn verhaal van een droombevalling na een eerste traumatische bevalling. Het kan dus echt! :) Bij ons eerste kindje voelde ik me niet gehoord/serieus genomen tijdens de bevalling en kon ik een bingokaart aan interventies en complicaties afstrepen, waaronder een knip en schouderdystocie. Vanwege het risico op herhaling van de schouderdystocie (ik maar ook geen kleine baby’s) kreeg ik van de gynaecologen - ik loop bij de verloskundigen maar ze lijntjes zijn hier kort - de keus om al vanaf week 38 te kiezen voor een inleiding. We hebben uiteindelijk gekozen om ons gevoel te volgen ipv het protocol en af te wachten op een natuurlijke bevalling. En wat voor een…mijn weeën begonnen onregelmatig ‘s nachts en rond 17.00 kwam de vk die 4xm ontsluiting constateerde. Om 18.00 waren we in het geboortecentrum (compromis tussen mijzelf die thuis wilde bevallen en protocol/gynaecologen). Vanaf 16.00 had ik al een weeënstorm met 30 seconden tussen elke wee, het is maar goed dat ik dat niet wist! Om 20.00 veranderden de weeën en kon ik gaan persen, op de baarkruk heb ik het hoofdje eruit geperst en toen op handen en voeten op het bed met beleid nog de schouders. Ik kon na ruim tien minuten de baby zelf aanpakken wat echt een cadeautje was! Ik heb een derdegraads ruptuur maar het ziet ernaar uit dat die peanuts is in vergelijking met de knip van mijn eerste bevalling. All in all had ik deze bevalling volledige regie, met een vk die mijn verhaal kende en zich niet op protocollen richtte. Het was echt een geweldige en empowerende en ik wens iedere vrouw zo’n bevalling!

Dit was mijn 1e bevalling Zaterdag op zondag nacht om half 2 begonnen mijn weeën. Na een uur regelmatige weeën gebeld met verloskundige. Ze kwam bij ons langs en constateerde dat ik 1,5 cm ontsluiting had. Ze heeft me gestript naar 2cm. ‘s ochtends weer gebeld met de verloskundige, zou graag willen weten wat de tussenstand was. Ze kwam langs en constateerde dat er 3cm ontsluiting was. Dit verbaasde me want het was inmiddels al 5 uur later en was daarbij 1 cm opgeschoten. Begin van de middag kwam ze weer langs om te checken op hoeveel ik zat. Dit was niet meer geworden. Dus legde de verloskundige voor om gebruik te maken van weeën opwekkers om de weeën goed op gang te krijgen. Wij samen naar het ziekenhuis, begin van de middag daar aangekomen aan de weeën opwekkers. Na 3 uur hebben ze toch mijn vliezen gebroken om te hopen dat de weeën nog meer hun werk gingen doen. Nou en dat deden ze. Ik kreeg een weeën storm. Omdat ik ook nog steeds aan de weeën opwekkers zat dus het ging in een keer dubbel op. 2 uur later was mijn ontsluiting 5 cm. Dit schoot voor mij gevoel niet op. Ik dacht nou laten we hopen dat over 2 uur de weeën zo goed op gang zijn gekomen dat mijn ontsluiting ook beter is. Rond de klok van 8 hebben ze weer gekeken naar de ontsluiting en was nog steeds 5 cm. Dit was voor mij de knop om toch echt om een ruggenprik te vragen (had het liever niet gewild) ik hield het niet langer om met deze pijn om te gaan. Had er ondertussen ook al aardig wat uurtjes opzitten. Dus aangegeven dat ik graag een ruggenprik wou. Zo gezegd zo gedaan. Wat was dat even fijn geen pijn meer kon even op adem komen. De weeën opwekkers opgeschroefd om zo de ontsluiting te laten vorderen. Helaas zonder resultaat naar 3 uur. Ik zat nog steeds op 5cm. Gynaecoloog die zei I.v.m. de gezondheid van het kind is het verstandig om over een keizersnede na te denken. Naar wat onderzoeken zei de gynaecoloog je zit nog steeds op 5cm. Het lijkt mij verstandig om een keizersnede in te zetten. Zo gezegd zo gedaan. Het was in middels ook al 24 uur geleden dat ik begon aan mij weeën. Het einde was inzicht. Daar is die dan onze Luca geboren uiteindelijk met een keizersnede op 26-08-2024 om 1:41 uur. Een stukje van ons allebei, dat ben jij! Uiteindelijk bleek meneer een beetje scheef voor de bekken te liggen. Dus daarom zette de weeën niet goed door voor de ontsluiting. Achteraf een goede beslissing geweest om een keizersnede te doen.