36 Reacties

4 weken geleden

Rond die tijd schijnt de cortisol (stresshormoon) te verhogen. De aanwezigheid van een ouder helpt dat reguleren, zodat je kindje zich veilig voelt. Van wat ik heb begrepen is het niet ongebruikelijk. Mijn enige tip is om hem bij je in bed te nemen en de laatste uurtjes samen te slapen. Andere tips heb ik helaas niet 😔

4 weken geleden

Ja hier precies hetzelfde de laatste dagen! Ze ligt dus ook de laatste uurtjes bij ons idd, want als ik haar terug leg na drinken (bv) is ze binnen een half uur max weer wakker en blijft het doorgaan. Het zal vanzelf wel weer over gaan!
Heel herkenbaar. Waar ze de afgelopen weken echt bijna de hele nacht zelf in het bedje naast ons sliep wordt ze nu elke 2 uur of vaker wakker. Terwijl ik haar dus eerst prima weg kon leggen en ze soms om 6 uur er nog even bij kwam. Alles is een fase denk ik maar?

4 weken geleden

Ons zoontje slaapt ook al maanden vrijwel elke nacht tussenin. Het waait wel weer over....

4 weken geleden

Allebei mijn zoontjes slapen hier in bed / op mijn kamer. (1 en 2,5j). Eigenlijk is het heel normaal gedrag van ze. Wij slapen immers ook liever samen met onze partner dan alleen in bed. Dit is meestal gewoon een fase en gaat weer over.

4 weken geleden

Samen slapen is dan de oplossing.

3 weken geleden

Samen slapen.. wij ervaren dit ook elke keer tijdens "sprongetjes". Als het voorbij is slaapt hij prima weer in zn eigen bed. Hier zijn het echt night terrors en heeft hij enorm behoefte aan geborgenheid tussen ons in.

3 weken geleden

Ik heb een dochter van 15 maanden en heb precies hetzelfde meegemaakt! Ze viel altijd alleen in slaap als ik bij haar in bed was, waardoor ze ‘s nachts niet zelf in slaap kon vallen als ze wakker werd. We pakten haar dan op en lieten haar tussen ons slapen. Al snel werd dit een gewoonte 😩: ze werd elke nacht wakker en wij lieten haar telkens bij ons slapen. Mijn dochter is heel beweeglijk tijdens haar slaap, dus schopjes op mijn gezicht waren geen uitzondering. Ik werd er echt uitgeput van. En aangezien ik nu zwanger ben, dacht ik: dit kan zo echt niet meer 😩. Toen heb ik hulp gevraagd aan ChatGPT 🤣 (ik had al positieve ervaringen mee met het afleren van de speen en fles). Ik heb haar bij het inslapen echt laten huilen, maar ik bleef wel bij haar. De eerste nacht heeft ze 35 min gehuild (met af en toe pauze natuurlijk). De eerste drie nachten waren het moeilijkst, maar daarna ging het al snel veel beter! Nu kan ze zelf weer in slaap vallen als ze ‘s nachts wakker wordt. Soms zeg ik: “Ga maar slapen, lieverd, mama is hier,” en soms doe ik alsof ik diep slaap 😂. Maar het is echt de moeite waard als je het slapen tussen jullie niet meer fijn vindt!

3 weken geleden

Reactie op israa1998

Ik heb een dochter van 15 maanden en heb precies hetzelfde meegemaakt! Ze v ...
Klinkt zo herkenbaar. Maar als ik naast haar zit en verder niks doe blijft ze maar opstaan en naar me toe willen. Legde jij ze dan steeds neer? Ik blijf t moeilijk vinden om dan niet alsnog te gaan aaien of kloppen noem maar op. En was die 35 minuten dan 1 keer midden in de nacht of hoe los je zulke momenten dan op?

