Bevalling totaal anders dan verwacht

Ik ben bij mijn eerste kindje ingeleid vanwege de groei (p6) met 37+4. Ik heb toen een hele snelle bevalling gehad, wat zeker wel intens was maar waar ik wel zeker positief op terug kijk. Heb geen pijnstilling nodig gehad, op het moment dat ik dacht dat ik t nodig had mocht ik al bijna gaan persen. Dus hopelijk stelt dit je een beetje gerust dat het niet altijd een nare ervaring hoeft te zijn. Ben inmiddels ook al bevallen van mijn tweede kindje, dit keer wel een spontane bevalling en vond wederom dat laatste stukje het zwaarst, maar ook nu zonder pijnmedicatie omdat het pas zo zwaar werd toen ik bijna mocht gaan persen.

Ik heb ook een goede ervaring met inleiden gehad en maandag wordt ik ook weer ingeleid. Wel pijnmedicatie nodig gehad maar ook erg blij mee geweest dat ik die heb gekregen. Het persen is altijd zonder pijnmedicatie en dat heb ik mooi zelf gedaan! Wat wel zo is, ik volg nu op insta 'bevallen als een baas' en vraag goed door aan de verloskundige waarom dit echt moet, wat zijn de risicos want je mag alsnog zelf aangeven dat je het gewoon wilt afwachten. Was de echo, dopplers enz wel allemaal goed? Of denken ze dat er meer aan de hand is dan een kleinere baby? Mijn jongetje is ook aan de kleine kant maar uiteindelijk hoor het gewoon bij hem en blijft hij onder aan de lijn zitten en wordt ik nu alleen ingeleid vanwege mijn insuline gebruik.

Is het p getal op een schaal van 1-10?

Van 0-100. P50 is het gemiddelde, p5 wil zeggen dat de baby qua gewicht bij de laagste 5% hoort als je 100 baby’s zou verzamelen zeg maar.

Aaah duidelijk! Kreeg gister p30 te horen vandaar dat ik mij afvroeg of 5 en 6 misschien een andere schaal is

Ik ben met mijn eerste dochter ingeleid. Ik had ook een heel mooi idee in mijn hoofd.. badbevalling thuis, geen pijnbestrijding etc etc. Uiteindelijk had ik langdurig gebroken vliezen en na 24 uur werd ik medisch. Ik mocht het nog een dag aankijken en werd dus 2 dagen later ingeleid. Ziekenhuisbevalling met inleiding. Toen ik het nieuws hoorde had ik even een mental breakdown omdat ik zo uitkeek naar mijn bevalling. Maar uiteindelijk gaan dingen echt zoals ze moeten gaan. Ik had wel in het ziekenhuis aangegeven dat ik wil dat mijn lichaam een zetje krijgt en niet dat ze de hele bevalling gaan forceren. De weeenopwekkers wereen heel geleidelijk opgebouwd en mijn lichaam kreeg wel echt de kans om het zelf te doen. Ik probeerde zoveel mogelijk in mijn bubbel te blijven. In bad mocht niet wegens infectiegevaar helaas. Probeer in gesprek te gaan over de mogelijkheden van het ziekenhuis en wees vooraf duidelijk in je wensen. Dit keer ben ik helaas vooraf medisch en weer niet de bevalling die ik wenste. Maar wil nu gewoon de baby hebben en daarna proberen te genieten van de kraamtijd (dat is mijn mindset nu geworden). Heeeel veel succes en ik wens je een fijne bevalling!

Hier had ik ook de wens bij mijn eerste voor een thuisbevalling/badbevalling zonder medicatie. Denk dat dat voor de vele het ideaalplaatje is. Hier liep het uit naar langdurig gebroken vliezen, meconiumhoudend vruchtwater, inleiding, 28 uur weeen waarvan 2 uur persweeën zonder voldoende ontsluiting, naar een spoedkeizersnede. Helaas kan je een bevalling nooit plannen. Het beste advies wat ik kan meegeven is je goed inlezen in alle scenario's en wat je daarin zou willen of belangrijk zou vinden. Ook als het niet doorzet, hoelang wil je blijven proberen, of hoe geef je aan dat je er echt klaar mee bent? Ook als er toch pijnmedicatie aan te pas moet, wat wil je dan? Ook als het een keizersnede wordt, hoe ziet dat er voor jou uit? Je houdt het meeste de controle als je bij alle mogelijke scenario's een plan hebt waar je partner van op de hoogte is en eventueel in een bevalplan staat. Want het schakelen als iets ineens anders gaat, kan mentaal echt zwaar zijn. Achteraf (nu 3 jaar later) kijk ik alsnog goed terug op mijn bevalervaring, want ik heb een prachtig gezond kindje ervoor gekregen. Maar ik zou achteraf gezien me beter willen hebben ingelezen in alle scenario's, dan alleen mijn droomscenario in mijn hoofd.