3 weken geleden

Reactie op Preggy39

Klinkt zo herkenbaar. Maar als ik naast haar zit en verder niks doe blijft ...
Het is echt hartverscheurend… ik zeg je eerlijk. Ik heb het ook eerder geprobeerd en heb haar 20 min laten huilen maar daarna kon ik niet meer en heb haar geknuffeld en sliep ze bij me 🥹 Maar na een paar dagen heb ik het weer geprobeerd. Ze bleef maar staan met haar armpjes open, dat ze mij wil 😭💔 Ik zat een paar stappen verder van haar bed, dat ze mij goed kon zien, maar niet kon aanraken. Ik deed eigenlijk niets, behalve om de paar minuten hetzelfde herhalen: “slaap lekker lieverd, mama is hier.” Ik probeerde haar ook niet te lang aan te kijken, want dan werd het alleen maar erger. En bij ons merkte ik dat wanneer ze wat rustiger werd, ik juist beter niets kon zeggen, anders begon ze opnieuw hard te huilen. Ik herken dat gevoel heel goed, dat je haar eigenlijk wilt aaien en vasthouden. Maar het idee is juist dat we ze leren dat huilen in dit geval niets oplevert. Anders gaan ze nog meer huilen om hetzelfde te bereiken. Dat huilen betekent meestal dat het kind begint te merken dat iets verandert van wat het gewend is. En dan gaat het protesteren, gewoon omdat het terug wil naar de oude gewoonte. Wat voor mij heel belangrijk was: dat mijn partner precies wist wat ik ging doen. We hadden het eerder geprobeerd, en toen kwam hij na een tijdje naar ons toe omdat hij het zielig vond en haar uit bed wilde pakken. Hierdoor was de plan verpest. Ik werd daar zo chagrijnig van 😭 Dus daarna heb ik het hem goed uitgelegd en gevraagd of hij echt niet naar boven zou komen totdat ze uit zichzelf in slaap viel. Uiteindelijk begreep hij het, en pas toen is het gelukt. In die 35 minuten ging ze telkens liggen en daarna weer opstaan in bed (met hekjes). En toen ze uiteindelijk echt zelf in slaap viel, kon ik het gewoon niet geloven. Maar ik heb dan zelf zo gehuild 😭😭 Het is ontzettend zwaar, maar het is zo de moeite waard! Het huilen op de eerste nacht duurde van 20:30 tot 21:05. Daarna werd ze rond 21:30 opnieuw wakker en heb ik precies hetzelfde gedaan. Ze huilde toen maar 7 minuten en viel weer zelf in slaap. Daarna sliep ze door tot 06:00. Deze eerste ochtend huilde ze weer 35 minuten. Daarna zei mijn partner: “laten we naar beneden gaan.” (en zodra ze zijn stem hoorde, begon ze natuurlijk weer te krijsen 😩). Ik dacht echt dat alles opnieuw verpest was. Maar gelukkig ging het de tweede avond al een stukje beter. De avonden daarna huilde ze: op de 2e avond 28 minuten, op de 3e avond 14 minuten en op de 4e avond nog maar 6 minuten! 🥹 Oh ja, nog iets: mijn dochter was nooit echt gehecht aan een knuffel. Toen we met de slaaptraining begonnen, heb ik haar zelf een knuffel laten kiezen. Ze koos er twee, en sindsdien merk ik dat ze die echt gebruikt om tot rust te komen. Zodra ze in bed zelf haar knuffels pakt, weet ik dat ze bijna gaat slapen :) En nu kan mijn dochter soms zelfs uit zichzelf slapen overdag! Ze heeft een keer op de bank geslapen, helemaal zelf! En een andere keer kroop ze in haar speeltent en viel daar gewoon in slaap. Dat was echt een droom voor mij, haar dutjes waren daarvoor zo onregelmatig en gebeurden meestal alleen in mijn armen, en zelfs dan ging het moeizaam. Het vraagt veel geduld, en je moet jezelf blijven herinneren dat je geen slechte moeder bent en dat dit uiteindelijk juist goed is voor je kindje (ChatGPT blijft dit zo vaak herhalen 😂). En zoals ik al zei, ik heb toen veel gebruikgemaakt van ChatGPT. Ik ging steeds terug naar dezelfde chat over het slapen, vertelde precies wat er gebeurde, en kreeg echt goede tips. Probeer het maar eens: leg gewoon uit wat er bij jullie gebeurt, wat jij dan doet en wat je graag zou willen :) Sorry voor het lange verhaal 😂 en veel succes! 🥹

3 weken geleden

Reactie op israa1998

Het is echt hartverscheurend… ik zeg je eerlijk. Ik heb het ook eerder gepr ...
Niet zon populaire invalshoek; leer je haar dat huilen "in dit geval" niets oplevert? Of leer je haar dat als ze het moeilijk heeft, zich uitdrukt (door te huilen), dat je haar niet de makkelijkste troost biedt (vasthouden, samen slapen)?

3 weken geleden

Wanneer baby’s om nabijheid vragen hebben ze je op dat moment heel hard nodig. Dit zijn fases en gaan vanzelf weer voorbij. Baby’s hebben zo klein nog hún ouders nodig om hun eigen emoties te reguleren en zich weer veilig te kunnen voelen. Baby’s lang laten huilen leert baby’s helaas alleen maar dat mama of papa niet komt en ook niet meer zal komen. Dat is de reden dat ze stoppen met huilen en mogelijk zelf in slaap vallen.

3 weken geleden

Ik vind het bijna shockerend hoeveel ik lees dat mensen hun kinderen nog laten huilen in slaap. Het is oprecht achterhaald en er is zoveel onderzoek nu hoe schadelijk dat voor een kindje is. Zelfs als je erbij zit. Dat je het kindje ‘leert’ dat ze niet op je kunnen rekenen is hartverscheurend… Luister aub naar podcast ‘liefde van een moeder’ of lees onderzoeken. Het is enkel in belang van de ouders dat een kind maar zsm moet slapen, maar het is heel normaal gedrag van een kindje die geborgenheid zoekt. Het is voor de ouder misschien wat langer zwaarder, maar uiteindelijk pluk je er de vruchten van. En het gaat voorbij! Ieder kindje gaat uiteindelijk zelf slapen, de een wat vroeger dan de andere.

3 weken geleden

Reactie op ND93

Niet zon populaire invalshoek; leer je haar dat huilen "in dit geval" niets ...
Nee ik leer haar inderdaad dat het huilen in dit geval haar niets oplevert. Als zij nu mij nodig heeft, ook in de nacht, roept ze “mama”. Ik ga naar haar toe, laat ik zien dat ik er ben en geef ik haar een slokje water/knuffeltje terug. Ze gaat dan zelf weer liggen en slaapt ze verder. Als ik merk dat ze bijvoorbeeld pijn heeft, dan grijp ik ook meteen in. Bijvoorbeeld gebeurt het soms dat ze haar hoofd tegen het rand van het bed stoot, dan ga ik meteen naar haar toe om te troosten. Zo weet ze dat mama er is. Als ze ziek is bijvoorbeeld, laat ik haar gewoon in mijn armen in slaap vallen en tussen ons slapen. Maar zodra het beter gaat, gaan we gewoon naar het oude patroon. Ik ben zo blij dat ik dit gedaan heb! Ze huilt overdag nog steeds als ze wat nodig heeft, maar ik merk nu dat ze zichzelf meer probeert uit te drukken in woorden of geluiden :) Een kind in bed laten huilen als je erbij bent, betekent niet dat je doet alsof het kind er niet is en het helemaal negeert. Daarnaast was mijn dochter 14 maanden toen ik hiermee begon. Dat is iets anders dan een baby van 2 maanden laten huilen. Bij ons heeft dit prima gewerkt :)

3 weken geleden

Reactie op Nobe21

Ik vind het bijna shockerend hoeveel ik lees dat mensen hun kinderen nog la ...
Mag ik één van de onderzoeken die bewijst dat het laten huilen als je erbij bent schadelijk is voor een kind?

3 weken geleden

Reactie op Preggy39

Klinkt zo herkenbaar. Maar als ik naast haar zit en verder niks doe blijft ...
Ik heb dit laten huilen bij m’n oudste 1x geprobeerd toen hij ook zo’n 14 maanden was. Resultaat? Trauma aan zn bed gekregen 😅

3 weken geleden

Hier ook zonder strijd tussen ons in laten slapen.. denk dat ze van 12 mnd tot 14mnd oprecht vrijwel elke nacht tussen ons in belandde; soms al om 23:00 en de andere keer pas om 04:00. En ineens sliep ze door in haar eigen bed - ook toen ze overdag nog niet zelf in slaap viel maar bij ons. Twee weken later dachten we: laten we dat wakker weg leggen weer es proberen, en jahoor, zonder een enkel huiltje draaide ze zich na een paar minuten om en ging tukken. Slaapt nu al ruim een maand 's nachts door (op twee nachten toen ze ziek was na) en we leggen haar inmiddels ook 95% vd slaapjes en avonden wakker in bed en ze valt zonder moeite zelf in slaap, zonder dat we íets van een 'slaaptraining' o.i.d. hebben gedaan. Ze leren het écht vanzelf, als ze eraan toe zijn.

3 weken geleden

Reactie op israa1998

Mag ik één van de onderzoeken die bewijst dat het laten huilen als je erbij ...
Er zijn er tig, vraag chatgtp of Google.

3 weken geleden

Reactie op israa1998

Ik heb een dochter van 15 maanden en heb precies hetzelfde meegemaakt! Ze v ...
Leren dat huilen niet oplevert… ze is 15 maanden! Wtf zeg. Ik heb dit echt met open mond gelezen

3 weken geleden

Reactie op israa1998

Mag ik één van de onderzoeken die bewijst dat het laten huilen als je erbij ...
Van de heilige ChatGPT