Hier liep vorig jaar de bevalling ook totaal anders als wat ik had gehoopt. Ik had wel rekening gehouden mer verschillende scenario's, maar het loopt helaas zoals het loopt. Hier uiteindelijk medisch geworden en moest worden ingeleid. Iets wat ik eigenlijk niet zag zitten. Dus ontzettend blij dat de kleine zelf besloot om te komen. Helaas weinig vordering dus werd het alsnog een inleiding. Iets waar ik niet negatief op terug kijk. Zowel de verloskundige als de gynaecoloog in het zh hebben nooit acties uitgezet zonder eerst te overleggen met mij en mijn vriend. Je kunt beter diverse scenario's in het voren besproken hebben met je vk en partner. Dan ga je al anders de bevalling tegemoet. Hier wordt het waarschijnlijk een keizersnede deze keer. Ik probeer samen met mijn vk toch te kijken naar alternatieven, maar weet ook dat als er geen andere keuze is voor mij en de baby een keizersnede onvermijdelijk is. Liever een geplande dan een spoedkeizersnede dan.

Mijn bevalling werd bij kindje 1 een spoedks. Bleek toen opeens niet meer gegroeid. Achteraf heeft hij door slechte doorbloeding placenta hersenschade opgelopen (vandaag uitslag gekregen van MRI) en dus een ontwikkelingsachterstand. Heel hoogstwaarschijnlijk is dit dus een zuurstoftekort geweest door de slechte placenta helaas. Dus in zo'n geval ben ik echt voorstander van het medisch geschoolde personeel volgen, simpelweg vanwege mijn eigen ervaring.

Ik ben bij mijn eerste kindje ingeleid om deze reden en kijk heel positief terug op de bevalling. Was met klinisch verloskundige en twee verpleegkundigen die ons heel goed hebben verzorgd. Weeen kwamen vanzelf op gang na ballonnetje in avond en ochtend vliezen breken. Ik mocht toch even in bad om weeen op te vangen en daarna wilde ik graag ruggenprik. Toen die werkte zat ik al op volledige ontsluiting en was ze er met half uurtje, maar heb wel superfijn pijnvrij kunnen persen. Einde van de dag waren we weer thuis. Misschien kun je het mentaal omdraaien voor jezelf: in plaats van dat je last minute moet omschakelen van thuisbevalling naar ziekenhuis door complicaties (wat regelmatig gebeurt, denk aan meconium in vruchtwater, niet vorderen bevalling), weet je nu al van tevoren waar je gaat bevallen en wanneer. Gebruik dat in je voordeel om het jezelf zo fijn en thuis mogelijk te maken in het ziekenhuis. Een vertrouwd dekentje/kussen, eigen lampje wat gedimd kan, je lievelingsgeur, lekker je badjas en slippers mee, eigen drankjes en snackjes. Wij hebben er toen een klein feestje van gemaakt samen door ‘s avonds nog pizza te halen en lekker filmpje op ipad te kijken. We hadden fijne badkamer aan de kamer vast waar ik lekker heb gedoucht. Groot zwangerschapskussen mee om te kunnen slapen. Boxje mee voor muziekje. Succes met het omschakelen en keep your eyes on the prize: Je kindje gaat het allemaal waard zijn!

Ik ben bij de eerste ook ingeleid terwijl ik het bevalbad al in huis had. Tranen met tuiten om gehuild dus ik begrijp je heel goed! Maar mijn ingeleide bevalling was alsnog heel erg mooi en zonder pijnmedicatie zoals ik graag wilde. Ik heb bij binnenkomst voor de inleiding mijn wensen besproken met de zorgverleners. Bijvoorbeeld rust op de kamer. Mijn eigen lichaam kunnen volgen. Niet zeggen wanneer en hoe ik moet persen etc. En daar is echt heel goed naar geluisterd. Qua omgaan met pijn: blijven bewegen. Ik heb tijdens de ontsluitingsfase geen moment op bed doorgebracht, ben de hele kamer door gegaan. Creëer je eigen bubbel op je kamer en focus op je ademhaling. Deze keer word ik waarschijnlijk weer ingeleid en ik wil deze keer ook nog gebruik maken van een tens en neem een kam mee. Ik kijk door mijn vorige ervaring helemaal niet meer op tegen een ziekenhuis bevalling. Ik wens jou hetzelfde!

Ik ben bij de tweede ingeleide uiteindelijk heb ik geeist op een zo natuurlijk proces als mogelijk. Bij mij hebben ze de vliezen gebroken met 37 weken en wilde na 2 uur starten met wee opwekkers. Dat heb ik geweigerd. Ik heb aangegeven minimaal 12 uur te willen wachten om te kijken wat mijn lichaam zelf kon doen. Dit leverde erg veel strijd en discussie met het ziekenhuis en de dienstdoende gyneacoloog op. Uit eindelijk is toen besloten minimaal 5 uur te wachten en kijken wat mijn lichaam doet en dan verdere beslissingen te nemen. Ik mocht toen ook gewoon in bad omdat de vliezen pas net gebroken waren en kon daar heerlijk de weeen opvangen. Uiteindelijk wilde ze dat ik een ctg om had tijdens de persweeen zodat ze de kleine in de gaten konden houden. Mijn lichaam zorgde er overigens voor dat de kleine 4,5 uur na het breken van de vliezen geboren werd dus ik heb nooit de discussie na de 5 uur hoeven aan gaan. Wel had ik met mijn man afgesproken dat als ik het zou voelen rommelen en als ik beginnende weeen had er absoluut geen wee opwekkers in zouden gaan. Wel mochten ze af en toe de baby controleren en eventueel om de 2 uur toucheren. Weet dat het jou lichaam en jou keuzes zijn. Jij moet het vertrouwen in je lichaam houden en bedenken dat wat jij wilt het beste is. Laat je niet om praten met angst verhalen en zorg dat je partner hier vierkant achter staat en jou ondersteund. Maak het gesprek ook niet te lang. Geef aan wat je wilt en klaar. Wat zei willen is niet belangrijk, jou lichaam jou keuze. Luister wel naar ze als het gaat over controles. Stel het hartje klopt te langzaam van de kleine zijn er altijd medische redenen om dat weer je plan bij te stellen. Succes!

Ik ben ook ingeleid bij de eerste. Het enige wat er is gedaan is een ballon katheter geplaatst en ze hebben mijn vliezen gebroken. Ik had aangegeven heel erg bang te zijn voor de bevalling, infusen, spuiten en dat soort zaken en ze hebben hier echt mega goed naar geluisterd. Ze hebben om 08:00 mijn vliezen gebroken met 4cm en om 13:00 is mijn dochter geboren. Ik heb echt een mega fijne bevalling gehad! Geef dus echt aan wat je wilt

Ik ben bij mijn eerste bevalling ingeleid. En ik zou het zo weer doen. Ik werd goed begeleid. Het personeel was heel vriendelijk en ik voelde mij mega veilig. Nu wordt ik niet ingeleid en daar baal ik ergens wel van. 😂 ik vond het super fijn om te weten wanneer ik zou gaan bevallen haha.

Ik ben 17-7 bevallen van een klein meisje van 1250 gram, ook door slechte doorbloeding navelstreng en ik kreeg nog zwangerschapsvergiftiging. Ze was P0.. ik droomde ook altijd van een bevalling in bad. Helaas werd bij mij opeens boem paaf gezegd morgen krijg je een keizersnede. Deze kreeg ik met 35+1. Voel me nu nog steeds vaker heel emotioneel erover omdat ik het allemaal liever anders gezien had, maar het moment dat je je kleintje vast heb vergeet je wel even alles!

Nou het lijkt erop dat mijn kleine meid ook geen zin had in een inleiding. Gistermorgen braken namelijk mijn vliezen spontaan met 37+1. In totaal heeft de hele bevalling vanaf het begin van de weeën 4 uur geduurd. Waarbij ik in een half uur van 4cm naar 10 cm ontsluiting ging. Ook heb ik maar 9 minuten geperst😅 Al met al was ik achteraf echt gespannen voor niks. Ik heb geen ruggenprik nodig gehad ook, dat heftige gedeelte van 4cm naar 10cm is me gelukt met het pompje. Sterker nog, tussen de weeën door viel ik gewoon in slaap.

Ik kijk echt heel erg positief terug op mijn ingeleide bevalling met pijnbestrijding. Ik zou het graag zo over doen. Dus het kan ook een hele mooie en rustige ervaring zijn. Hoop dat dit je een beetje helpt😘

Herkenbaar. Hier ook een te kleine baby en daarom in de medische molen terecht gekomen. Nu ligt de baby ook nog in stuit en is er dus zelfs een keizersnede gepland. Ik had niet echt een bevalplan, maar het leek ik keek dus juist "uit" naar de bevalling. Goede tegenvaller dus (en dat ook nog na de hele zwangerschap HG/misselijkheid) Ik probeer me maar gewoon vast te houden aan waar er het voor doen: de baby en zijn gezondheid. Maar ik snap het gevoel dat je echt even moet schakelen heel goed!

Ook bij een medische bevalling is er veel mogelijk! Ik moest ook een beetje slikken toen ik een medische indicatie kreeg door mijn tweeling zwangerschap, had ook een thuisbevalling in bad voor ogen... Maar in het ziekenhuis kun je vaak ook in bad bevallen of in ieder geval de weeën opvangen! Bij een inleiding krijg je waarschijnlijk eerst een ballonnetje, dan kan de bevalling natuurlijk op gang komen en ook na het breken van de vliezen kun je vragen 2 uur te wachten voor je medicatie krijgt om de weeën op te wekken. In dit scenario maakt je lichaam gewoon endorfines aan! Als je toch medicatie krijgt om de weeën op te wekken schijnen tens heel goed te werken. Verder opschrijven wat jou ontspant en helpt bij de ontspanning (denk aan een massage, afleiding, bepaalde muziek) en accepteer dat het altijd anders kan lopen maar het einddoel hetzelfde is! ❤️

Oh wauw, krijg bijna zin in de bevalling door dit verhaal! Mijn inleiding staat ook gepland voor eind van de week maar hoop dat hij zelf zijn intrede maakt! Is het je eerste kindje?